De volledige groep komt weer boven in het meisjestoilet met jammerende Jenny, die met grote ogen naar de volledige groep kijkt, inclusief het roodharige meisje en Harry. De docenten keuren haar geen blik waardig, en net als ze het toilet willen uitlopen, gaat de geheime kamer ingang dicht en komen de anderen hen tegemoet. "We vonden een andere ingang, en hebben deze vernietigd. Er kan daar in ieder geval niks meer doorkomen. We durfden niet echt verder te gaan na de ruimte met de skeletten van de ratten en muizen, dus zijn we via de gewone ingang naar buiten gekomen. De plek van de andere ingang hebben we ook van deze kant gebarricadeerd." Professor Banning ziet er bezweet uit, alsof hij heeft moeten vechten voor zijn leven. "En zo te zien hebben jullie meerdere leerlingen gered?"

Professor Anderling schudt haar hoofd. "Alleen juffrouw Wemel hebben we moeten redden. Meneer Wemel en Potter dachten het wel aan te kunnen, en waren al bezig met haar te redden, al was meneer Smalhart in een boze bui en probeerden en te vervloeken. Hoe dan ook, een herinnering van een oud-student bestaat niet meer, en ook het monster is dood. De geschiedenis zal zich niet meer kunnen herhalen."

De grote groep loopt naar het kantoor van het schoolhoofd, en Smalhart wordt meegesleurd gezien hij niet kan lopen. "Ik hoop dat het schoolhoofd eens normaal gaat doen en iets aan deze man gaat doen. Hij hangt mij de keel uit en hij kan nog niet eens toveren zonder zichzelf te vervloeken," reageert Sneep droogjes, waarna ze allemaal in stilte verder lopen.

In het kantoor van het schoolhoofd aangekomen, staat Perkamentus te praten met de minister, terwijl Molly Wemel tranen met tuiten huilt, terwijl ze ondersteunt wordt door haar man. Percy, Fred en George staan er verloren bij nu hun zusje ten dode is opgeschreven. Allen kijken ze op als de grote groep met enorm veel vuil op hun kleren en huid het kantoor binnenkomt, inclusief twee roodharige kinderen. Mevrouw Wemel rent op haar twee kinderen af, en omhelst hen stevig. Ook de andere Wemels omhelzen zowel Ron als Ginny.

Harry en de andere leerlingen staan er maar wat bij, terwijl de afdelingshoofden allemaal bij het schoolhoofd gaat staan. De enige die in een hoekje blijft staan is Smalhart, maar tot zover heeft ook helemaal niemand aandacht voor hem. De eerste die de mond open doet, is professor Sneep. "Potter en Wemel hebben niet aan de noodregel gehouden dat ze niet alleen over de gangen mochten zwerven en zijn de geheime kamer ingegaan, omdat ze dachten het meisje te kunnen redden. Ze hebben vele regels overtreden, dus ik denk dat beiden van school moeten worden gestuurd. Het is dat ik er was met mijn leerlinge, anders hadden beiden niet eens meer geleefd."

"Nee, professor, dat heeft u mis. U heeft zo goed als niks gedaan, behalve gebruik gemaakt van onze bescherming en wanneer het u uitkwam deed u alleen even een spreuk midden in de bek van de basilisk, op het moment dat ik de echte basilisk beet, Harry het zwaard in de oogkassen van het monster stak, en nog een paar mensen meehielpen de slang te doden. Behalve u hebben wij allemaal samen gewerkt," reageert Lara, wetende dat de zwartharige docent nooit punten zal aftrekken van zijn eigen afdeling. Sneep is meteen stil en kijkt zijn leerlinge dan ook met kleine ogen aan.

"Wat deden jullie nog alleen op de gangen, terwijl de regels waren dat leerlingen niet meer alleen over de gangen mochten lopen en op het moment ofwel in de lessen hoorden te zitten, ofwel in de leerlingenkamer?" vraagt professor Perkamentus vriendelijk.

"Dat gedeelte was mijn schuld, Albus," reageert professor Anderling direct. "De jongens vroegen of ze bij hun vriendin juffrouw Griffel op bezoek mochten in de ziekenzaal. Ik kan mij best voorstellen dat ze hun vriendin mistte, dus gaf ik hen toestemming."

