Eindelijk was de eindeloze en saaie vergadering afgelopen. Toen ze laatste edelen de zaal verlaten hadden, sprong Evelyn van haar kleine troon naast haar moeder af.

'Gaan we nu eten?' Vroeg ze terwijl ze van de ene op de andere voet sprong. Met haar groene ogen staarde ze haar moeder gretig aan.

'Ja lieverd, we gaan eten' beloofde de koningin. Evelyn glimlachte opgelucht. Van al dat stilzitten en luisteren naar saaie volwassenen kreeg je erg veel trek.

Het jonge prinsesje stormde de zaal uit, maar werd al snel tegen gehouden door haar vaders sterke arm. Evelyn wist al dat ze later ook net zo sterk als haar vader zou worden, en net zo lief.

'Rustig Meisje, alle belangrijke heren moeten zien dat jij je best kan gedragen. Dus je moet niet als een wildebras rondrennen' zei King James rustig. Evelyn staarde hem schuldig aan.

'James, laat haar maar. Ze is nog maar zes, die heren verwachten ook niet van een kind van zes dat ze altijd rustig is' viel Queen Mary voor Evelyn in.

'Ik ben niet nog maar zes' zei Evelyn koppig. 'Ik ben ál zes' vervolgde ze. Haar moeder glimlachte.

'Wat jij wil, Lin' zei ze. Evelyn glimlachte en liep weer door naar de deur, maar met haar vaders woorden in haar achterhoofd toch nog rustig.

Tijdens de lunch was alles rustig. Alice en haar ouders waren er weer en er lagen de lekkerste dingen die Evelyn ooit geproefd had. Maar dit keer had ze niet alle tijd en haar moeder zat haar een klein beetje op te jutten.

'Niet zo treuzelen Lin, we moeten op tijd zijn voor het riddertoernooi' zei Queen Mary dan zenuwachtig. Evelyn knikte constant, maar daar leek haar moeder geen genoegen mee te nemen.

'Kom op, Lin. We zijn echt een beetje laat' drong ze aan en eindelijk stopte Evelyn met zich volproppen.

'Gelukkig, we kunnen gaan' zei King James opgelucht. Hij had zich al de hele tijd buiten het gesprek gehouden, maar blijkbaar had hij wel naar Evelyn zitten staren.

'Vertel haar nog eens wat ze precies moet doen, James' Zei Queen Mary toen ze onderweg waren naar het riddertoernooi. Ze zaten in hun minst luxe koets zodat de koninklijke familie niet al te veel zou opvallen. King James knikte naar zijn vrouw en probeerde toen Evelyns aandacht te vangen.

'Evelyn' begon hij.

'Ja, papa' zei Evelyn terwijl ze zijn kant op keek.

'Ik wil nog een keertje met je doornemen wat je zo moet doen' Zei King James tegen zijn dochter. Evelyn knikte en concentreerde zich op haar vader.

'Straks zal iedereen naar je kijken, en het enige wat jij moet doen is het lint doorknippen, mama en ik zullen alles voor je zeggen' zei de koning. Evelyn knikte, ze wist precies wat ze moest doen. Lintje knippen, lief lachen en schattig zijn. Evelyn was het helemaal met haar ouders eens dat het een prima rol was voor een zesjarig prinsesje.

Al vrij snel nadat Evelyn het riddertoernooi geopend had werd ze opgehaald door May. Evelyn had best nog wel even willen blijven, maar haar ouders vonden een riddertoernooi nu niet echt een plek voor hun dochter. Maar er was wel een heel mooi alternatief. Evelyn ging namelijk gezellig met May de markt op.

Toen de kleine Evelyn aan May's hand door de straten van Hill liep, liet ze al haar zintuigen even goed hun best doen. De sterkste geur die ze rook van de zoute geur van gezouten vis en zeewier. Maar ook rook ze kruiden en specerijen uit verre landen. Ze zag eigenlijk niet zo veel, vooral de benen van de mensen die hier rondliepen. Maar toen May haar even op een verhoging zette, kon ze over de hele markt kijken.

Evelyn zag allemaal marktkramen met vrolijk gekleurde doeken eroverheen, en een heleboel mensen. Daarachter zag ze de huizen van de mensen uit Hill. En tussen die huizen door, kon ze een klein stukje wit strand en helderblauwe zee spotten.

Ze hoorde alle vrolijke geluiden van een markt, koopmannen die de nieuwste aanbieding aan zo veel mogelijk mensen probeerde te laten horen, alle mensen die druk met elkaar in gesprek waren en als je goed luisterde kon je ook nog een bandje horen die tevergeefs de mensen probeerde te vermaken met wat muziek.

May nam Evelyn mee naar en kraampje waar ze, als prinses van Nista, allerlei lekkers in haar mond gestopt kreeg. En ze had al zo veel lekkers op!

Evelyn wist niet wat ze precies at, maar het smaakte precies zoals ze verwachte. Het smaakte naar strand, zee en zon. Evelyn proefde duidelijk een zoute vissmaak en kruiden uit een ver land waarvan ze de naam niet eens kende. Het was erg lekker.

'Lekker' zei ze tegen de koopman achter het kraampje. Hij glimlachte en maakte een kleine buiging voor Evelyn.

'Het is mij een eer, Vrouwe' zei hij. Evelyn glimlachte ook naar hem, maar May trok haar alweer verder. Toen ze over de grote straat liepen, besloot Evelyn haar zesde zintuig te raadplegen. Ze moesten naar rechts voor de juwelier.

May leek haar gedachtes te kunnen lezen, want ze trok Evelyn al mee naar rechts. Evelyn ging op haar tenen lopen om de glinsterende juwelen al te spotten.

'Kom meisje, kies maar iets uit. Ik moet je ook nog een verjaardagscadeau voor je kopen' zei May toen ze voor het kraampje stonden.

Evelyn moest even nadenken, maar uiteindelijk koos ze een gouden haarspeld met turkooizen en kleine smaragdjes. De meeste mensen konden dit ding bij lange na niet betalen, maar May kreeg nogal goed betaald op het kasteel. Dus kwam het gevraagde geld met gemak uit haar portemonnee op de toonbank.

May deed de nieuwe speld direct in Evelyns haar en ze liepen weer verder over de markt. Evelyn was nog lang niet klaar met kijken, maar May trok haar alweer weg.

'We moeten nu gaan, Evelyn. Anders kom je te laat voor de optocht' zei May tegen Evelyn. Eerst wilde Evelyn nog protesteren, maar ze vond de optocht ook wel leuk dus liep ze braaf achter May aan.

De koninklijke koets stond al klaar toen Evelyn en May aan kwamen en Evelyns ouders zaten er ook al in. Evelyn klom met hulp van May in de koets en ging tussen haar ouders in zitten.

'Was het leuk lieverd?' Vroeg Queen Mary.

'Ja, Ik heb speld van May gekregen' zei Evelyn en ze liet het cadeautje trots zien.

'Wat mooi meisje' zei King James en zijn vrouw knikte instemmend.

Onderweg in de koets zwaaide Evelyn vrolijk naar alle mensen, net als haar ouders. Eigenlijk alle mensen zwaaide net zo vrolijk naar Evelyn terug en dat vond ze leuk. Al de vrolijke mensen bij elkaar die naar haar zwaaide.

'Heb je zin in het vuurfeest, Evelyn?' Vroeg de koning aan zijn dochter.

'Ja, ik wil heel graag zien' zei Evelyn blij.

'Dan is het maar goed dat we alweer bijna klaar zijn om te gaan eten' zei de koning met een liefdevolle glimlach tegen Evelyn.