Lumos!✨

Tak, spóźniona lekcja, ale... Szkoła.

¡LEKCJE DLA TRZECIOROCZNYCH¡

Kurs teleportacji z prof. Lignum

Temat: Jak się teleportować?

Witam na drugiej lekcji teleportacji. Dzisiaj przejdziemy do ćwiczeń, ale najpierw omówimy właściwości teleportacji.

Do teleportacji na waszym poziomie potrzebna jest różdżka. Bardzo doświadczeni czarodzieje o ogromnej mocy (np. Lord Voldemort) poradzą sobie bez niej, ale zwykli czarodzieje podczas teleportacji trzymają w dłoni różdżki. Dlaczego? Przyczyna jest prosta - różdżki wyzwalają w czarodziejach więcej mocy, tak bardzo potrzebnej do teleportacji.

Podczas teleportowania się, można usłyszeć trzask. Towarzyszy on poprawnej teleportacji.

Aby deportować się, należy kierować się zasadą ce-wu-en. Ten skrót rozwija się jako cel, wola i namysł, czyli czynniki konieczne do teleportacji.

Na czym polega ta zasada? Na początku trzeba skupić się na celu, czyli miejscu, do którego chcemy się teleportować. Następnie należy natężyć wolę, by znaleźć się w przestrzeni celu.

Na koniec konieczny jest namysł, aby osunąć się w nicość i aportować do naszego celu.

Zasada ce-wu-en nie jest łatwa do nauczenia się, dlatego dziś będziemy ją ćwiczyć. Nie sądzę, by udało teleportować wam się od razu, ale może niektórym, po długich ćwiczeniach, się to uda.

Pamiętajcie tylko, by skupić się na teleportacji! Pomyślcie o celu, wytężcie wolę i namyślcie się! Jeśli coś was rozproszy, zwiększy to ryzyko rozszczepienia się!

Rozszczepienie to oddzielenie dowolnych części ciała przy teleportacji, co może prowadzić do powstawania głębokich i groźnych ran. Dzieje się tak, gdy teleportujący się czarodziej nie jest przygotowany lub jego wola jest zbyt słaba. Dlatego skupienie się jest tak ważne.

Osobom rozszczepionym podaje się eliksir Szkiele-Wzro (odtwarza on brakujące kości) lub dyptam (krzew, z którego esencja jest zdolna do gojenia ran).

Na następnej lekcji opowiem o licencji na teleportację, o którą się ubiegacie, oraz o ograniczeniach teleportacji. Jednak teraz przejdźmy do ćwiczeń. Na następnym kursie również poćwiczymy, a za dwa tygodnie podejdziecie do egzaminu na teleportację.

Wasze dzisiejsze zadanie będzie polegało na teleportowaniu się z jednej obręczy do drugiej. Pamiętajcie o stosowaniu zasady ce-wu-en! W razie problemów, służę pomocą.

Miejsca do rp:

Obręcz, z której się deportujecie

Obręcz, do której się aportujecie

Stanowisko instruktorki teleportacji, Loretty Lignum

Namiot szpitalny z potrzebnymi miksturami leczniczymi i łóżkami dla rozszczepionych

Lekcja prof. Lignum - Teoria magii

Temat: Rdzenie różdżek

Witam. Na ostatniej lekcji było trochę o drewnie różdżkowym, więc dziś omówimy rdzenie.

• włos z ogona jednorożca - rdzeń o spójnej magii, najbardziej odpornej na wahania. Jest to wierna różdżka, która nie nadaje się do czarnej magii. Bardzo związana ze swoim właścicielem, ale mało wytrzymała, ponieważ włos może "umrzeć", a wtedy trzeba go wymienić.

• włókno ze smoczego serca - różdżka o największej mocy i skłonności do najdziwniejszych czarów. Jest mocno związana z pierwszym właścicielem, ale można odebrać czarodziejowi tę różdżkę w pojedynku. Rdzeń szybko się uczy, ale jest podatny na wypadki. Dobry do czarnej magii.

• pióro feniksa - bardzo rzadka różdżka, trudna do spersonalizowania. Czarodziej musi zapracować sobie na jej lojalność, a i wtedy różdżka miewa własne pomysły.

