இன்று ஞாயிற்றுக் கிழமை, இயன்ற அளவு பாலாஜி மனைவி மகளோடு நேரம் செலவிடுவதையே விரும்புவான், இன்றும் அதேபோல் தான் மூவரும் ஷாப்பிங் மற்றும் மதியம் லன்ச் முடித்து வீட்டில் தந்தையும் மகளும் வழக்கம்போல் , தேவியை வம்பிலுத்து அவள் கோபத்தைப் பதம்பார்த்து விளையாடிக் கொண்டிருந்தனர்.

"ஜீவிமா உன் மம்மி 2 காட்டன் புடவை எடுக்க 2 மணி நேரமா அந்த சேல்ஸ்மேன் பட்ட பாடு இருக்கே,

" அது கூடப்பரவாயில்ல டாடி ,  காட்டன் புடவை வாங்கிட்டு டிசைனர் புடவை வாங்க மம்மி திரும்பி பார்த்தாங்க பாருங்க , மம்மியைப் பார்த்தவுடன , அங்க இருக்க சேல்ஸ்மேன்ஸ் கண்ணுல அப்படி ஒரு பீதி.. மம்மிக் கிட்ட இருந்து தப்பிக்க அவங்க வேண்டாத சாமி இல்லை ,

" நல்ல வேளை ஜீவிமா , அவங்க வேண்டுதல் வீண் போகல , டிசைனர் சேரி எடுக்குற ப்ளான உன் மம்மி கைவிட்டுடாங்க " ,

"அது கூடப் பரவாஇல்லை டாடி உஙகளுக்கு ட்ரெஸ் எடுக்கும்போது , நீங்க நைஸா ரெஸ்ட்ரூம் போரேன்னு நழுவீட்டீங்களா? அங்க இருக்க டம்மி மாடல் பொம்மைக்கு ஒவ்வோரு ஷர்ட்டும் பேண்டும் ட்ராக் ஷூட்டும்  வச்சு வச்சு மேச்சிங் பார்த்தாங்க , அங்க இருக்க அக்கா , அண்ணாலாம் சிரிச்சாங்க ..

"என்ன தேவிமா இது ? ஓ .. அதான் , நான்ரெஸ்ட் ரூம் போயிட்டுத் திரும்பி வநதவுடன் எல்லாரும் என்னை ஒரு மாதிரிப் பார்தாங்களா? அடிப்பாவி... "

"டாடி அம்மா டரெஸ் எடுக்குற விஷயம் எப்டியோ தேனுமாவுக்கு தெரிஞ்சுருச்சுன்னு நினைக்கிறேன், அதான் தேனுமாவ ஷாப்பிங் கூப்பிட்டதற்குத் தலைவலின்னு நைஸா எஸ் ஆகிடாங்க, நாம வசமா மாட்டிக்கிட்டோம். என்ன தேனுமா அப்படித்தானே?

"அய்யோ நீங்க வேறமா , அபடில்லாம் ஒன்னும் இல்ல என்னமா அப்பாவும் மகளுமா தேவிமாவ இப்டி கேலி பண்றீங்க, பாரு தேவிமா முகமே கோபத்துல சிவந்திருச்சு "

" அந்த சிவப்ப பார்க்கனும்னுதான நானும் டாடியும் ரிஸ்க் எடுக்குறோம் " ,

அபபாவும் மகளும் எதிர்பார்த்த ஆங்ரிபேர்ட் சிறகை விரித்தது, தேவிகாவின் பொறுமை ஸ்டாக் இல்லாமல் தீர்ந்துபோனது ,

"அப்பாவுக்கும் மகளுக்கும் நைட் டின்னரும் இல்ல ஒன்னும் இல்ல பட்னியா படுங்க " என்றாள் தேவி கோபத்தில்,

" அப்பா ! நல்ல வேளை தப்பிச்சோம், எங்க நீங்க இன்றைக்கு புதுசா ட்ரை பண்ண பொட்டைடோ புலாவுக்கு எங்களைப் பலிகிடாய் ஆக்கிருவீங்களோன்னு பயந்தே போய்டோம் " என்றனர் அப்பாவும் மகளும் கோரஸாக..

தேவி கையில் கிடைத்ததை எடுத்து இருவரையும் அடிக்க ஆயத்தமானாள், இருவரும் ஆளுக்கு ஒரு மூலையாகச் சிதறி ஓட்டம் பிடித்து முற்றத்திற்கு வந்தனர்.

" அப்பாவும் மகளும் கடைசில என்னிடம் தான் வரனும், வாங்க அப்ப இருக்கு " ,  என்று செல்லக் கோபத்தோடு கிச்சனுக்குள் சென்றாள்,

ஜீவி முற்றத்தில் உள்ள கூடை ஊஞ்சலில் உட்கார்ந்து ஆடிக் கொண்டிருந்தாள் , பாலாஜி ஏதோ அலைபேசி அழைப்பு வர அதை பேசிக்கொண்டிருந்தான், ஜீவி ஊஞ்சல் ஆடியபடியே தூங்கிப்போனாள்.

