Δεν υπήρχε τρόπος διαφυγής.

Ήταν πολύ αργά για να ξεγλιστρήσουν.

"ΨΗΛΆ ΤΑ ΧΈΡΙΑ!"

Ποιοι;

Φώτα φακών έπεσαν πάνω στις μορφές τριών αντρών που ήταν παντελώς διαφορετικοί εμφανισιακά και κοίταζαν τριγύρω για οποιοδήποτε δρόμο διαφυγής.

"ΣΤΑ ΓΌΝΑΤΑ! ΠΑΡΑΔΟΘΕΊΤΕ! ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊΤΕ ΝΑ ΞΕΦΎΓΕΤΕ ΑΥΤΉ ΤΗ ΦΟΡΆ!"

Αυτή τη φορά ε; Δηλαδή σας έχουν ξεφύγει ξανά στο παρελθόν;

Τζίφος πάντως για τους τρεις άντρες. Δεν υπήρχε διαφυγή. Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους με αγριεμένα και απελπισμένα βλέμματα. Στο τέλος, αναγκάστηκαν να πέσουν στα γόνατα και βάλανε τα χέρια ψηλά. Χαμήλωσαν τα κεφάλια ηττημένοι καθώς οι αστυνομικοί τους περνούσαν χειροπέδες.

~

Τι στο καλό συμβαίνει εδώ;

Ίσως να αναρωτιέστε.

Τα πράγματα θα μπορέσουν σύντομα να γίνουν λίγο πιο κατανοητά.

Έξω από το Ντένβερ, στην κομητεία Φρέμοντ, διακοσίων χιλιομέτρων απόσταση και πολύ κοντά στη Φλωρεντία του Κολοράντο είναι στεγασμένη μια από τις πιο ισχυρές και καλά ασφαλισμένες φυλακές στον κόσμο, η επονομαζόμενη ADX Florence.

Χαρακτηριζόμενη ως φυλακή supermax ή "Μονάδα ελέγχου", ήτανε καλύτερη και από μια φυλακή υψίστης ασφαλείας. Κανένας εγκληματίας δεν είχε κατορθώσει ποτέ να ξεφύγει από εκεί.

Πρωτόκολλα στενά και αυστηρά, φρουροί πολλοί, κάμερες και ανιχνευτές κίνησης παντού. Τα κελιά σχεδιασμένα έτσι που φυσικά να μην δίνουν την παραμικρή έμπνευση για τρόπους διαφυγής. Σε αυτή τη φυλακή έμπαιναν οι πιο μοχθηροί και επικίνδυνοι κακοποιοί, τρομοκράτες, δολοφόνοι, κατάσκοποι και αποβράσματα της κοινωνίας που αποτελούσαν εξαιρετικά μεγάλη απειλή για τον κόσμο και την ανθρωπότητα.

Το απόλυτο τερατόσπιτο με λίγα λόγια, ας πούμε.

Εκεί πήγαιναν και εκείνοι 'Οι τρεις άντρες'. Επικίνδυνοι εγκληματίες λοιπόν, όχι τίποτα τυχαίοι. Και πάλι όμως, δεν ήταν απλώς επικίνδυνοι. Ήταν ίσως από τους πιο, αν όχι οι πιο επικίνδυνοι στον κόσμο αυτής της ιστορίας, επειδή πρέπει να δώσουμε ζουμί και ψωμί στα άτομα που πρόκειται να παίξουν ενεργό ρόλο στη ροή της ιστορίας.

Δεν ήταν λοιπόν όποιοι κι όποιοι. Ήταν μια εξαιρετικά πανούργα και αποτελεσματική εγκληματική ομάδα, που τα τρία μόνο ενεργά της μέλη προκαλούσαν θαυμασμό στους ταραξίες, φθόνο στους αντιπάλους και πανικό σε όλο τον απλό κόσμο. Αυτό το τρίο λοιπόν, ο κόσμος τους ήξερε με το απλό όνομα Σκιές.

Πολλά λέγονταν και πολλά έδειχναν πως το κάθε τους έγκλημα ήταν τόσο καλά και υπομονετικά προμελετημένο που ακόμη κι αν προλάβαινε κάνεις να προβλέψει πότε και που θα χτυπούσαν, έφερναν τις καταστάσεις υπέρ τους και απαντούσαν σε κάθε εμπόδιο που τους προβαλλόταν. Όσο γρήγορα κάνανε την κίνηση τους, άλλο τόσο εξαφανίζονταν με την ίδια ταχύτητα. Χωρίς ίχνος για το που πήγαιναν μετά.

Θα μπορούσε να τους σκεφτεί κάνεις σαν μια δεύτερη Συμμορία των Μάγων, χωρίς την κοπέλα. Αντί όμως να κάνουν επικά ταχυδακτυλουργικά, έκαναν εις βάρος κυρίως των ισχυρών, εγκλήματα και χαλάστρες που ο κάθε κακούργος/α θα ζήλευε που δεν τα έκανε. Και ενώ τάραζαν τα νερά της κοινωνίας και του κόσμου, κερδίζοντας το φόβο από πολλούς με το τι ήταν ικανοί να κάνουν, υπήρχαν και αρκετοί που τους είχαν σαν ίνδαλμα τους, σαν ήρωες τους σχεδόν.

~

"Μου ακούγεται αδύνατον να το πιστέψω."

"Κι όμως αρχηγέ."

"Και που πιάστηκαν;"

2 άντρες περπατούσαν στους διαδρόμους της ADX Florence. Ο ένας, μεσήλικας, φορούσε μακριά καμπαρντίνα και μοκασίνια. Ξανθά μαλλιά που είχαν αρχίσει να ασπρίζουν ένα παχύ μουστάκι και πυκνά φρύδια που έκαναν τα ξεθωριασμένα του μπλε μάτια πιο αγριωπά δέσποζαν ως τα χαρακτηριστικά του κεφαλιού του.

Ο άλλος άντρας, πιο νέος, καστανός και με σπινθηροβόλα επίσης μπλε μάτια μιλούσε μαζί του, προσφονώντας τον αρχηγό. Συνοδευόντουσαν από 4 οπλισμένους φρουρούς. 2 μπροστά και 2 πίσω. Ο άντρας με την καμπαρτίνα ήταν ο Άλμπερτ Νιξ, αρχηγός του αστυνομικού τμήματος του Ντένβερ. Ο άλλος ήταν ο υπαρχηγός του, Ρίτσαρντ Άντερσον.

"Δεχτηκαμε ανώνυμη κλίση πως βρίσκονταν στη λεωφόρο Royal Gorge. Ύστερα από λίγο ο πωλητής που έκανε τη βάρδια του στο Safeway, κάλεσε κι αυτός το τμήμα για να αναφέρει πως αναγνώρισε τον χάκερ των Σκιών και πως οι άλλοι δυο μαζί του ήταν ο Εφιάλτης και ο Κανίβαλος. Προετοιμαστήκαμε όπως χρειαζόταν."

"Σίγουρα δεν είναι κάποιου είδους αστείο αυτό, έτσι;"

"Καθόλου αρχηγέ. Από την αναθεματισμένη μέρα που οι 'Σκιές' έκαναν την εμφάνιση τους, δεν τολμάμε να παίρνουμε τίποτα χαλαρά με αυτά τα φρικιά."

"Καλά. Καλά. Και σε ποια κελιά στάλθηκαν;" Ρώτησε τότε ο αρχηγός, στρεφόμενος προς τους φύλακες που τους συνόδευαν.

"Έχουμε βάλει τον Εφιάλτη και τον χάκερ στην μονάδα H." Αποκρίθηκε ένας από αυτούς. "Γίνονται ωστόσο συζητήσεις να μπουν στο Range 13-."

"Και καλά θα κάνετε να τους βάλετε εκεί." Είπε απότομα ο αρχηγός. Ο υπαστυνόμος τον κοίταξε με απορία και έκπληξη. "Δεν πρέπει ποτέ να ξεφύγουν από εδώ μέσα Άντερσον."

"Δεν νομίζω πως ούτε οι φύλακες θα θέλουν να χαλαρώσουν τώρα που τους έχουν κλείσει."

"Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας Νιξ. Παίρνουμε τη δουλειά της ασφάλειας σοβαρά εδώ μέσα."

"Δεν πρόκειται να ξεφύγουν."

Επιβεβαίωσαν οι φύλακες.

