PoV Lily Potter
Vandaag wouden we naar een oude vriendin van mij. We wouden vandaag langs Alice en Frank gaan. Ik heb ze al lang niet meer gezien, Alice en Marlene waren beiden mijn beste vriendinnen. Ik vindt het zo erg dat we allemaal zo slecht geëindigd zijn.

Maar Perkamentus komt zo langs. Dus de oude gast komt het weer verpesten.

Zucht...

PoV Harry Potter
Ik rende snel door de gang. Ik had Bezweringen gemist en zou bijna te laat komen bij transfiguratie. Ik gooide de deur open, iedereen keek me aan. Ik liep snel naar mijn plek.

'Nu meneer Potter ons ook komt bijwonen, wil ik jullie wat vertellen over Menselijke transformatie.'

Na een lange saaie en interessante les. Liepen we naar de grote zaal, voor lunch.

Professor Flitwick kwam aanlopen, misschien zat ik in de problemen...

'Meneer Potter, ik had u gemist tijdens Bezweringen!' Een paar leerlingen kijken naar me.

'Ik had u ook gemist professor.' Zei ik terug, waarom zei ik dat?

Ik hoorde Flitwick zuchten en hij mompelde iets over, zo vader zo zoon. Hermelien keek me streng aan, 'waarom zei je dat! Professor Flitwick is onze professor, je zou hem moeten respecteren.'

'Maar nu heeft hij geen straf.' Zei Ron, Hermelien keek hem nijdig aan en ze begonnen te ruziën over waarom je een professor zou moeten respecteren. Ik pakte wat eten en begon er rustig op de kauwen.

*in de avond*

'Ron, Ron, RonRonronronronronronronron, RON!'

'Bloody Hell Harry!' Ron sprong op, hij was in slaap gevallen.

'Kom mee, ik heb ik leuks gevonden.' Ik stond op en pakte mijn onzichtbaarheidmantel.

We liepen de leerlingen kamer uit. 'Wat als we worden gezien! Denk jij ooit wel eens na!' Ron keek me ongelovig aan. 'Sssst, niet zo hard.' Fluisterde ik terug.

'Waarom niet zo hard.' Een scherpe stem zei achter ons, we keken elkaar in schrok aan en keken naar achter. Oeps professor McGonagall.

'Hebben jullie nog iets voor je zelf te zeggen?' Ze keek ons streng aan.

Ik keek Ron even aan en zei 'Professor McGonagall, wat doet u zo laat nog wakker!'

Ron die mee speelde ging verder. 'We waren zo bezorgt!'

Onze favourite professor was even sprakeloos.

'U had wel dood kunnen zijn!' Maakte ik het af.

Nadat onze professor haar stem weer terug had zei ze streng, 'Hogwarts is de veiligste plek van een heel het Verenigd Koninkrijk.' Ze maakte haar lippen dun.

'Dat zeiden ze ook over Pompeii, en wat gebeurde er toen, oja BOEM!' Ik keek haar recht aan en ze zuchtte en liep weg.

Ron en ik zuchten allebei van opluchting.

Ik pakte de mantel uit mijn broekzak.

'Zeg niet dat het is wat ik denk dat het is!' Ron keek ongelovig naar de mantel.

'Oke, dan zeg ik het niet.' Ik gooide de mantel over ons heen en liep naar het kamertje dat ik eerder had gevonden. Ik deed de deur open en zag de spiegel staan. Ik deed de mantel van ons af en liep er naartoe.

Ron keek erin, 'wauw!'

'En wat zie je.' Ik keek hem aan terwijl hij met grote ogen naar de spiegel keek.

'Ik-ik ben hoofdmonitor en-en kapitein van het Zwerkbal team!' Hij keek blij, naar de spiegel. 'Zou het de toekomst kunnen voorspellen?'

'Nee, dat kan het niet,' ik keek in de spiegel en zag mijn familie, Ron en Hermelien, we waren gelukkig. Niet veel verschil van de normale werkelijkheid. Behalve dat Ron en Hermelien mijn geheimen wisten.

Ron keek naar me met de vraag voor uitleg.

Ik zuchtte, 'dit is de spiegel van begeren. Het laat je zien wat je uit het diepste van je harte wenst.'

'Wat zie jij.' 'Gewoon, mijn familie...'