"We zaten bij Hermelien toen ik ontdekte dat ze een prop papier in haar hand geklemd had, onopvallend dat het bijna niet te merken was en zeker niet te zien. Met veel moeite heb ik het papiertje uit haar handen gewrongen," begint Harry te vertellen. "Omdat ik beschuldigd werd voor iets dat ik niet eens kan, alleen omdat ik een sisseltong blijk te zijn wat ik zelf niet eens wist, wilde ik mijn naam zuiveren binnen de school. Hermelien was al vaak in de bibliotheek, en ik denk dat ze wist wat haar te wachten stond en gebruikte dus de spiegel. Ze wist dat ze te maken kon hebben met de basilisk, en een bladzijde daarover had ze schijnbaar uit een boek gescheurd, een aantekening erop makend dat de slang via de pijpleidingen zich verplaatste. We wilden onze afdelingshoofd op de hoogte brengen, toen we eigenlijk net zoals de andere leerlingen naar de lerarenkamer moesten. We wilden het fijne horen, dus besloten we stilletjes te luisteren wat er aan de hand was. We wilden Smalhart informatie geven die we wisten, zodat hij Ginny kon redden, maar hij bleek er vandoor te willen gaan. Hem ontwapenend, namen we hem mee naar het toilet van jammerende Jenny, om te vragen hoe ze gestorven was. Ze wees de plek aan waar ze gele ogen had gezien vlak voor haar dood en zo ben ik erachter gekomen dat de wastafel op dat toilet de ingang moest zijn van de geheime kamer. Eigenlijk was het niet de bedoeling om zelf te gaan, maar gezien we Ginny wilde redden zolang als het kon, of in ieder geval haar lichaam mee terug nemen, zijn we na Smalhart de geheime kamer ingegaan." Harry laat even een stilte vallen. "Ik wilde haar alleen mee terug nemen, voor ik aangevallen zou worden door de basilisk. De herinnering van Voldemort middels een dagboek zorgde ervoor dat ik niet weg kon met haar. Hij stuurde de basilisk op me af. Als Felix de Feniks er niet was geweest om mij te helpen en het monster blind had gepikt door de ogen uit te pikken, was ik dood geweest."

"Waarom was je alleen daar, en waar waren Ron en Smalhart?" vraagt Percy met opgetrokken wenkbrauwen.

"Smalhart wilde ons geheugen wissen, maar maakte gebruik van mijn kapotte toverstaf en blies zichzelf zo wat op, waardoor niet alleen zijn eigen geheugen werd gewist, maar ook verschillende brokstukken naar beneden kwam. Harry kon wegduiken naar de juiste kant, en ik kon hem niet bereiken. Het enige wat ik kon doen was de brokstukken verplaatsen, zodat er een uitgang zou zijn," antwoordt Ron en hij laat zijn kapotte toverstaf zien, die bij aankomst op school al kapot was gegaan.

"Gelukkig zijn er ook leerlingen die zonder risico te nemen wisten wat er gaande was, met dank aan Juffrouw Rowlee en ons docenten inschakelden. Wij hebben ons opgesplitst in twee groepen. De ene groep ging de officiële ingang van de geheime kamer in en de andere groep besloot op zoek te gaan naar een eventuele verborgen ingang," gaat professor Anderling over. Het is professor Sneep die het overneemt.

"Samen met de leerlingen had ik met hen ontdekt waar de ingang was en ik wilde net Minerva waarschuwen, toen zij met een waarschuwing kwam dat we naar de eerdere gang waar de kat was versteend moesten gaan, terwijl de leerlingen naar de leerlingenkamer moesten. Ik kwam er op dat moment vandaan, en niemand van ons had überhaupt iets verdachts gezien. Geen juffrouw Wemel, geen grote slang. Dus er moest een extra ingang zijn, en daar ging dus de tweede groep achteraan."

"Goed, we zijn allang blij dat alle leerlingen veilig zijn en dat Zweinstein open kan blijven. Ik zal zorgen dat de heer Hagrid vrij gelaten wordt en zijn naam gezuiverd." De minister knikt naar alle aanwezigen en besluit te vertrekken met een laatste groet.

Anderling draait zich naar het schoolhoofd. "Ik zal iedereen hier weg begeleiden, regel jij het af met wat betreft de twee jongens? Ze hebben immers regels overtreden." Het schoolhoofd knikt, en terwijl de leerlingen blijven, verlaten Fred, George, Ginny en hun ouders samen met de docenten eveneens het kantoor.