"Ειδικά ο Εφιάλτης!" Επέμεινε ο αρχηγός.

"Συγχωρέστε με για την ερώτηση, μα τι είναι αυτή η απόλυτη συγκεκριμένη στοχοποίηση προς τον Εφιάλτη, αρχηγέ Νιξ; Γνωρίζουμε για τι είναι ικανός, αλλά παραείστε... παθιασμένος για αυτόν." Είπε σηκώνοντας φρύδι ο Άντερσον.

"Πέρα από τα όσα έχει προκαλέσει, είναι απολύτως προσωπική βεντέτα Άντερσον και αυτό είναι αρκετό μόνο να ξέρεις." Γρύλισε ο αρχηγός Νιξ καθώς τον κατακεραύνωνε με το βλέμμα του. Μα σύντομα αναστέναξε εκνευρισμένα. "Και τι κάνατε τον... κανίβαλο. Τον Χένρι Γκάλοου;" Ρώτησε, αναφερόμενος ξανά στους φρουρούς.

"Βρίσκεται στην ενδιάμεση μονάδα Kilo." Εκείνη η μονάδα σε σύγκριση με τις άλλες έξι της φυλακής, είναι από τις πιο χαλαρές προς τους φυλακιζόμενους.

"Κάποιος ΠΟΛΎ καλός λόγος για τέτοια απόφαση;"

"Μην ψαρώνετε. Είναι λιγότερο έξυπνος από τον Βραζιλιάνο και τον Εφιάλτη. Επίσης ελέγχεται και συμβιβάζεται πιο εύκολα από ό,τι διαπιστώθηκε."

"Πώς και έτσι;"

"Παρότι όπως ξέρετε τα κελιά της ADX είναι εξαιρετικά ισχυρά, έχει αποδειχτεί στο παρελθόν πως ο Γκάλοου μπορεί να σπάσει πολύ πιο σκληρούς και χοντρούς τοίχους. Ωστόσο δεν κάνει τίποτα και δεν κινείται χωρίς τον Εφιάλτη. Είναι απολύτως πιστός σε αυτόν. Του δώσαμε προειδοποίηση πως άμα προσπαθήσει να αποδράσει από το κελί του, θα την πληρώσουν κατευθείαν οι φίλοι του. Αν δεν μπορεί να βρίσκεται κοντά τους και να μην ξέρει την κατάσταση τους, θα διστάσει να κινηθεί. Είναι χαζός, αλλά όχι τόσο ώστε να μην συνειδητοποιήσει πως δεν είναι ανθεκτικοί σαν αυτόν. Έχει συμβιβαστεί λοιπόν και είναι για την ώρα ήσυχος σαν γατάκι."

"Να φανταστώ και από την νάρκωση;"

"Ο τύπος μόνο με ενέσεις για βουβάλια πέφτει αναίσθητος!" Σε αυτό το σχόλιο του υπαρχηγού Άντερσον, οι φύλακες άφησαν να τους ξεφύγει ένα μικρό κάγχασμα, 'γελάκι'.

"Για περισσότερη σιγουριά πως δεν θα προκαλέσει φασαρίες, ναι, θα του χορηγούνται ηρεμιστικά."

"Μάλιστα. Λίγο αναισθητικό και λίγος εκβιασμός. Τέλος πάντων." Φάνηκε να πείθεται κάπως ο Νιξ.

"Φτάσαμε." Ανακοίνωσε ο ένας από τους φύλακες που ήταν μπροστά από τους δύο αστυνόμους που μιλούσαν όλη αυτή την ώρα. Το βλέμμα του Νιξ έπεσε τριγύρω στα λιγοστά κελιά της μονάδας H. Οι φύλακες τότε έδειξαν σε ένα συγκεκριμένο. Εκεί τα μάτια του αρχηγού της αστυνομίας στένεψαν.

"Και πάνω που άρχισα να συνηθίζω την μυρωδιά εδώ μέσα, πήγατε και φέρατε τους μπάτσους!" Ακούστηκε μια βαθιά και τραχιά, αλλά πειρακτική και σαρκαστική φωνή δίπλα από το κελί που κοίταζε ο Νιξ.

Τα κεφάλια των φρουρών και των αστυνομικών γύρισαν να κοιτάξουν με ένα 'Θεέ γιατί;' βλέμμα προς το μέρος της φωνής. Από το άνοιγμα του κελιού ένα ζευγάρι σκούρα καφέ σχεδόν μαύρα σπινθηροβόλα μάτια τους κοίταζε επίμονα.

"Σιωπή Κάστρο." Ένας από τους φύλακες είπε κοφτά.

"Νευρικότητα Νιξ;" Συνέχισε μέσα από το κελί του αυτός ο Κάστρο καρφώνοντας μάτια στον αρχηγό της αστυνομίας και γράφοντας εντελώς, ξέρετε που, τον φύλακα.

"Βούλωστο!" Διέταξε άλλος.

"Μα δεν χρειάζονται τέτοιες τυπικότητες! Αφού θα μείνω εγώ και τα φιλαράκια μου για καιρό εδώ, να με λέτε Ενρίκε!" Συνέχισε ακάθεκτος ο Κάστρο. "Ξέρεις, έχεις πολύ νεύρο εσύ μου φαίνεται. Τι θα πει η γυναίκα σου που περιμένει δίδυμα Τρεξ; Πώς θα την αντιμετωπίζεις και τα παιδάκια σας;"

"Να πιάσεις την μάνα σου στο στόμα σου και να αφήσεις το τι κάνω εγώ!"

"Μπου χου!" Σάρκασε ο Ενρίκε.

"Αράχνη, δεν ήρθαν να μιλήσουν σε εσένα. Άσε τους κυρίους ήσυχους με την επίδειξη των γνώσεων σου απάνω στις ζωές τους, θα τους σκάσει καμιά φλέβα από τα νεύρα. Και έξαλλου, δεδομένου το ότι ο αρχηγός Νιξ είναι νευρικός όπως είπες, πεθαίνει να μιλήσει σε εμένα!" Μια άλλη βαθιά και πιο ήρεμη φωνή τράβηξε την προσοχή ολονών και βήματα κάποιου που πλησίαζε τις μπάρες του κελιού του, χωρίς όμως να βγάλει το πρόσωπο του έξω. Ο Νιξ πλησίασε πιο κοντά. "Κάνω λάθος Άλμπερτ Νιξ; Σχεδόν με κολακεύεις που ήρθες να με δεις, ακόμη κι αν είναι απλώς για να ταΐσεις το υπερτερατώδες εγώ σου που το τμήμα σου κατάφερε να συλλάβει τους μεγαλύτερους κακοποιούς των τελευταίων 5 χρόνων και να μου κάνεις μια τόση δα ανακρισούλα. Λέγε. Διασκέδασε με, έλα." Τον προσκάλεσε ο άντρας και κάτι στον τρόπο που μίλαγε έκανε τους φρουρούς να αισθανθούν μια ανατριχίλα να τους διαπερνά, όσο κι αν δεν ήθελαν να το παραδεχτούν.

"Ακόμη και τώρα μπορείς και είσαι αυθάδης ε; Ελεύθερος εκεί έξω, κράταγες όπλα. Εδώ είσαι πίσω από μπάρες. 'Ασφαλής' να πετάς τις ανοησίες σου και στις δύο περιπτώσεις Εφιάλτη." Ο Εφιάλτης γέλασε. "Δεν συνειδητοποιείς τη θέση στην οποία βρίσκεσαι;"

"Μπορείς να έρθεις πιο κοντά αν θέλεις. Δεν δαγκώνω." Είπε ο άντρας κρυμμένος στο σκοτάδι του κελιού του, σαν να είχε αγνοήσει εντελώς τα προηγούμενα λόγια του αρχηγού Νιξ, ο οποίος ρόλαρε τα μάτια του.

Μα πλησίασε και στάθηκε απέναντι από το κελί του Εφιάλτη, τρία βήματα μακριά. Την ίδια στιγμή ένα ζευγάρι μάτια-στιλέτα από πάγο έκαναν την εμφάνιση τους, μια μορφή, ένα ον που έμοιαζε ανθρώπινο, όμως κάτι απάνω του του έδινε μια άγρια εξώτερη αύρα.

