Alone

Pasulyap-sulyap ako kay Rafaelle na diresto lang ang tingin sa harapan ng mansyon. Pinagmamasdan niya ang mga nagkakabit ng dekorasyon para sa gaganaping Annual Festival na tradisyon na sa Bien. Bumuntonghininga ako, gusto ko siyang lapitan pero hindi ko magawa dahil nakabantay sa akin si Benedict at mukhang hindi rin naman ako kakausapin ni Rafaelle.

"Can you please move? Nasisikipan na ako rito," reklamo ko kay Benedict na panay ang hila sa akin palapit sa kanya.

"I like seeing your prince's jealous face," he whispered then smirked.

Jealous? Si Rafaelle? Magseselos? Parang hindi naman halata. He still looks the same to me. Galit sa akin.

"Move or I'll push you," may halong pagbabanta sa boses ko.

Natawa lang siya at bahagyang lumayo. Nakita ko namang papalapit sa amin si Lord Maxwell kasama ang hari at reyna na mukhang hindi maganda ang pakiramdam.  Ano bang meron kay Lord Maxwell at palaging sumasama ang pakiramdam ng mga nakakasama niya?

"Like these two, for example. Sir Benedict is my trusted assistant but he didn't mention even once that he and Audrina have this deep connection," Lord Maxwell said when they arrived at our place.

Nagtaas ng kilay ang reyna at tumingin sa akin. Hindi ko maisip kung ano ba ang tumatakbo sa isipan niya ngayon dahil kalong niya ang anak na panay ang papansin sa kanya. Having a baby that is cute and adorable is truly a blessing but a burden at the same time. I love babies but I don't like kids.

"Rafaelle, bakit naman ang layo mo? Nag-e-emote ka ba?" tawag pansin ng reyna kay Rafaelle.

Kaagad naman siyang tumalima at tumikhim pa bago naglakad palapit sa amin. Sakto namang paglapit niya ay ang pagdating ni Principe Rachim at Leo. Kung dati ay kitang-kita ko ang epekto ni Leo kay Rafaelle pero parang iba yata ngayon. Halos hindi kumurap si Rafaelle, at diresto pa rin ang tingin sa mga naglalagay ng dekorasyon. May problema talaga siya at alam kong dahil iyon sa akin. He trusted me and believed in my words but I betrayed him. Hindi ko iyon gustong gawin sa kanya pero pinili ko pa ring gawin. He didn't deserve to be hurt like this. Marami na siyang pangamba at dinagdagan ko pa ngayon.

Sinubukan kong hawakan siya pero hindi ko pa man siya nahahawakan ay umiwas na siya. Ano ba? Ang arte naman nito. Sana man lang magkaibigan lang kami habang hindi ko pa naayos ang gulong pinasukan ko ay ayos pa. Sana ay magkaroon ako ng lakas ng loob para sabihin sa kanya ang lahat. Para hindi na kami nahihirapan ng ganito.

"Hon, what do you think of decorations? Do you like it?" biglang tanong ni Benedict kaya kinilabutan ako at hindi kaagad nakasagot. Literal na nagtayuan ang lahat ng balahibo ko sa katawan. Kadiri lang ang gagong 'to!

Tango lang na may pagngiwi ang nasagot ko kasi sinisikmura na ako. Ganito pala ang feeling ng mga naikakasal sa taong hindi naman nila gusto. Be careful what you wish for talaga kasi matutupad pala talaga iyon. Sana hindi ko na lang hiniling na magkita ulit kami ng lalakeng nakakuha ng virginity ko. Ayan tuloy!

Ngumuso ako sa direksyon kung nasaan si Rafaelle na ilag pa rin sa akin. We can't go on like this. We need to fix this. I don't want to admit to myself but I need his self to get out of this situation. Wala akong mapapala kung itatago ko lang sa kanya. I can trust him, I know that. I need to make him talk to me. I need to do something. Kapag nagtagal pa ay baka mahuli na ako at hindi na ako makaalis sa sitwasyon ko ngayon. I need Rafaelle.

Sa buti at awa ng Diyos ay pinagbigyan niya ako sa mga balak kong gawin. Ang buong akala ni Benedict ay bukas pa ang balik ni Rafaelle pagkatapos nitong sumama sa kapatid niyang hari pabalik sa Royal Palace kaya naman kampante siyang iniwanan ako at sumama kay Lord Maxwell sa lakad nito. Pero pagkaalis niya, mga ilang minuto lang ay nakabalik na si Rafaelle rito.

