°†° «[𝐀𝐅𝐓𝐄𝐑 𝐒𝐇𝐄 𝐑𝐄𝐓𝐔𝐑𝐍 𝟗]» °†°

꧁༺Connrad Zivillia, the Stupid༻꧂

"This peasant dare to mess with me!!"

⫷ OPHELIA VIEWPOINT ⫸

Walang ganang nilingon ko ang pinang-galingan ng ingay. Nasa labas ako ngayon para bumili ng sanitary pads sa malapit na convenience store. 

"..."

Damn. Badtrip kung kailan may trangkaso ako, sasabay pa itong bisita ko ngayong buwan. 

Inaatok ang mga matang nakita kong binu-bully ng mga estudyanteng may pamilyar na uniform ang school mate ko? Opo, pangatlong araw ko ng absent.

Isn't those kids from Ace Academy? 

My school in my previous life. 

"..."

These little wannabe nobles, walang pagbabago. They love humiliating commoners. Yeah, that's how this world works. Lalo na kung mula sa mga clans ang mga ito. 

They are strong against the weak. 

And weak when facing the strong. 

"That's how animal relationship works." I mumbled unknowingly na kinagulat ng cashier na lalake. 

"Huh? Ano pong sabi niyo, Ma'am?"

"Nothing." I gave him a smiley eye look na nagpapula sa pisngi nito, lalo na nang makita ang ini-scan nitong items which is my sanitary pads, hehe. 

"89.50 pesos po, Ma'am."

"Here." bayad ko nang makuha ang 100 pesos sa wallet ko, nang makuha ang sukli ay tatalikod na sana ako nang mapansin na di pa rin natatapos ang pangbu-bully ng mga Ace students.

"Are they frequent here?" senyas ko ng tingin sa labas ng glass door. Nakita ko ang reaksyon ni kuyang cashier at mukhang maging ito ay nabuntunan rin ng mga ito. 

"Yes, Ma'am. Kaya umiiwas na lang minsan ang mga bibili dahil sa mga ito." bigo at malungkot na sambit nito.

I sighed at kinuha ang resibo ko at kinuha ang nakalapag na ballpen sa counter niya.

"Ma'am?"

"Hm. Call this police officer kapag ginulo ka ng mga 'yan, he's nice. Hayaan mo'ng marinig nito ang sinasabi sayo ng mga nobles na 'yan then mawawala yang mga 'yan diyan. Trust me. He's a true apostle of justice." and I'm the fake one, ahem! 

I'm one of his captives in my previous life. But he don't hate me, we're friends in my previous life. Why? Because while the nobles are bullying the commoners, ako? I'm bullying those annoying nobles na kinabubwesitan niya, hehe. 

"P--po? Baka po pag initan ako lalo na ang pamilya ko po--"

"Don't worry! His name is Ivan Clementine! He's going to protect you! He's not ordinary! Okay, I gotta go." iniwan ko na itong tulala habang hawak ang resibo ko na may nakasulat na numero sa likod. 

Binalingan ko naman ang grupong nakaharang malapit sa exit. 

Okay, they are annoying me. Ganitong masama pakiramdam ko at gustong humilata sa pinakamamahal kong kama. 

Tiningnan ko ng mariin ang coffee vending machine at lumapit dito, saka pinuno ang dalawang cup. 

Isang mapanganib na ngiti ang sumilay sa labi ko na natatakpan ng black facemask na suot ko. Inayos ko muna ang pagkakababa ng black hoodie jacket ko para siguradong di ako makikilala. 

I'm such a bad girl. 

Binuhat ko ang dalawang umuusok sa init na coffee, ngunit napatigil ako nang may mapansing bulto ng lalakeng nakasuot ng black suit at gray long coat. Kahit pa naka-facemask ito ay hindi matatakpan ang angking kagwapuhan nito.

His presence is screaming dominance and oozing of sex appeal. 

What's that stupid guy doing here?! 

Why is he, going in my direction?! 

No. It's impossible, he don't know me. Not right now! I made sure of that.

"Isn't that?!"

"Connrad Zivillia! Oh gosh!"

"How do I look, right now?!"

"He's so hot!"

Nakita kong parang hangin na nilagpasan nito ang mga nakatabi na sa gilid na ngayong mga little nobles, maging yung umiiyak na binubully nila ay nakatulala dito na parang na-starstruck. 

Samantala, walang pakealam sa paligid na naglalakad ito nang huminto ito sa harapan ko. Huminto ang paghinga ko. 

"You're blocking the way." I heard his lazy and husky voice.

At doon ko lang natanto na.... Nakaharang nga ako. 

Huminga ako ng malalim. Damn, Ophelia. Get a hold of yourself. Pasimpleng sinilip ko ito, at pasimpleng napalunok ako nang magtama ang mga mata namin, those obsidian orbs... these pretty eyes that was filled of undying love and loyalty towards me in my previous life, was now looking at me without emotions. 

Nakita kong bumaba ang mga mata nito sa dalawang hawak kong coffe. Ngayon ko lang naramdaman ang nakakapasong init. 

"... Err." ngiwi ko dahil sa init ng palad ko ngayon. Nabulilyaso ang evil plan ko. Napabuntong hininga ako inabot ang coffe sa kanya.

I smiled playfully when I saw him unconsciously get the coffee. Pfft.

"..." 

"..."