ஃபோன் பேசிவிட்டு வந்த பாலாஜி , " ஜீவிமா தூங்கிட்டியா ..  எந்திரிடா சாப்பிட்டு தூங்கலாம் " என்று எழுப்பினான் ,

" போங்க டாடி " என்று மீண்டும் தூங்கினாள். தூங்கும் தன் மகளை தூக்கம் கலைக்காமல் தன் கரங்களில் ஏந்தி தூக்கி வந்து சோபாவில் படுக்கவைத்துத் தலைக்குத் தலையணை வைத்தான்.

கிச்சனிலிருந்து எட்டிப்பார்த்த தேவி "உங்க கைக்குழந்தையை ஊஞ்சல்ல இருந்து சோபாவுக்கு மாத்தியாச்சா " என்று கேலிப்புன்னகை யோடு கேட்டாள் ,

அதற்குள் தேனுமா , "தம்பிக்கு எப்பவும் ஜீவிமா குழந்தைதானம்மா " என்றார்,

"சரி தேவிமா , டிஃபன் ரெடி பண்ணீட்டு ஜீவிய எழுப்பி சாப்பிட வை " , என்று கூறிவிட்டு  ரூமுக்குப் போக ஆயத்தமானவனை , தேவி குரல் தடுத்தது , " மாமா டிஃபன் ரெடி ஆகிடுச்சு நீங்களும் சாப்பிட்டுப் போங்க " என்றாள்,

" இல்லமா பசி இல்லை " என்றான்.

"மகூம், ஏன் பசி இல்ல ? ஃபோன்ல யாரு பேசினா , உங்க முகமே சரிஇல்ல " என்றாள்.

"போச்சுடா ! அதெல்லாம் ஒன்றும் இல்லை , நீ டிஃபன் எடுத்துவை நான் வந்து சாப்பிடுகிறேன் " என்றான்.

இரவு உணவு முடித்து , உறங்க ஆயத்தமானார்கள், ஜிவி அவள் அறைக்குச் சென்றிருந்தாள், பாலாஜி படுக்கையில் இருந்தவாறு இருகரங்களையும் , பின்தலைக்குக் கொடுத்து ஏதோ சிந்தனையில் இருந்தான்,

" தேவி என்னங்க ஏதோ டிஸ்டப்டா இருக்கீங்க " என்றாள்,

"ஒன்னும் இல்லடா , வா " என்பது போல் கை நீட்டினான், தன் அருகில் வநத மனைவியை தன் கை வளைவில் கொண்டுவந்தான்,

தேவியின் தலை வருடி , அவளை ஆழ் பார்வை பார்த்து , " என்னோட ஃப்ரன்ட் காலேஜ் மெட் கால்செய்திருந்தான் , அதான் பழைய ஞாபகம் , என்றான்.

"அந்த ஃப்ரன்ட் யாரு ? " என்றாள்,

" தன்ராஜ் " என்றான், அந்த பெயரைக் கேட்டவுடன், தடுமாறி விழப்போகிற குழந்தை தன் தாயைப் பற்றுவதுபோல் அவள் தன் கணவனைப் பற்றினாள் , அவளின் நினைவுகள் நீண்டு கொண்டிருக்க .. நினைவுகளின் இறுதியில் அவளை உறக்கம் தழுவ , அவளின் தலை வருடி அமைதி படுத்திய பாலாஜிக்கோ உறக்கம் பிடிக்கவில்லை, சிந்தனைகள் பலவாறு விரிந்தது , தன் கை அணைப்பில் தூங்கிய மனைவியை விலக்கி தலைக்குத் தலையணை கொடுத்து , போர்வையைப் போர்த்திவிட்டு , பால்கனிக்கு வந்தான்.

பால்கனியில் ஜீவி ஏதோ சிந்தனையி்ன் வசம் இருந்தாள், அங்கு வந்த பாலாஜி ஜிவியைப் பார்த்துச் சிறிதாக அதிர்ந்து பின் கேட்டான்,

" என்னடா தூங்கலையா ? " அங்கு அப்பாவை எதிர்பாராத ஜீவி சற்றே  தடுமாறி பின் பதில் கூறினாள்,

" இல்ல டாடி , ப்ராஜக்ட் வொர்க்கிற்கு ஸ்டோரிபோர்ட் தயார்செய்யனும் , அதான் என்ன செய்யலாம் யோசாச்சிட்டு இருக்கேன் , நீங்க தூங்கலயா டாடி ? என்றாள் ,

" இல்லடா தூக்கம் வரல , ஜீவிமா நீ 7 மணிக்கே தூங்கினியே "

"ஆமா டாடி எழுந்து சாப்பிட்ட பிறகு தூக்கம் வரலை"

" ஓகேடா கண்ணை மூடித் தூங்க செய்டா , தூக்கம் வரும் , ஸ்டோரி போர்ட் வொர்க் நாளைக்குப் பார்கலாம்."

" ஓகே டாடி குட்நைட் ", என்று நகர்ந்தாள் , எங்கே ? கண்ணை மூடினாலே அவன் ஞாபகம் தான் வருகிறது , பிறகு எப்படி தூங்க... என்று மனதுக்குள் புலம்பிய படியே அறைக்குச் சென்றாள் .