Voor het eerst die week was Brandon niet het eerste waar ze aan dacht toen Jennifer wakker werd. In plaats van haar ex, stond er nu een herinnering aan de vorige avond op haar netvlies. Een beeld van Nicole tegenover haar aan een tafeltje in het restaurant. Het restaurant waar ze heerlijk gegeten, gelachen en wijn gedronken hadden. Het was een heerlijke avond geweest, maar helaas wist Jennifer ook dat die ochtend betekende dat ze nog maar een dag had met Nicole voordat ze weer naar hun eigen huizen zouden gaan.

Brandon was wat rustiger geworden, wat minder opdringerig. Maar Jennifer was ook wat assertiever en zelfverzekerder geworden. Ze stond stevig in haar standpunt dat ze niets meer met Brandon te maken wilde hebben en liet dat duidelijk aan hem merken. Hij leek zich te hebben gerealiseerd dat Jennifer niet de gemakkelijke prooi was als hij had gedacht.

Nadat Jennifer in stilte haar ontbijt had opgegeten, zonder lastig gevallen te worden door Brandon, trilde haar telefoon op de tafel.

Nicole Schuurman:
Zou je het erg vinden om vanochtend op te trekken met mijn nichtjes?

Jennifer Smeets:

Dat is prima denk ik?

Waarom?

Nicole Schuurman:

Michael (mijn zwager) vroeg me net of ik misschien de meiden mee wilde nemen vanochtend. Hij weet dat ik niet zoveel heb met kinderen, dus ik denk dat de nichtjes jou graag willen ontmoeten

Jennifer Smeets:
Heb je over mij verteld?

Nicole Schuurman:
Ik heb Michael over je verteld. Hij vroeg wat ik de hele tijd aan het doen was als ik bij hun wegging. Hij heeft het wellicht aan zijn dochters verteld. Ik heb geen idee.
Ik heb wel laatst tussen neus en lippen door je naam genoemd

Jennifer Smeets:
Maakt niet uit hoor, was gewoon benieuwd

Nicole Schuurman:

Maar? Wil je mijn nichtjes ontmoeten?

Jennifer Smeets:
Ik wil de meisjes wel ontmoeten

Nicole Schuurman:

Mooi!

Zie ik je bij Fata Morgana?

Jennifer Smeets:

Prima!

Jennifer legde haar telefoon weer weg en dronk de laatste slok van haar koffie op. Ze negeerde Brandon en vertrok vlug weer naar hun kamer. Ze zou een beetje op moeten schieten om Nicole op het afgesproken tijdstip te ontmoeten.

Boven had ze snel haar spullen verzameld. Die ochtend had ze haar kleding alvast in haar koffer gestopt. Ze zou die avond weer naar huis gaan. Ze nam in de badkamer nog even snel tijd om haar make-up te doen en sloot daarna haar koffer volledig. Ze keek nog even goed haar kamer rond, maar ze was geen spullen vergeten. Daarna gleed haar blik door naar Brandons deel van de kamer. Zijn spullen lagen nog door de hele kamer verspreid, hij zou nog hard aan de bak moeten.

Jennifer besefte zich dat ze helemaal niet wilde weten wat voor spullen haar ex allemaal had meegenomen en liep snel met haar koffer en rugzak de kamer weer uit.

Onderweg naar het pretpark had Jennifer haar spullen weer in haar kleine Renault gelegd, waar ze op haar zouden wachten tot ze die avond weer in de auto zou stappen. Haar rugzak had ze op haar rug gelaten en daarmee liep ze nu het pretpark in.

Nicole stond samen met haar nichtjes en zonder de rest van de familie te wachten op het plein voor de attractie Fata Morgana. De vrouw had er duidelijk niet zo veel plezier in en de twee meisjes duidelijk wel.

