நினைகின்ற பொழுதெல்லம் மலர்கின்ற மலறே!
மல்ரென்று மலர்ந்தபின் காய்க்கின்ற கனியே!
கனியென்று காய்த்தபின் பழுகின்ற பழமே!
பழமென்று ஆனபின் சுவைகின்ற அமுதே!
அழகே, உன் அழகிற்கில்லையோ எல்லை?
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro