P.O.V. Norah

Van de wekker die Niall heeft gezet, word ik wakker. Niall echter slaapt door. Dus je zet een wekker, maar je wordt er niet wakker door? Oké...

Ik grinnik zacht. Hoe ga ik Niall wakker maken? Van de dokter moet ik in bed blijven, maar één keer eruit kan vast geen kwaad. Voorzichtig probeer ik op mijn benen te staan, en het lukt! Het gaat weliswaar een beetje wiebelig, maar dat maakt niet uit.

Ik loop richting de badkamer, en pak een beker. Dan zet ik de kraan op z'n aller koudst, en vul de beker met water. Dit gaat Niall zó niet leuk vinden, denk ik grinnikend bij mezelf.

Wanneer het glas bíjna helemaal vol is, zet ik de kraan uit. Voorzichtig loop ik richting mijn -nog- slapende broer. De wekker staat nog steeds luid te roepen om aandacht.

Ik blijf even staan bij mijn broer, luisterend naar zijn regelmatige ademhaling. Zijn bruine haren zitten in de war, en het hangt een beetje over zijn voorhoofd. Zijn lippen zijn een paar millimeter van elkaar verwijderd.

Dan leeg ik het bekertje met ijskoud water boven Niall 's gezicht. "AAH!!" Met een luide schreeuw springt hij uit zijn bed, en ik val op de grond van het lachen. "JIJ! Jij was het!" Niall probeert me boos aan te kijken, maar kan dan ook zijn lachen niet meer inhouden.

Hij valt voorover van het lachen, en belandt daarbij ook op de grond. We liggen naast elkaar, op de vloer, hard te lachen. Iets later komen we weer bij.

"Hé, je bent uit je bed!" zegt Niall blij. "Du-huh, anders kon ik toch geen water over je heen gooien," lach ik nog een beetje na.

"Trouwens, je gezichtsuitdrukking toen er koud water over je heen kwam, was goud waard," grijns ik.

Niall grinnikt. "Kom, ga nou maar weer terug je bed in, anders krijg je misschien heel veel last van weet ik veel wat," zegt hij tegen me. Niall helpt me weer om terug onder de dekens te komen.

Mijn broer gaat ook weer terug zijn bed in. De wekker was inmiddels opgehouden met mensen wakker maken, dus het is nu stil.

"Zeg, Niall," begin ik. "Hm?" Ik krijg een vaag gemompel terug. "Waarom ging je wekker eigenlijk af?" grinnik ik.

Eerst worden zijn ogen groot, en dan springt hij voor de tweede keer vandaag zijn bed uit. Na wat geroep van Niall, kleedt hij zich om.

"Ik moest eerder bij de studio zijn dan de rest, want ik moet nog een stukje solo opnemen!" Nu kom ik niet meer bij van het lachen. Dat 'eerder zijn' kan hij wel vergeten, sterker nog: ik denk dat hij de laatste is.

"Tot straks!" Niall geeft me nog snel een kus op mijn hoofd, en rent dan snel de deur uit. Ik zie nog net dat hij zijn overhemd verkeerd vast heeft geknoopt, het zit helemaal scheef. Ik grinnik. Dat merkt 'ie zelf wel... of niet.

-

Net voor de lunch is Niall terug. "En?" vraag ik nieuwsgierig. Niall kijkt me aan. "Ik moest er niet vandaag zijn, maar morgen..." Ik schiet gelijk in de lach.

"Niet grappig," moppert mijn broer.

"Hoe kan zo'n domme broer zo'n slim zusje hebben?" grijns ik. "Niet grappig!" zegt hij chagrijnig terug. "Jawel!" lach ik. Uiteindelijk lacht Niall toch ook mee.

"We hebben nog wel wat stukjes opgenomen, omdat ik er toch was. En ik heb weer inspiratie voor een nieuw liedje!" glundert hij.

"Ja, want vertel 'es, ik hoorde je zingen onder de douche." Niall grinnikt. "Is zingen ook echt je werk en zo?" vraag ik.