Κάνεις δεν ήξερε το πρόσωπο του μέχρι τώρα. Όσο ήταν ελεύθερος, οι μόνοι που ήξεραν πως μοιάζει στην όψη και παρέμενε ζωντανός ήταν τα μέλη της ομάδας του. Η αποκρουστική μάσκα που φόραγε μπροστά στον κόσμο ήταν αυτό που ήξεραν όλοι.

Μέχρι τώρα, όπως ειπώθηκε.

Οι φρουροί στην ADX και οι αστυνομικοί ήταν οι πρώτοι μάρτυρες της αποκάλυψης του αληθινού προσώπου του Εφιάλτη και αρχηγού των Σκιών. Όσο τρομακτικός έδειχνε για τον κόσμο, άλλο τόσο ήταν έτσι και τώρα. Όχι όμως και αποκρουστικός.

Ανοιχτόχρωμο δέρμα, μαύρα μαλλιά -με μερικές αδέσποτες γκρίζες τρίχες εδώ και εκεί-, μακριά ως τον ώμο ελαφρώς πυκνά, με αρκετές τούφες να καλύπτουν το πρόσωπο του και γαλάζια παγωμένα μάτια. Οι ελαφρές ουλές στο πρόσωπο του δεν υποβάθμιζαν την εξωτερική του ομορφιά. Ναι, σίγουρα δεν τον έλεγες άσχημο. Και κάπως άγριο όμως.

"Έχεις να πεις κάτι για τα εγκλήματα που διέπραξες τώρα που βρίσκεσαι σε αυτή την κατάσταση;" Ρώτησε ο Νιξ σηκώνοντας φρύδι.

"Καλέ, δεν κατάλαβα πως είστε και δικαστής κύριε Νιξ!" Ειρωνεύτηκε ο Εφιάλτης. "Μα πρέπει να πω πως τα απολαμβάνω."

"Μάλλον εννοείς τα απολάμβανες;"

"Ωωω, όχι. Όπως το είπα Νιξ." Ο Εφιάλτης πλησίασε πιο κοντά, σχεδόν κόλλησε το πρόσωπο του στις μπάρες. "Νομίζεις πως με το να με χώσεις στην ADX Florence, θα με κρατήσεις για πάντα εδώ μέσα."

"Θα σαπίσεις άθλιο σκουλήκι." Του είπε ψυχρά ο Νιξ.

"Κάνε όνειρα όσο μπορείς ακόμη Άλμπερτ." Εδώ ξαφνικά το βλέμμα του Εφιάλτη σκοτείνιασε, τα μάτια του έγιναν δυο γαλάζιες λεπίδες. "Μπορείς και να με χώσεις στη μονάδα Range 13, μα εγώ και οι φίλοι μου θα το σκάσουμε."

"Πόσοι άλλοι βρίσκονται στις Σκιές; Σίγουρα υπάρχουν κι άλλοι ελεύθεροι από εσάς εκεί έξω."

"Και όταν το σκάσουμε, τα επόμενα μας εγκλήματα θα γίνονται με σκοπό να γελοιοποιούν το τμήμα σου με κάθε δημιουργικό τρόπο που μπορώ να φανταστώ." Συνέχισε ο Εφιάλτης την πρόταση του σαν να μην άκουσε καν την ερώτηση του άλλου.

"Απάντα σε ό,τι σε ρωτάει ο αρχηγός καθυστερημένε." Έκανε κοφτά ο Άντερσον.

"Ω ναι. Ειδικά θα ξεφτιλίσω εσάς τους δύο περισσότερο, Νιξ και Άντερσον, ναι εσένα, που φέρεσαι σαν το πιστό σκυλάκι του αρχηγού σου. Ο θάνατος θα παραήταν μεγάλο έλεος για εσάς." Συνέχισε ο Εφιάλτης ξαναχαμογελώντας και αν δεν τους χώριζαν μπάρες, ο αρχηγός Νιξ θα είχε αρχίσει να τον στραγγαλίζει.

"Περίμενε μέχρι να μάθουμε ποιος είσαι πραγματικά και οι δικοί σου μάθουν ποιον προσποιόσουν όλον αυτόν τον καιρό. Στοίχημα ότι θα ήταν τόόόσο απογοητευμένοι και θυμωμένοι." Προσπάθησε ο υπαρχηγός Άντερσον να ταράξει τον Εφιάλτη, αποτυγχάνοντας να κρύψει τον δικό του εκνευρισμό. Ο Εφιάλτης τότε ξέσπασε σε ένα ηχηρό δυνατό γέλιο που ο αντίλαλος του τσούγκρισε με τους τοίχους της μονάδας.

"Είναι αυτό απειλή τώρα Ρίτσαρντ; Εμπιστεύσου με, υπάρχουν άτομα που δεν θα ήθελαν η ταυτότητα μου να αποκαλυφθεί. Θα εκπλαγείς πάάάρα πολύ όταν και ΑΝ μάθεις ωστόσο." Σχολίασε, προκαλώντας τους φύλακες έξω από το κελί του να κοιταχτούν μεταξύ τους προβληματισμένοι. "Στην πραγματικότητα κάποιοι θα με θέλανε νεκρό αντί απλώς πίσω από μπάρες. Επειδή, ποιος ξέρει, ίσως και να θέλω να μαθευτεί η ταυτότητα μου και να αρνηθώ να κρατήσω άλλα μυστικά. Επειδή η αποκάλυψη αυτή θα βλάψει κάποιον άλλο πολύ περισσότερο απ' ότι εμένα." Το βλέμμα του σύντομα ξανάπεσε στον αρχηγό Νιξ, σχεδόν αγριοκοιτάζοντας τον. "Όταν βγω από 'δω μέσα, θα είσαι πολύ τυχερός άμα ο εξευτελισμός δεν πέσει σε όλη την οικογένεια σου απάνω. Επειδή εσύ μπορεί να το παίζεις δημόσια, παράδειγμα προς μίμηση, μα ξέρουμε τι έκανες. Ξέρουμε το είδος σου. Αλλά... με την λίγη ανθρωπιά που έχει μείνει μέσα μου, θεωρώ πως στον μοναχογιόκα σου δεν αξίζει ο εξευτελισμός."

"Μην τολμάς να μιλάς για τον γιο μου!" Είπε επιθετικά ο Νιξ.

"Το έκανα ήδη~." Ο Εφιάλτης γύρισε την πλάτη του επιδεικτικά και με αέρα αυτοπεποίθησης. "Άνθρωποι σαν εσένα είναι που δημιουργούν τέρατα. Δημιουργείτε προβλήματα ή τα αγνοείτε επειδή τελικά, δεν σας ενδιαφέρουν οι ανθρώπινες ζωές. Σαν τι περιμένατε αλήθεια να γίνει με τον Χένρι, ε; Για να φέρω ένα παράδειγμα καταπληκτικό. Όταν ο άθλιος ο δήμαρχος της Οκλαχόμα αρνήθηκε να βοηθήσει τους φτωχούς επειδή εκείνος ήθελε λεφτά για να πάει τη γυναίκα του διακοπές, ο Χένρι υπέφερε. Ο Χένρι λιμοκτόνησε όπως και πολλοί άλλοι. Και την επιβίωση του την πήρε ένα βήμα παραπέρα. Και ρωτάω! Τι θα συνέβαινε άμα ο δήμαρχος έδινε αυτά τα λεφτά για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης στους φτωχούς της Οκλαχόμα; Ωωω, ξέρω! Ένα μέλος λιγότερο για τις Σκιές, αυτό θα συνέβαινε! Και μετά αναρωτιέστε γιατί ο κόσμος γίνεται όλο και πιο εγκληματικός-..."

"ΑΡΚΕΤΆ!" Δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τον εκνευρισμό του ο Νιξ και έσφιξε τις γροθιές του. Ο Εφιάλτης δεν είπε κάτι αμέσως. Εξέπνευσε από τη μύτη του αρκετά δυνατά μα δεν ξαναγύρισε να ξανακοιτάξει τους φύλακες και τους αστυνομικούς.

"... Αν δεν επιθυμείς να συζητήσουμε για κάτι άλλο πιο ουσιαστικό και σημαντικό, μπορείς να κάνεις χάρη και για τους δυο μας με το να φύγεις. Και καλύτερα κράτα τα μάτια σου δεκατέσσερα Νιξ. Και εσείς φύλακες, εξάλλου δεν φαίνεται πως ξεμένω ποτέ από άσσους στα μανίκια μου..." Κάγχασε. "... Άμα τελειώσατε να βγάζετε βρύα στα πόδια σας απλώς με το να στέκεστε και να με κοιτάτε ενώ ξύνεστε, πηγαίνετε στα σπίτια σας. Είναι περασμένες 11 και έχω αρχίσει ελαφρώς να νυστάζω βλέπετε." Συνέχισε άνετος και ακάθεκτος με τον σαρκασμό του. Σιγά σιγά ο αρχηγός και υπαρχηγός της αστυνομίας του Ντένβερ έφυγαν και άφησαν τον Εφιάλτη και τον Ενρίκε μόνους τους.

