Lumos!✨

¡LEKCJE DLA TRZECIOROCZNYCH¡

Lekcja prof. Lignum - Teoria magii

Temat: Legilimencja i oklumencja

Witam! Na dzisiejszej lekcji opowiem trochę o legilimencji i oklumencji.

Legilimencja to zdolność umożliwiająca:
– tzw. czytanie w myślach,
– przeglądanie wspomnień danej osoby,
– odczytywanie uczuć danej osoby,
– penetrowanie czyjegoś umysłu,
– kontrolę czyjegoś umysłu.

Nauka legilimencji jako przedmiotu szkolnego jest zakazana, ponieważ jest to sztuka niebezpieczna i naruszająca prywatność.

Z czego wynika niebezpieczeństwo używania legilimencji? Otóż umożliwia ona wnikanie wgłąb psychiki danej osoby, znajdowanie ich słabości i wykorzystywanie zdobytych informacji do złożonych tortur.

Ponadto za pomocą legilimencji i jej potęgi można przejąć kontrolę nad czyimś umysłem.

Legilimencja jest bardzo trudną sztuką do opanowania i wymaga selekcji informacji wyciąganych z czyjegoś umysłu, aby uniknąć chaosu.

Pierwszym znanym czarodziejem, który używał legilimencji, był Salazar Slytherin, który dał też tę umiejętność Tiarze Przydziału. Mistrzem legilimencji jest Lord Voldemort, który potrafi wniknąć do umysłu ofiary bez kontaktu wzrokowego.

Zaklęciem umożliwiającym wdarcie się do czyjegoś umysłu jest Legilimens. Jest ono zaawansowane, ale bardziej wykwalifikowani czarodzieje mogą rzucać je niewerbalnie i bezróżdżkowo. Bardzo potężni magowie umieją korzystać z legilimencji bez zaklęcia.

Bronić się przed legilimencją można dzięki oklumencji. Jak z niej skorzystać? Należy oczyścić umysł z wszelkich myśli i emocji, aby zamknąć go przed innymi.

Oklumencja umożliwia ukrycie naszych uczuć, wzmocnienie odporności emocjonalnej i stworzenie swoistego muru obronnego w naszym umyśle. Nie jest to łatwa sztuka, ale może nawet ukrywać pewne wspomnienia.

To tyle. Pracy domowej nie ma.

¡LEKCJE DLA DRUGOROCZNYCH¡

Lekcja prof. Niraquil - Alchemia

Temat: Sacharissa Tugwood

To tak - Sacharissa Tugwood miała ciemne włosy, zielone oczy i białą skórę. Była sławnym eliksirowarem i wykorzystywała eliksiry piękności, nawet je udoskonalając i rozwijając.

Urodziła się w 1874 roku i uczęszczała do Hogwartu, gdzie odkryła swój talent do eliksirów.  Wynalazła i rozwinęła wiele kosmetycznych eliksirów, m.in. eliksir przeciw pryszczom z rośliny o nazwie Bubotuber. I, jak wyżej mówiłam, umiała korzystać z eliksirów piękności (brawa dla niej).

Umarło jej się w 1966 roku w wieku 92 lat. Za jej zasługi umieszczono ją na kartach Czekoladowych Żab. Na jej nagrobku napisano, że uczyniła ten świat piękniejszym (to na pewno).

Była bardzo utalentowanym eliksirowarem, ponieważ wynalazła wiele mikstur upiększających i zwiększających atrakcyjność pijącego. Uważa się ją za wybitną w eliksirach i nauce.

Lekcja prof. Niraquil - Latanie

Temat: Przepisy Quidditcha

W 1750 roku Departament Czarodziejskich Gier i Sportów ogłosił takie o przepisy, które od tamtej pory były przestrzegane w Quiddithu:

- „Nie ogranicza się wysokości, na jaką gracze mogą się wzbić podczas meczu, ale nie wolno im wylecieć poza granice boiska. Jeśli gracz przeleci poza linię boiska, jego drużyna musi odbić kafla przeciwnikowi.”

- „Kapitan drużyny może zażądać czasu, czyli krótkiej przerwy w grze, sygnalizując to sędziemu. Tylko wtedy stopy graczy mogą dotknąć ziemi. Przerwa w grze może trwać do dwóch godzin, jeśli mecz trwał już ponad dwanaście godzin. Jeśli drużyna nie wróci na boisko po dwóch godzinach, ich drużyna zostanie zdyskwalifikowana”.

- „Sędzia może zarządzać rzuty karne. Ścigający, który wykonuje rzut karny, leci znad koła środkowego ku polu bramkowemu przeciwnika. W polu bramkowym może pozostać tylko obrońca. Podczas wykonywania rzutu karnego wszyscy pozostali gracze muszą trzymać się z boku.”

