HERSCHREVEN

P.o.v: Louis
Zaterdag 16 juli
16:47
Het weeshuis

Met z'n vijven lopen we Jayda's kamer in en het eerste dat me opvalt is dat het ook wel mijn stijl is.

'Jay?' vraagt Niall. Jayda kijkt vragend op en snapt blijkbaar meteen wat hij bedoeld, want ze wijst naar een hoek en zegt:'Daar.' Niall knikt en zet de gitaar op zijn plek.

-Owh... Dat bedoelde hij dus...- gaat er door me heen. Hij kijkt me grijnzend aan:'Jep.' Shit. Again. Ik merk dat mijn wangen weer rood kleuren en hoor de anderen grinniken.

'Sis?' zeg ik als ze klaar zijn met mij belachelijk maken. 'Hmm?' Vragend kijkt Jayda mij aan. 'Is het goed als we je morgen op komen halen? Dan kunnen we eerst je kamer nog klaarmaken enzo.' antwoord ik.

'We?' vraagt ze verbaast. Harry antwoord grinnikend:'Ja, we wonen met z'n allen in één huis.' 'Owh... That makes sense.' Ze knikt.

'We hebben 8 slaapkamers, waarvan 6 met eigen badkamer.' mompelt Liam overbodig. Jayda glimlacht:'Nice. Maar moet ik dan niet mee, you know, voor de kamer?' 'Ik denk dat dat wel goed komt.' antwoord Niall glimlachend.

Ik geef een bevestigend knikje:'Als ik zo een beetje om me heen kijk zie ik dat we grotendeels dezelfde stijl hebben.' Jayda's lippen vormen een "o" en ze knikt lachend. 'Oké, nice, dan pak ik mijn spullen hier wel in,' ze stopt even, 'Al is dat bijna niks...' mompelt ze erachteraan.

Daar komt dus zeker verandering in. 'Dan zien we je morgen.' klinkt Liam vrolijk.

Ik knik en geef Jayda een knuffel en vrijwel meteen slaat ze haar armen ook om mij heen. 'Tot morgen, little sis.' fluister ik. 'Tot morgen...' ze bijt even twijfelend op haar lip maar zegt uiteindelijk:'Big brother.'

Ik glimlach en geef haar spontaan een kus op haar wang. Ze schrikt er wel een beetje van. Anne vertelde me dat Jayda wat moeilijk is met vertrouwen, wat natuurlijk wel begrijpelijk is, maar hopelijk komt dat snel goed.

Ook Liam, Harry en als laatste Niall, geven haar een knuffel. 'Tot morgen, Jay.' zeggen ze in koor. 'Tot morgen, boys.' glimlacht Jayda. Ik denk dat ze ons tot zover wel mag. We nemen nog een keer afscheid van Jayda en lopen dan het weeshuis uit.

Het wordt tijd om eens flink met geld te smijten. Niet letterlijk... Je snapt wat ik bedoel. -Jayda weet niet wat haar overkomt- grinnik ik in mezelf.

AN: Ik wil eigenlijk maar één point of view doen per hoofdstuk, maar in dit geval worden het er wel twee, omdat de hoofdstukken anders te kort zijn XD

P.o.v: Jayda
Zaterdag 16 juli
17:12
Het weeshuis

De jongens zijn echt super lief en ik mag ze wel. Ik ben echt heel benieuwd hoe mijn nieuwe kamer eruit gaat zien. Ik zou niet perse zeggen dat ik ze vertrouw, maar het ook niet zo dat ik ze niet vertrouw. Ik weet het, totaal geen logica...

Ik schud mijn hoofd en pak mijn koffer van onder m'n bed vandaan en leg hem op het bed neer. Vervolgens gooi ik als mijn kleren erin, niet zoveel dus, behalve een setje om aan te trekken morgen. Ik heb één paar witte en één paar zwarte schoenen, waarvan ik de zwarte nu aan heb, dus de witte stop ik ook in de koffer.

Ik loop naar mijn bureau en pak de nodige spullen; borstel, elastiekjes, etui, losse blaadjes... Ken je dat gevoel dat je iets vergeet, maar je weet niet wat? Dat heb ik nu... Oh, ja! Mijn boekje! Ik heb een boekje met een paar zelfgeschreven songteksten.

Niet dat iemand die liedjes hoort of ziet, want goed zijn ze toch niet, maar het is een goede manier om emoties te uiten. Zingen kan ik trouwens ook niet is mij verteld, maar ik vind het wel leuk. Ik snap nu ook wel waar die liefde voor muziek vandaan komt.

Ik doe mijn telefoon aan de lader en zucht. Hij is echt aan vervanging toe, deze overleefd het niet lang meer... Ik ontgrendel mijn telefoon en scroll doelloos door mijn apps. Ik ga naar instagram en besluit mijn accountnaam te veranderen. Van @Jayda_96x naar @JaydaTomlinson. Hetzelfde doe ik bij m'n snapchat en twitter. 

Ik kijk nog even rond om te kijken of ik nog iets mis, en ik kom tot de conclusie dat ik alles heb ingepakt, dus doe ik mij koffer dicht. Klaar. Dat was snel. -Vind je het gek? Zoveel heb je niet-. Ugh. Shut up brain...