Jennifer merkte dat ze erg blij was om Nicole weer te zien. Ze hadden een mooie vriendschap opgebouwd in de week dat ze elkaar nu kenden. Op het moment dat Nicole Jennifer ook spotte, klaarde haar gezicht helemaal op. De zon verscheen vanachter de wolken en een glimlach brak door op haar gezicht.

'Meiden, dit is Jennifer,' zei Nicole tegen haar nichtjes. 'Stel jezelf maar even voor,' voegde ze toe.

Jennifer glimlachte naar de twee meisjes. Ze had altijd al een zwakke plek gehad voor kinderen. Als ze broers of zussen had gehad, dan was ze een fantastische tante geweest voor kinderen die zij zouden hebben.

Het grootste meisje stapte als eerste naar voren. 'Hoi Jennifer,' zei ze opgewekt. 'Ik ben Melody en ik ben zes en een half jaar oud.'

Jennifer knikte naar het meisje, waarna haar kleine zusje ook naar voren kwam. 'Ik ben Nika en ik ben al vier,' zei ze. 'Volgens mama ben ik vernoemd naar Nicole, mijn favoriete tante.'

Jennifer moest lachen en keek heel even naar Nicole, die met haar ogen stond te rollen. Uit haar verhalen wist Jennifer al dat Nika niet eens Nicoles minst favoriete nichtje was.

'Goed kennis te maken, Melody en Nika. Ik ben Jennifer en ik ben achtentwintig en een half jaar oud,' zei Jennifer tegen de twee meisjes.

Melody moest daarom lachen. 'Grote mensen tellen nooit halve jaren bij hun leeftijd,' zei ze.

Jennifer haalde haar schouders op. 'Ik wel,' zei ze. 'En waarom ook niet?' voegde ze eraan toe. Daar leek Melody geen antwoord op te hebben.

'Nou meiden, waar willen jullie samen met Jennifer in?' vroeg Nicole.

'Max en Moritz!' riep Melody op hetzelfde moment als haar zusje 'Carnaval Festival!' riep. Meteen keek ze Nika boos aan, alsof zij de enige was die iets mocht beslissen.

Jennifer moest lachen om de dodende blik die het kleine meisje gaf. 'We kunnen naar allebei toe, of niet?' vroeg Jennifer met een blik op Nicole.

'Natuurlijk,' antwoordde die. 'Laten we bij Max en Moritz beginnen, die is hier vlakbij,' stelde ze voor.

'Weten jullie waar die is?' vroeg Jennifer aan de meisjes.

Melody keek haar verontwaardigd aan. 'Maar natuurlijk,' zei ze, met het zelfvertrouwen dat alleen een zesjarige kon hebben.

'Lopen jullie maar voorop,' zei Nicole en de meisjes renden er samen vandoor. Gelukkig waren Nika's benen niet zo lang en konden Nicole en Jennifer de kinderen makkelijk bijhouden.

Jennifer zorgde ervoor dat ze de meisjes niet uit het oog verloor terwijl ze samen met Nicole naar de attractie liep. Ze leken wel een stel zo, dicht naast elkaar, een half oog op hun kinderen.

'Je bent echt goed met de kinderen,' gaf Nicole toe. Zij kon haar ogen makkelijker van de meisjes afhouden dan Jennifer. Die zag de twee meisjes al een paar keer bijna verdwijnen in de mensenmassa.

'Bedankt,' zei Jennifer met een glimlach. 'Jij bent ook zeker niet slecht met ze,' voegde ze toe.

'Het is gewoon helemaal niet mijn ding, die kinderen,' verzuchtte Nicole.

'Waarom heb je dan gezegd dat je wel de hele ochtend op ze kan passen?' vroeg Jennifer haar.

Nicole haalde haar schouders op. 'Ik ben te aardig, denk ik. Ik sta nu een beetje in het krijt bij Michael en ik wilde hem geen nee verkopen. Daarnaast wilden ze jou graag ontmoeten,' gaf ze eerlijk toe.

Jennifer glimlachte. 'Onze Nicole heeft toch een zwakke plek voor hetero zwagers en kinderen,' zei ze plagerig.