- „Można odbić kafla przeciwnikowi, ale w żadnym wypadku nie wolno chwytać go za jakąkolwiek część ciała.”

- „W wypadku kontuzji któregoś z graczy nie wolno go zastępować innym. Drużyna musi grać dalej bez kontuzjowanego gracza.”

- „Na pole gry można wnosić różdżki, ale w żadnym wypadku nie wolno ich używać przeciw członkom drużyny przeciwnika, przeciw ich miotłom, przeciw sędziemu, przeciw piłkom lub przeciw któremukolkwiek z widzów.”

- „Mecz Quidditcha kończy się wtedy, gdy zostanie złapany złoty znicz lub kiedy zgodzą się na to kapitanowie obu drużyn.”

Lekcja prof. Asterioss - zastępstwo z prof. Lignum - Mugoloznawstwo

Temat: Samochód

Witam. Dziś znowu przybywam na zastępstwo za Amelię. Tematem tej lekcji będzie historia samochodu.

Zanim wynaleziono znany nam dzisiaj model samochodu, powstało wiele jego prototypów. W 1678 roku miała nastąpić prezentacja takiego pojazdu cesarzowi chińskiemu przez Ferdninanda Verbiesta, ale nie jest to potwierdzona informacja.

W 1769 roku Nicolas-Joseph Cugnot wynalazł jeżdżące urządzenie napędzane silnikiem parowym. Ponad sto lat później, w 1870 roku, Siegfried Marcus stworzył działający pojazd. Jednak nie nadawał się on do powszechnego użytku.

Przełom nastąpił piętnaście lat później, gdy w 1885 Carl Benz wynalazł trzykołowy pojazd, a niedługo potem Wilhelm Maybach i Gottlieb Daimler opracowali silnik spalinowy. Potem prototypów pojazdów nim napędzanych było coraz więcej.

To tyle. Pracy domowej nie ma.

¡LEKCJE DLA PIERWSZOROCZNYCH¡

Lekcja prof. Niraquil - Alchemia

Temat: Eliksir

Robimy to, co zazwyczaj.

Składniki:

- pijawki,

- olejek różany,

- cykuta,

- dżdżownice,

- skrzydła nietoperza,

- kamień księżycowy,

- korzonki stokrotki.

Zadania - 

(imię, nazwisko, dom, zapach eliksiru, konsystencja, kolor, przygotowanie)

Lekcja prof. Niraquil - Latanie

Temat: Jocunda Sykes, Devlin Whitehorn

Jocunda Sykes (ur. 1915 r.) — czarownica nieznanego statusu krwi, która jako pierwsza przeleciała na miotle nad Atlantykiem w 1935 roku. Poleciała na Dębowym Gromie 79. Było to przełomowe wydarzenie w świecie czarodziejów, którzy wcześniej wyprawiali się za ocean jedynie statkiem. Za ten wyczyn została umieszczona na kartach z Czekoladowych Żab. Popiersie Sykes znajduje się w holu wejściowym w Hogwarcie w drodze do lochów.

Devlin Whitehorn (ur. 1945 r.) to czarodziej nieznanego statusu krwi, który założył spółkę Mioteł Sportowych Nimbus powstałą w 1967 roku. Za osiągnięcia został uwieczniony na kartach z Czekoladowych Żab.

Lekcja prof. Asterioss - Mugoloznawstwo

Temat: Żarówka

Lampa żarowa, nazywana zwykle żarówką jest jednym z najstarszych elektrycznych źródeł światła. Żarówki, dzięki swej prostocie i łatwości użycia, można znaleźć praktycznie wszędzie.

Są powszechnie stosowane do oświetlania domów, ale również jako dekoracja. Biorąc pod uwagę miejsc na świecie, w których świecą żarówki oraz ilość jej odmian, okazuje się, że jest nadal ona najpopularniejszym źródłem światła sztucznego, jakiego używa człowiek. Jest jednak stale wypierana przez nowe i bardziej efektywne energetycznie źródła światła.

Żarówkę wynalazł i zaprezentował publiczności w 1879 r. Thomas Alva Edison. Pierwsze żarówki miały skrętkę zbudowaną z włókna węglowego, które uzyskiwano ze zwęglonego włókna drewna bambusowego. Skuteczność żarówek pod koniec XIX w. wynosiła 2 lm/W przy trwałości około 600 godzin świecenia. Mimo że dzisiejsza 100-watowa żarówka ma wydajność siedmiokrotnie wyższą i świeci średnio przez 1000 godzin, nadal nie można jej nazwać wydajnym źródłem światła, ponieważ pochłania bardzo dużo energii i jedynie niewielką jej część (2–5%) przekształca w światło. Reszta pobranej energii elektrycznej uwalniana jest w postaci ciepła.

Praca domowa: opisz współczesne żarówki.
Czas: do następnej lekcji

Koniec lekcji

\_/<--- pytanka?

Nox!🖤