~

"Μα αρχηγέ, δεν ήρθαμε να κάνουμε άλλες ερωτήσεις;"

"Δεν ανέχομαι λεπτό παραπάνω με αυτό το άθλιο απόβρασμα." Σχολίασε ο Νιξ και πράγματι το πρόσωπο του σχεδόν έβραζε από θυμό. Ή άνετα θα μπορούσε να τηγανιστεί αυγό πάνω του.

"Λέτε να έχει κι άλλα κρυφά μέλη στην ομάδα για τα οποία δεν έχουμε ακούσει ποτέ;"

"Πιθανόν. Θα τους έκανα περισσότερο για άτομα που υποστηρίζουν ό,τι απαισιότητα κάνουν, μα δεν συμμετέχουν ενεργά και φανερά. Ίσως ως απλοί πληροφοριοδότες." Οι δυο τους έμειναν ήσυχοι για λίγο. Μια τελευταία επίσκεψη είχαν να κάνουν, μια επιβεβαίωση των πραγμάτων με τις Σκιές. Καθώς βρισκόντουσαν στη μονάδα Kilo, σταμάτησαν μπροστά από ένα κελί και τόλμησαν να κοιτάξουν μέσα. Το τρίτο γνωστό μέλος των Σκιών.

Ήταν τραγικά αποκρουστικό το τεράστιο πλάσμα που ήταν ξάπλα στον τοίχο απέναντι από την πόρτα του κελιού. Δύσκολο να το πεις άνθρωπο, τόσο χοντρό, ψηλό, με μεγάλη παχιά μύτη και σημάδια από πληγές και καψίματα στο πρόσωπο. Και τα μαλλιά, μαύρα και με κόκκινες ανταύγειες φαίνονταν σαν ουρές ποντικών.

Αυτό το γιγαντιαίων διαστάσεων πλάσμα φαινόταν γλαρωμένο, πιθανώς από τεράστιες ποσότητες αναισθητικού που του είχαν χορηγηθεί. Δεν φαινόταν να επικοινωνεί με το περιβάλλον. Αφού τον κοίταξαν σιωπηλοί, επιτέλους ο Ρίτσαρντ Άντερσον έσπασε τη σιωπή πρώτος.

"Τι θα κάνουμε από δω και ύστερα αρχηγέ;"

"Από αύριο όλα τα τμήματα θα αρχίσουν αναζητήσεις σε όλο το Ντένβερ. Δεν θα μείνει σπίτι, ούτε πέτρα χωρίς να έχει ψαχτεί ως πιθανό αρχηγείο των Σκιών. Μπορεί να πιάσαμε τους χειρότερους, μα άμα υπάρχει η περίπτωση να κρύβονται άλλοι, δεν θα ρισκάρω να τους αφήσω ελεύθερους και να ξεφύγουν."

"Μάλιστα αρχηγέ."

Οι δυο άντρες επιτέλους απομακρύνθηκαν μαζί με τους φρουρούς. Μα όταν απομακρύνθηκαν αρκετά, ξαφνικά ο γίγαντας άνοιξε τα μάτια του. Κόλλησε παραπάνω την πλάτη του στον τοίχο και αγκάλιασε τα γόνατα του. Ξαφνικά ήταν πανικοβλημένος, ούτε λίγο αναίσθητος.

"Ντάστιν. Κινδυνεύει..." Μουρμούρισε απλώς. Είχε ακούσει τι είπαν οι αστυνομικοί.

~

Ας γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τις Σκιές, σαν μια προσπάθεια να 'δεθείτε' εσείς όλοι έστω και λίγο μαζί τους και να καταλάβετε τις σχέσεις μεταξύ τους. Μα μην σας ξεφύγει λέξη, δεν τα γνωρίζουν όλα οι αστυνόμοι αυτά που θα αναφερθούν. 🤫🤭

Το όνομα Σκιές στην αρχή φυσικά δεν υπήρχε. Με άλλο τρόπο είχε συστηθεί στον κόσμο πρώτη φορά εκείνος ο άγνωστος μυστηριώδης άντρας, που και μέχρι τα επί του παρόντος θέματα δεν είχε αποκαλυφθεί ποτέ το πρόσωπο του.

Και λεγόταν όπως αναφέρθηκε, Εφιάλτης. Πέντε χρόνια πριν από τα κεντρικά γεγονότα της ιστορίας, άρχισε να κάνει δημόσια τις εμφανίσεις του και πάντα τις έκανε φορώντας μαύρα και την απλή αλλά ανατριχιαστική επίσης μαύρη του μάσκα.

Ούτε τα μάτια δεν φαινόταν. Και είναι αλήθεια πως εκτός από την εξωτερική εμφάνιση, γινόταν ο χειρότερος σου εφιάλτης άμα τον έβλεπες μπροστά σου. Είχε μια εξαιρετική ικανότητα να κρύβεται στα σκοτάδια και να μην φαίνεται ούτε ακούγεται καθόλου πάρα μόνο όταν το ήθελε αυτός. Η υπομονή του και το καμουφλάζ ήταν μια από τις πολλές επικίνδυνες αρετές του.

Ακόμη κι αν ο αντίπαλος είχε γυαλιά νυχτερινής όρασης ή ανιχνευτές θερμότητας, ο Εφιάλτης κατάφερνε πάντα να ξεγλιστράει. Και πάντα είχε το πάνω χέρι στην πάλη μέσα στο σκοτάδι, ο αντίπαλος δεν είχε την παραμικρή πιθανότητα να του ρίξει έστω και ένα χτύπημα.

Λέγονταν για αυτόν πως ήταν εξαιρετικά προνοητικός, σε ψυχοπαθητικό βαθμό και ακόμη κι αν τα έβρισκε σκούρα, είχε έναν κρυφό άσο στο μανίκι του ικανό να γυρίσει τη τύχη με το μέρος του κάθε φορά.

Από μαρτυρίες αστυνομικών, είχε αναφερθεί πως ο Εφιάλτης έδειχνε εξαιρετική ικανότητα τόσο στην μάχη σώμα με σώμα, όσο και στη χρήση όπλων. Όλοι οι μπάτσοι που για χρόνια είχαν εκπαιδευτεί σε όλα αυτά, κυνηγούσαν τον Εφιάλτη και αργότερα τις Σκιές του, ξαφνικά με λίγο μόνο σκοτάδι αποδεικνύονταν άχρηστοι.

Το πραγματικό του όνομα ήταν άγνωστο. Δεν είχε μητρώο, ούτε ταυτότητα, δεν υπήρχαν χαρτιά ή ηλεκτρονικά αρχεία που να λένε το παραμικρό για το ποιος ήταν πραγματικά. Στην ADX στάθηκε αδύνατο για αυτούς που τον εξέτασαν να πουν την ηλικία του και να την διευκρινίσουν.

Ούτε ταυτοποίηση με δακτυλικά αποτυπώματα. Άλλοτε έδειχνε σαν να ήταν 20 και ξαφνικά με μία μόνο διαφορετική σύσπαση στο πρόσωπο του φαινόταν για 40+. Όσα άτομα ήταν πιθανόν να τον ήξεραν και θα μπορούσαν να πουν ποιος είναι, ήταν νεκροί ή εξαφανισμένοι από προσώπου γης.

Μπορεί να τους είχε δολοφονήσει ο ίδιος και να είχε καταστρέψει τα ηλεκτρονικά στοιχεία σχετικά με τον εαυτό του. Το πρώτο σίγουρα. Το δεύτερο? Μπα. Άλλο μέλος της ομάδας του ευθυνόταν για αυτό.

24 ετών, Βραζιλιάνικης καταγωγής και με IQ 246, ο Ενρίκε Τζούλιαν Κάστρο Βάρα Πίντο Ρότσα (μην ανησυχείτε, δεν έχει άλλα επίθετα), ήταν ο χάκερ Των Σκιών. Κομπιουτεράκιας, τεχνολογιάκιας, όπως θέλετε πείτε τον.

