Het schietterrein bevind zich aan de rand van een groot bos. "We gaan toch geen beesten schieten?" Vraagt Quinta bezorgt als we op het terrein aankomen. Ik schud mijn hoofd. "Kleiduiven." Zeg ik. "We gaan op duiven schieten? Ik wil geen duiven schieten!" Roept Quinta uit. "Nee, kleiduiven. Dat zijn brokken hard klei dat in de lucht worden geschoten. Geen echte dieren." Stelt Allison haar gerust. Quinta's wangen kleuren rood. "We zijn er." Mompelt Lucas en stapt uit. Ook de rest wurmt zich uit de auto. "Gaat u nu de hele tijd bij ons staan?" Vraagt Allison bot aan dokter Holt. Gelukkig vindt dokter Holt het niet erg en glimlacht vriendelijk. "Nee hoor, ik ga op dat bankje zitten. Jullie moeten er alleen voor zorgen dat Quinta en Jennifer in zicht blijven, dus zeg het even als jullie naar de wc gaan of een drankje willen doen in de kantine." Legt ze uit. Allison knikt. "Dat is fijn, dank u wel." De dokter installeert zich op het bankje en wij gaan ons aanmelden.

"Wie heeft er ervaring met schieten?" Vraagt de man achter de balie. Ik steek mijn hand op. "Hoe ervaren ben jij meisje?" Ik haal mijn schouders op. "Ik mis niet." Zeg ik kort. De man lacht even. "Zelfvertrouwen, daar hou ik wel van." Hij trekt een geweer vanonder de toonbank vandaan. "Alsjeblieft kind, leef je uit." Hij geeft het aan mij. Ik ben tevreden met het wapen dat ik in mijn handen heb, deze is zeker voor gevorderden en ik kan er goed mee richten. De rest krijgt een standaard geweer voor beginners. "Dit is zo vet!" Fluistert Allison opgewonden. De man stapt achter de balie vandaan. "Volg mij maar, dan neem ik jullie mee naar jullie baan." Het is een iets te dikke man, met een houthakkersjas, een groezelige bloes onder de jas en een gerafelde spijkerbroek die omhoog wordt gehouden met bretels. De man heeft een wild baardje en halflange haren die tot aan zijn nek komen. Om het af te maken heeft hij een klein brilletje op zijn neus en een honkbalpetje op. "Dit is jullie baan, hier is de machine die de kleiduiven afschiet. Je moet gewoon het aantal personen invoeren en op start drukken. Een beetje hetzelfde als bowlen, ieder schiet 2 keer per beurt. Je moet alleen zelf invoeren of je raak schoot of niet. En je moet van te voren invoeren of je beginner, gevorderd of expert ben." Hij kijkt even rond. "Voor de beginners, ik laat nu zien hoe je moet schieten en moet herladen. Benen wijd en een beetje door de knieën, laat het geweer tegen je schouder rusten en kijk hierdoor heen om te mikken. Adem in, adem uit en hou die positie vast tot je hebt geschoten. Snappen jullie het? Oké, veel plezier en als er problemen zijn mag je komen." De man loopt weer weg en Lucas is al druk bezig om al onze namen inzet systeem te zetten. "Jennifer, jij bent een expert. Toch?" Ik knik. "Oké, we kunnen beginnen. Eerst ben ik, dan Allison, dan Quinta en dan Jennifer." Lucas druk op start en een zachte knal klinkt. Een rood object vliegt over onze baan. Lucas mikt en schiet, maar mist. "Godver..." Mompelt hij. Een tweede knal klinkt en weer vliegt een rood object voorbij. Lucas ademt in en uit, mikt en... Mist. "Jeetje! Ik deed wat die gast zei dat ik moest doen!" Roept Lucas uit. Allison grinnikt en voert 0 punten in. "Nu is het mijn beurt."

