UNEDITED

Napabalikwas siya ng bangon habang sapu-sapo ang hinihingal na dibdib. Sweat trickled down her forehead despite the cold air being emitted by the air conditioner. Parang totoo ang kanyang panaginip. Ang bawat kaganapan ay parang makatotohanan.

Sinipat niya ang kabuuan ng kwarto at gayon na lamang ang kanyang pagkadismaya nang mapagtantong wala ang binata sa kanyang tabi. Ngunit ano nga ang inaasahan niya, na ipagpaliban nito ang trabaho para sa kanya? She must be out of her mind para isiping ganoon siya kaimportante kay Wilder.

Fear flooded her when she heard a rustling sound. Hinanap ng kanyang mga mata at pinakiramdaman niya kung saan ito nagmula. She gulped liters of air into her lungs and her fingers wrapped the edge of the blanket, clutching it and shivering afterwards.

Halos mapasigaw siya nang bigla-bigla na lamang bumukas ang walk-in closet. Her heart was pounding so fast it almost pried out of her chest. Her thoughts were muddled and she was holding her breath.

Much to her surprise, ang bumungad sa kanya ay isang shirtless na Wilder. Hawak-hawak nito ang isang dark blue na formal shirt habang papalapit sa kanya. Matched with his dark blue shirt were light grey trousers with a black belt wrapped around his hips.

"Are you okay?" tanong nito habang pinapasadahan ng tingin ang kabuuan ng kanyang mukha.

Hindi siya nakasagot.

As he strode his way across the room, her eyes automatically landed on his well-defined abs and chiseled chest. Her lips parted open as she rested her eyes on his half naked and seductive body. She knew exactly how it felt like to touch every part of him.

Hindi niya alam kung anong nagtulak sa kanya ngunit mabilis siyang bumaba ng kama at sinalubong ito ng mahigpit na yakap.

Narinig niya ang marahas na paghinga nito kaya't ipinilig niya pataas ang ulo upang salubungin ang tingin nito. His right arm were wrapped soothingly around her tiny waist at ang isang kamay nito ay hinahaplos ang kanyang pisngi.

"Anastasha..." he whispered her name seductively. His eyes, his voice and his touch never ceased to make her belly quiver and her knees weak. "Don't seduce me right now, hon. I have to go somewhere."

"Saan?" mabilis niyang tanong dito, not realizing that she was standing there, naked, in full view of him. Ang nasa isip pa rin niya ay ang kanyang napanaginipan.

He just grinned and stared. "Aren't you forgetting something?" he asked, slowly lowering his head to give a tender kiss on her bare shoulders.

She froze on her spot. Hindi niya magawang tumakbo pabalik sa kama dahil tiyak niyang hindi na niya kakayanin ang kahihiyan. How could she be so stupid para kalimutan na wala siyang ni isang saplot sa katawan!

"M-magdadamit na 'ko," saad niya habang pinamumulahan ng mga pisngi. Nakita niya ang isang tuwalya na nasa ibabaw ng night table. Aabutin niya sana ito nang muli siyang hinapit ni Wilder.

"Not so fast."

Slowly he brought his head down to her face and this time he kissed her, covering her mouth with his own, soft lips. Walang nagawa si Anastasha kung hindi ang magpaubaya at sagutin ang mainit ngunit mabanayad na halik nito.

Ang mga kamay nito ay nagsimulang maglakbay sa kanyang maseselang parte ng katawan, naghahatid ng init sa kanyang kabuuan. She was lost in his kisses and wondered why she never got tired of his lips on hers. Sa bawat pagkakataong hahalikan siya nito ay muli niya iyong hinahanap-hanap... with a burning desire stronger than ever.

She moaned in protest nang dahan-dahang humiwalay ito, flashing her a naughty smirk.

"Kailangan mo ba talagang umalis?" tanong niya na may halatang pagkadisamaya sa tinig.

Nginitian lamang siya nito at dinampian ng mabilis na halik ang kanyang noo. "I have to, babe. I'll be back later," saad nito at tumalikod upang kumuha ng panibagong shirt.

She could only stare at his nude back as he stode towards the walk-in closet.

Wala siyang magawa kung hindi ang tanawin lamang ang swimming pool na nasa ibaba ng condominium. Pinayagan naman siya ni Wilder na mag-swimming, but she had too much skin and too many curves on display kung magsusuot siya ng bikini.

She had a natural, healthy porcelain skin complexion. At mas naging obvious iyon dahil ang bikini na binili sa kanya ng binata ay kulay black. Napabuntong-hininga nalang siya. Discarding the towel she had wrapped around her body, she donned her silk robe and felt the flow of the fabric against her soft skin.

Siguro ay mas mabuti pang mag-shower na lang siya at manood ng TV. Ngunit habang sinusuyod niya ang daan patungo sa bathroom ay may ideyang pumasok sa isip niya. Since Wilder was out, puwede siyang lumabas at mamili ng mga ingredients para maipagluto ito.

But the problem was, kailangan pa niyang tawagan ang bodyguard nitong si Carter upang magpasama lumabas. She really didn't understand the reason behind it, pero hindi na siya nagtanong.

"I'm leaving this phone to you. If you need to call me, I've already added my contact to speed dial-"

Nahinto ito when she was left confused by his words. He seemed to notice it kaya't dahan-dahan nitong hinagod ang kanyang ulo. "Just press 1 if you need anything."

Ngiti ang naging sagot niya sa pahayag nito. She loved the gentle caress of his fingers on her soft skin. At hindi siya mapigilang maisip ang dama niyon sa kanyang balat sa tuwing inaangkin siya nito. She couldn't help buy sigh in dismay. If only they could spend more time together.

"Salamat," nakangiting saad niya at kinuha ang cellphone na kanina pa nito inaabot sa kanya.

Ngunit bigla nito iyon binawi kaya't nagulat siya. "One more thing," dagdag nito habang nakataas ang hintuturo. "If you have to go out, call Carter, my bodyguard."

Bigla ay parang sumakit ang ulo niya sa lahat ng isiping dumadaloy sa kanyang utak. Ano na nga ba ulit ang pinasok niya? Bakit siya naroon? Wasn't she supposed to be living a peaceful life?

Ngunit bakit parang may mali?

She felt imprisoned in that place, more than any prisoner behind concrete bars and iron walls. Nang makaalis siya sa Sta. Monica, ang akala niya ay magiging malaya siya kahit kaunti lamang, ngunit nalulungkot siyang isipin na walang nagbago.

“Aray!” daing niya nang sa kanyang paglalakad ay madunggol niya ang coffee table ng kanyang hita. Mabilis niyang hinimas ang parte na nasaktan at hinilot iyon upang mapauwi kaagad ang sakit. She cringed at the pain. While she was trying to rub the discomfort away, natanaw niya ang isang larawan na nalaglag mula sa built-in magazine rack.

She stood rooted to her spot as she caught sight of the photo. Litrato iyon nina Wilder at Paula during their teenage years. Habang tinititigan niya ang imahe ay nahalata niya kung gaano kasaya ang mga ito. A warm, pleased smile was etched on Wilder's lips---ngiting hindi pa niya nasilayan simula nang magkakilala sila.

Sa mga sandaling iyon ay parang paulit-ulit na sinasaksak ang puso niya. Parang may malakas na hangin na tumama sa kanyang mukha upang matauhan siya. Her own emotions were about to take over her once again. She bit her lower lip to suppress the tears forming in her eyes.

Tama nga siguro si Paula na ito pa rin ang nasa puso ni Wilder...

Ipinikit niya ang mata at huminga ng malalim. Walang magbabago kung patuloy na lang siyang magmumukmok at iiyak. She didn't know why and how that photo got there, so she didn't want to jump into hasty conclusions.

She straightened. Ramdam niya ang sakit sa kanyang dibdib, ngunit hindi sa bahagi ng kanyang hita. Winalang bahala na lamang niya iyon at nagpatuloy sa closet upang maghanap ng maisusuot.

While rummaging through the closet to find something to wear, ramdam niya ang panginginig ng kanyang mga kamay. She couldn't concentrate. She was thinking of calling him, pero baka makaabala lang siya.

She shook her head. Sa huli ay kinuha din niya ang cellphone sa ibabaw ng night table. She thumbed at the screen for a moment and put to phone to her ear, waiting for a response. Nang marinig na nag-ring sa kabilang linya ay biglang bumilis ang pintig ng kanyang puso.

She held her breath when she realized Wilder finally picked up the call.

"Hey." Dinig niya ang malalim nitong boses mula sa kabilang linya.

"H-hello," mahinang sagot niya.

"Is everything okay?" he asked, concern laced his voice. 

"Ahm, oo. Naisip ko kasing lumabas para makabili ng mga gagamitin pangluto," saad niya habang kinakalma ang sarili. It was just a simple phone call and yet, nagwawala ang puso niya.

"Oh, you're cooking. Sounds great. Just don't forget to call Carter before you head out," mahigpit na paalala nito sa kanya.

"Ah oo. Tatawagan ko siya bago lumabas," sagot niya habang nag-iisip kung ano pa ang maari niyang sabihin. Nang walang pumasok sa isip ay napag-isipan niyang ibaba na ang tawag. "S-sige, papatayin ko na. Mamaya-"

"I miss you," he mumbled. Sa narinig ay mas lalong nagwala ang puso niya. Her stomach fluttered and her heart pounded hard in her chest.

The corners of her lips curved, flashing a stunning and broad smile. "Talaga?" tanong niya upang makasigurado.

A chuckle escaped Wilder's lips. It was deep and warm, almost seductive to her ears.

"Yes. I miss you," ulit nito, at sa pagkakatong iyon ay mas lalong lumawak ang ngiti niya.

"Miss na rin kita... Bye!" Mabilis niyang pinindot ang end button ng tawag at saka lamang niya nagawang huminga nang maayos.

Masayang ibinaba niya ang cellphone sa night table at dama niyang mas gumaan ang pakiramdam niya. She had met a lot of people in her life that had made her laugh, but nothing could compare to the smiles that Wilder could give her in a minute.

Mabilis na nagbihis siya at binaybay ang daan palabas ng unit. Naituro na sa kanya kung paano ang tamang gagawin. Wilder was hesitant at first, pero sa huli ay pinagkatiwala rin nito sa kanya ang code ng unit nito. She didn't ask for it. Kusang binigay iyon ng binata sa kanya.

Nakangiting sumakay siya sa elevator, iniisip pa rin ang naging pag-uusap nila kanina. Happiness can really be found in the simplest of things. It's always the little things in life that can bring joy.

She was jolted out of her reverie by the sound of the opening door lift. Bubbling with happiness, she hummed as she strode through the corridor in search for the lobby.

Nang marating iyon ay nakita niya na ang labasan. Nang makalabas mula sa condo ay kinapa niya ang bulsa ng kanyang pantalon upang kuhanin ang cellphone. Nagtataka siya nang hindi niya iyon maramdaman sa kanyang bulsa. She then realized she placed it on top of the night table and completely neglected to bring it with her.

She sighed in distress. Babalik na sana siya sa loob nang madako ang kanyang paningin sa lalaking palapit sa kanya.

"Hey, Ana!"

Nabaling ang buong atensyon niya rito. Nakasuot ito ng sunglasses, leather jacket, simpleng t-shirt at ripped pants. She didn't recognize him until he was only a few meters away from her.

"Blake? Anong-"

Hindi natapos ang kanyang sasabihin nang biglang hinablot nito ang kanyang pulso at ikinulong ang kanyang  baywang sa mga bisig nito. Sa sobrang gulat ay naiwang nakabuka ang kanyang bibig.

"Forgive me." Dumoble ang kanyang pagkagulat at nanlaki ang kanyang mga mata nang dahan-dahang yumuko ito.

"Hot. Get a nice shot of this one," utos ni Paula sa photographer habang nasa loob ng kanyang sasakyan.

Kaagad namang sinunod ng photographer ang request ng dalaga. Maririnig sa loob ng kotse ang sunod-sunod na pag-click ng lalaki sa camera.

"Saan ko po ipadadala ang mga ito, ma'am?" tanong nito habang abala pa rin sa ginawa.

She flashed a sinister smile before responding, "Kay Wilder. Wilder De Luca."