Tops draaide rond en ontweek een vloek, terwijl Lupos haar belager verlamde. Hermelien en Ginny stonden rug aan rug. Ondanks alles nam ik deel aan het gevecht. Ik wist dat ik het mezelf niet zou vergeven als ik niet zoveel mogelijk dooddoeners had uitgeschakeld. Voldemort keek me aan en grijnsde, terwijl hij Sirius opzij zwaaide: "Al gesterkt?"

"Door liefde", antwoordde ik gemeen, wetende dat Harry degene was die hem moest doden. Met mijn rug tegen die van Sneep duelleerde ik nu met Bellatrix. Sneep schakelde Noot en uit en liep naar Hermelien om haar te helpen met twee dooddoenders.

Iets later stond Sirius achter me.
"Dat is mijn nicht waarmee je zo verwoed vecht, Joanne!" schreeuwde hij lachend.
"Dat is mijn zogezegde schoonvader waarmee JIJ vecht, Sirius!" antwoordde ik.

"Wisselen?"

"Oh ja!" Ik dook door mijn knieën en draaide me naar Lucius. Sirius deed hetzelfde naar de andere kant en zo wisselde we van duelpartner.
"Je eigen zoon is dood en jij vecht nog steeds voor je Heer!" riep ik hem verwijtend toe.

"Wat moet ik dan doen he? Hij had de beste kans te overleven door dit te doen, weet je dat?"

"Snap je het dan niet?" beet ik hem verwijtend en furieus toe. "Je zoon is zonet gestorven, in mijn armen!" schreeuwde ik hem toe. Dit raakte Lucius wel

"Avada Ked.."

Mayjin sprong nu naar Lucius toe en bleef in diens arm hangen. Lucius wist zich los te krijgen en vluchte naar een haardrooster, achtervolgd door mijn trouwe vriend. Sirius had net Bellatrix uitgeschakeld en keek me aan.

"Geen magisch wezen, zal wel", lachtte hij. Ik lachte zwakjes terug.

"Alles ok?" Ik knikte. Hij keek me in mijn ogen en legde zijn rechterhand op mijn schouder. Hij opende zijn mond, maar werd onderbroken door een schreeuw van Voldemort.

Wat er juist gebeurde kon en wou ik toen ook niet echt volgen. Het was gewoon duidelijk dat Voldemort uitgeschakeld was, weg voor eeuwig en altijd, net als Draco.

De dooddoeners werden op een rij gelegd, met Bellatrix aan Voldemorts rechterhand. Degene die overleefden, vluchtten door haardroosters.

Fred liep met me mee naar Draco's lichaam. Hij hief hem voorzichtig op en liep met Draco in zijn armen terug naar de anderen, waar de blije gezichten overtrokken. Ik kreeg veel knuffels, maar ik wou gewoon naar huis en huilen, huilen voor Draco.

De overwinning op Voldemort werd door velen uitbundig gevierd, maar er hing ook een grimmige sfeer over de dood van een jongen. Ik huilde en huilde die avond, die week, die maand. Ik huilde en isoleerde me in mijn kamertje thuis. Omdat ik hem miste, omdat ik van hem hield en omdat ik hem had vermoord.

Nu, tien jaar later schrijf ik dit alles neer, wetende dat tranen mijn ogen nog vaak vullen. Dat zijn gezicht me nog elke nacht bezoekt. Ik kan uren zitten dagdromen en herinneringen aan hem opalen. Terwijl ik deze laatste woorden van mijn verhaal over Draco Malfidus neerschrijf, rust Freds kin op mijn schouder. Hij lacht, elke keer als ik wat moois over hem schrijf. Net als nu, hij geeft me een kus op mijn wang en beseft, weet hoe veel ik van Draco hield en houd.

Ik heb mooie momenten, bij de Wemeltweeling kan dit onmogelijk anders. We zijn de eigenaars van hun tovertweeling fopshop. Mij zien de klanten nauwelijks. Ik ben het voorbeeld van een ooit zo sterk meisje, dat gebroken werd en niet instaat was de stukjes weer te lijmen. Morgen, op vier Augustus zeg ik tegen Fred. "Het is nu tien jaar geleden." En dan geeft hij me een knuffel terwijl ik huil. Nu beëindig ik een verhaal over liefde, ware liefde, die nooit overging. Die voorbestemd was en toch gedoemd.

Bedankt aan degenen die dit volledige verhaal hebben gelezen! Laat me zeker weten wat je er van vond en of je interesse hebt om het tweede deel te lezen. Voor degenen die hiervan genoten hebben en er niet genoeg van hebben is er namelijk een tweede boek! Ik moet dit nog wel herschrijven. Dit speelt zich af in de tien jaar na Draco's dood en na het moment dat Joanne dit boek schreef. Draco fans moeten niet afhaken, hij wordt zeker nog vermeld. Zo zullen er herinneringen in voor komen die niet in het eerste boek zaten. Het tweede deel is wel minder omvangrijk dan het eerste.