"Viola, wie is deze man?"

Gespannen staar ik naar het menselijk uitziende figuur voor me. "Je hebt hem vannacht ook ontmoet, toen was hij alleen ietsje groter," vertel ik Pip uiteindelijk, al kijk ik hem niet aan. Het begint me op te breken om alle gebeurtenissen van de laatste dagen bij te houden. Nog even en ik snap niks meer van mijn leven of wat nou waarheid is.

Rirzos let niet op mijn woorden, maar blijft mijn gezicht scannen. Met zijn inmiddels zo bekende stem zegt hij zacht: "Je hebt dezelfde ogen als je moeder."

Er flitst van alles door me heen. Hij kent me en bevindt zich in mijn huidige tijdlijn, al kan ik helaas niet van een erg stabiele tijdlijn spreken. Hij kent mijn moeder, wat waarschijnlijk logisch is want volgens Pip is hij mijn vader.
Mijn vader is een demón.

"Hoe gaat het met haar?" Het zwart van zijn irissen krijgt een intense glans en ik zie hoe hij zijn menselijke handen stijf samenbalt.

"Ja, goed hoor." Het gesprek neemt een ongemakkelijke wending en ik zie dat hij dat ook beseft. Hij ontspant onmiddellijk in zijn stoel, wat mij een warm gevoel geeft. Het zorgt dat ik hem om opheldering durf te vragen: "Wacht, Rirzos. Ik ben in een hele nieuwe wereld gerold en ik snap het niet meer. Kun jij me misschien wat uitleg geven?"

Zijn lachje is klein, maar het zorgt er direct voor dat ik me iets rustiger voel. Hij knikt en antwoordt: "Die vraag is denk ik wel op zijn plaats, ik kan me voorstellen dat al die veranderingen zijn weerslag op je zullen hebben."

Pip beweegt naast me en ik merk dat ook hij goed op begint te letten.

"Er was een tijd, eeuwen geleden, dat we goed samenwerkten. Zij zorgden voor licht en lucht, terwijl wij ons over de groei en geborgenheid van de aarde ontfermden."

"Eh, sorry... meneer." Pip steekt zijn vinger op alsof we op school zitten. Iets wat we níet doen, want we zijn aan het spijbelen. "Wie zijn 'we'?"

"O." Rirzos kijkt verrast. "Je mag me wel Rirzos noemen. Of Yorrick Enoch, zo sta ik namelijk bekend in deze buurt."

Waar ik moeite heb met de namen van de engelen, is Pip nu aan het puzzelen met het huidige voorstelrondje. Ik duw mijn schouder even tegen de zijne en knik hem geruststellend toe. Dat heeft nu geen prioriteit.
Rirzos praat verder: "Ik heb het natuurlijk over de engelen en de demonen," en kijkt erbij alsof dat logisch is.
Waarschijnlijk is dat ook zo.

"De engelen besloten zich echter met onze zaken te bemoeien⁶³," legt hij verder uit. "Een gevolg daarvan hebben jullie meegemaakt, daar heb ik jullie namelijk voor het eerst gezien."

"Toen de vulkaan uitviel?" Hoewel ík me dat nog als de dag van gisteren herinner, moet dat specifieke moment voor hem tientallen of misschien wel honderden jaren geleden plaatsgevonden hebben. Ik heb respect voor het geheugen van deze demon.

"Het begin van het einde," knikt Rirzos. Ik begrijp ineens waarom hij het ook onthouden heeft.

Hij vertelt verder: "We hebben onze oorlog eeuwenlang verborgen kunnen houden voor de buitenwereld, maar zoals je weet is Westerland een geval apart. Jullie kleine eilandje heeft zich in een scheur van de wereld ontwikkeld, en vormt daarom de brug tussen alle magie en wat de gewone mens als dagelijkse realiteit doormaakt."

Ik knik alsof ik dat allang wist. Mijn brein vindt dat nu een geschikt moment is om me fijntjes mijn gemiste kans te laten weten. Waarom heb ik nooit de moeite genomen om op zoek te gaan naar monsters en meerminnen, die blijkbaar altijd bestaan hebben?

"Toen jij op het slagveld verscheen, van wat de slag om Westerland zou gaan heten, herkende ik je aan je vooruitziende ogen. Het was bijna een eeuw later en onze soorten hebben in die tijd natuurlijk kennis opgedaan. Ik wist daarom direct dat je een 'Andere' was, zoals ze dat hier zeggen." Rirzos knikt naar Pip.
"Anderen zijn nakomelingen van engelen of demonen en stuk voor stuk hebben zij een kracht die tegengesteld is aan hun karakter of belangrijkste eigenschap."

"Wacht," houd ik hem tegen als hij verder wil praten. "Tegengesteld aan ons karakter of belangrijkste eigenschap? Leg uit."
Ik vind mezelf wel erg vrijmoedig tegen deze man. Hoewel hij mijn vader is, kan hij ook in een drie meter lange demon veranderen. Rirzos lijkt daar niet mee te zitten en beantwoordt mijn vragen bereidwillig.

