Sarah hoort Andreas beneden praten en doet de deur van haar kamer dicht.
Ze gaat op haar bed zitten, het is best fijn dat Andreas nu alles kwijt kan.
Dan hoort ze haar mobiel trillen, ze kijkt erop.
Daan heeft een bericht naar haar e-mail gestuurd.
Blij voert ze haar wachtwoord in en ze leest het bericht.
Beste Sarah, staat er Ik vind het heel aardig van je dat je Andreas wil helpen.
Ik heb hem ook al een tijdje niet gezien en ik wil graag meewerken.
Mijn ouders waren net als ik al bezorgd om hem en we zijn blij om te horen dat er voor hem
gezorgd word.
In het weekend heb ik wel tijd om af te spreken, mijn ouders willen mij best brengen.
Ik hoop dat we een leuke verrassing voor Andreas kunnen regelen.
Groetjes Daan
Sarah juicht van binnen, haar plan werkt, nu moet ze het nog geheim houden voor Andreas.
Dan komt ze op een idee waarmee ze de dag nog wat beter kan maken.
Ze loopt zachtjes haar kamer uit en de trap af.
Beneden kijken Andreas en Adriana haar vragend aan.
Sarah glimlacht "even wat aan Sarah's ouders vragen" en ze loopt snel de keuken in.
Daar ziet ze dat haar moeder al aan het koken is en dat haar vader de krant leest.
Ze kijken beide verbaasd op "moeten we even komen".
Sarah schudt haar hoofd "Sarah is nu aan het praten.
Maar ik had een belangrijke vraag aan jullie dus ik ben snel door de kamer gelopen".
Sarah's moeder zet een deksel op de pan "en wat is die belangrijke vraag".
"Ik wil Sarah graag bedanken voor wat ze voor mij heeft gedaan.
En ik wil een vriend uitnodigen die ik al een lange tijd niet gezien heb".
Sarah's vader legt de krant opzij "en wat is de vraag dan?"
"De vraag is of wij allemaal, met mijn vriend naar een restaurant kunnen gaan, gewoon omdat Sarah het verdient".
Sarah's ouders kijken elkaar aan "wat vind jij Robbert".
Hij glimlacht "ik vind het zeker een goed idee".
Nu glimlacht Sarah's moeder "en een lekker idee ook".
"Maar ik wil het wel als een verrassing houden voor Sarah", ze knikt "dat kunnen we wel proberen.
"En wat voor restaurant had je in gedachten", Sarah denkt even na maar ze gaat toch voor haar eigen lievelingseten "kan een pannenkoeken restaurant?"
Haar vader glimlacht "dat kunnen wij denk ik wel regelen", dan gaat de keukendeur open.
Andreas loopt de keuken in en hij glimlacht naar Sarah "je mag weer komen".
"Moeten wij hier blijven" Sarah's vader kijkt hun gespeeld verdrietig aan.
"Ik ben bang van wel"glimlacht Andreas en Sarah's vader haalt glimlachend zijn schouders op "nou goed dan".
Ze lopen samen de keuken uit en Adriana knikt hun vriendelijk toe "kom weer gezellig zitten".
Sarah pakt snel een koekje en ze gaat naast Andreas zitten.
Adriana glimlacht naar Sarah "Sarah heeft mij veel verteld over jouw verleden Andreas".
Sarah glimlacht terug "dat zal hij zeker wel gedaan hebben".
"Maar nu moeten we het even hebben over wat belangrijks en Andreas wou dat jullie er samen bij waren".
Andreas glimlacht en Adriana gaat verder "En Andreas, we moeten het nu even hebben over de rechtszaak".
"Met de kinderrechter?" Sarah neem meteen hap van haar koek.
"Inderdaad Andreas, aangezien het wel een officiële uithuisplaatsing is gaat de zaak naar de kinderrechter".
Sarah knikt, "die zal dus gaan beslissen of het doorgaat" en Andreas kijkt een beetje bezorgd.
"Zeker" ze knikt Andreas geruststellend toe "in deze situatie gaat het waarschijnlijk wel door".
Ze kijkt Andreas weer aan "de rechter gaat vooral zorgen dat jouw vader geen recht meer over jou heeft".
"En dat hij naar een pleeggezin mag, toch".
Adriana knikt weer "dat klopt" en ze kijkt naar de tijd.
Dan pakt ze haar agenda "we moeten even een afspraak maken voor het bezoek van een andere vrouw die over de rechtszaak gaat".
Andreas knikt en Sarah haalt snel haar vader erbij voor de afspraak.
"Kan het volgende week dinsdag" Adriana kijkt Sarah's vader aan hij knikt "dat kan zeker".
Dan kijkt ze Sarah aan "hoe laat zijn jullie die dag klaar met school?"
Sarah moet nadenken en Andreas is haar snel voor "dan zijn we om half 3 uit".
Adriana knikt "dan zal ik om half 4 de afspraak zetten".
Sarah's vader schrijft het op een briefje dat hij bij de andere afspraken hangt "die vergeten wij zeker niet".
Dan staat Adriana op "dat is dan geregeld en moet ik maar eens gaan".
Andreas doet de deur voor haar open en ze zegt hem gedag.
Dan glimlacht ze naar Sarah "en ik wens jou veel geluk toe".
Ze glimlacht terug "bedankt, u ook succes met alles regelen".
Adriana sluit de deur en Sarah geeft Andreas spontaan een knuffel.
Geschrokken valt Andreas bijna om maar dan geeft hij een knuffel terug.
"Nu komt alles eindelijk goed"glimlacht Sarah.
Andreas knikt "inderdaad, het werd wel eens tijd".
Ze glimlacht "laten we dan nu maar eens aan onze kunstproject gaan werken".
"Dat klinkt als een goed idee"glimlacht Andreas en ze gaan samen naar Sarah's kamer.
Andreas pakt zijn mobiel "laten we dan maar foto's gaan maken".
Hij kijkt de kamer rond en daarna naar Sarah "waar zal ik beginnen".
Ze glimlacht "begin maar met de knuffels op mijn bed, dat zijn mijn lievelingsknuffels".
Andreas maakt een paar foto's van de knuffels en kussens op Sarah's bed, dan maakt hij nog een paar foto's van de knuffels op haar kast en bureau.
Hij glimlacht "volgens mij zijn dat wel genoeg knuffel foto's".
Sarah knikt "als ze nu nog niet snappen dat ik van knuffels hou dan weet ik het niet meer".
Dan loopt Andreas naar de muur en hij kijkt naar Sarah's tekeningen die daar hangen.
"Dit is ook wel leuk voor op de foto's", en hij maakt een paar foto's van de tekeningen.
Hij kijkt nog een keer naar de tekeningen en dan glimlacht hij naar Sarah "ik vind ze super mooi, je zij een professionele kunstenaar moeten worden".
Sarah haalt haar schouders op "zo mooi zijn ze nou ook weer niet, ik teken gewoon graag".
Andreas gaat naast haar zitten "maar als je het leuk vind is het toch juist het beste werk dat je kan hebben".
"Ik weet het niet hoor, je moet wel echt goed zijn om het te doen en meestal betaald het niet zo goed".
Hij glimlacht "ik weet wel zeker dat jij er heel goed in kan worden en als het niet goed betaald wil ik je desnoods wel ondersteunen".
Nu glimlacht Sarah "bedankt Andreas, als je later ooit iemand nodig hebt kun je altijd naar mij komen".
Ze geeft hem een knuffel en Andreas glimlacht "dat zal ik zeker doen".