Lyn's POV

"Waahh! Guys! You really won't believe happened earlier." Tili ni Kim.

We're on a video call right now and she's basically breaking our phones' speakers with her very loud voice. As always! That's what she is. Ugh!

"Kalmahan mo ngang siraulo ka and will you keep your voice down? May plano ka talagang gawin kaming mga bingi, noh?"
Pamasag-trip na sabi ni Rica.

Yeah! Apparently, kapag nagsama kaming tatlo palaging ganito ang scenery. Dadaldal si Kim, lelecturan siya ni Rica tapos ako, tahimik lang.

Tahimik silang minumura.

"'Wag ka nang bitter diyan, Rica. Hindi ba kayo happy sa akin?! Sa loob ng ilang taon, kilala niya na talaga ako ngayon, for sure!"

Tili niya ulit at kunwaring nagpupunas ng luha sa sobrang saya.

"Bahala kayo 'diyan! Basta ako, kinikilig ako! Hahaha kdot! 'Yun lang chika ko mga sistas! Gotta go. Gagawa pa ako ng assignments. Goodnight."

She gave us flying kisses before turning the video call off. Kaya ngayon, kaming dalawa nalang ni Dara ang naiwan.

"Tsk! Paano ba 'yan , Lyn? May points na si Kim?"

Natigilan nalang ako sa sinabi niya.

What the—! Hindi pa parin pala niya nakakalimutan ang bagay na 'yon?

I smiled despite of the bitterness invading my veins.

"It's okay. That was a long time ago." I defended but it seems like she's not buying it.

"Really? 'Cause I can see right through your eyes the bitternessss!"

I hissed as I slammed my face on the bed.

"Okay! You got meeee!"

I screamed so she could still hear me through the mattress. I raised my head to look at her and she's just staring at me.

"Sa totoo lang, mahal ko pa talaga siya kaso ayaw kong makaagawan si Kim kasi alam kong mahal niya si Rhen."

"Obviously! Bakit hindi mo nalang kasi sabihin sa kanya ang nakaraan niyong dalawa?"

"What for? I've given up naman na. Ayaw na niya sa akin, 'di ba? Kaya as much as possible, 'wag sana 'tong malaman ni Kim. Gusto ko lang protectahan ang nararamdaman niya't pagkakaibigan namin... Natin."

Rinig ko siyang napabuntong-hinga.

"I don't get you, really. However, I respect your decision."

"Thank you, Ric. So, pa'no? Good night na."

"Okay, good night. Matulog ka ng maayos diyan, sinasabi ko sayo!" Banta niya pa't alam niyang overthinker ako.

Nginitian ko nalang siya bago ko pinatay 'yong video call.

Napabuntong-hininga narin lang ako.

Everyone wished to be me! Andami kong suitors, fans. Mayaman din kami. I'm always at the first place.

Pero bakit pagdating sa pag-ibig parati akong nahuhuli? Noon si Rhen ang naghahabol sa akin pero binabalewala ko lang siya.

Too late nang marealize kong I'm falling for him, too, pero wala na siya para sumalo sa akin.

Nahiga nalang ako sa kama ko tapos nagpa gulong-gulong.

Haay! So set free role ko dito?

He changed a lot since I rejected him back then. Pinili ko kasi yung taong akala ko'y para na sa akin pero 'di pa pala.

Nakakatamad 'pag broken hearted, alam niyo 'yon?

Ang daling lumipas ng mga araw. 'Sing bilis ng boyfriend mong iwan ka char!

Kasalukuyang nagdedescuss si Ma'am Villasis ng Physics eklavu namin na nakaka nosebleed. That feeling when you rather die than to listen to this goddamn lesson? I sighed in frustration.

Tinignan ko si Rhen who's sitting two chairs apart from me from the front. Kanina ko pa kasi siya napapansing nagnanakaw tingin kay Kim. Actually since the past few days pa! Rinig ko tuloyng nasabasag 'yong puso ko.

Si Kim naman nagsosolve ng problem na bigay ni ma'am. Dagdag isipin lang, eh!

"Kim? Paano mo 'yan ginagawa?"
I asked when I got near her.

"Ang alin?" She asked back without even looking at me.

"Yang pagsosolve ng Centripetal Acceleration?"

"Ah? Ito? Simple lang to! Halika turuan kita!" I leaned forward to listen to her.

"Centripetal Acceleration is a change in velocity per unit time, then acceleration is produced, therefore tangenial speed and angular speed—"

Tumango-tango lang ako kahit sa totoo lang wala akong naiiintindihan! BOW!! Pa'no, eh, 'di ako matalino katulad ng Berhen na'to.

Sinadya ko lang naman to, eh, para ako 'yung makita ni Rhen at 'di si—teka! Stop this, Lyn! You're being crazy.

Nginitian ko nalang si Yoona tapos naupo pabalik.

Nakakalungkot ng ganitong sitwasyon. Pero alam niyo kung ano 'yong mas nakakalungkot? 'Yong tinuruan ka na nga one on one wala ka paring naintindihan. Tss!

Taimtim akong nakapagpasalamat at tumunog 'yong bell. Salamat naman at tapos na ang unang impyerno sa buhay ko.

"Time for siopao, everyone?"

Sigaw ni Kim at tatakbo na sana palabas pero huminto tapos naglakad paatras palapit sa akin saka ako hinila.

Kahit kailan isip-bata talaga!

★★★

Magkatabi kami sa pag-upo ni Rica ngayon dito sa canteen. Si Kim? Nasa harap namin habang nererape 'yung siopao na binili niya. Antakaw talaga!