Ze blijken allemaal geen natuurtalenten te zijn. Van de 20 punten die ze konden verdienen, heeft Lucas 6 punten, Allison 3 en Quinta heeft er geen een geraakt. Zij deed elke keer haar ogen dicht, dus dan raak je ook niet veel. Ik heb 20 van de 20 kleiduiven geraakt en heb daardoor 20 punten en gewonnen. We leveren onze geweren in. "Wie wilt een uitdraai van zijn of haar resultaat?" Vraagt de man achter de balie. "Iedereen wel, denk ik." Zegt Quinta zachtjes. De man knikt en drukt op een paar knoppen. Niet veel later staat hij met 4 papiertjes in zijn hand. "Quinta, die is voor jou. Lucas, niet slecht. Dit was toch je eerste keer schieten? Allison, alsjeblieft." Hij bekijkt mijn papiertje en zijn ogen worden groot. "Zo Jennifer, jij bent een pro! Je had gelijk toen je zei dat je niet mist." Hij bekijkt me van top tot teen. "Hebben jullie nog even tijd? Ik zou graag Jennifer willen uitnodigen tot een duel tegen mij." Allison knikt enthousiast. De man overhandigd het geweer dat ik net heb ingeleverd weer. "Geen zorgen, het is gratis natuurlijk." Grijnst hij blij. Ik knik, waarom niet? De man pakt ook zijn eigen geweer erbij en gaat naast me staan. "Ik heet Rik trouwens." Ik wijs naar zijn naamkaartje. "Maar dat wist je al." Grinnikt hij wanneer hij mijn vinger volgt.

Rik kan goed met geweren omgaan, maar natuurlijk heb ik gewonnen. Rik knikt me toe en is duidelijk onder de indruk. "Dat is niet niks. Jij kan schieten! En dat op zo'n jonge leeftijd... Petje af hoor." Ik kijk mijn vrienden even aan en ze staan allemaal met een trots gezicht te kijken. "Je hebt werkelijk geen enkele gemist." Mompelt Rik, alsof hij het niet kan geloven. "Maar nog ronde." Hij draait zich naar het veld en kijkt geconcentreerd om zich heen. 2 zwarte kleiduiven komen strak overvliegen en Rik schiet 2 keer. Beide kleiblokken spatten uit elkaar. "Oh mooi schot! Al zeg ik het zelf." Complimenteert Rik zichzelf. Ik blijf bewegingsloos staan, met mijn geweer in mijn rechterhand. Ik hoor 2 knallen en hou vliegensvlug het geweer met 2 handen vast. Ik zet het geweer op mijn schouder en zoek de kleiduiven op in de lucht. Ik haal diep inadem en laat de lucht weer uit mijn lichaam glijden. Bam, bam! De 2 kleiduiven vallen als bakstenen naar beneden. "Ja hoor! Geen enkele mis!" Jubelt Rik. Ik wil glimlachen, maar dat gaat natuurlijk niet. Dus ik geef het geweer maar aan Rik. "Dank u." Zeg ik beleefd. "Nee, nee, nee. Ik dank jou! Dit is geweldig." Zegt Rik vrolijk. Ik kijk om me heen en zie alleen maar enthousiaste mensen, ik snap daarom niet waarom ik een slecht gevoel krijg. Plots hoor ik een apart gesuis en ik herken het geluid direct. Ik duik op Allison af en trek haar naar de grond. Een mes schraapt mijn arm lichtjes. Als ik Allison niet zou hebben weggetrokken, zou het mes recht in haar hart zijn gegaan. Ik gris het mes van de grond, waar het is terechtgekomen en stop het in de band van mijn broek. Ik doe mijn shirt over het mes om het niet op te laten vallen. Behoedzaam kijk ik om me heen. Dat is de stalker weer en de stalker is nog steeds hier ergens in de buurt.

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

Hallo lieve mensen💕,

1duizend reads😍😍😍😍😍😍😍😍! OMG

Spannend! De stalker is hier in de buurt!

Ik moet eerlijk zeggen, ik ben nog nooit op een schietbaan geweest dus ik zou ook niet weten hoe dat eraan toegaat. Maar ik denk dat het zoiets zou zijn. Als je weet hoe ze dat doen, laat het me even weten👍. Daar ben ik wel benieuwt naar. Nu heb ik maar een beetje net als bowlen gedaan, zoiets zal het vast wel zijn😂.

Xxx Riez-_-💋