• włos z głowy wili - różdżka piękna, ale jednocześnie kapryśna i gwałtowna.

• włos z ogona trestala - rzadka różdżka, mówi się, że przynosi pecha. Dobra dla podróżników i ludzi lubiących mocne wrażenia oraz przygody.

• włos trolla - uważany za gorszy rdzeń.

• włos kelpi - rdzeń podstawowy.

• pióro z ogona gromoptaka - popularny rdzeń w Ameryce. Różdżka trudna do opanowania, ale gdy to się uda, jest znakomita do transmutacji.

• włos wampusa - popularny rdzeń w Ameryce. Różdżka z włosem wampusa należała do dwóch dyrektorów Ilvermorny.

• kolce białego rzecznego potwora - rdzeń amerykańskiego wytwórcy różdżek, Thiago Quintana. Jako jedyny w historii umiał zabijać białe rzeczne potwory. Po nim nikt już nie zdobył tego rdzenia.

• włos bagnowyja - popularny rdzeń w Ameryce.

• wąsy kuguchara - rzadko używany i najbardziej przemyślany rdzeń.

• róg rogatego węża - rdzeń o ogromnej mocy. Różdżki z tym rdzeniem należały do założycieli Ilvermorny.

• włókno z serca bystroducha - rdzeń używany przez dyrektorów Ilvermorny.

• róg jackalope'a - rdzeń używany przez dyrektorów Ilvermorny.

• szpon hipogryfa - różdżka wierna, ale lubiąca robić żarty. Jest zdystansowana i nieprzewidywalna. Aby rzuciła klątwę, czarodziej musi naprawdę tego chcieć.

• pióro pegaza - popularna we Francji różdżka dla kobiet o czystym sercu i wielkiej determinacji. Rdzeń ten jest symbolem życia i walki o dobro innych, dobry do zaklęć i eliksirów.

• róg bazyliszka - jedyna taka różdżka należała do Salazara Slytherina.

To tyle. Praca domowa o różdżkach już była, więc teraz nic nie zadaję.

¡LEKCJE DLA DRUGOROCZNYCH¡

Lekcja prof. Asterioss - Mugoloznawstwo

Temat: Piekarnik

Piekarnik to bardzo proste, mugolskie urządzenie kuchenne służące do pieczenia ciast, babeczek, mięs, warzyw itp.

Niezbędny jest w każdym domu, od niedawna także w domach czarodziei, a także w restauracjach i innych lokalach gastronomicznych.

Niewiele osób wie, że historia piekarnika sięga aż do starożytności. W 3200 roku p. n. e. w dolinie Indusu, na terenie obecnych Indii Zachodnich, niemal każdy mieszkaniec posiadał u siebie w domu ten wynalazek.

Fakt, że dawne piekarniki różniły się diametralnie od tych, których używamy dziś.

Z początku urządzenia te były budowlami wolno stojącymi, wykonanymi z gliny, kamieni, cegieł czy też cementu, czyli, krótko mówiąc, z każdego materiału, który był w stanie wytrzymać działanie ognia, a co za tym idzie, również wysokie temperatury.

Praca domowa dla chętnych: Opiszcie krótko dzisiejsze piekarniki i ich funkcje na minimalnie 20 słów. Macie czas do następnej lekcji. Pracę domową oddajecie tu →

Lekcja prof. Niraquil - Alchemia

Temat: Zygmunt Budge

Zygmunt Budge

„Nazywam się Zygmunt Budge i jestem największym twórcą eliksirów, jaki kiedykolwiek się urodził. To nie są puste pochwały. Wynalazłem wiele potężnych eliksirów. Odkryłem właściwości setek tajemniczych roślin i stworzeń. Poświęciłem swoje życie dla najbardziej tajemniczej i niezrozumiałej magii, a te strony zawierają tajniki mojej sztuki, destylowane dla nowych pokoleń uczniów Hogwartu." - Przedmowa, Podręcznik do eliksirów

Zygmunt Budge był czarodziejem nieznanego statusu krwi, będącym doświadczonym eliksirowarem, jednym z najwybitniejszych w historii. Był uważany za „ekscentrycznego, niestabilnego i mściwego czarodzieja", w młodości był uczniem Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie, lecz nie wiadomo, do którego domu został przydzielony. Opuścił szkołę w wieku czternastu lat (niech żałuje), następnie przeniósł się na odległą wyspę, gdzie żył w samotności i prowadził eksperymenty. Napisał Księgę Eliksirów - podręcznik o warzeniu różnych magicznych wywarów.