Θέλει και εξήγηση για το τι έκανε; Το ότι ήταν ικανός να σπάσει κάθε κώδικα, κάθε τοίχο προστασίας και να παραβιάσει ό,τι θεωρούνταν ακατόρθωτο; Για να παρθεί μια πρώτη γεύση για το μέγεθος των ικανοτήτων του, είχε χακάρει το Πεντάγωνο 4 φορές, οι 2 για πλάκα και τον Λευκό Οίκο τρεις.

Είχε χακάρει σχεδόν όλες τις μεγάλες τράπεζες του πλανήτη, είχε κλέψει τεράστια ποσά ηλεκτρονικά κάτω από τις μύτες ακόμη και πανίσχυρων μαφιόζων και υποκλέψει απόρρητα στοιχεία σημαντικών ατόμων που δεν θα τα θέλανε να δουν το φως της ημέρας ποτέ.

Καμιά φορά απλώς επειδή δεν του άρεσαν οι φάτσες τους. Όλα αυτά σίγουρα ακούγονται υπερβολές, άλλα εξάλλου, στην περίπτωση των Σκιών και του Ενρίκε, μόνο κάποιος τόσο ικανός θα μπορούσε να γίνει μέλος μιας τόσο απειλητικής ομάδας εγκληματιών.

Μόνο μια φορά είχε συλληφθεί, κι αυτό τέσσερα χρόνια πριν, την τέταρτη φορά που χάκαρε το Πεντάγωνο εξαιτίας του ότι παραείχε αυτοπεποίθηση και παρέλειψε να σβήσει κάτι τελευταία στοιχεία που θα τον έκρυβαν ολοκληρωτικά από το σύστημα.

Τότε αναφερόταν πως ήταν φοιτητής με υποτροφία στο δεύτερο έτος του Τεχνολογικού Ινστιτούτου Μασαχουσέτης. Τον είχαν ανακαλύψει και τον συνέλαβαν, έχοντας τον μόνο προσωρινά υπό κράτηση.

Θα πλήρωνε για όλα όσα είχε κλέψει και μετά θα έμενε φυλακή για πολλά χρόνια άμα ο Εφιάλτης δεν τον έσωζε υπό την κουβέρτα του σκοταδιού που τόσο τον βοηθούσε, ο οποίος ήταν ήδη καταζητούμενος, να εισχωρήσει στο αστυνομικό τμήμα που ήταν κρατούμενος ο Ενρίκε.

Είχε μάθει για τις ικανότητες του και είχε εντυπωσιαστεί. Και μαθαίνοντας πως τον είχαν πιάσει, το μυαλό του στρόφαρε γρήγορα, υπολόγισε και βρήκε τρόπο να τον βγάλει σώο και ασφαλή ελεύθερο.

Του είχε προτείνει να συνεργαστούν και σε αντάλλαγμα θα τον βοηθούσε να κρυφτεί. Έχοντας σωθεί μετά βίας και μην έχοντας που αλλού να πάει χωρίς να τον ανακαλύψουν και τον κυνηγήσουν, ο Ενρίκε είχε δεχτεί.

Από εκείνη τη μέρα κι ύστερα είχαν γίνει φίλοι. Ήταν ο μόνος που γνώριζε από τις Σκιές ποιος ήταν πραγματικά ο Εφιάλτης, εξάλλου αυτός ήταν που έσβησε το πρόσωπο του και ό,τι ήταν σχετικό με αυτόν από το Διαδίκτυο, πάντως κράταγε τα μυστικά του καλά.

Συν των ατόμων που είχε ξεκάνει ο Εφιάλτης και πιθανόν τον ήξεραν, αυτό συνείσφερε στην απόκρυψη της ταυτότητας του. Ποιος ξέρει όμως άμα ο Ενρίκε θα μπορούσε να του την φυλάξει όταν θα τον ανέκριναν...

Οι ικανότητες του δεν περιοριζόταν μόνο στο χακάρισμα, αλλά και στην ρομποτική, στην κατασκευή όπλων και συσκευών που βοηθούσαν άπειρα την ομάδα του στις αποστολές. Ακόμη και τα γυαλιά που φορούσε τα είχε 'διορθώσει' έτσι που μπορούσε μέσω αυτών να κάνει πάρα πολλά πράγματα. Θα καταλάβετε αργότερα.

Πέρα από έξυπνος, είχε σαν τον Εφιάλτη καλές ικανότητες στην χρήση όπλων που πυροβολούσαν αλλά και με σκοινιά, αλυσίδες, μαστίγια, γάντζους και τέτοια. Στην πάλη σώμα με σώμα, έδειχνε να έχει την δύναμη και ευλυγισία, όμως εκεί ήταν που είχε τις πιο τρομερές αδυναμίες.

Βλέπετε, ο Ενρίκε είχε αναπτύξει και εντέλει διαγνωστεί στα δέκα του με αφηφοβία (haphephobia), η τρομερή απέχθεια, αντιπάθεια και φρίκη που έχει ο πάσχων στο να αγγίζει και να αγγίζεται, κυρίως από και με άλλα ανθρώπινα όντα.

Δεν μπορούσε να βρεθεί κοντά σε αντίπαλο, ούτε καλά-καλά με τα άλλα μέλη της ομάδας του. Μια φορά, ένα άγγιγμα, ήταν αρκετό να τον κάνει να χάσει την συγκέντρωση του ή και να παραλύσει. Αυτό συνήθως γινόταν όταν το δέρμα του είχε άμεση επαφή με τις επιφάνειες στις οποίες είχε απέχθεια.

Πάλι, κυρίως με ανθρώπινο δέρμα. Για αυτό και συνήθως κάλυπτε τον εαυτό του με ρούχα. Ακόμη και στο κατακαλόκαιρο. Φορούσε και γάντια.

Άλλες φορές αντί να παραλύει επιδείκνυε υπερβολική, απότομη και επιθετική συμπεριφορά. Ακόμη και σαν παιδί, επειδή ορισμένοι συμμαθητές του έβρισκαν αστείες τις αντιδράσεις του και δεν μπορούσαν απλά να κρατήσουν τα χέρια τους στου εαυτούς τους.

Έπρεπε να μάθουν με τον δύσκολο και οδυνηρό τρόπο. Το πως την είχε αναπτύξει την αφηφοβία ήταν άγνωστο, ακόμη και για όλες τις υπόλοιπες Σκιές. Η πεισματική σιωπή που κράταγε άφηνε να εννοηθεί πως η ιστορία πίσω από αυτή του ήταν πολύ χειρότερη από ό,τι θα μπορούσε να φανταστεί κανείς...

Έτσι λοιπόν, είχε την πολεμική τέχνη και δύναμη, αλλά δεν μπορούσε να ρίξει καλά-καλά μπουνιά χωρίς να ανατριχιάσει το είναι του ή να αισθανθεί πόνο με το παραμικρό. Λοιπόν, εξάλλου είχε γίνει πιο γνωστός για τις ικανότητες του ως χάκερ, όχι ως εκτελεστής.

Αυτά τα έκανε ο Εφιάλτης σχεδόν πάντα. Έτσι και άφηνε το στίγμα του ο Ενρίκε. Όταν ήθελε να δώσει στα νεύρα αυτών που χάκαρε έκανε αισθητή την παρουσία του με έναν αλγόριθμο που είχε όνομα δικής του επινόησης.

Για παράδειγμα, άμα είχε κλέψει τα λεφτά κάποιου ηλεκτρονικά και προσπαθούσαν να ανακαλύψουν την τοποθεσία του, όταν νόμιζαν πως τον είχαν στο χέρι τους, εμφανιζόταν αυτό το μήνυμα:

Error 808 Fuckers🖕🏿

Έτσι είχε ονομάσει τον εαυτό του πριν καν αρχίσει να συνεργάζεται με τον Εφιάλτη. Δεν είχε τόση σημασία ο τίτλος λόγω της βλάβης που προκαλούσε όσο το ότι του άρεσε να θεωρεί τον εαυτό του 2 φορές πιο εκνευριστικό και απελπιστικό από τον κλασσικό και πολύ γνωστό Error 404.