"Oké, bijvoorbeeld," zegt hij en bekijkt me opnieuw met die peinzende blik. "Jij kan de geschiedenis veranderen. Ben je toevallig slecht in leren?"

"Dat niet, maar ze kan nauwelijks lezen of schrijven," bemoeit Pip zich er mee. Het is waar, maar toch kijk ik hem met een dodelijke blik aan. Dat is níet zijn geheim om te delen.

Rirzos wiegt zijn hoofd nadenkend heen en weer. "Heb je je voorspellingen opgeschreven?"

Ik knik, maar schuif nadrukkelijk iets van Pip vandaan om hem te laten voelen hoe ik momenteel over hem denk. Hij beweegt ongemakkelijk.

"Dat klinkt dan wel logisch," antwoordt Rirzos. "Net zoals iemand die hoogtevrees heeft waarschijnlijk zal kunnen vliegen en iemand die altijd alles zelf gedaan heeft, kan anderen stimuleren hun juiste pad te zoeken."

"Dat laatste klinkt als meneer Ouwens," zeg ik tegen Pip. Het blijkt dat ik niet heel lang boos op hem kan blijven.

"Het is wel lastig," neemt Rirzos het gesprek weer over. "Je komt uit een bloedlijn waaruit iedereen de wereld veilig probeert te houden. Maar jij bent geboren met de kracht om dat alles weer teniet te doen⁶⁴."

Daar begint het wel op te lijken. "Ik wilde dat ik dat boek nooit gekregen had⁷¹," zucht ik.

"Je kan er gelukkig ook veel goeds mee doen," stelt Rirzos me gerust. Ik probeer aan hem te denken als mijn vader, maar dat mislukt volledig. Toch stem ik van harte in met zijn woorden. Ik ben blij dat hij nu bij het groepje ingewijden hoort.

"Gelukkig noemde je tijdens de Slag je naam en het jaar waar je uit kwam," pakt hij de draad weer op. "Een berekening was snel gemaakt en jouw moeder was het wachten waard⁴³."

Volledig geschokt staar ik hem aan. Kijkt hij nou drómerig?

"Gelukkig ging ze akkoord met 'Viola'," herinnert hij zich, nog steeds met die domme grijns op zijn gezicht. "Anders had ik eerlijk gezegd niet geweten wat ik moest doen. Het was heel jammer dat ik haar daarna weer moest verlaten, maar anders waren jullie niet veilig geweest."

Hij kijkt weer ernstig, wat een verademing is. "Wil je me daarvoor vergeven? Ik weet dat je het niet makkelijk hebt gehad in je leven."

Zwijgend knik ik. Hij heeft inderdaad best een goed excuus.

"Om Westerland niet in tweeën te laten breken, heeft mijn soort zich noodgedwongen teruggetrokken," eindigt Rirzos dan zijn verhaal en wijst met een zwierig gebaar om zich heen. "De demonen leven sindsdien in de schaduwen en dat resultaat merk je, we bevinden ons in een tijd waar de engelen het voor het zeggen hebben."

"En het is aan ons om dat op te lossen," klinkt het naast me: Pip doet weer mee met het gesprek. Handenwrijvend kijkt hij me aan. Laat het maar aan hem over om enthousiast te raken over wat ik als een onoverkomelijk probleem zie.
Ik ben mijn opgeroepen beelden van een gezonken eiland nog lang niet vergeten.¹²

"We hebben nu heel veel informatie gekregen," zeg ik dan, "maar er is iets wat ik niet begrijp. In mijn tijd, mijn tijdlíjn, was dat er namelijk niet."

Zowel Pip als Rirzos kijken me blanco aan.

"Waarom is het één keer per maand donker? Ik heb begrepen dat dat door de engelen komt. Wat willen zij daarmee bereiken?"

▬▬▬

⁶³Prompt 63. Een rivaliteit tussen twee collega's heeft onvoorziene consequenties.

⁶⁴Prompt 64. Je komt uit een bloedlijn die krachtige magiërs heeft voortgebracht om de wereld veilig te houden. Dus wat betekent het wanneer jij, de xxde nakomeling, geboren wordt met de kracht om die magie teniet te doen?

⁷¹Prompt 71. Nadat je een zeldzaam maar gevaarlijk artefact hebt ontdekt, word je opeens een beroemdheid. Maar al snel gebeuren er dingen die je doen laten wensen dat je het nooit ontdekt had.

⁴³Prompt 43. Je hebt duizend jaar gewacht om je ware liefde te vinden, wat is nog één dag meer?

¹²Prompt 12. Een kwaadaardige magiër biedt je een enorme hoeveelheid kracht, maar er hangt een prijs aan.