Budge mieszkał na wyspie Hermetray, gdzie zajmował się ulepszaniem eliksirów i tworzeniem ich. Kiedy wypił napar upiększający, wokół jego wyspy zaczęły krążyć mugolki i następnego dnia wyszedł odziany tylko w jego ulubioną przepaskę.
Wynalazł również Felix Felicis.

Jego matka nie interesowała się nim zbytnio, nazywała go „grzybią twarzą" ze względu na jego wygląd.
Jego prababcia była „żałośnie chichoczącą" czarownicą (po tym wiadomo, że Zygmunt nie był mugolakiem), ona i Zygmunt diametralnie się od siebie różnili. Już jako dziecko czarodziej stwierdził, że śmiech prababki jest nie do wytrzymania. Prababcia Zygmunta interesowała się eliksirami, czym prawdopodobnie zaraziła młodego czarodzieja. Przekazała mu stary przepis na eliksir rozweselający, który Zygmunt postanowił przyrządzić, kiedy będzie starszy.

„Jak już wspominałem, moim marzeniem życiowym było wygranie Mistrzostw Eliksirów Szkół Czarodziejskich. W wieku czternastu lat sądziłem, że jestem już gotowy, byłem najlepszy z mojego roku i poprawiałem profesora o właściwe użycie ogona Langustnika Ladaco. Poprosiłem dyrektora o zgodę na wzięcie udziału w tych zawodach. Wyobraźcie sobie moje przerażenie i oburzenie, kiedy mi odmówił! Nie miałem jeszcze wymaganych siedemnastu lat, a dyrektor stwierdził, że konkurencja jest zbyt niebezpieczna." (oooo. Jaki oburzony) - Zygmunt Budge, Książka od Eliksirów

Najbardziej zabawne przeżycie, jakiego Budge był świadkiem, miało miejsce w czasie lat spędzonych w Hogwarcie. Konkurujący z nim uczeń wylał na siebie eliksir miłosny, co spowodowało, że uczeń zakochał się w profesorze (dobre te konkurencje).

„Niektórzy sugerowali, że moje rozczarowanie skrzywiło mnie. Nonsens! Cieszyło mnie długie i pełne życie... samemu, na Hermetray, pracując nad moim arcydziełem, moim dziedzictwem - Księgą Eliksirów. Zawsze marzyłem, że pewnego dnia ta książka pomoże wielkiemu twórcy eliksirów zwyciężyć w Mistrzostwach, a teraz to marzenie może się spełnić." - Zygmunt Budge, książka od eliksirów

Zygmunt po jakimś czasie dowiedział się, że trzeba być uczniem szkoły by zostać dopuszczonym do udziału, a ponieważ odszedł z Hogwartu, przestał być do tego uprawniony (ha. Idiota).

Po jego śmierci pewna część osobowości Zygmunta pozostała w Księdze Eliksirów, służyła jako przewodnik dla tych, którzy czytali książkę - w nadziei, że pewnego dnia przysłuży się jakiemuś twórcy eliksirów i pomoże mu wygrać Mistrzostwa Eliksirów Szkół Czarodziejskich.

Lekcja prof. Niraquil - Latanie

Temat: Pałkarz

Pałkarze (czyli najlepsza pozycja dla mnie (zgadnijcie dlaczego))

Pałkarze istnieli prawdopodobnie od czasu wprowadzenia tłuczków. W ciągu stuleci ich cele nie uległy wielu zmianom. Ich głównym zadaniem było zawsze strzeżenie pozostałych członków swojej drużyny przed tluczkami, a narzędzia stanowiły pałki (kiedyś maczugi).

Pałkarze nigdy nie strzelali goli, nie ma też żadnych wzmianek wskazujących na to, by łapali kafla.

