Meteen daarna laat ik snel Lucas' hand los en draai me om naar mijn kast met gewichten. Ik weet niet wat ik moet doen en besluit maar 2 gewichten van 10 kilo in mijn handen te pakken. Om ste beurten breng ik mijn hand naar mijn schouder en laat het weer zakken. Lucas staat achter me en ik voel zijn ogen in mijn rug prikken. Na 5 minuten laat ik mijn gewichten zakken en draai me om. Daar staat Lucas met zijn handen in zijn zakken. Hij merkt dat ik ben omgedraaid en geeft een speelse grijns. "Vind je het vervelend dat ik kijk? Niet gewend aan fans?" Hij grinnikt om zijn eigen grap. Ik vind het ook wel leuk, maar dat kan ik natuurlijk niet laten merken. Ik plaats daarvan dump ik mijn gewichten in zijn handen. Hij schrikt en laat bijna de gewichten vallen. Ik pak gewichten van 15 kilo en kijk hem aan. Langzaam breng ik mijn hand, 1 van de gewichten vasthoudend, naar mijn schouder en laat het langzaam weer zakken. Daarna doe ik hetzelfde met de andere hand. Hij lijkt te snappen wat ik wil dat hij doet en schud even lachend zijn hoofd. Dan doet hij met mij mee, hij brengt ook zijn gewichten naar zijn schouders en weer terug.

Daarna doen we nog een paar andere oefeningen, totdat hij de gewichten in de kast teruglegt. "Zo, ik moet aan mijn conditie werken!" Grinnikt hij. Ik leg ook mijn gewichten terug. "Aan de andere kant, ik heb ook een excuus: jij hebt mijn arm uit de kom gedraaid." Ik wil hem tegenspreken, maar hij geeft me niet de kans. "Grapje, grapje. Het is niet zo pijnlijk." Ik knik opgelucht. "Maar ik ga je nu verlaten, ik ga mijn zusje zoeken." Ik spits mijn oren. "Quinta is in de keuken." Zeg ik. Lucas kijkt me verbaast aan en mompelt een dank je wel. Dan verlaat hij de kamer. Ik kijk hem na. Ik moet zeggen dat hij erg knap is en dat ik me, gek genoeg, een soort van veilig bij hem voel. Maar zo mag ik niet denken: de enige op wie ik kan vertrouwen, dat ben ikzelf. Ik draai me om en ga op mijn bureaustoel zitten en klik mijn laptop aan.

Na 5 uur en 21 minuten non stop research te doen, hoor ik Maya roepen dat het eten klaar is. Eigenlijk wil ik niet naar beneden, ik wil me liever opsluiten in mijn veilige kamer. Maar ik heb Maya beloofd dat ik vanavond aan tafel ga eten. Met lood in mijn schoenen loop ik naar beneden. Ik zie dat iedereen al aan tafel zit, inclusief Lucas. Ik kijk behoedzaam om me een en ga ook aan tafel zitten. "We eten vanavond en rijstschotel, smakelijk." Maya doet de deksel van de pan en schept bij iedereen op. Jamie bekijkt me met een vies gezicht. "Jennifer, wat fijn dat je ook aan tafel zit." Zegt ze sarcastisch. Ik negeer haar en begin met eten. Maya kucht even ongemakkelijk. "Eh, ja. Ik vind het zeker fijn dat Jennifer aan tafel zit." Dan kijkt ze Jamie streng aan. "Weet je Jamie, iedereen hier heeft een kutverleden en iedereen gaat er anders mee om. We moeten Jennifer de tijd geven. Jij weet niet wat zij heeft moeten doorstaan." Jamie kijkt Maya neerbuigend aan. "Ik moet helemaal niets. En de enige reden waarom ik niets weet van haar verleden, is omdat zij vertikt er iets over te vertellen. Ik vertel wel over mijn verleden! En dat is ook niet een sprookje." Ik luister in stilte mee. "Maar jij bent een ander soort persoon." Zegt Quinta zachtjes. Jamie lacht spottend en kijkt Maya recht aan. "Ik weet trouwens ook niets over jouw verleden. En dat terwijl iedereen wel alles weet over Quinta en mij." Dan kijkt ze schuin naar Lucas. "Oh sorry, jij niet. Ik zal het je even zeggen. Ik was samen met mijn toenmalige vriend weggelopen en mijn moeder belde de politie. Ik was vrijwillig meegegaan, maar omdat ik minderjarig was en hij meerderjarig, werd het als een ontvoering gezien. Hij zit nu in de bak en ik hier tussen de gekken." Ze pauzeert even. "Nu weet iedereen hier het verleden van Quinta en het verleden van mij. N uit het de beurt aan Maya." Ze glimlacht vals naar Maya. Maya legt haar vork en mes neer en kijkt Jamie dodelijk aan voor een minuutje. "Oké," Mompelt ze uiteindelijk; "ik ben ontvoerd door mijn vader toen ik 9 jaar was. Hij had me naar Spanje meegenomen en we hebben 3 jaar in Madrid gewoond. Toen ben ik weer terug gevonden en ben ik weer naar mijn moeder teruggegaan. Ik heb een dochtertje, ze heet Kelly en ze woont bij mijn moeder. Ik kan momenteel niet voor haar zorgen, maar daarom ben ik hier, om dat te leren. Zodat ik uiteindelijk een moeder voor mijn dochtertje kan zijn." Maya kijkt Jamie vals aan. "Tevreden?" Jamie haalt haar schouders op en concentreert zich op het eten. Het blijft even stil, dat wordt doorbroken door Lucas. "Maya, ik moet zeggen, het eten is heerlijk. Vind je niet, Quinta?" Quinta knikt en maakt een instemmend geluidje. Maya lacht vriendelijk naar hun en mompelt een bedankje.

Wanneer iedereen klaar is met eten, stapelt Quinta snel alle borden op en doet die in de afwasmachine. Maya pakt ondertussen de toetjes. Jamie kijkt geïnteresseerd naar Lucas. "Heb je gehoord dat ik zei dat het mijn toenmalige vriendje was? Verleden tijd? Nu niet meer?" Lucas kijkt haar verbaast aan en zijn ogen schieten naar de keuken en vervolgens naar mij. Alsof hij zichzelf wilt wilt verzekeren dat iemand anders dit ook hoort. Maar Quinta en Maya hebben hun rug naar de tafel toe en ik kijk emotieloos voor me uit, ik heb mijn masker op. "Eh... Ja, dat hoorde ik." Zegt hij aarzelend. Jamie gaat naar voren hangen en creëert daardoor een grote inkijk. Lucas draait zijn gezicht naar mij toe. "Maar ik heb een vriendin." Zegt hij snel. Jamie gaat verveeld weer recht zitten. Lucas wiebelt ongemakkelijk op zijn stoel en lijkt opgelucht als Quinta en Maya terug komen. "De toetjes!" Maya zet 5 bakjes op tafel. "Kies maar uit."

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

Hallo lieve mensen😍

200 reads, ik ben super blij! Dank jullie wel, ik waardeer het echt.

Dikke kus💋
💕💕💕Riez-_-💓💓💓