Ze had zich weer geïnstalleerd op haar plekje op de vensterbank. Ze had een zachte, roze deken over zich heen getrokken om haar warm te houden. Naast haar op het tafeltje lag een kleurboek, kleurpotloden voor als ze zich verveelde en er stond een dampende kop thee.

Ze hoopte dat hij snel langs zou komen. Misschien zou hij vandaag wel vroeg zijn zodat hij even stil kon blijven staan. Ze hoopte het.

Ze staarde naar de sneeuw en wenste dat ze daar buiten kon zijn. Met haar schoenen die in de sneeuw kraakten terwijl ze liep en de koude wind die in heer gezicht zou blazen. Dat zou geweldig zijn, meer dan geweldig.

Ze staarde naar de sneeuw op de straat en naar de afdrukken die de mensen erin maakten.