Er wordt op de deur geklopt, "worden jullie ook langzaam wakker".
Sarah bromt wat terug wat op een jahaa lijkt.
Dan strekt ze zich uit en zegt met half gesloten ogen "goeiemorgen Andreas".
Haar stem klinkt verbazend hoog, en als ze om zich heen kijkt ziet ze dat ze op haar eigen bed ligt.
Ze is toch niet van bed gewisseld.
Dan kijkt ze naar zij waar Andreas ook langzaam wakker wordt.
Tot haar verbazing ziet ze daar dezelfde persoon liggen waar zij de laatste paar dagen aan gewend was geraakt als haar eigen lichaam.
"An.. Andreas?" stottert ze, die mompelt terug "jaa" en kijkt dan ook verbaasd op als hij zijn stem hoort.
Dan ziet ook hij dat ze weer op hij eigen plekken liggen.
"Sarah" zegt hij verbaasd "we zijn weer terug gewisseld".
Sarah knikt vrolijk en gooit het deken van zich af.
"Hallo eigen benen" gniffelt ze vrolijk.
Andreas doet vrolijk mee "hallo kort haar" terwijl haar door zijn haarbos woelt.
"Ohja haar" Sarah springt op en remt naar de spiegel in de badkamer.
Ze komt terug met een borstel waarmee ze genietend haar lange lokken borstelt.
Andreas pakt zijn eigen mobiel en legt die van Sarah bij haar.
Dan doet hij zijn camera aan en draait deze om zodat hij zichzelf ook eens goed kan bekijken.
"Dat ziet er beter uit ja" en hij glimlacht eindelijk weer naar zijn eigen gezicht.
Ze genieten een tijdje van de terug wissel en gaan dan naar beneden voor eten.
"Wat een vrolijke gezichten" zegt Sarahs moeder als ze aan tafel schuiven.
"We zijn gewoon blij dat dit gedoe allemaal voorbij is", Andreas knikt bevestigend.
Sarahs moeder schuift er ook bij "dus geen zenuwen voor de verhoring zo?".
Andreas zijn mondhoeken zakken wat naar beneden.
"Je kunt het wel" zegt Sarah bemoedigend.
"Oh ja, ik denk dat het nu wel goed zal gaan" herinnert Andreas zich.
En ze beginnen gezamenlijk aan het ontbijt.
Tijdens maken ze een paar keer bijna de fout om hun namen nog om te draaien en hij of zij verkeerd te zeggen maar ze komen er mee weg met spanning als excuus.
Na het eten ruimen ze alles op en gaan ze allemaal zelf wat doen om de tijd te doden.
Niet snel daarna wordt er op de deur geklopt.
Het is een agent die Andreas op komt halen.
Die zegt de rest gedag en loopt mee.
Naar het bureau mag hij in de politie wagen meerijden en daar wordt hij vriendelijk ontvangen.
In de verhoorkamer krijgt hij wat drinken en een koekje.
Ook komt er nog iemand bij zitten die aangeeft alleen mee te gaan luisteren.
Dan wordt hem gevraagd alles te vertellen.
En zo begint hij met praten bij zijn moeder, en dat hij jong bij haar weg moest.
Zo gaat de verhoring snel voorbij.
Ze laten hem helemaal uitpraten en schrijven soms wat op.
Als hij klaar is leggen ze hem uit dat er een rechtzaak komt voor zijn vader en dat ze deze informatie daarvoor willen gebruiken.
Andreas wordt uitgenodigd om er ook bij te zijn.
Dan wordt hij weer terug gebracht naar Sarahs huis en mag hij vertellen hoe het ging en wat er verder gaat gebeuren.
"Spannend, reageert Sarahs moeder.
"Een echte rechtzaak, dat heb ik nog nooit meegemaakt" zegt Sarah "mag ik ook mee?"
Andreas haalt zijn schouders op "het is deels wel tijdens school dus dat moet je niet aan mij vragen".
Sarah kijkt haar moeder aan.
"Ik breng je er na school naartoe maar je blijft wel je lessen volgen".
Dat brengt Sarahs mondhoeken weer omlaag.
"Waarschijnlijk wordt het toch saai" vrolijkt Andreas haar op.
En hij krijgt gelijk.
De rechtzaak die daarop volgt is langdradig en Andreas moet veel luisteren.
Ook Sarah vindt het lang duren voordat ze eindelijk klaar is met school.
Gelukkig houdt Emilie haar weer gezelschap.
Ze gaat ook in de pauzes niet meer naast Maik zitten.
Als Sarah ernaar vraagt wil ze het er niet over hebben.
Na de laatste les komt Sarahs moeder haar ophalen.
Haar vader is er al bij om Andreas te ondersteunen.
Eindelijk komen ze aan en worden ze doorverwezen naar de goede zaal.
Daar gaan ze op de achterste stoelen zitten.
Andreas zit helemaal vooraan en ziet hen niet binnenkomen.
Ze luisteren stil mee naar wat er gezegd wordt, zelfs al snapt Sarah een deel ervan niet.
Na een half uurtje is het afgelopen en als de zaal leeg stroomt voegen ze zich bij Andreas.
Die praat tevreden over de beslissingen en kijkt nog blij als ze thuis aankomen.
Daar overleggen ze even over de toekomstplannen.
Andreas blijft nog bij hun tot ze langs een paar gastgezinnen in de buurt gaan.
Als hij daar tevreden mee is mag hij diezelfde dag al verhuizen, anders mag hij nog zo lang als nodig is blijven.
Zelf is hij er best enthousiast over, Sarah heeft hem nog niet eerder zo vrolijk gezien.
Zij aan de andere kant is juist stiller en luistert vooral mee.
Het idee dat Andreas zijn eigen leven weer gaat leiden en zij weer alleen op haar kamer zit lijkt haar wat minder.
De laatste was spannend, maar ook wel een avontuur.
Echt iets wat ze eerst alleen in boeken, spellen of films tegenkwam.
Maar die eindigen ook en al zal ze het wel missen, ze is blij met het goede einde.
Ze kan op zijn minst Andreas helpen met zijn tas inpakken, en stiekem zijn beertje erbij stoppen.