Zawsze gdy go spotykał

Rozsądek jak najdalej od siebie odpychał

I nawet nie zauważył

Że rzecz jedną rozważył

Zakochał się bez pamięci

W tym dupku od siedmiu boleści

I kiedy za głowę się chwytał

I naprawdę głęboko oddychał

Fakt ten w końcu zaakceptował

I w sercu głęboko schował

Długo jednak nie potrafił udawać

Kiedy z nim musiał rozmawiać

Więc w końcu zdobył się na odwagę

I do kieszeni chowając rozwagę

Która krzyczała na niego

Że nic nie będzie z tego dobrego

Zaprosił wybranka do kina, na kawę, na ciastko

Mając nadzieję że razem uda im się uwić niezłe gniazdko

Jednak jak się okazało

Mężczyźnie to nie wystarczało

Mimo to po wspólnej kąpieli

Szybko skończyli wieczór w pościeli