hoofdstuk 17

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

Sarah geeuwt en ze rekt zich uit, als ze naast zich kijkt ziet ze dat Andreas nog steeds slaap.
Snel pakt ze haar mobiel, geen nieuwe berichten.
Ze kijkt bij Daans oude berichten, hij komt vanmiddag om 2 uur.
Toen Daan haar terug geappt had hebben ze meteen afgesproken dat hij zaterdag zou komen.
Ze kijkt nog een keer naar Andreas, die ligt nog steeds lekker en zal vast nog wel even blijven slapen.
Dan typt ze een berichtje naar Daan het kan zijn dat Andreas niet zo verbaasd is als hij je ziet.
Haar mobiel legt ze weer naast haar neer,  het zal vast nog even duren voordat hij het leest.
Opeens trilt haar mobiel, Sarah kijkt snel, er is een berichtje binnen van Daan.
Snel leest ze het bericht wat bedoel je daarmee, het is toch een verassing gebleven?.
Dat is het ook nog steeds stuurt ze terug het is alleen dat Sarah meer verrast zal zijn.
Hoe bedoel je stuurt hij terug jij bent toch Sarah.
Sarah glimlacht, hoe zal ze dit eens uitleggen, ze weet het al we zijn een soort van omgewisseld, ik vertel je het wel als je hier bent.
Hij reageert meteen Oke? even typt hij niks Dan zie ik het wel bij jullie.
Dan rekt Andreas zich uit en Sarah legt haar mobiel snel weg "goeiemorgen slaapkop".
Andreas glimlacht slaperig terug "goeiemorgen vroege vogel".
"Heb je goed geslapen?" Andreas knikt "zeker en jij?"
"Ook wel goed" ze gaat overeind zitten "heb je zin in vandaag?"
Hij kijkt Sarah nieuwsgierig aan "ik denk het, gaan we wat speciaals doen dan?"
 Sarah knipoogt "misschien, het is nog geheim voor jou".
Ze staat op "trek je kleren maar aan, dan zul je het wel meemaken".
Andreas staat ook op en ze trekken allebei hun kleren aan.
In de badkamer legt Sarah een vlecht in haar haar, meestal vind ze dat minder fijn maar nu past het wel.
Ze gaan samen naar beneden waar Sarahs moeder hen goedemorgen wenst.
"lekker geslapen?" ze knikken allebei en ze gaan aan tafel zitten.
Sarah neemt een boterham met hagelslag en Andreas gaat na even nadenken voor een boterham met chocopasta.
Als ze hun eten ophebben stelt Sarah voor om een spelletje te spelen.
Andreas knikt "klinkt leuk, zullen we uit jouw spellen kiezen?".
"bedoel je onze spellen" verbetert Sarah hem snel, "ik heb zelf geen spellen mee"
Andreas kijkt even snel naar Sarah's moeder "ehh, ja dat bedoelde ik inderdaad".
Maar zij heeft de krant voor zich en heeft niks door.
Ze staan allebei op en zetten de borden in de keuken.
Dan kijken ze tussen de spellen, "wat wil jij spelen" vraagt Andreas.
Sarah haalt haar schouders op en antwoord wat zachter "wat speel jij vaak thuis"
Andreas kijkt in de kast "alleen schaken, maar de rest van deze spellen ken ik niet".
Na even zoeken haalt Sarah een bordspel uit de kast "deze is wel leuk, en er zit ook strategie in".
"dan zal het wel goed zijn" glimlacht Andreas en hij neemt het spel over.
Sarah sluit de kastdeur en ze lopen naar de tafel, samen ploffen ze op de bank neer.
Andreas doet de doos open en ze halen het spelbord eruit, hij pakt meteen de instructies.
"Ik wil het je ook wel uitleggen" glimlacht Sarah, "dat is gezelliger".
Hij glimlacht ook "nou goed dan, waar beginnen we mee".
"Nou, teneerste kiezen we een pion" Sarah pakt meteen de groene "welke kleur wil jij?"
Andreas kijkt en denkt even na, dan pakt hij de blauwe en zet hij die naast de groene op het spelbord.
Sarah begint met uitleggen en na een paar minuten beginnen ze met spelen.
Sarah's moeder komt even langs om drinken te brengen "drankjes voor de dorst".
Andreas kijkt even op "bedankt mam", ze glimlacht "willen jullie er ook koekjes bij".
Sarah's moeder lacht als ze beide enthousiast knikken "heel graag" glimlacht Sarah.
Ze spelen beide nog een uurtje door met drinken en koekjes.
Dan merkt Andreas op dat Sarah steeds vaker naar de klok kijkt "wacht je ergens op?".
Sarah glimlacht mysterieus "misschien", Andreas zet een volgende stap "dat hoort zeker weer bij de verassing".
Ze glimlacht alleen maar meer "misschien" en zet zelf ook een stap.
Als het tijd is voor middageten stoppen ze met spelen en tellen ze de punten.
"Ha, ik heb gewonnen" Sarah kijk vrolijk op "jij deed het ook goed hoor".
Andreas haalt zijn schouders op "Jij hebt meer ervaring dus het is logisch dat jij deze keer wint".
Hij glimlacht "maar volgende keer zijn mijn kansen op winnen veel groter".
Ze ruimen samen het spel op en gaan naar de keuken om hun brood te smeren.
Andreas kijkt even de keuken rond "moet je moeder niet eten".
Sarah grinnikt "die is een uur geleden naar de stad gegaan slimpie".
Hij pakt een bord "dat kon ik niet weten, we waren druk met het spel bezig".
Ze smeren beide hun brood en Sarah neemt een glas melk.
Sarah kijkt halverwege het eten weer naar de klok en Andreas heeft het door "kun je mij op zijn minst vertellen wanneer ik deze verassing kan verwachten".
Sarah kijkt hem aan en glimlacht geheimzinnig ""tussen nu en 5 uur".
Als ze beide hun eten ophebben is het 14 voor 1, Andreas kijkt Sarah aan "wat zullen we nu gaan doen".
Ze moet even nadenken "wat zou jij nu willen doen?".
Andreas denkt ook even na "we zijn alleen thuis, tv kijken?"
Sarah glimlacht "nou goed dan, zoek jij maar een leuke zender op".
Ze zet zelf de borden weg en gaat dan naast Andreas op de bank zitten.
Hij heeft ondertussen een leuke serie gevonden en zit nu aandachtig te kijken.
Sarah heeft haar aandacht er maar half bij, de andere helft is bij de klok.
Ze begint zenuwachtiger te worden naarmate de wijzer dichter bij de twee komt.
Andreas heeft hier niks van door, zijn aandacht is volledig door het scherm opgeslokt.
Na een uurtje houd Sarah het niet meer vol "ik ga wat lekkers halen, jij ook wat".
Andreas weet zichzelf even van de tv weg te krijgen "ja graag" en dan draait hij zich weer naar het scherm.
Sarah staat op en loopt naar de keuken, ze kijkt even rond en haalt dan twee appels uit de fruitschaal.
Ze kijkt even de kamer in "wil je een appel", het duurt even voordat de boodschap binnenkomt.
Dan kijkt Andreas op met een minder blij gezicht "moet het fruit zijn".
Sarah grinnikt "het is maar een appel hoor, niks gevaarlijks".
Ze loopt terug naar de bank en geeft Andreas de appel, samen kijken ze verder.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro