Met mijn hoofd voorovergebogen naar mijn boek, probeer ik te lezen wat er op het opdrachtenblad staat. Normaal vind ik geschiedenis opdrachten wel leuk, maar deze is het tegenovergestelde. Het is leuk als je zelf een beetje kan kiezen welk stuk van de geschiedenis je gebruikt, maar hier is dat al voor je beslist en het is totaal niet mijn sterkste kant.

Verder heeft de docent ook nog eens - omdat hij vindt dat vrienden altijd al samen gaan en je ook moet leren om met anderen samen te werken - de groepjes gemaakt. Als je de klas binnenkomt krijg je een papiertje met de uitleg van een bepaalde opdracht en wijst de leraar je door naar een tafel. Het is zijn manier om dit soort grote projecten leuk te maken, want zo blijft volgens hem de verrassing met wie je werkt ook groot.

"Dus wij moeten samenwerken?" De stem van Chris haalt mij uit mijn gedachten en laat mij opkijken. Oké, het had erger kunnen zijn dan met hem samen te werken. Denk ik, hoop ik. Het is niet alsof ik ooit al eens met hem heb samengewerkt. Hij is net nieuw. "Hoe groot worden de groepjes eigenlijk?"

Ik haal mijn schouders op. "Geen idee, het is net waar hij zin in heeft. Het kan zijn dat we met elkaar moeten werken, maar ook dat er nog iemand of een paar mensen bijkomen."

Chris laat zichzelf op de stoel naast mij zakken en begint dan het blad te lezen. "We hebben in ieder geval één geluk. Ik zal je spullen niet hoeven te lenen, want vanochtend zijn mijn boeken geleverd."

"Kun je nu ook zelf het rooster en al die dingen zien?" vraag ik, terwijl ik een beetje in zijn richting draai en tegen de heerlijk warme verwarming aanleun.

"Ja, het is allemaal geregeld. Daarbij is het ergens wel grappig dat wij samen zitten bij deze opdracht. Want jij bent goed in alles vanaf de moderne tijd en ik zit kwa kennis goed in alle jaren daarvoor. We kunnen dus makkelijk een verhaal maken over iemand die vanuit de prehistorie terecht komt in de jaren 1900 en andersom."

Ik knik even zacht. Daar heeft hij wel gelijk in. En hij heeft het gewoon allemaal onthouden van gisteren. Was hij toch meer met geschiedenis bezig dan dat ik dacht. Hij zag er best wel afwezig uit, terwijl we de opdrachten uit het boek aan het maken waren.

Voorin de klas klapt onze geschiedenisleraar een paar keer in zijn handen en ik kijk zijn richting. "Goed, de komende paar lessen zullen we hieraan gaan werken. Voor de mensen die een verhaal moeten maken, het hoeft geen boekwerk van honderden pagina's te worden. Minimaal een kortverhaal van tweeduizend woorden, maar meer mag altijd. De groepjes zitten bij elkaar en jullie mogen nu het verdere lesuur hiermee aan de slag gaan. Maak een planning, verdeel taken en misschien kun je ook al een begin maken met wat onderzoek."

Rumoerig begint iedereen door elkaar te praten. "Wel op een zachte toon, zodat iedereen elkaar normaal kan verstaan. Je groepsleden zitten niet aan de andere kant van het lokaal," vertelt de leraar nog snel over de menigte heen, waarna hij achter zijn bureau gaat zitten en een slok van zijn koffie neemt.

"Goed, we werken met zijn tweeën. Voor een verhaal wel net zo leuk. Waar zullen we mee beginnen?" vraagt Chris, terwijl hij een schrift openslaat en een lege pagina voor zich heeft liggen.

"Ik denk dat we het beste alle lessen die we hiervoor hebben kunnen opschrijven en dan bepalen wat we welke les gaan doen. Als we het dan niet in de les af krijgen, moeten we thuis verder. Of althans de persoon die zijn werk niet heeft afgekregen. Voor vandaag misschien handig om weg te strepen en te gebruiken voor alle dingen die aan het schrijven vooraf gaan."

Chris knikt en begint alle dagen op te schrijven. "Oké, dus dat staat. Misschien kunnen we voor het verhaal zelf doen dat jij mij informatie geeft over een persoon uit 1900 en dat ik dan schrijf over hoe die persoon het heeft in de prehistorie en dan doe ik de persoon voor jou, snap je?"

"Ja, is goed. Als we dat deze les al een beetje doen? Dat kan wel denk ik. Dan kunnen we de volgende les meteen al schrijven." Chris is in ieder geval niet iemand die niets wil doen tijdens een project. Ik had echt geen zin gehad om alles alleen te doen, maar hij doet echt heel actief mee. Hij schrijft zelfs alles op. Ik had eigenlijk niet verwacht dat er zo'n aardig persoon in hem zat. Al was onze eerste ontmoeting misschien gewoon op een verkeerde dag. Was dat helemaal niet hoe hij echt is en begin ik dat nu pas te zien. De laatste paar dagen vind ik hem in ieder geval heel erg vriendelijk. Beter dan de meeste jongens die in onze klas zitten, behalve Bruno, zijn mensen die graag met veel meiden gezien worden, maar verder echt niets uitspoken. Ze doen letterlijk niets.

Twee handen worden op mijn schouders gelegd en geschrokken kijk ik achterom. "Bruno, hoe vaak heb ik je nu al verteld dat je dat nooit moet doen." Met zijn onschuldige blik kijkt hij mij aan, maar de pretlichtjes in zijn ogen verraden het feit dat hij het grappig vindt.

"Heel vaak, maar heb jij een pen voor mij?"

Ik begin in mijn etui te zoeken en geef Bruno twee blauwe pennen. Die jongen is veel te vaak zijn pennen kwijt en hij weet gewoon dat ik altijd pennen te veel bij me heb. Zo is het dus gekomen dat hij om de zoveel tijd bij mij staat om weer eens een pen te lenen.

Bruno neemt de pennen aan en stopt ze in de binnenzak van zijn spijkerjasje. "Morgen krijg je ze terug."

"Tuurlijk," antwoord ik ongelovig. "Je trakteert mij nog wel een keer als we weer de stad ingaan, dan heb je al je geleende pennen wel weer afbetaald."

Bruno haalt zijn hand door mijn haar, waarna ik het weer in model probeer te brengen, en loopt terug naar zijn eigen groepje.

"Zijn jullie allang vrienden?" vraagt Chris als hij klaar is met alles opschrijven in zijn schrift. "Jullie gaan in ieder geval heel leuk met elkaar om."

"Zo'n vijf jaar, denk ik? We hebben elkaar in de eerste ontmoet, net zoals Jaelyn en Evy, die twee meiden die vaak bij mij in de buurt zijn, het is gewoon een beetje zo gelopen. We gingen steeds vaker met elkaar om en samen dingen doen en ja, zo is het een beetje gebleven."

Chris knikt even kort. "Dat is altijd leuk, als je zo lang al vrienden met iemand bent. Je leert elkaar steeds beter kennen."

Niet wetende wat te zeggen, knik ik kort en bekijk dan het schrift waar Chris van alles in heeft geschreven. "Ziet er goed uit, laten we beginnen met de personages voor elkaar te maken. Wil je dat op papier of typen?"

"Misschien is op de laptop wel makkelijk, ook als we het verhaal zelf gaan typen. We kunnen wel een document met elkaar delen en daar alles inzetten."