Evidence

"Will you stop doing that? Really, Audrina? Stop kissing me! Hindi tayo talo!" Bahagya niya akong tinulak kaya natawa naman ako sa reaksyon niya. Parang ninakawan, eh.

"What? Ang sabi mo, be myself. That's me, Rafaelle." Ngumisi ako at lumapit sa kanya.

Ang sarap inisin ng isang 'to!

"Isa, Audrina! Hindi nakakatuwa ang ginagawa mo. Kapag may nakakita sa atin, magkakaroon tayo ng malaking problema," sabi niya at hinawakan ang magkabilang balikat ko.

Kumunot ang noo ko. Anong problema ang pinagsasasabi niya? Ayos lang naman kaya kung maging magkarelasyon kami. Unless kung iba ang gusto niya.

"Ano namang problema? Lalake ka at babae ako, siguradong matutuwa pa ang ang hari."

Bumuntonghininga siya. "May I remind you that my problem is still not solved. Before I settled everything in my life, I want to be free at least for a minute. Gusto kong sabihin sa mga kapatid ko kung anong meron sa akin dahil nakakapagod magtago at magsinungaling. I don't want to get married."

Nawala ang kasiyahan sa mukha ko. "But you need an heir, 'di ba? Kapag hindi ka nag-asawa, hindi na rin makakapag-asawa ang ikaanim at ikapitong prinsipe. Don't be selfish."

Gulat siyang napatingin sa akin. "I don't want that to happen, but how about me, Audri? I want to be happy too."

Sa mga sinasabi niya at mga gustong ipahiwatig ay hindi ko mapigilang mapaisip na baka meron pa siyang ibang tinatago bukod sa pagiging bisexual niya.

Umayos ako ng tayo. "Kailan mo nalaman at inamin sa sarili mo na bisexual ka?" direstong tanong ko.

Tumitig pa siya sa akin ng ilang minuto pagkatapos ay tumingala sa kalangitan na puno ng bituin. Nilagay niya sa bulsa ng kanyang pantalon ang kanyang mga kamay. That stage of his life was very hard, I know. Doon pa lang, sa pag-iisa niya nang aminin niya sa sarili niya na iba siya sa mga kapatid niya ay napakatapang na niya.

"When I find myself attracted to one of the Royal Councils. A man. I don't know what happened but I find him different. I get attracted too with girls. I was confused that time. Wala akong mapagsabihan dahil alam kong magagalit sila. They won't understand me. I don't understand myself too." Tumingin siya sa akin. His eyes twinkled. "I should only be attracted to girls, right? To a woman like you. I should be happy when you kissed me. I should be proud that I attract you." Umiling siya at yumuko. "I cannot."

I can feel his pain just hearing his voice. He doesn't deserve this. He should be happy like his brothers.

Without hesitation, I embrace him. I embraced all of him. I want him to feel that it is alright with me that he is different. Wala man akong magawa sa sitwasyon niya ngayon pero siguradong may magagawa ako para sa kanya na hindi ko nagawa sa dati kong kaibigan. Hindi na dapat iyon maulit pa. I maybe weak to some point but they are much weaker than me.

"I'll wait for the time that I can finally say to you that be yourself. I'll be on that moment when you can finally say who you are to your family. Let's do that together," I whispered to him.

He cried to my shoulder. Men only cry when there's too much pain in their heart that they cannot keep anymore.

"Promise me, Audrina. Promise me that you will help even if it's hard." He hugged me tighter.

I don't want to make any promises. Natatakot ako na baka mabigo ko lang siya. Natatakot ako na baka sa huli ay sumuko lang ako dahil sa una pa lang ay pinipilit ko na lang ang sarili kong magpatuloy. But if making a promised will help him to feel at ease...

"I promise, Rafaelle. I promised that I'll do my best." I was hesitant but nevermind.

I don't want him crying. Hindi ko gusto iyon. I want him to be the Rafaelle I first met.

I dried his tears using my thumb. I feel like that I need to take care of him. I feel like that it is my responsibility to make him feel better. I shouldn't feel that way, right? Wala naman akong kasalanan sa kanya. Sa katunayan nga ay siya pa ang may atraso sa akin kung bakit ako nandito ngayon.

"I want you to be happy," wala sa sariling sabi ko.