"Ayos ka na?"

Muntikan na siyang mabulunan nang biglang sumulpot si Rhen out of nowhere.

"Huh? O-oo naman."
Nauutal niyang sagot while regaining back her composure.

"Good thing." He smiled, "Can I join you?" Tanong ulit ni Rhen kaya agad na tumango si Kim.

Napalunok ako ng ilang ulit nang makaramdam ako ng kirot. Langya kang puso ka! Huwag kang kumirot-kirot diyan kung hindi pareho tayong masasaktan! Umiwas nalang ako tingin.

Siniko ako ni Rica. Nakatingin lang siya sa akin pero para bang tinatanong niya ako kung ayos lang ba ako.

Pinilit kong ngumiti ng normal. Oo, okay lang ako!

Okay na okay! Nag excuse nalang muna ako para bumili ng maiinom.

***

Rica's POV

Napasimangot ako nang umalis si Lyn. I know she's pain right now but I can do nothing about it.

"Yoona? Sunod muna ako kay Lyn, ah?"
Pagpapaalam ko at ang malanding lokaret 'di ako pinansin.

BACK TO YOU, Rica! Kaya bago ko pa siya matadyakan, umalis na ako.

Pumunta akong canteen pero wala akong Lyn na nakita. Asan kaya 'yun?

Dumiretso akong backfield pero wala din siya. Aalis na sana ako nang may marinig akong mga hikbi sa likuran ng puno malapit sa storage room kaya dahan-dahan ko itong sinilip.

As expected, I saw Lyn burying her face on her knees, crying.

"Yeon?"

Hindi siya sumagot at maslalo pang ibinaom mukha niya sa kanyang mga tuhod. Napabuntong-hininga nalang ako saka ko siya tinabihan at hinagod-hagod likuran niya.

"Stop crying now."

"Bakit ganun, Ric?" Panimula niya.
"Pinigilan ko namang 'wag masaktan, eh! Na 'wag na siyang mahalin, pero bakit ganun? Ang tanga-tanga ko rin kasi, eh. Ba't ngayon pa ako nahulog sa kanya ngayong di na niya ako kayang saluhin?"

I just let her pour everything in one loud cry. Hindi nito mawawala 'yong sakit, pero at least maibsan man lang nun kahit kaunti.

"Ano ka ba naman. Andaming ibang lalaki diyan, oh. Makaiyak 'to, kala mo naman 'di maganda jusko!"

"Pero siya 'yung mahal ko, eh."

Eh, wala na akong magagawa diyan. Bahala kang mag move-on mag-isa mo charot.

"Pero wala naman akong magagawa. I just have to do what's best."

I raised one brow upon another when she suddenly hugged me.

"Rica, thank you" Bulong niya.

"For what?" I asked.

"For always being there for me."

I mentally smiled as I hugged her back.

"No problem. We're best friends right?"

"Probably one of a heck," she replied through deep sobs.

Kumalas ako tapos tinignan siya.

"Tumahan ka na nga! Maganda ka. Isaksak mo 'yan sa apdo mo."

Mahina siyang natawa saka naunang tumayo at nag unat ng katawan.

"Sayang naman pero sana maging masaya silang dalawa, noh?"

"Wala pa, uy. Advanced mo naman masyado," patawa kong sabi't narinig ko nalang siyang bumuntong-hininga.

"The way Rhen looked at Kim is the same way how he looked at me before."

Mahina niyang sabi saka ako nilingon. Nakangiti siya pero hindi nito natatago ang lungkot na kanyang nararamdaman.

"That look is supposed to be mine."

***

Weeks and months passed and yeah—sobrang close na nina Kim at Rhen. They even went on a steady date already.

Ngayon, nandito na naman kami sa canteen and the best part here is nandito si Jungkook.

Kalma lang tayo konti, Maricar Tulawie, pero tangina, magkatabi pa kami! Paano 'yon?!

Nasa middle kasi ako nilang dalawa ni Lyn. Tapos kaharap namin sina Rhen at Kim.

Hindi mo naman maikakailang bagay talaga sila. Parehong may itsura, parehong matatalono't talentado.

"Uhm," napatingin kaming lahat kay Rhen nang bigla siyang nagpeke ng ubo. Parang may gustong sabihin.

"I-I have something to say." Dagdag niya pa't  dahan-dahang tumayo. "I've been preparing for this for a week now and I don't want to ruin this opportunity since you all are here. I mean, we've been friends for quite some time now and you were the ones who have seen how I am deeply in love with this woman beside me."

Tinignan siya ni Rhen sabay hawak sa isa niyang kamay. Kita kong nanlaki mga mata ni Kim sabay takip ng mukha at mukhang sasabog na ito sa sobrang pula.

"Kim Janvier Waminal," sabi ni Rhen.

Nagulat nalang ako nang biglang tumayo si Jungkook saka may kung anong isinenyas sa likuran namin kung saan may nakahelerang mga estudyanteng hindi ko kilala tas may hawak na balloon letters forming the word—

"Will you be my girl?"

Tumingin ulit ako kina Kim at Rhen na ngayo'y nakaluhod na sa harapan nito.

"Yes! Of course, yes." Masayang sagot ni Kim.

Agad na tumayo si Rhen saka siya niyakap. Nakanganga lang ako dun habang pinapanood ang mga estudyanteng inuulan ng rose petals ang buong canteen.

"Wow," bulong ko nalang saka ako napatingin kay Lyn.

She seem to look happy but I know her, she's still in pain.