Καμία φορά η ομάδα τον φώναζε και Αράχνη, όπως είχε κάνει και ο Εφιάλτης. Ο κόσμος που μπορεί να είχε ακούσει ή δει να τον φωνάζουν έτσι, σκέφτονταν πως είχε να κάνει κάτι με την τεχνολογία, τις ιστοσελίδες (websites) και τέτοια. Καταλαβαίνετε νομίζω. Λοιπόν, αυτό θα μπορούσε, αλλά ο λόγος ήταν πιο προσωπικός και αστείος.

Απλώς οι Σκιές φώναζαν τον Ενρίκε έτσι επειδή πέραν του ότι χάκαρε και έφτιαχνε όπλα, ήξερε να ράβει, πλέκει και διορθώνει ρούχα κανονικότατα με βελόνες και κλωστούλες. Αχρείαστο να πούμε πως αυτό το παρατσούκλι τον εκνεύριζε αφάνταστα και απειλούσε να μην ξαναδιορθώσει τα ρούχα της ομάδας του αν δεν το βουλώνανε.

Ειδικά όταν το να κλέβεις ρούχα ως εγκληματίας ακόμη και με μεταμφίεση στον έξω κόσμο ήταν δύσκολο. Αν και σίγουρα ο Ενρίκε είχε μεγαλύτερη περιγραφή και περισσότερα στοιχεία απ' ότι ο Εφιάλτης, αυτό είναι επειδή ήταν ήδη ταυτοποιημένος στο παρελθόν και ήταν πιο γνωστός πριν πάρει τον 'σκιερό' το δρόμο.

Έχουμε λοιπόν τον ψυχάκια πανούργο ηγέτη που κινεί τα νήματα και φτιάχνει σχέδια, έχουμε τον κομπιουτεράκια που βρίσκει πρόσβαση σχεδόν παντού, ποιος μας λείπει για να ισορροπήσει η ομάδα των εγκληματιών; Η ωμή δύναμη της ομάδας φυσικά.

Αναφέρθηκε και πριν, το τρίτο γνωστό μέλος των Σκιών άκουγε στο όνομα Χένρι Γκάλοου. Εκείνος ήταν το ανθρώπινο τανκ, η ανθρώπινη ασπίδα για την ομάδα του. Ένα χτύπημα που θα μπορούσε να είναι άκρως οδυνηρό για τον Εφιάλτη και τον Ενρίκε, για τον Χένρι κάλλιστα θα μπορούσε να είναι γαργαλητό.

Ο κόσμος τον ήξερε και τον αποκαλούσε κυρίως ως ο γίγαντας, αλλά κυριότερα ως ο κανίβαλος. Και αλήθεια, αυτό το ανατριχιαστικό όνομα ξεκίνησε με μερικά περιστατικά στο παρελθόν και αργότερα από καταγγελίες για εξαφανίσεις ανθρώπων σε πιο απομονωμένα μέρη της Οκλαχόμας.

Οι καταγγελίες έλεγαν για βίαιες και ανατριχιαστικές εικόνες μισοφαγωμένων πτωμάτων και εντέρων χυμένων. Δεν πήρε πολύ στην αστυνομία να ερευνήσουν και τσακώσουν έναν τεράστιο άντρα, σχεδόν διπλάσιο σε ύψος από τον μέσο ενήλικα, με μάτια σαν αγριμιού, σκούρα καφέ, σχεδόν κόκκινα, την ώρα που δειπνούσε πάνω από το πτώμα μιας άτυχης μεσήλικης.

Α ναι, με αίματα να τρέχουν από το στόμα του.

Στ' αλήθεια, την έτρωγε. Έτρωγε όσους έπεφταν στα χέρια του. Δεν μπόρεσαν οι αστυνομικοί να τον συλλάβουν όμως. Τη στιγμή που του επιτέθηκαν, τους ξέφυγε. Καμιά σφαίρα, κανένα τέιζερ, κανένα ρόπαλο και ούτε όλοι οι αστυνομικοί μαζί δεν στάθηκαν ικανοί να τον σταματήσουν ή να ανταγωνιστούν την ταχύτητα του.

Στον Χένρι είχαν δοθεί πολύ σκάρτα χαρτιά από τη ζωή. Αναφορές για αυτόν είχαν πως ζούσε σε μια άθλια φτωχογειτονιά κάπου στην Οκλαχόμα (απ'όπου και ξεκίνησαν οι αληθινά αιματηρές σελίδες της ζωής του), χωρίς άμεση πρόσβαση σε φαΐ, νερό και καλές συνθήκες υγιεινής.

Συνήθιζε να ζει με τη μαμά του, η οποία όμως σκοτώθηκε όταν την πάτησε μοτοσικλέτα. Τότε ήταν 14 χρόνων. Ο πατέρας είχε εγκαταλείψει την οικογένεια όταν εκείνη ανακοίνωσε πως ήταν έγκυος με τον Χένρι. Όλα αυτά τα έλεγαν οι γείτονες που είχαν φιλικές και πιο κοντινές σχέσεις με την Κάρλα, την μαμά του Χένρι.

Πριν καν στ' αλήθεια γίνει κανίβαλος, ο Χένρι είχε ήδη άλλα σοβαρά προβλήματα. Έπασχε από συγγενή έλλειψη αναισθησίας στον πόνο, αδυνατούσε να αισθανθεί φυσικό πόνο. Κοψίματα, μαχαιριές, φλόγες, σφαίρες, μπουνιές και κλωτσιές, τίποτα μα τίποτα δεν του προκαλούσε πόνο.

Αυτό οδηγούσε στο να μην καταλαβαίνει πόσο σοβαρά τραυματισμένος ήταν. Εξαιτίας του ότι συχνά έμενε νηστικός όντας φτωχός πριν γνωρίσει τον Εφιάλτη, συνήθιζε να τρώει ακόμη και σκουπίδια. Αρουραίους αργότερα. Και αντί να αρρωσταίνει είχε αναπτύξει ισχυρή ανοσία σε ασθένειες, ακόμη και σε δηλητήρια.

Είχε όμως αναπτύξει και ψυχολογική βουλιμία και έτρωγε γρήγορα, χλαπάκιαζε. Το αποκορύφωμα ήρθε τη στιγμή που είχε αρχίσει να τρώει ανθρώπους. Η πείνα τον είχε τρελάνει και από το πρώτο του θύμα και μετά, δεν είχε επιστροφή. Απέραντες τύψεις πάντως, ναι.

Πέραν των τόσων προβλημάτων που είχε ο Χένρι, έπασχε και από γιγαντισμό. Φαινόταν κυριολεκτικά σαν αρκούδα γκρίζλι που στέκονταν στα πισινά της πόδια. Ήταν εξωφρενικά δυνατός και με τιτάνια αντοχή. Μπορούσε να τρέξει πάνω σε τοίχο και να τον κάνει σκόνη.

Δεν είχε σημασία που ήταν παχύς, εξακολουθούσε να είναι επικίνδυνα γρήγορος. Ειδικά όταν πεινούσε...

Και παρά τα όσα προβλήματα του έδινε ο γιγαντισμός, η συγγενής έλλειψη αναισθησίας στον πόνο τον καθιστούσε ανίκανο να καταλαβαίνει τον πόνο και τις συνέπειες. Η όσφρηση και γεύση του ήταν οξυμένες, μπορούσε να ξεχωρίσει διάφορες ουσίες και γεύσεις και είχε μια σχετικά καλά ανεπτυγμένη φυσική νυχτερινή όραση.

Για αυτόν ο Εφιάλτης έμαθε από την τηλεόραση και τους ανθρώπους που είχε φάει, ότι ήταν καταζητούμενος. Όπως και η αστυνομία, έτσι κι αυτός αποφάσισε να κινηθεί, να τον ψάξει, να τον βρει και να τον πάρει με το μέρος του. Του φάνηκε χρήσιμος.

Η αποστολή εντοπισμού ήταν το εύκολο κομμάτι, αφού ο Χένρι είχε μετακινηθεί από την Οκλαχόμα στο Κολοράντο, πιθανόν με τα πόδια. Ήταν αρκετά πιο κοντά εκεί που κρυβόταν ο Εφιάλτης με τον Ενρίκε. Αλλά όσον αφορούσε το σημείο να τον πείσει να έρθει μαζί του, ήταν πιο ριψοκίνδυνο.

Του είχε πάρει πολλές μέρες να ψάχνει τις πιο απόμερες γειτονιές στο Κολοράντο νύχτα με κουκούλα πάνω από το κεφάλι του, αλλά εντέλει βρήκε τον Χένρι από τύχη. Μπορεί να πει κανείς πως ο Χένρι σχεδόν τον βρήκε πρώτος.