Daar moest Nicole ook om lachen. 'Ik heb zeker een zwakke plek voor hetero zwagers, die heb ik deze week ontdekt,' zei ze trots.

'Misschien moet ik die hetero zwager van je dan ook maar eens ontmoeten,' merkte Jennifer op.

'Wil je nu ineens mijn hele familie ontmoeten?' vroeg Nicole. 'We hebben geen romantische relatie hoor,' voegde ze lachend toe.

Jennifer lachte daar een beetje afwezig om. Nee, zij en Nicole hadden geen romantische relatie. Maar wel een sterke vriendschap. Dat was misschien ook wel reden genoeg om haar familie te ontmoeten. 'Laten we de meisjes zo beslissen naast wie ze willen zitten?' vroeg Jennifer snel, in een poging om het onderwerp te veranderen. Ze begon Nicole met andere vrouwen voor te stellen en ze wist niet helemaal zeker of dat idee haar wel aanstond. Als vriendin dan, natuurlijk.

'Laat ze zelf maar kiezen, anders krijgen we vast weer ruzie,' zei Nicole. Jennifer durfde niet zo goed naar haar gezicht te kijken om vast te stellen wat ze van de verandering in het onderwerp vond.

'Ja, laten we dat doen,' stemde Jennifer in.

Daarna viel er een ongemakkelijke stilte waarin Jennifer en Nicole inliepen op Melody en Nika. De twee meisjes waren ondertussen aangekomen bij het begin van de rij voor de familieachtbaan en stonden daar netjes en hand in hand te wachten op Jennifer en Nicole. Ze hadden hun armbandjes al laten zien aan de medewerker die stond te controleren of de kinderen groot genoeg waren. Die bandjes gaven aan hoe lang de kinderen waren.

'Kom, we gaan naar binnen,' zei Jennifer tegen de tijd dat ze bijgelopen waren.

'Jullie mogen kiezen,' begon Nicole. 'Gaan we voor Max of voor Moritz?' vroeg ze.

'Max,' zei Melody resoluut. Jennifer keek echter Nika aan, waarvan ze het idee kreeg dat het jonge meisje veel minder te zeggen had dan haar oudere zus.

'Ik wil ook Max,' antwoordde het kleine meisje.

'Dat is dan besloten,' zei Jennifer. 'Maar dan blijft er nog de vraag wie er naast mij wil zitten.'

'Ik!' riep Melody.

'Dan ga ik met tante Nicole,' sloot Nika zich bij haar zus aan.

Nicole glimlachte. 'Goed gekozen,' zei ze.

'Mogen we dan wel wisselen bij Carnaval Festival?' vroeg Nika zich af.

'Maar natuurlijk, dat is wel zo eerlijk,' zei Jennifer.

'Maar ik wil helemaal niet wisselen,' zeurde Melody. 'Ik wil gewoon met Jennifer.'

'Maar ik wil ook een keertje met Jennifer,' wierp Nika tegen.

Maar hun geruzie leek niet uit de hand te lopen, dus liet Jennifer de twee meisjes rustig kibbelen terwijl ze haar blik verplaatste naar Nicole. Ze was echt niet zo goed met kinderen, moest Jennifer toegeven, maar ze deed haar best. Ze was zo aardig dat ze de meisjes Jennifer liet ontmoeten, dat ze geen nee durfde te zeggen tegen Michael. Jennifer kon dat wel waarderen van iemand, het was zo anders dan het met Brandon geweest was.

Nicole leek in alle opzichten zó niet op Brandon en dat was iets wat Jennifer heel erg kon waarderen. Ze was niet op zoek naar een tweede Brandon, dat kon nooit goed gaan. Na een mislukte relatie zochten mensen vaak naar iemand die compleet anders was dan hun vorige partner, had Jennifer weleens gelezen.