"We need to talk," I said to him right after he entered the mansion.

"What for?" he asked without looking at me.

Sinundan ko siya at halos tumakbo na ako para lang masabayan ang mabilis niyang paglakad. "About the truth. I want to tell you that truth. Sasabihin ko na lahat para maintindihan mo ako. Please, let's talk. Mag-usap tayo bago pa bumalik si Benedict." Kahit nanghihina ako ay hinawakan ko nang mahigpit ang kamay niya. "I-I need you, Rafaelle. I need your help. Ayokong maikasal kay Benedict." Halu-halo na ang emosyon sa puso ko at hindi na rin ako makapag-isip nang tama. Desperation is eating me. A tear rolled down to my cheek.

Natigilan siya at sa wakas ay hinarap na ako. I cried so much because finally he will listen to me. Sa wakas makakapagsabi na ako sa kanya at hindi ko na kailangang sarilihin ang problema ko.

"Okay, let's talk. But still, I am very mad at you, Kyra." Umiling-iling siya at hinila ako papasok sa kwarto niya.

Kinandado niya ang pinto at pinaupo muna ako sa sofa bago binuksan ang ilaw. Pinunasan ko ang mukha ko na puno ng luha at butil ng pawis. I calmed myself before facing him. Kailangan kong kumalma para maikwento ko ang lahat sa kanya. Walang labis at kulang. Sana maintindihan niya ako dahil hindi ko naman akalaing aabot sa ganito ang lahat. I thought I can handle it by myself but my actions only making the situation worst. I realized that I need someone who can be with me to solve my problem. Sinabi ko na noon na si Rafaelle ang higit na makakaintindi sa akin pero pinili ko pa ring itago sa kanya ang lahat. Ayan tuloy ang napala ko sa pagmamagaling ko.

"Talk, I don't have much time. We need to prepare for tomorrow's event. I don't have time for dramas." Umirap siya at umupo sa kama niya at tumingin sa akin.

Tumango ako. Bumuga ako ng hangin para masimulan na ang pagkwento sa kanya. "Do you remember the time that you first introduced me to the crowd? The ballroom party when we met Sir Benedict?"

Tumango siya. "How about it?"

Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko at tinuloy ang kwento. "Sir Benedict was the man who took my virginity when I was 16 years old. Nalaman ko iyo nang gabing iyon, sinabi niya sa akin. Nagulat ako. Gusto kong makita ang lalakeng iyon kaya naman hindi ko maipaliwanag ang naramdaman ko noong sinabi niyang siya iyon. May ebidensya siyang pinakita kaya..." Napahinto ako at napalunok. Hindi ko magawang sabihin na ang panty ko ang naging dahilan para paniwalaan ko ang sinabi ni Benedict. "Kaya naniwala ako. Siya iyon, Rafaelle. G-Gusto niyang gawin namin ulit ang nangyari sa amin noong unang gabing magkasama kami sa kama."

Nagtagis ang bagang niya. "Pumayag ka?" May bakas ng paka-irita sa boses niya.

Dahan-dahan akong tumango. "Kasi gusto kong maulit ang naging pakiramdam ko noong unang beses niya akong angkinin. Pero hindi ko alam na may iba pala siyang plano. He recorded everything that happened between us and blackmailed me after using that sex video. I am not enjoying that sex, he forced me. I do not want to do it anymore but he forced me." Hindi ko alam kung bakit bigla na lang nanginig ang buong katawan ko at nalaman ko na lang na umiiyak na pala ulit ako nang tumulo ang mga luha ko sa aking mga kamay.

Mabilis na lumapit sa akin si Rafaelle at saka dinala ako sa kanyang mga bisig. Mahigpit niya akong niyakap at mas lalo lang akong naiyak sa ginawa niya. Ang gaan ng pakiramdam ko ngayon. Ngayon na lang ulit. Pero hindi pa ako tapos, I need to tell him the remaining parts.