Pagkatapos niyang tumahan at maayos ang sarili ay bumalik na kami sa loob dahil sa tingin ko ay hinahanap na kami ng mga tao. Ngayong maliwanag na ay kitang-kita ko na ang mukha ni Rafaelle na hindi maipagkakailang nanggaling sa pag-iyak. Mapupula ang ilalim ng kanyang mga mata at ang kanyang ilong, ganoon din ang kanyang mga labi. Cute.

Tumikhim siya at nilahad ang kamay sa sunod na tumpok ng tao na pupuntahan namin. Natawa ako nang pang-ilang beses siyang tumikhim para maayos ang boses niya.

"Gusto mo munang uminom ng tubig?" tanong ko.

Napahinto siya sa paglalakad. "Good idea," sabi niya at lumiko kami para pumunta sa waiter na may dalang tubig.

"Hindi naman na natin kailangan pang makipag-usap sa mga tao kung wala ka na sa mood. Pwede namang sa susunod na lang. Hindi naman mababago ang isip nila kung talagang gusto nila na si Lord Maxwell ang maging duke. Tingnan mo nga ang mga elites, wala pa akong sinasabi ay alam na kaagad nila ang kabahuan ni Lord Maxwell," mahinang usal ko dahil maraming tao sa paligid na maaaring makarinig sa akin.

"Kahit na, time is gold. Alam na natin ang ugali ni Lord Maxwell, kaya niyang lasunin ang isip ng mga tao laban sa'yo. We have to prevent that from happening. We have to maintain your good reputation, kahit wala naman talaga." Inabot niya ang tubig na binibigay ng waiter.

Ngumuso ako. "Grabe ka sa akin, ha! Nakakainis ka samantalang kanina napakaiyakin mo."

Hindi na siya sumagot at inubos na ang tubig sa baso. Pinagmasdan ko ang Adam's apple niya na nagtataas-baba sa bawat paglunok niya. Gosh! I miss having sex. Ang tagal na rin simula noong huli. Dapat sinulit ko na noon.

Biglang dumilim ang paningin ko nang makitang papalapit sa amin si Lord Maxwell kasama ang isang lalake na mukhang mas matanda lang ng kaunti kay Rafaelle. Nakangisi sa akin si Lord Maxwell habang ang lagkit naman tumingin ng lalake na katabi niya.

"It is a lovely night, You Royal Highness, and Lady Audrina," bati niya sa amin nang makalapit.

Tumango ako bilang sagot. I don't feel like talking to him pagkatapos ng ginawa niya sa akin kanina. Napakabastos! Sarap igasgas sa pader ang mukha.

"May I introduced my faithful assitant, Sir  Benedict Freidch? I bet you met him once, Lady Audrina." Mas lalong lumaki ang ngisi niya.

Tinitigan ko nang mabuti ang lalake at pilit inalala ang mukha niya pero walang sumagi sa isip ko na scenario na nagkakilala kami.

Umiling ako. "No, we haven't met yet until now. Nice to meet you, Sir Benedict."

Inabot niya ang kamay ko at hinalikan ang likod. "I think the lady already forgot how I once existed in her life. I must make him remember, right? My lord?" sabi ni Sir Benedict nang hindi inaalis ang tingin sa akin.

Mas kumapit ako kay Rafaelle para maramdaman niya na ayokong sumama sa lalakeng ito. Hindi maganda ang pakiramdam ko sa kanya. Parang may mangyayaring hindi maganda lalo na at tapat siyang aso ni Lord Maxwell. Dati, I can easily trust handsome faces, pero nang mapunta ako sa sitwasyong ito, I realized that the more handsome a man is, that more dangerous he is. Tama na ako kay Rafaelle.

"No, I don't want to remember. I am very sure that our meeting last time is nothing important. Nakalimutan ko na kaya hindi na iyon mahalaga. I want to rest my feet."  Tiningala ko si Rafaelle at tinanguan siya.

"You heard the lady. May we excuse ourselves?"

Sabay na tumango ang dalawa pero kahit na ganoon ay hindi nagbago ang tingin nila sa akin.

"Of course, Principe Rafaelle."

Mabuti na lang talaga at kasama ko si Rafaelle dahil kahit papaano ay malakas ang loob ko dahil higit siyang nakatataas sa kung sino man ang nandirito ngayon.

Hindi ko man lang namalayan na mula pala pagdating namin dito ay kanina pa ako nakatayo. Kaya pala ang sakit-sakit na ng paa ko.

