Het was een sombere dag vanwege de begrafenis. 
De kerkklokken luiden somber terwijl het buiten begint te regenen. De emotie's zijn bijna te voelen en dat is een drukkend gevoel. 

Veel mooie woorden worden gezegd voor Zayn en soms zelf een kleine grap. 
Het is een prachtig aanzicht om te zien hoe snel mensen om andere beginnen te geven, het is haast wonderbaarlijk.



Als de mis is afgelopen kan iedereen afscheid nemen en dat gebeurt dan ook. 
Langzaam schuifelen ze stuk voor stuk naar voren en nemen ze afscheid van Zayn, een vriend, een mate, een goede kennis, familie. 
Familie dat is het belangrijkste, vrienden die als familie voor je zijn.

Lisanxx, ItsJustMeSydney, manonlita en mare112 dankzij jullie heb ik dit boek afgemaakt.
Ik ben er trots op dat jullie mijn vriendinnen zijn.

Sorry dat het zo verdomde lang duurde.
Ik wist gewoon niet goed hoe ik het beste kon eindige, maar nu heb ik een kort en krachtig stukje.
Binnenkort zal ik gaan beginnen met het herschrijven.

Hopelijk vonden jullie het een beetjes leuk.

XXX Arrie2002