Niall knikt blij. "Ja! Liam, Harry, Louis en ik zijn samen een band: One Direction. Een poosje terug zat Zayn er ook bij, maar die is een complete solocarrière begonnen. Met z'n viertjes maken we af en toe nog liedjes, maar we zijn ook al een poosje bezig met onze solocarrières. Oh ja, we hebben nog wel gewoon goed contact met Zayn, en af en toe komt hij ook langs in ons huis."

"Wonen jullie samen, met z'n allen?" vraag ik een beetje verbaasd.

Weer knikt Niall. "Het is sowieso veel makkelijker met contacten en zo, want we zijn nu gewoon lekker bij elkaar in de buurt. En het is altijd gezellig. En één grote chaos..." zegt hij er met een grijns achteraan.

"Daar zijn we weer!" Ik ga gauw overeind zitten, en sla het dekbed van me af. Mijn kussen zet ik rechtop tegen het hoofdeinde, en ik ga in kleermakerszit zitten.

Eerst komt Liam naar binnen, en daarachter Harry. Ik verwacht dat Louis erachteraan komt lopen, maar dat is niet wat er gebeurt.

"Waar is Louis?" vragen Niall en ik tegelijk. Harry en Liam kijken elkaar grijnzend aan. Niall kijkt naar me, en rolt met zijn ogen, waardoor ik weer moet lachen.

Dan komt Louis binnen, en hij zeult een enorme beer met zich mee. Hij is lichtbruin en heeft een rood hart vast, waarop staat: 'Get Well Soon!'.

We barsten in lachen uit, wanneer Louis met de beer gaat 'praten'. Daarna zet hij de beer bij mij op bed. "Kijk! Van Harry, Liam en mij krijg je deze!" Ik knuffel Louis. "Ahw, dankjewel!"

"Hey!" roept Harry verontwaardigd. "Liam en ik verdienen ook een knuffel!"

Ik lach wanneer Liam naar me toe komt lopen, en Louis van me weg trekt. Liam pakt me snel beet in een knuffel, maar dan komt Louis aanstormen. Hij sleurt Liam van me af, wat Liam duidelijk niet had verwacht. Louis trekt me weer in een knuffel, en hij kijkt heel onschuldig. Liam kijkt verontwaardigd toe.

"Groepsknuffel!" roept Harry. En inderdaad, niet veel later zit word ik plat geknuffeld door vier jongens. "Nou, allemaal blij!" zeg ik lachend.

Daarna laten ze me weer los. Ik merk dat er iemand naar me kijkt. Zo onopvallend probeer ik te kijken wie, en dan zie ik Harry naar me staren. Wanneer ik ook naar hem kijk, begint hij te glimlachen. Dan slaat hij zijn ogen neer, en kijkt naar de deur. Ik maak mijn ogen snel los van hem, en kijk dan naar buiten.

"Weten de dokters al wat de uitslag is van je bloedcontrole, gisteren?" hoor ik Liam vragen.

Ik kijk hem verbaasd aan. "Hoe weet je dat ik die had?" vraag ik verwonderd. "Niall vertelde het me," legt Liam uit.

"Oh, nee. Nóg niet, tenminste. Ze kunnen iets niet helemaal goed zien of zoiets..." Harry kijkt me bezorgd aan. Een vleugje medelijden is in zijn ogen af te lezen.

"Niks aan de hand!" zeg ik dan. Eerlijk gezegd ben ik wel een beetje bezorgd, maar nooit je zwakte tonen. Mensen gaan dat misbruiken. Tenminste, volgens 'mijn vader', dan.

Nadat ik de jongens heb overtuigd dat er waarschijnlijk niets aan de hand is, komt Jonas binnen. "De uitslag is binnen..." begint hij een beetje zacht. Vijf paar ogen zijn nu op hem gericht.

"En?" vraagt Niall meteen.

"Uhm, Norah heeft waarschijnlijk een tekort aan een belangrijke stof in haar bloed. We moeten er echt hélemaal zeker van zijn dat dit echt zo is, we kunnen niet iets in je bloed toevoegen wat uiteindelijk niet nodig blijkt te zijn. Daarom moeten we vanavond je bloed góéd controleren, maar dat gebeurt onder narcose. Het liefste doen we dat nu meteen, kan dat?"