Pałkarz musi odznaczać się dużą siłą fizyczną, by skutecznie odbijać tłuczki. Dlatego na tej pozycji częściej niż na innych grywali czarodzieje, a nie czarownice (*płaczące emoji*).

Pałkarz powinien również mieć znakomite wyczucie równowagi, jako że czasami musi oderwać obie dłonie od miotły, by silnie odbić tłuczek pałką trzymaną oburącz.

Teraz poćwiczycie odbijanie tłuczków (w formie rp). W parach, za pomocą pałki, będziecie odbijać do siebie tłuczek.

Miejsce z tłuczkami, pałkami i miotłami (tu piszecie rp) --->

¡LEKCJE DLA PIERWSZOROCZNYCH¡

Lekcja prof. Niraquil - Alchemia

Temat: Eliksir

Witam.

Na dzisiejszej lekcji musicie uwarzyć jakiś własny eliksir (praca dla chętnych).

Składniki:

- ogniste nasiona

- pióro memortka

- smocza krew (maksymalnie 3 krople!)

- woda z rzeki Lete

- miód

- mięta

Nie zapomnijcie mieszać, miażdżyć i kroić!

Proszę o napisanie smaku, zapachu, konsystencji oraz opisu eliksiru! Czas do następnej lekcji.

Tutaj proszę wasze eliksiry (napiszcie jeszcze swój dom).

Lekcja prof. Niraquil - Latanie

Temat: Polska drużyna Quidditcha

Witam.

Na dzisiejszej lekcji Latania omówimy wszystko, co znalazłam o polskiej drużynie Quidditcha.

Wiadomo, że istnieje polska drużyna Quidditcha - Gobliny z Grodziska.

Józef Wroński jest jednym z najbardziej znanych graczy nie tylko w Polsce, ale też i na świecie. Polska narodowa drużyna Quidditcha to narodowa drużyna reprezentująca Polskę na Mistrzostwach Świata w Quidditchu. Władysław Zamojski grał jako ścigający w drużynie, ale przeszedł na emeryturę pod koniec lat 90. XX wieku. Spodziewano się, że wróci na mistrzostwa w 2014 roku, ale nic z tego nie wyszło. Z Polski pochodzi też inny wybitny gracz, Józef Wroński. On również nie powrócił do rywalizacji na mistrzostwach. W drużynie gra także szukający Bonawentura Wójcik, który był oskarżony o bycie w rzeczywistości Luciano Volpim. Do drużyny należy również szukający Władysław Wolfke.

Polska zakwalifikowała się do Mistrzostw Świata w Quidditchu. Swój pierwszy mecz rozegrała z drużyną Japonii. Żywiołowość i dynamika polskich graczy nie wystarczyła, aby pokonać doświadczonych zawodników drużyny przeciwnej. Znicz złapała Noriko Satō w 59 minucie, mecz skończył się wygraną Japonii 350 do 140.

ZADANIE DOMOWE (dla chętnych)

Stwórz swoją, polską drużynę Quidditcha.

Opisz herb drużyny, kolor szat i siebie jako kapitana tej drużyny. Czas do następnej lekcji.

Tutaj zadanka --->

Lekcja prof. Asterioss - Mugoloznawstwo - zastępstwo z prof. Lignum

Temat: Czarodziejska krew

Mugol to osoba pozbawiona magicznych zdolności. Większość z nich nie ma nawet pojęcia o istnieniu magii i traktuje ją jako bajeczkę dla dzieci. Cóż za ignoranckie podejście.

Czasami jednak dzieci mugoli rodzą się z magicznymi zdolnościami. Takie osoby nazywamy mugolakami, a często obraźliwie szlamami. Są czasem dyskryminowane przez czarodziejów przez swoje mugolskie pochodzenie.

Czarodziej półkrwi to osoba pochodząca ze związku czarodzieja/czarownicy i mugola/mugolki lub mugolaka/mugolaczki. Ma czarodziejskie zdolności.

Osoba ze związku dwóch czarodziejów jest czystej krwi. Jeżeli nie odziedziczy ona magicznych zdolności, jest nazywana charłakiem.

To tyle na dzisiaj, pracy domowej brak.

Koniec lekcji

\_/<--- pytanka

Nox!🖤