Craig

Nu Elynne slaapt is de rust eindelijk een beetje teruggekeerd. Geen domme ruzies meer. Ik heb een schijthekel aan deze dag gekregen. Het voelt alsof Elynne al jarenlang ruzie maakt met de groep. Het voelt al bijna normaal. Ik heb niet snel een hekel aan mensen, maar zij heeft het tegendeel bewezen. Over morgen durf ik al helemaal niet na te denken.

Ik werp een vlugge blik op het bed waar Elynne ligt te slapen. Ze ligt doodstil en maakt geen enkel geluid. Toen ik met haar in de keuken stond, had ik een raar gevoel. Ze leek dwars door me heen te kijken, alsof ze precies wist wie ik ben en alleen maar naar informatie viste om haarzelf te plezieren. Dat moment dat ze vroeg of ik wel wat kon zien met mijn haar, flipte ik hem bijna. Heel even dacht ik dat ze het al doorhad. Waarschijnlijk niet, want ze vroeg er niet over door.

Ik heb geen idee hoe ik me tegenover haar wil gedragen. Afstand houden doe ik zeker. Ze voelt voor mij als een bedreiging, een gevaarlijk persoon. Dat ze je zomaar voor je harses kan knallen heb ik ook al gemerkt. Toen ze zomaar op Michiel probeerde te schieten, omdat hij begon te lachen, schrok ik wel. Natuurlijk wist ik dat hij iets met haar pistool geflikt had, dat kon niet anders. Maar dat ze om die reden al de trekker overhaalde. Dat is gewoon erg. Geen wonder dat ze meer dan 40 mensen gedood heeft.

De tv is wonder boven wonder op een andere zender, want Mike is in slaap gevallen op de bank. Best wel jammer voor hem. Het is namelijk zijn beurt om op een bed te slapen volgens het nieuwe schema. Morgen is hij vast ontzettend chagrijnig.

Vanuit mijn plekje aan tafel zie ik Michiel op de bank zitten. Hij is volledig geconcentreerd op de tv. Nu Mike niet meer de tv heeft, kan hij naar mode-programma's kijken en dat vindt hij echt geweldig. Het liefst zou hij op de bank springen van geluk, zo leuk vindt hij het. Danielle kijkt mee en maakt af en toe een opmerking. Ik zit aan tafel met Catrice en Nico. We roddelen wat over Elynne. Vooral Nico zegt veel. Hij herhaalt steeds dat hij haar ook gaat schoppen en zo. En dan zegt Catrice dat ze hem wil helpen en zo gaat het door. Zelf speel ik een beetje met mijn glas en knik soms als ze wat aan me vragen. Amila komt vanuit de keuken aanlopen en schenkt nog wat water voor ons in. Dan gaat ze bij ons zitten. Het is abrupt stil.

'Jullie hebben het over Elynne hè', vraagt ze. We knikken instemmend.

'Hmm, is het niet gewoon wie goed doet wie goed ontmoet? Dus als wij aardig zijn voor haar, zij dat ook voor ons is?' vraagt ze zich af. 'Nou dacht het niet,' zegt Nico, 'ze heeft mijn broer geschopt.'

'Misschien lokte hij het uit', probeerde Amila voorzichtig. Ik voel de bui al hangen.

'Nee! Wat denk je?!' schreeuwt Nico tegen haar. Om zijn woorden kracht bij te zetten, gooit hij zijn glas met water over haar heen. Amila krimpt in elkaar. 'Sorry...' verontschuldigt ze zich. 'Ik ga pitten, doei', zegt Nico kortaf en loopt naar het bed toe die nog niet bezet is. Hij klapt het vouwscherm hardhandig uit en dan hoor ik hem worstelen met zijn kleding.

'Dom van me om dat te zeggen', zegt Amila. 'Heb je een handdoek nodig?' vraag ik. 'Nee, hoor.'

'Die had je eigenlijk wel zien aankomen', zegt Catrice. Amila knikt. 'Sorry,' zegt ze nogmaals, 'ik moet dat geruzie niet erger maken.' Dan staat ze op en loopt naar de slaapmatjes toe. 'Ik ga ook maar slapen.' Ze blijft staan bij het matje. 'Wat is er?' vraagt Catrice. 'Ik heb het vouwscherm nodig...'

Catrice staat op en beent met ferme passen naar het vouwscherm en neemt het ding mee. Het kan haar geen reet schelen dat Nico nog niet klaar is met uitkleden. Met een verbaasde blik kijkt hij Catrice na, terwijl hij bezig is om zijn broek uit te trekken. We moeten alle drie lachen en Nico kijkt ons vuil aan. Dan gaat hij verder alsof er niks is gebeurd. Als hij zijn broek uitheeft, slaat hij zo snel mogelijk de dekens om hem heen. 'Dankjewel', giechelt Amila.

Catrice klapt het scherm voor haar uit en loopt weer naar mij toe. Ze drukt een kus op mijn wang en vraagt: 'ga jij ook zo naar bed?' 'Ja', glimlach ik.

Binnen de kortste keren liggen Catrice en ik naast elkaar. Ze kijkt me echt aan met een blik die zegt: ik moet je nog heel veel vertellen over Elynne. Ik heb daar eigenlijk geen zin meer in. Het liefst val ik nu meteen in slaap en word ik morgen weer wakker om een uur of 9, zonder dat ik tussendoor nog word gewekt. Als de volgende ochtend echt geweldig wil zijn, moet Elynne vertrokken zijn en iemand me op een normale manier wekken. Dan zou het een mooie ochtend worden. Lekker onmogelijk streven.

Zoals ik al verwacht had, begint Catrice nogmaals met ratelen over Elynne. 'Ik vind haar kleding ook echt heel lelijk, en...'

'Laat gewoon,' onderbreek ik haar. 'We hebben al minstens twee uur verspild aan roddelen over Elynne. Nou ben ik er wel klaar mee. Dat mens komt er wel achter dat ze normaal moet doen.' 'Oké', zucht ze.

Ze rolt op haar zij en ik doe hetzelfde. Ik sla mijn arm om haar heen en geef haar een kus. 'Welterusten.'

Al 826 reads *zet feestmuts op* Ik ben trouwens eindelijk begonnen met het verbeteren van de lelijke fouten in de vorige hoofdstukken. Hopelijk zijn ze er binnenkort allemaal uit.

Oh, en mijn vriendinnen Dilyschandler en meep_devil schrijven allebei een tof Engels verhaal ^^ Neem zeker eens een kijkje bij hun verhalen :D Zij zijn de enige personen (school niet inbegrepen) die ervoor zorgen dat ik Engelse verhalen lees :'D