ale sądzę że przeznaczenie to stary człowiek który już prawie że zapomniał jak wygląda miłość i tylko czasem wracają do niego wspomnienia i potrafi znów napisać parę dobrych książek żeby znowu zapanowała w jego piśmie pustka i wypalenie.

sądzę że już zapomniał o mojej historii która teraz pewnie leży na jakiejś półce i kurzy się razem z innymi niepotrzebnymi rzeczami
takimi jak wypisane pióra puste butelki po atramencie czy stare miętówki
czasem jakieś przypadkowe kartki innych ludzi wpadną na tą zagracona półkę i spadną na moją historię tworząc nowe rozdziały w moim życiu
ale nigdy nie zostają na długo bo markotny pisarz zawsze zagląda tu po nie raz na jakiś czas
więc już zdążyłam się przyzwyczaić że nikt w moim życiu nie zostaje na długi czas
ale moje niezapisane strony wciąż czują i wspominają powiew wiatru i zapach świeżego atramentu wywołanego przez losowe kartki