"Noong s-sinabi kong gusto kita, totoo 'yon. Hindi iyon biro pero si Benedict... Pinilit niya akong pumayag na pakasalan siya. Sinabi niya na kapag hindi ako pumayag ay ilalabas niya ang video. Hindi iyon pwedeng mangyari, Rafaelle. Masisira ang mama ko sa mga tao ng Bien, pati ang hari at reyna na buo ang tiwala sa akin. Si Sammy, baka mahusgahan rin. At ikaw, magagalit din sa iyo ang mga tao. Hindi ko kakayanin iyon. Hindi ko kakayanin na madamay kayo dahil sa pagkakamali. Ayos lang sana kung ako lang ang maapektuhan pero pati ikaw at ang mga taong nagtitiwala sa akin. Patawarin mo ako, Rafaelle." I pulled him more, kahit pa dikit na dikit na ang mukha ko sa dibdib niya. This is not enough. I need him more.

"Why?" He paused then sighed. "Why did you not tell me before things become worst?" Bumuntonghininga pa siya. "Blaming you won't do anything. We have to think of a way to get you out of that engagement."

Kumalas ako sa yakap niya at tiningala siya. "H-Hindi ka na galit sa akin?"

Matalim niya akong tiningnan. "I am still mad at you, Audrina. Not because you are engaged with that asshole, but for not trusting me enough to tell me what is going on. I thought you fooled me." Humina ang boses niya sa huling pangungusap na binanggit.

"I like you, Rafaelle. I really do. Iyon na nga yata ang pinakatotoo sa mga sinabi ko. I don't like being honest but when it comes to you, lying is more like a prison. I can't lie and hide anything from you. I want to be honest when it comes to you," I said wholeheartedly.

"You mean that, aren't you? You are not just making this up for me to trust you again?" he asked.

I nodded. "That's the truth. I am more comfortable when I am with you. The connection that you and I have is very different from what me and Sammy has. Even my mother can't make me tell the truth. It is only to you, Rafaelle. You are very special to me. I can be who I am when I am with you."

"How come we have the same feeling for each other? Ganyan din ang nararamdaman ko tuwing kasama kita. I can't hide anything from you. Gusto ko palaging totoo lang ako sa iyo. Kaya nagtatampo ako ngayon kasi hindi mo sinabi ang totoo sa akin pero naiintindihan ko naman na mahirap ngang sabihin ang mga ganyang bagay." Pinunasan niya ang luha ko gamit ang kanyang hinlalaki. "From now on, I'll ask you everyday if you are okay or if something or someone is bothering you. You don't have to answer immediately, I just want you to know that I am willing to listen to everything you will say and I am willing to help you whatever your problem is."

Bakit naman kasi limited edition lang ang mga lalakeng kagaya ni Rafaelle? Ayan tuloy, kung kani-kanino pang lalake ako napunta.

"I understand. Thank you for looking out to me. Hindi ko kayang mag-isa rito sa mundo niyo. Nakakatakot at mahirap pala. Akala ko ay madali lang. Now, I understand why my father was like that. This toxic society made him like that. I am so glad that you are very different from them. Without you, I am doom already." I hugged him once again. "My heart can't wait to love you. Iyon siguro ang pinakamagandang pakiramdam na mararamdaman ko." Tumawa ako kahit panay ang tulo ng luha ko.

"Let me kiss you, Audrina. I want to kiss you, please."

Napalayo ako sa kanya dahil sa gulat. Hindi ako makapaniwalang kay Rafaelle ko iyon naririnig. Siya na ngayon ang nanghihingi ng halik na dati ay ninanakaw ko lang.

"Seryoso ka? Hindi kita tatanggihan, bahala ka!" Hinaplos ko ang pisngi niya.

Tumango siya. "I am very sure, Audrina. Let me feel the warmth and softness of your lips again. I promise, I won't think of anyone else. Just you and only you."

Hindi naman niya iyon kailangang sabihin dahil hahalikan ko talaga siya kahit pa si Leo ang iniisip niya. It's a part of him that I am will gladly accept. He is not Rafaelle is his not like that. His softness melt the ice that once covered my whole existence. Mabuti na lang at siya ang kasama ko. His care and love changed me for better.

"I am gonna kiss you now," I whispered.

He nodded at siya na mismo ang lumapit sa akin para mahalikan ako sa labi. The kiss was soft and caring at first, but I am not contented. I bit his lower lip and when I had my chance, I snaked my tongue inside his mouth making him moan. I thought it will be just a simple kiss but it turned to something we both enjoyed while we are alone in his room, thinking of each other only.