Waar Brandon er ouderwetse, conservatieve en vrouwonvriendelijke standpunten op nahield, was Nicole modern ingesteld en maakte ze haar eigen keuzes in het leven. Waar Brandon een illusie van vriendelijkheid om zich heen geworpen had, had Nicole nu al aan Jennifer laten zien dat ze kwetsbaar was, dat ze trauma's had. Dat ze haar eigen brein niet kon vertrouwen als het op de beelden van haar familieleden aankwam.

Na een wachttijd van twintig minuten ging Jennifer achter Nicole en naast Melody in het karretje van Max en Moritz zitten. Ze keek naar de vrouw voor haar, naar haar glanzende bruine haren, zoveel lichter dan die van Brandon.

Het ritje in de achtbaan was veel te snel weer over en ondanks dat de twee meiden smeekten om nog een rondje, konden Jennifer en Nicole dat natuurlijk niet geven. En toen ze vroegen of ze dan nog een keer in de rij wilden gaan staan, kozen Melody en Nika er toch voor om door te gaan naar Carnaval Festival.

Nicole en Jennifer spraken niet tijdens de wandeling naar de attractie. Nicole luisterde waarschijnlijk mee naar haar vrolijk kletsende nichtjes en Jennifer was diep in gedachten verzonken, op zoek naar nog meer manieren waarop Nicole verschilde van Brandon.

Want waar Brandon altijd alleen maar meer kinderen en seks wilde, had Nicole geen enkele kinderwens. Waar Brandon, waar hij ook ging, mensen manipuleerde, manipuleerde Nicole alleen haar eigen gedachten. Waar Brandon nooit Jennifers biseksualiteit had geaccepteerd, was Nicole zelf lesbisch.

'Wat hebben jullie besloten, wie gaat er met mij en wie gaat er met Jennifer?' vroeg Nicole aan haar nichtjes toen ze bij de attractie aangekomen waren.

'Ik mag nu met Jennifer,' verklaarde Nika trots. Wat betekende dat Nicole opgescheept zou zitten met haar minst favoriete nichtje, maar dat zou Nicole gewoon doen. Iets wat Brandon niet zou hebben gedaan.

'Laten we maar snel naar binnen gaan,' spoorde Jennifer de kinderen aan. Ze liepen snel naar binnen in de rij, die veel sneller voorbij ging dan Jennifer gedacht had. Maar een kwartier later zat ze naast Nika in een karretje. Het jonge meisje keek haar ogen uit naar alle vrolijke wezens die om hen heen dansten.

Op een gegeven moment zag Jennifer Nicole en Melody in het karretje achter haar zitten. Het meisje zat enthousiast te zwaaien en te dansen op het bankje en tot haar verbazing deed Nicole ook mee, hoewel met minder plezier dan haar nichtje. Brandon zou zoiets nooit doen. Hij zou geen goede vader geweest zijn, ondanks dat hij dat zo graag wilde.

Jennifer verwonderde zich erover dat Nicole zich toch zo kon inzetten voor haar nichtjes, ondanks dat ze de meiden irritant vond. Iets waar Jennifer Nicole nog even over moest spreken, want de meisjes waren ontzettend lief. Wellicht was Melody een beetje bazig, maar dat was alles.

Nicole was zo anders dan Brandon, maar misschien was dat juist wat Jennifer nodig had. Waar Brandon leugenachtig en vals kon zijn, was Nicole vriendelijk en eerlijk. Waar Brandon nooit haar muzieksmaak respecteerde, luisterde Nicole naar dezelfde artiesten. Waar Brandon nooit tijd maakte voor Jennifers hobby's, had Nicole er in die korte week al voor gezorgd dat Jennifer aan haar hobby's kon werken terwijl zij zelf haar fanfiction las. Waar Brandon een man was, was Nicole een vrouw. Waar haar relatie met Brandon stukgelopen was, kon Nicole precies zijn wat Jennifer nodig had.

Maar was een week genoeg om verliefd te worden op iemand? Was het niet veel te vroeg voor liefde?