"Tss, Zwarts een beruchte massamoordenaar. Echt niet. Die man doet geen vlieg kwaad," reageert een zwartharige vrouw vanuit haar gemakkelijke relaxstoel. Lara kijkt op met opgetrokken wenkbrauwen.

"Hoe weet je dat? Ken je die man dan?" vraagt ze dan ook.

"Ja, en hij is nog nooit met dooddoeners samen gezien. Volgens zijn broer was Sirius Zwarts altijd een goede jongen, die jammer genoeg de familie verraadde door zich te laten indelen in Griffoendor, waar de rest in Zwadderich zat. Ze vinden dat hij hen verraden heeft en dat zijn broertje Regulus Zwarts ten minste het goede voorbeeld is. Sirius werd sindsdien verwaarloosd door zijn ouders."

Ze fronst haar wenkbrauwen, want waarom zou een familie zo naar doen naar iemand uit de familie die toevallig andere kwaliteiten heeft? Dat is toch het teken dat die persoon zich niet laat beïnvloeden door anderen? Ze legt het voor aan haar moeder.

Mevrouw Rowl houdt het koffiekopje dat ze vast heeft met duim en wijsvinger vast, waarbij de pink omhoog steekt. Ze nipt van haar zwarte koffie en kijkt naar haar dochter. Ze laat het een paar minuten duren voor ze antwoord geeft. "Indelen in een afdeling gaat normaliter op basis van iemands kwaliteiten en gedragingen. Dit is voornamelijk gebaseerd wanneer familie halfbloed is of bij dreuzelgeborenen. Bij families waarin eeuwenlang de leden in dezelfde afdeling komen, komen ook iedere nakomeling bij die afdeling. Dit heeft ook wel met loyaliteit aan de familie te maken, waardoor het voorkomt dat degene die zich laat plaatsen in een andere familie niet als loyaal wordt gezien."

"Maar wat als die persoon vrienden krijgt die in een andere afdeling zitten en de andere afdeling wil niets te maken hebben met de anderen, terwijl de twee vrienden toch zonder verdere gezeur..." Lara denkt goed na wat ze wil zeggen. "... vrienden willen blijven en samen in een afdeling terecht willen komen? Wat is daar dan mis mee? Of als iemand uit een familie toevallig gewoon andere kwaliteiten heeft die beter bij een andere afdeling passen? Daar kan de persoon toch niets aan doen?"

De streng uitziende vrouw kijkt haar dochter aan en trekt een wenkbrauw omhoog. "Trouw aan familie is belangrijker dan de trouw aan je vrienden. Vrienden kun je uitkiezen en blijven toch niet in je leven, familie doet dat wel want daar ben je nu eenmaal aan gebonden."

"Maar mam, als iemand zijn of haar familie haat vanwege uitspraken of andere redenen, en iemand daarom liever voor de vrienden kiest boven familie, dan moet het toch gewoon goed genoeg zijn?"

"Eerlijk zou ik het zelf ook niet accepteren als iemand van mijn familie in een andere afdeling dan Zwadderich komt. Ik zou dan met de betreffende familielid niets mee te maken hebben. Dus zorg dat mijn kleinkind in Zwadderich komt."

"Dan ben je net zo'n arrogante klootzak als al die andere Zwadderaars die hierover hetzelfde denken. Je bent geen haar beter en ik moet jou mijn moeder noemen. Je beseft toch wel dat het onze taak is om afdelingen dichter bij elkaar te brengen? Nu weet ik waarom het niet eerder gelukt is. De harmonie ontbrak en de arrogantie was des te meer aanwezig," bromt Lara nijdig. Ze draait zich meteen om en ziet daardoor niet dat haar moeder verstijft door de gebruikte woorden. Niet dat het haar iets boeit als ze haar moeder hiermee pijn doet.

"Jonge dame! Zo praat je niet tegen je moeder! Dat wordt straf," snauwt de vrouw terug, en met een glimlach van oor tot oor dat zo van de conciërge op Zweinstein af had kunnen komen, gaat ze verder. "Je weet wat dat betekent."

Lara blijft staan en haalt haar schouders op. Ze ziet bedienden op haar afkomen. Haar moeder weet mogelijk niet dat ze iets kan wat zij zeker niet kan. Tot haar grote vreugde ziet ze haar moeder ook met grote ogen kijken als Lara ineens de kop heeft van een basilisk, en daar staat met opengesperde bek waardoor de enorme grote giftanden te zien zijn. De bedienden zetten grote ogen op, en deinzen achteruit.

"Kijk niet in de ogen! Maak dat jullie wegkomen!" schreeuwt Lara's moeder die zelf ook niets wist van haar dochters kracht. Om nog angstaanjagender over te komen verandert Lara in een volledige basilisk zodat eventuele dappere bedienden niet haar van achteren kunnen overvallen. Zelf gaat ze achter haar moeder aan en blokkeert haar de doorgang. Wetende dat ze haar moeder nu nachtmerries bezorgd, maar ze wil iets duidelijk maken.

"Jij..." De ogen van de moeder staan groot van angst, terwijl ze tegelijkertijd niet naar de kop van het beest voor haar wil kijken, wetende wat haar te wachten staat. "Jij monster... Ik heb een verdomd monster op de wereld gezet en opgevoed. Een brul, en dan verandert Lara terug in zichzelf. Haar staf meteen pakkend en iedere andere aanwezige dan haarzelf en haar moeder vervloekend dat ze haar niks kunnen doen.

"Ik ben geen monster, want ik heb nog nooit iemandgedood, zelfs als basilisk niet. Dit is mijn gave naast mijn taak om met deandere erfgenamen van hun afdeling alle vier de Zweinstein afdelingen bijelkaar te brengen en ieder van ons kan veranderen in een mythisch wezen. Jijbent het monster hier, gezien jij mij vaak in de kelder hebt opgesloten enopgehangen aan mijn duim, en soms aan mijn handen, zelfs als ik niks verkeerdsgedaan hebt. Als jij je gedrag niet gaat verbeteren en niet normaler kan doen,ga ik je aanklagen voor kindermishandeling! Als ik ooit kinderen krijg zal jijdie nooit van je leven te zien krijgen." Lara loopt weg, besluitend om haarspullen te pakken.