"Quinta en Maya zijn thuis." Deel ik Lucas mee. Hij knikt. "Ik ga naar Quinta toe." Hij loopt naar beneden toe, ik achtervolg hem en we komen de woonkamer binnen. Lucas loopt naar Quinta terwijl ik Maya ga helpen met uitpakken. We doen dat in stilte. Maya laat een blik op haar teen vallen. "¡Hostia!" Roept ze hard. Ik herken het als een Spaans scheldwoord. "!Esa cosa estúpida!" Moppert ze. "Estar de acuerdo." Zeg ik tegen haar. Maya's wenkbrauwen vliegen omhoog. "Je spreekt Spaans?" Ik knik. "Por supuesto."

POV Lucas
Ik ben met mijn zusje aan het kletsen en luister daarbij mee met het gesprek van Maya en Jennifer. Ik frons mijn wenkbrauwen. Kan ze Spaans? Dat maakt haar nog interessanter! Ik vind haar sowieso erg intrigerend. Ik kom natuurlijk voor Quinta hier naar toe, maar ook voor Jennifer. Ze verbaast me. Ze is zo sterk! Niet alleen in kracht, dat ook. Ze kan me binnen 1 minuutje tegen de grond werken en me in een houdgreep leggen. Maar ook haar wilskracht. Na zoveel jaar mishandeling is ze nog steeds zo sterk en ook al werd ze gestraft voor emotie te laten tonen, ze probeert het wel te laten zien. Daar heb ik veel respect voor. Ik zou graag willen weten wat er met haar gebeurt is, haar littekens liegen er niet om. Maar ik moet geduld hebben en er voor haar zijn. Ik schud mijn hoofd. Het is toch gek dat ik een sterke band met haar voel in een korte tijd. En ik heb het gevoel dat de band wederzijds is. Ze is volgens mij het meest op haar gemak bij mij en dat doet me goed. Ik kijk zijdelings naar Maya en Jennifer. Mijn ogen blijven steken bij Jennifer, ik laat ze dwalen over haar gezicht, haar zwarte haren in het strakke knotje in haar nek, haar gespierde lichaam. Ze is niet een typische schoonheid, daarvoor heeft ze teveel littekens en is ze te gespierd. Maar voor mij is ze wel een bijzondere schoonheid. Jennifer heeft mij in de gaten en kijkt me recht in mijn ogen. Ik ben gevangen door haar helblauwe ogen die door mij heen lijken te boren. Ze staart me nietszeggend aan en ik staar terug. Uiteindelijk verbreek ik het oogcontact en richt ik mijn aandacht weer op Quinta.

POV Jennifer
Uiteindelijk kijkt Lucas weer weg. Ik voel een rare kriebel in mijn buik en haal diep adem. Zo onderdruk ik het gevoel en heb ik weer controle. Ik moet oppassen bij die jongen, hij is gevaarlijk. Ik ruim vlug alle boodschappen op en wil naar boven toe lopen, naar mijn veilige kamer. Maar natuurlijk vindt Jamie dit een goed moment om thuis te komen en ik blijf in de keuken wachten tot zij binnen is. "Moet je kijken!" Gilt Jamie, terwijl ze de deur van de woonkamer openzwaait. "Iemand heeft me aangevallen!" Ze laat haar bovenarm zien en een lange snee is duidelijk zichtbaar. Maya schrikt van de wond en komt meteen met een EHBO-doos aanlopen en behandelt de snee. "Hoe is dat gebeurt?" Vraagt Quinta met een zacht stemmetje. Jamie slaat hard de deur dicht. "Weet ik veel! Ik liep gewoon en opeens deed mijn arm zeer, ik keek ernaar en dit!" Ze zwaait overdreven met haar armen en geeft Maya bijna een stoot. "Hou je stil, ik kan zo niets." Moppert Maya. Ik ben meteen allert en loop naar Jamie toe. Ik grijp haar elleboog en trek haar arm naar mij toe. "Van een mes." Concludeer ik. "Wat?" Gilt Jamie hysterisch. "Ben ik aangevallen met een mes?" Ik bekijk de wond. Het is 7 cm breed en zit horizontaal op haar bovenarm, op de perfecte hoogte om ongemerkt bij iemand een kras achter te laten tijdens het langslopen. "Naast wie liep je toen dit gebeurde?" Vraag ik. Jamie rukt boos haar arm los. "Weet ik veel! Het ging zo snel." Moppert ze chagrijnig. "Denk na! Wie heeft jou gestoken?" Dring ik aan. Ze kijkt me vanonder haar wenkbrauwen aan. "Dat. Weet. Ik. Niet." Ik zucht. "Geef." Ik pak de verbandspullen uit Maya's handen en binnen een minuutje heb ik Jamie's arm professioneel ingebonden. Jamie bekijkt het resultaat met een opgetrokken neus. "Dat deed zeer! Je moet voorzichtig met mij zijn." Ik reageer er niet op en ga op de bank zitten. Zou dat dezelfde persoon zijn als die mij achtervolgde? Zou die persoon Jamie hebben verwondt?

Jamie komt naar me toe. "Waarom wil je dat zo graag weten? Heb jij hier iets mee te maken?" Vraagt ze wantrouwig. Ik kijk haar kil aan en schud langzaam mijn hoofd. Ze draait zich om naar de rest. "Wie dan wel?" Lucas haalt zijn schouders op. "Niet ik en ook niet Quinta. En Maya lijkt me ook niet." Jamie snuift en stampt de kamer uit. Maya en Quinta lopen acht haar aan. Lucas komt naast me zitten. "Weet je zeker dat jij geen idee hebt van wie het kan zijn?" Ik twijfel even, misschien kan ik mijn zorgen delen. Nee, dat maak hem alleen maar ongerust en ik heb niets meer dan een vermoeden. Ik besluit mijn hoofd te schudden. "Geen idee." Lucas slaat boos zijn hand op tafel, ik beweeg geen centimeter. "Heb je wel!" Schreeuwt hij. "Vertel het me!" Ik kijk hem intimiderend aan, maar hij beweegt geen spier en blijft woest me aankijken. "Ik heb het gevoel dat iemand ons achtervolgt, ik weet niet wie en ook niet waarom. Wat ik wel weet is dat diegene een expert moet zijn, anders had ik diegene allang ontmaskert." Ik kijk hem vernietigend aan. "Genoeg informatie?" Zijn blik verandert van woest naar bezorgt. "Is die achter jou aan?" Ik haal mijn schouders op. "Ik zou niet weten waarom, maar ik weet ook niet wie die dan wel zou moeten hebben." Mompel ik. Lucas staart even voor zicht uit. "Een expert... Wat bedoel je daar mee?" Vraag hij uiteindelijk. "Iemand die zich geruisloos kan voortbewegen, iemand met katachtige reflexen, iemand die jarenlang getraind is." Som ik op. "Iemand zoals jij." Fluistert Lucas erachteraan. "Bijvoorbeeld."

💟💟💟💟💟💟💟💟💟💟💟💟💟💟💟💟💟💟💟💟💟

Hallo lieve mensen❤️,

Weer een hoofdstukje... Let me know what you think and vote if you like👍.

Xxx Riez-_-💕💋😻