~
Ty właśnie kopiesz sobie grób,
Żyletka leży u twych stóp.
Krew ci spływa strumieniami,
Wraz z nędznymi jak ty łzami.

I po co ci to wszystko było?
W twą psychikę rozpacz wryło.
Ciche szepty słyszysz w sobie
Samobójstwo ci już w głowie

Śmierć czeka na twój znak
Położyłeś się już wznak
Melodia smutku przez łzy grana
Lecz ty martwy już od rana

Już cię nigdy nie przytulę
Do snu już cię nie otulę
Już cię nigdy nie zobaczę
Sobie nigdy nie wybaczę

Bo to wszystko moja wina
Już nade mną wisi lina
Więc i ja ze sobą skończę
Z tobą teraz się połączę
~

I oto jest drugi (pożal się boże) wiersz mojego autorstwa. Nie wiem czy przedawkowałam smutne filmy i piosenki, czy po prostu mam taki depresyjny nastrój. Dobra to tam nie ważne! Do zobaczenia kiedyś... Może