Emine vult de glazen en toost met Hille. Ze zegt zacht: "Op Renée."

"Op Renée," herhaalt Hille, onderwijl naar haar graf kijkend. Dankzij haar hebben ze de dievenbende op weten te rollen, maar de prijs was veel te hoog.

Haar woorden waren in het begin niet voldoende om de twee op het correcte spoor of in de juiste staat van paraatheid te brengen, maar toen Renée de documenten die ze gefotografeerd had niet alleen naar het hoofdkantoor stuurde, maar ook naar Emine met wie ze in een eerder moment nummers uit had gewisseld, begonnen ze het verdacht te vinden en de puzzelstukjes in elkaar te passen.

In de spaarzame momenten dat ze samen waren zonder iemand anders erbij, hebben ze alle bewijzen naast elkaar gelegd en besproken. Er bleek behoorlijk compromitterende informatie in de papieren te staan, die het bedrijf waar Renée het vandaan heeft gehaald naar hun faillissement zou brengen, als dat bekend zou worden.

Hille snapt nog steeds niet helemaal wat Leander of Verborgen Project daar aan zou moeten hebben, maar hij weet dondersgoed dat zoiets op zijn minst perfect afpers-materiaal zou zijn. Kort gezegd, deze informatie dient het land absoluut niet en is dientengevolge niet een zaak die de koning toe zou juichen. Ergo, Leander Roberts en zijn groep zijn een stelletje boeven en moeten gestopt worden.

Met een brok in zijn keel denkt hij terug aan het moment dat hij samen met Emine - stiekem - naar de vijfde verdieping is geslopen en de sleutel van Renées appartement af heeft weten te troggelen van haar galerij buurvrouw.
De intens verdrietige aanblik die de twee toen wachtten, schokt hem nog steeds.

Het beeld van Renées gebroken lichaam, opgekruld in haar bed, vervulde hem met gepaste afschuw. Ze had een pyjama aan, maar hij zat niet helemaal lekker om haar heen. Alsof iemand de kleren die ze eigenlijk aan had van haar af heeft geknipt - zo hij weet uit de latere reconstructie-, en haar in die pyjama had gehesen.

Haar gebroken ogen stonden open, verstard kijkend in het niets, haar mond verwrongen in een geluidloze gil. Renées donkere bob, waar ze altijd zo verlegen haar handen door haalde, was aan één kant donkerder dan aan de andere kant. Ook haar hoofdkussen was doordrenkt met bloed. Enkele botsplinters van haar schedel die eruit staken, zeiden zelfs een leek al genoeg. Renée was van grote hoogte ergens vanaf gevallen en had dat niet overleefd.

Dat was voor Hille genoeg reden om Menno te verdenken. Eerdere momenten met de man van middelbare leeftijd hadden hem ervan overtuigd dat hij eigenlijk maar deed alsof hij een sollicitant was, destijds in de lift. Zijn toneelspel was subliem, dat moet hij hem wel nageven.

Terugdenkend aan diens blos op commando ten tijde dat slechte beeld van de koning, klemt hij zijn handen hard om het glas.
Zij hadden destijds gewoon gelijk, natuurlijk is dat deel in scène gezet om hen alle drie af te leiden van sommige onvolkomenheden in het plan. Bij hem heeft het patriottisme in eerste instantie zonder meer precies zo gewerkt als hoe het de bedoeling was.

Door dat voorbeeld weet hij dat Menno er als enige toe in staat was om iets van stroom op het pak van Renée te monteren - zoals bleek uit de autopsie en constructie van de scène - en nu is duidelijk dat hun wederzijdse afkeer groot genoeg bleek om een stoot elektriciteit door de jonge vrouw te jagen op het moment dat ze met haar afdaling was begonnen. Een schok groot genoeg om haar haar grip te laten verliezen. De val moet vreselijk zijn geweest. Hille kan alleen maar hopen dat het snel afgelopen was.

Het grote aantal stoelen en tafels in het hoofdkwartier bleek alleen maar schijn om de nieuwste rekruten te misleiden.
Tot nu had Leander altijd de overtollig geworden werknemers op onzichtbare wijze weg weten te werken en wist daarmee weg te komen. Helaas voor hem was Menno te snel wat Renée betreft, want daardoor was er wel een gat gevallen in het aantal werknemers die Leander op dat moment tot zijn beschikking had.

Reden waarom hijzelf moest opdraven om het vuile werk op te knappen in de bank en op heterdaad betrapt kon worden, samen met al zijn handlangers.
Emine en Hille zijn met hun fantastische verhaal naar de politie gegaan en mede door het bewijs van Renées ontzielde lichaam en de gestuurde fotokopieën, werden ze geloofd.
De rest is geschiedenis.

Stil drinken de twee hun glas leeg en lopen langzaam de begraafplaats af.