Nagkatitigan muli kami ng tahimik. Pfft. I bet he's very flustered. Hays! He's so handsome as ever, I thought while appreciating him. 

But sadly, he's one of the men I have to avoid. I can't make him my Knight again in this life and be attached to me. 

Nilagpasan ko ito at binuksan na ang pinto. Hindi ko pinansin ang mga isip batang nasa labas na nakatulala sa ginawa ko at sa akin. 

Pero bago ko maihakbang ang mga paa ko palabas ay narinig ko muli ang boses nito. 

"Stop. Tell me your name."

Di ko siya nilingon at pinagpatuloy ang pag alis. Sorry, my stupid handsome Knight, hindi pa ito ang panahon para magkita muli tayo ng harapan. Maybe sa susunod na pagkikita naten, we can see each other again sa oras na Lamarca na ang apelyido ko. 

I sighed at tumingala sa araw, bakas pa rin ang pagdaan ng ulan sa mga basang highways, umulan kasi kahapon. Ulan lang walang kidlat ah. 

Pfft. I'm crazy. 

Napatingin ako sa hinintuan ko at napansing nasa playground ako, may nakita akong swing at umupo doon habang sinisimsim ang kapeng binili ko. 

"Haaah.." napangiti ako nang malasahan. Enpernes, masarap siya. Buti nalang pala hindi nasayang at nabuhos---

Wait. 

Napatigil ako sa pagkakayuko at pag-inom ng kape ko nang makita ang itim na sapatos.

Damn. It can't be, right? 

Tila nag-slow motion ang paligid. Unti unti kong inangat ang ulo ko at nakita ang buong mukha nito na wala na ngayong suot sa facemask. 

"..."

"..."

Nabalot kami ng katahimikan. Nakatingin ito sa akin na para bang kinakabisado ang buong detalye ng mukha ko at pinag-aaralan kung may pimples or acne ako sa---pwee! Teka, mag-seryoso ka nga sa buhay, Ophelia! 

Pinigilan ko ang sarili kong ilapit ang mukha sa mukha nitong dati kong Knight, na lagi kong ginagawa noon at aasarin ito at sasabihing... 

"Can't get enough?"

"Can't get enough?" wait! Sa isip ko lang dapat yon sasabih---

"Shameless." rinig ko sagot ng lalakeng nakatayo sa harapan ko na nagpatigil muli sa akin. 

Napakurap-kurap akong tumingala dito. That's his trademark answer din noon! 

Pfft. Seriously? 

Pansin kong natigilan din ito sa naging sagot niya at pinaningkitan ako ng mata habang ako, nagpipigil ng ngiti at tawa. Don't tell me, returner din siya? Sinilip ko ang mukha nito at umiling. 

No. He's not. Dahil kung may alaala din ito ng nakaraan ay hindi ito aalis sa tabi ko at di ako titingnan na parang estranghera.

Sinuot ko ang facemask ko at nilapitan ang trash bin at tinapon ang cup ko kahit may laman pang kape. A pity, masarap pa naman. 

Hinarap ko muli ang kasama ko ngayon na pinapanood ako at bawat galaw. 

"Why?" tanong ko dito. 

"... Name." 

"My name?" tanong ko at seryosong tumango ito. 

"Bat ko sasabihin sayo? Porket gwapo ka, akala mo makukuha mo na agad ang maganda kong pangalan? Ayoko nga! Bye!" pagkatapos ko iyon sabihin ay mabilis pa sa flash na nilayasan ko itong naestatwa sa kinatatayuan. 

Heh. Kala mo ah. Alam ko kung bakit ako nito tinanong.

First, my amber eyes na namana ko sa totoong ama ko. Second, ang pagkakahawig ko sa totoong ina ko. Nakita niya 'yon dahil pinakita iyon ni Dad kay Connrad. 

Nang masiguro na natakasan ko na ito ay umuwi na ko at... natulog.

Siguro dahil nagkita kami kaya napanaginipan ko ang ilang mga memorya. 

"Let's go."

"Yes, milady."

"Why are you not asking where I'm going to take you?"

"Anywhere you take me is fine."

....

"Don't cry, milady. I'm okay."

"Stupid! I told you to be careful! Don't smile! I'm mad!"

"Yes, everything for milady."

....

"This is the first time you disagree with me, Connrad."

"You can do everything you want, but I will always be with you, okay?"

"Stupid.."

"Yeah, I'm born stupid for you."

....

Napabalikwas ako ng bangon. Pinagpapawisan ang mukha at katawan ko ng pawis. Sinuyod ko ang kwartong kinahihigaan ko at nagpakawala ng hininga. 

I'm here. 

"Haaa." hinilamos ko ang dalawang palad ko sa mukha ko. Tiningnan ko ang alarm clock sa study table ko. 

It's 1:35 am. 

Hindi na ako makakatulog nito. Mga ilang minuto akong tulala bago kinapa ang sarili ko.

"My fever is gone. Great." I mumbled quietly at bumangon. Nag-stretching ako at nag-push up na daily routine ko na. 

"1....45...87...100!" tumigil ako matapos ang pang-isandaang push up. 

Nag-shower na rin ako at maayos na ang pakiramdam na nilapitan ang laptop ko at binuksan ang Black Market Site. 

____________________

A/N: Let's see, once this chapter reach Atleast 30 votes, I'll post the next chapter. Thanks for reading!