Σαν να μην έφταναν οι αστυνομικοί που κυνηγούσαν τον Χένρι, είχαν προστεθεί και εκείνοι που ακόμη αναζητούσαν τον Εφιάλτη και τον κυνηγούσαν για να τον συλλάβουν. Δύο γκρουπ αστυνομικών για δύο διαφορετικούς καταζητούμενους.

Έτσι όπως έτρεχε να ξεφύγει όμως ο Εφιάλτης, καθώς περνούσε δίπλα από ένα στενό σοκάκι, δεν πρόλαβε να δει τις τεράστιες χερούκλες που τον γράπωσαν και τον τράβηξαν στο σκοτάδι. Εδώ τα βρήκε στ' αλήθεια λίγο σκούρα τότε μπορείτε να πείτε.

Κλώτσαγε, έριχνε πισινές κουτουλιές και προσπαθούσε να γδάρει όποιον τον είχε πιάσει. Μα όχι μόνο δεν κατάφερε κάτι, άκουγε τον αρπάχτη του να γελάει. Λες και αντί να τον τραυματίζει τον γαργάλαγε! Μα και οι δυο τους σύντομα έμειναν ακίνητοι.

Περίμεναν η αστυνομία να τους προσπεράσει. Όταν έμειναν πάλι μόνοι, τότε ακούστηκε ένα ηχηρό γουργουρητό το οποίο έκανε τον αρπάχτη του Εφιάλτη να τον αφήσει να του ξεφύγει από τα χέρια του και βγήκε από το στενό πισωπατώντας.

Ο Χένρι επιτέλους αποκάλυψε τον εαυτό του, κοιτώντας κάτω στον Εφιάλτη λες και ήταν σοκολατίνα. Μόνο για λίγο όμως κοίταξε άλλου, συγκρατήθηκε και σκουπίζοντας κάθε τρεις και λίγο τα σάλια από το στόμα του, είχε ακόμη αρκετή λογική να του πει να απομακρυνθεί όσο ήταν στα καλά του.

Τον άφηνε να φύγει επειδή είδε τον Εφιάλτη να κυνηγιέται από τους αστυνόμους και νόμιζε πως δεν τον κυνηγούσε, πως είχαν το ίδιο πρόβλημα. Λοιπόν, ναι και όχι, απλά για άλλο λόγο ο Εφιάλτης τον έψαχνε. Και το είδε πως ο Χένρι δεν είχε φάει επαρκώς για αρκετό καιρό.

Με το ζόρι κρατιόταν να μην χιμήξει. Μα είχε έρθει προετοιμασμένος για τη στιγμή που θα τον έβρισκε. Το κουτί που κουβαλούσε μαζί του το έσπρωξε απαλά προς το μέρος του κατάπληκτου γίγαντα, ο οποίος το μυρίστηκε και συνειδητοποίησε πως υπήρχε φαγητό μέσα, μακαρόνια. Τα κοίταζε και δεν το πίστευε.

Με ένα απλό νεύμα του Εφιάλτη, του έδωσε να καταλάβει πως ήταν δικά του να τα φάει. Είχε καταλάβει πως τον τεράστιο κανίβαλο μπορούσε να τον πλησιάσει μόνο χορτάτο, συν εκμεταλλευόμενος το ποσό άθλια ζούσε μπορούσε να τον πείσει ευκολότερα και να τον πάρει με το μέρος του.

Η πείνα είναι ένα από το πιο δύσκολα πράγματα να ελεγχθεί και την ίδια στιγμή με αυτήν μπορείς να χειριστείς πολύ καλά κάποιον όταν έχεις πολύ φαΐ. Για να μην τα πολυλογούμε, όταν ο Χένρι γέμισε το στομάχι του αρκετά, τότε μόνο ηρέμησε και κοίταξε τον Εφιάλτη χωρίς προθέσεις να τον φάει. Μπερδεμένος λιγάκι, αλλά διαθέσιμος για κουβέντα.

Εκείνη τη στιγμή όμως η αστυνομία τους βρήκε και τους δυο και τους σημάδεψε με όπλα, λέγοντας τους να παραδοθούν. Ο Εφιάλτης εκεί γύρισε στον Χένρι και τον διαβεβαίωσε πως αν έβγαιναν και οι δύο ζωντανοί από αυτό το μπάχαλο τον ακολουθούσε, ερχόταν στην ομάδα του και δήλωνε πίστη σε αυτόν, δεν θα χρειαζόταν ποτέ ξανά να λιμοκτονήσει.

Δεν χρειάστηκε πολύ για τον Χένρι να το σκεφτεί. Εξάλλου άμα του έλεγε ψέματα ο Εφιάλτης, μόνο με πολύ μεγάλο κόπο θα του ξέφευγε από το να τον φάει. Προς μεγάλη έκπληξη τόσο των αστυνομικών όσο και του ίδιου του Εφιάλτη, ρίχτηκε πάνω στους αντιπάλους και τους έκανε του αλατιού.

Όσες σφαίρες κι αν τον χτύπησαν, καμιά δεν τον σταμάτησε. Όταν και ο τελευταίος αστυνομικός κείτονταν αναίσθητος, ο Χένρι γύρισε προς τον Εφιάλτη χαμογελαστός. Λες και δεν είχε φάει σφαίρες στα χέρια του και στα πλευρά του, ευτυχώς χωρίς να έχει χτυπηθεί κάποιο ζωτικό σημείο. Χοντρόπετσος.

Από εκείνη τη μέρα κι ύστερα το όνομα κανίβαλος σχεδόν σταμάτησε να ισχύει για τον Χένρι. Επειδή από τη στιγμή που έγινε μέλος των Σκιών, πότε ξανά δεν υπήρξαν αναφορές για πτώματα φαγωμένα και έντερα χυμένα. Σίγουρα ο Εφιάλτης είχε κρατήσει τον λόγο του πάνω στο θέμα πείνας, γιατί έτσι ο Χένρι δεν ξαναφάνηκε να τρώει ανθρώπους.

Αν και υπήρχαν που και που περιστατικά όπου κανένας μπάτσος που προσπαθούσε να τους συλλάβει βρισκόταν με δαγκωμένο χέρι ή πόδι, ευτυχώς όμως όχι και διαμελημένο.

Σίγουρα ένα μεγάλο πρόβλημα με τον Χένρι ήταν πως μετά από κάθε αποστολή σχεδόν, χρειαζόταν ιατρική παρέμβαση, που προσθετικά ο Ενρίκε δεν απολάμβανε καθόλου αφού πάλι ήξερε λίγα παραπάνω από τα άλλα μέλη της ομάδας περί ιατρικής και έπρεπε να τον απολυμαίνει και κάνει ράμματα συνεχώς.

Όπως το είδατε λοιπόν, οι Σκιές αποτελούνται από τους πιο αταίριαστους με τον κόσμο και μεταξύ τους ανθρώπους που θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς. Όχι μόνο σε εμφάνιση και χαρακτήρα, αλλά και ικανότητες.

Μαζί αυτοί οι τρεις, ο Εφιάλτης με το στρατηγικό του μυαλό που πάντα σχεδίαζε πολύ καλά τις κινήσεις του, ο Ενρίκε που με τις συσκευές του διευκόλυνε τις αποστολές και τίποτα δεν μπορούσε να μείνει κρυφό ή/και απαραβίαστο από αυτόν για πολύ και ο Χένρι με την υπερφυσική του δύναμη και αντοχή, αποτελούσαν μια ισχυρή και αποτελεσματική ομάδα.

Οπότε αν ρωτήσει κάποιος,

"Πώς στον πο*τσο κατάφεραν οι μπάτσοι να τους πιάσουν όταν έχουν κυριολεκτικά σχεδόν υπερδυνάμεις;!"

Θα είναι μια πολύ εύλογη ερώτηση.

Το τρίο των Σκιών είχε βγει από το μυστικό τους καταφύγιο για προμήθειες. Θα έκαναν είσοδο σε ένα σουπερμάρκετ. Παραταύτα μόνο ο Εφιάλτης και ο Ενρίκε μπήκαν μέσα μεταμφιεσμένοι, ενώ άφησαν τον Χένρι απ' έξω να φυλάει τσίλιες.

Με τον τεράστιο 'κανίβαλο' θα ήταν πιο δύσκολο, εξάλλου δεν υπήρχαν και πολλοί γνωστοί καταζητούμενοι με γιγαντισμό. Το σχέδιο απλό. Για να αποφύγουν την πολλή φασαρία, στην αρχή θα έπαιρναν ό,τι ήθελαν ήσυχα και πολιτισμένα. Μόνο τη στιγμή που θα πήγαιναν να 'πληρώσουν' θα έκαναν την απειλή τους στον πωλητή.

Ύστερα θα τρέχανε να φύγουν πριν προλάβει να γίνει μεγάλη φασαρία. Απλό. Στην αρχή το σχέδιο πήγαινε καλά. Μα η αρχή τους χάους άρχισε με τον πωλητή να ρίχνει στον Εφιάλτη και τον Ενρίκε ύποπτες ματιές. Σαν να προαισθάνθηκε πως κάτι θα συνέβαινε στο μαγαζί του.

Ο Εφιάλτης αργότερα άρχισε να συνειδητοποιεί μια αλλαγή στον αέρα, ειδικά όταν είδε τον πωλητή να πιάνει το τηλέφωνο του, τάχα άνετος, κοιτάζοντας έξω και μιλώντας σιγανά και σταθερά. Προσπάθησε να τραβήξει τη προσοχή του Ενρίκε και να του πει να βγουν έξω.

"Ένα λεπτό ακόμα."

Δεν υπήρχε ένα λεπτό ακόμα για τον Εφιάλτη, έπρεπε να φύγουν τώρα.

Να την κάνουν όσο το δυνατόν συντομότερα. Το ένστικτο του έλεγε πως κάτι θα γινόταν σύντομα και θα την πλήρωναν. Ο Εφιάλτης προσπάθησε να πιάσει από τον ώμο τον Ενρίκε και εκεί ο Βραζιλιάνος τινάχτηκε απότομα προς τα πίσω.

Κουτούλησε ένα ψηλό ράφι γεμάτο κυρίως κονσέρβες κάνοντας το να τραμπαλίσει και πέσει προς τα μπρος. Μόλις που πρόλαβε να φύγει πριν γίνει λιώμα. Μα πάλι, ήταν μόνο η αρχή. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο Χένρι έχωσε την κεφάλα του από το άνοιγμα του σουπερμάρκετ.

"Εεε, παιδιά-."

"ΤΑ ΧΈΡΙΑ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΣΟΥ!" Στρίγγλιξε ο Ενρίκε.

"Όχι τώρα αυτό Ενρίκε, πρέπει να φύγουμε!"

"Παιδιά-." Ξαναπροσπάθησε να τραβήξει την προσοχή των φίλων του ο Χένρι καθώς κράταγε τον πωλητή ακίνητο, ο οποίος είχε βγάλει όπλο. Αποτυχία.

"Απλά πες το χωρίς να με αγγίζεις ρε γ*μωτ-!"

"Το είπα μια χωρίς άγγιγμα! Με αγνόησες!"

"ΠΑΙΔΙΆ, ΓΙΑ ΌΝΟΜΑ, ΟΙ ΜΠΆΤΣΟΙ, ΤΟΥΣ ΑΚΟΎΩ ΝΑ ΈΡΧΟΝΤΑΙ!" Αυτή τη φορά ο Χένρι δεν μπορούσε να είναι διακριτικός και ούρλιαξε.

"Αδύνατον! Τόσο γρήγορα?!" Είπε ο Ενρίκε.

"Δι*ολε!" Είπε και ο Εφιάλτης. "Απλώς ΤΡΈΞΤΕ!"

Οι τρεις τους βγήκαν από το σουπερμάρκετ και ούτε 3 δευτερόλεπτα αργότερα 10 περιπολικά φάνηκαν από μια γωνιά παρακάτω και τους πήραν στο κατόπι με τις σειρήνες να ουρλιάζουν.

"ΜΗ Μ'ΑΓΓΊΖΕΙΙΙΣ!" Ξανατσίριξε ο Ενρίκε, καθώς ο Χένρι τον είχε πάρει παραμάσχαλα, όπως και τον Εφιάλτη και έτρεχε με ταχύτητα σφαίρας, που λέει ο λόγος, για να ξεφύγουν. Μα όχι πολύ αργότερα ο γίγαντας φρέναρε. Κι άλλα περιπολικά είχαν εμφανιστεί μπροστά τους. Ήταν μπλοκαρισμένοι από δύο πλευρές.

"Χένρι, στρίψε!" Διέταξε ο Εφιάλτης. Πολύ αργά.

"ΣΚΑΤΆ!"

Ακόμη και από τα αριστερά και δεξιά, οι μπάτσοι πρόλαβαν να κινηθούν με όπλα έτοιμα να τραβήξουν τη σκανδάλη διατάζοντας τις Σκιές να παραδοθούν. Ο Χένρι άφησε τους άλλους δύο άντρες κάτω και άπλωσε τα χέρια του μπροστά τους προστατευτικά και με βλέμμα ανθρώπου έτοιμου να χιμήξει χωρίς σκέψη. Φαινόταν έτοιμος για αυτό στ' αλήθεια.

"Τους έχουμε αρχηγέ. Μπορώ να-."

"ΜΗΝ το κουνήσεις Χένρι." Είπε κοφτά ο Εφιάλτης, ξαφνιάζοντας τον γίγαντα.

"Μα Εφιάλτη-."

"Μην επιτεθείς. Μείνε ακίνητος."

"Μα θα μας συλλάβουν αν δεν-!"

"Δεν είναι στιγμή για ηρωισμούς Χένρι! Είμαστε περικυκλωμένοι από παντού, έχουν πολύ περισσότερες ενισχύσεις από άλλες φορές."

"Και τι προτείνεις τότε Εφιάλτη;! Να παραδοθούμε;!" Ρώτησε σαρκαστικά ο Ενρίκε. Δεν απάντησε αμέσως ο Εφιάλτης. "Ε όχι! Δεν συμβαίνει αυτό! Δεν γίνεται από τέτοια μαλ*κία να μας πιάσουν!"

"Αυτό πάντως δεν σημαίνει πως θα ξεμείνουμε από άσσους στο μανίκι." Είπε αινιγματικά και πολύ σοβαρά ο Εφιάλτης, κοιτώντας έντονα τον Ενρίκε. Εκείνη τη στιγμή, ούτε ο γίγαντας, ούτε ο χάκερ κατάλαβαν τα λόγια του. Ωστόσο άφησαν τους αστυνόμους να τους περάσουν χειροπέδες, ενώ ο Χένρι δεχόταν και αναισθητικές ενέσεις.

6520 λέξεις. ααα, τρίποντο για τον σκουπιδοτε-!

*βλέπω την Roxane691, να κραδαίνει περίστροφο (πιθανόν θυμάται) και να αναπνέει σε φάση κάπως, 😤*

...

τέλος πάντων!

θα είναι εγωιστικό αυτό που θα ζητήσω, μα, άμα ήταν δυνατόν όποιοι διαβάζουν αυτήν την ιστορία να την προωθήσουν και αλλού; με οποιονδήποτε τρόπο; χρειάζομαι περισσότερο feedback από περισσότερους αναγνώστες για το αν κάνω έστω και λίγο αξιοπρεπή δουλειά σε αυτό το fanfiction.

αν η ιστορία σας συγκινεί έστω και λίγο και θέλετε να δείτε που πηγαίνει και που θα καταλήξει, πατήστε αστεράκι και ΣΧΟ. ΛΙ. Ά. ΖΕ. ΤΕ. μου αρέσουν τα σχόλια, ειδικά όταν αντιδρούν σε συγκεκριμένα σημεία των κεφαλαίων που σας προκαλούν το οποιοδήποτε συναίσθημα ή σκέψη.

πριν φύγετε, σχολιάστε ποιος από τους τρεις εγκληματίες των σκιών που σύστησα μέχρι τώρα σας άρεσε περισσότερο ή σας κίνησε το ενδιαφέρον. αν δεν βαριέστε, εξηγήστε και γιατί. θα χαρώ.

γειά σας και καλή σας ημέρα ή/και νύχτα αδέρφια ρωμιοί και ρωμιές! *πηδάω στην ξενόγλωσση πειρατική ιστορία μου που είναι λες και έχω καπνίσει μαριχουάνα από ολόκληρο χωράφι, για να γράψω και σε αυτή λίγο*