Chłopak wstał z chodnika.Ocierając łzy wyciągnął telefon i wybierając numer do matki szedł przed siebie.Był w takiej rozpaczy?że nawet nie spojrzał na drogę.Teraz dla niego i tak życie bez Victora jest niczym.Jest pustką.Wybrał już numer do mamy.Przyłożył już telefon do ucha i nagle poczuł jedynie pisk z opon i ból.Pisk hamulców samochodu był tak głośny,że nawet Victor,który dalej był w swoim domu go usłyszał.Postanowił zobaczyć co się dzieje i zażucając kurtkę na plecy wyszedł z domu.To co zobaczył na ulicy było przerażające.Na ulicy leżał Yuri potrącony przez samochód a kierowcy nie było,najwyraźniej uciekł.Victor z przerażeniem wybiegł z podwórka i podbiegł do Yuriego,który był nieprzytomny.
-Yuri!Krzyknął do chłopaka i ujrzał jego brzuch cały we krwi.I szybko zaczął szukać telefonu.Nie miał jego w kieszeni więc prędko pobiegł do domu i wziął go z półki i zadzwonił na pogotowie.
-Halo,pogotowie ratunkowe co się dokładnie wydarzyło?
-Mój chłopak....Go potrącił samochód!Powiedział przez łzy.
-Czy mężczyzna krwawi?
-Tak jego cały brzuch jest we krwi.
-Proszę abyś przeniósł go i położył na chodniku.
-Już to zrobiłem.
-Dobrze to ściągnij mu kurtkę i koszulkę i zatamuj czymś krew.Victor lekko zawiązał na jego brzuchu bluzę tak aby go za mocno nie ścisnąć.
-Dobrze pogotowie już jedzie zostań przy nim.Zlokalizowaliśmy miejsce w którym właśnie się znajdujecie.Victor nadal płakał.Po 5 minutach karetka już znalazła się na miejscu.Ratownicy wzięli Yuriego do pojazd.
-Mogę też pojechać?Musze przy nim być!
-Dobrze ale proszę nie przeszkadzać nam w ratowaniu jego.Victor wsiadł do karetki i pojechali do najbliższego szpitala.Chłopak cały czas płakał i dotykał twarzy ukochanego.
-Wszystko będzie dobrze.Jestem przy tobie.Mówił do nieprzytomnego.Gdy byli już na miejscu szybko zamieśli chłopaka na noszach do sali.Victor stał przed nimi i cały czas obserwował Yuriego.
A co jeżeli on umrze?Co ja wtedy zrobię? Te myśli cały czas przechodziły przez jego głowę.