"I have a bad feeling about those two. Nakita mo ba mga tingin nila sa akin? Baka ipa-salvage nila ako, Rafaelle!" Inalis ko ang heels ko at pinatong sa hita niya na nakatago sa mantel ng mesa.

Nagulat siya noong una pero hinayaan na lang niya. "Me too. Hindi mo ba talaga kilala ang lalakeng sinasabi niya? Wala ka ba talagang naalalang lalake na Benedict ang pangalan?"

Sandali akong napaisip. Makakalimutin ako sa pangalan pero hindi naman ako mabilis makalimot ng itsura, tanda ko pa nga itsura ng snatcher na humablot ng cellphone ko noong first year college ako.

"Wala talaga, eh. Wala siya sa mga alaala ko. Kaya baka niloloko lang tayo ng Lord Maxwell na iyon. Akala niya siguro ay mauuto niya tayo." Suminghal ako. "Pangit na siya, manloloko pa."

"Dapat pa rin natin silang bantayan. Siguro, makipag-usap ka roon sa lalake," sabi niya na ikinagulat ko.

"What? Gusto mo ba akong itulak sa bangin? Kanina pa, ah! Kaya nga ako kumapit sayo para malaman mo na ayaw ko sa lalakeng iyon tapos ngayon kakausapin ko pa? Kalala mo!" Umirap ako.

"Don't worry, pababantayan kita. We just need to know what he will say. Baka nga nagkita na kayo dati at may alam siya na ikasisira mo. I'll call our guards outside. Sa garden mag-usap. I'll be here." Tinapik niya ang binti ko.

Sumimangot ako at sinunod ang gusto niya. Dahan-dahan akong lumapit kay Sir Benedict na parang naghihintay talaga sa akin. Si Rafaelle naman ay kinausap si Lord Maxwell para hindi mapansin ang paglabas namin.

I keep my distant from this man. Feeling ko kasi ay may gagawin siyang masama anytime. Wala akong tiwala. Although, he has the charisma. Kung katulad lang ako ng dati ay baka pinatulan ko na ito.

Nang makita kong nasa palagid lang mga guards na kasama namin ni Rafaelle ay kahit papaano ay nawala ang pag-aalala ko. Pinili kong sa maliwanag na parte kami mag-usap, abot pa rin ang liwanag na nanggagaling sa loob ng mansyon at pati ang ingay sa loob ay rinig pa rin.

"How sure are you that we have met before? I don't remember you," I asked him straight.

Ngumiti na siya na parang may gustong ipahiwatig. "You were young back then. We both are but I can clearly remember you. I am very sure that you remember me. You just don't expect where and when."

Umiling ako. "Can you just tell me what do you want from? Alam kong tao ka ni Lord Maxwell at may kung ano kayong balak sa akin para pigilan ako sa pagiging duchess. Sabihin mo na."

Tuluyan siyang natawa. "I don't have any plans to ruin you. I just want you to know. I've been looking for you for a very long time."

Mas lalo akong naguluhan. Ano bang sinasabi niya? Gulong-gulo ang na ang buhay ko tapos dadagdag pa ito.

"And why are you looking for me? Ngayon pa na alam mong magiging duchess ako. At tao ka pa ni Lord Maxwell. I have a very bad feeling about you, you know?" Lumayo pa ako sa kanya.

"Why are you like that? You are not the Audrina I knew before. Where's that sexy innocent lady I kissed that night?" Lumapit siya sa akin ng isang hakbang.

Kumabog ang dibdib ko sa hindi ko malamang dahilan. I kissed many boys. I had sex with them. And I remember their faces clearly.

"I don't know you. I didn't kiss you. We didn't kiss before. I do not know you!" I shouted at him.

He smirked. "Yes, you do. Ang bilis mo naman pa lang makalimot. After I took you nonstop that night. I am very sorry for leaving you though. I missed how tight you are. I want to repeat that again."

Kumunot ang noo ko. What is he saying?

He snapped. "Ah! Paano mo nga pala ako maalala? I tied you and blindfolded you that night then fuck your virgin hole."

Naninigas ako sa kinatatayuan ko at napanganga sa sinabi niya. I-It's him!

"That was you. The man who took my innocence," I said without thinking.

Tumango siya. "I am, my lady."

I was about to question him but when he took out that thing in his pocket, I ran out of words.

"I kept your panty that for evidence," he said then smelled it.