Met opengeslagen monden lezen de twee vriendinnen het tragische verhaal van Ghibe en Merdina.

'Jakkes, wat griezelig.' Zegt Quinty.
Ze sluit snel haar laptop en legt hem op haar kussen.

Felice bibbert.
'Je zal maar zo'n vader hebben.'

Quinty knikt en trekt haar knieën tegen zich aan.
'Toen ik zeven was hadden mijn ouders verteld dat ze me gevonden hadden als baby. Ik zal dus nooit weten of ik misschien ook zo'n vader had.'

Felice knikt.
'Dat is waar.' Zegt ze.
Ze denkt dan even na en vraagt: 'Hebben je ouders je nog verteld waar ze je gevonden hebben?'

Quinty krijgt een diepe frons in haar wenkbrauwen en antwoordt: 'Nee, eigenlijk niet.'
Ze zucht en laat zichzelf in haar kussen vallen, maar klapt op haar dichtgeslagen laptop.

Ze vloekt en schuift hem ruw van haar bed af, waardoor hij met een klap op de grond valt.

Felice lacht en grist hem van de vloer, waarnaar ze hem opent en verder begint te lezen.

'Wat doe je nou?' Vraagt Quinty.
Ze schuift overeind en gaat naast Felice zitten.

'Ben je nog meer aan het lezen over M?' Vraagt ze. 
Felice knikt en scrolt behendig door de pagina's heen.

Felice blijft hangen bij een klein stukje tekst en leest het voor: 'De geest van M dwaalt nog steeds rond, op zoek naar haar overleden kind. Ze weet dat de ziel van haar gestorven baby zal worden herboren en volgens onderzoek is die tijd nabij. Haar geliefde Ghibe lijkt in rook opgegaan, maar het zwaard is nog steeds op aarde.'

Felice stopt even en scrolt verder naar beneden.

'Als je haar naam uitspreekt zal ze naar je toekomen en achtervolgen. Waarom weten we niet, maar wees gewaarschuwd!'

Quinty krijgt een rilling.
'Dus we mogen haar naam echt niet uitspreken.' Zegt ze.

Felice grinnikt.
'Wat een flauwekul.' Zegt ze. 'Waarom zou je haar naam niet mogen uitspreken? Ze is minstens tweeduizend jaar geleden vermoord en iedereen is zo goedgelovig tegenwoordig.'

Quinty zucht.
'Ik weet het niet hoor. Misschien moeten we maar oppassen.'

Felice kijkt Quinty neerbuigend aan. 'Dus jij gelooft in deze onzin?' Zegt ze.

Quinty schrikt van de toon in de stem van haar vriendin en slikt even. 'Uh, nee, natuurlijk niet. Ik zal het bewijzen.'

Felice klapt de laptop dicht en gaat er goed voor zitten. 'Vertel.'
Quinty pakt een pluk van haar zwarte haar en begint er zenuwachtig mee te spelen.

'Ik ga vanavond haar naam uitspreken.'
Quinty slikt, maar Felice klapt van opwinding in haar handen.

'Goed zo meid! That's the spirit!'
Ze trekt Quinty in haar armen en lacht.
'Ik ga gelijk de rest oproepen dat ze hier vannacht om elf uur moeten zijn.'

'Wacht. Zo laat?' Quinty trekt haar handen bang tegen zich aan en veegt haar haren naar achteren.

'Ja tuurlijk. Als je dingen 's nachts doet is het veel spannender.'
Felice grist haar telefoon uit haar broekzak en opent het scherm.
Ze begint druk te typen en even later trilt de telefoon van Quinty in haar broek.

Ze pakt hem eruit en leest in de groep het volgende bericht dat Felice heeft gestuurd:

Onze Quinty gaat M's naam uitspreken vanavond! Kom naar haar huis om elf uur en neem kaarsen en lakens mee. Word gezellig!

Quinty twijfelt of het wel zo gezellig wordt en schuift zenuwachtig heen en weer.

'Jeetje, je doet het nu al in je broek of niet?'
Felice staat op en zet haar handen in haar zij.

Quinty zucht diep en zegt zo rustig mogelijk: 'Nee hoor. Ik ben zenuwachtig, omdat ik er zin in heb.'

Ze weet een glimlach op haar gezicht te toveren en kijkt Felice aan die haar onderzoekend aankijkt.
'Vast.' Antwoordt Felice. 'Maar goed, ik zorg voor eten, drinken en lakens. Als jij nou eens voor kaarsen zorgt, dan is het al helemaal een spooky sfeertje vanavond.'

Ze springt kort in de lucht en kan een kreetje niet onderdrukken en loopt dan enthousiast de slaapkamer deur uit, Quinty achterlatend.

Quinty zucht.
'Wat heb ik mezelf nu weer aangedaan.' Zegt ze mopperend.
Ze valt achterover op haar bed.

Dan opent ze haar laptop en gaat naar het internet om nog meer onderzoek te plegen op de legende van M.
Eerst leest ze allemaal bekende feiten, maar haar oog valt op een paar zinnen die ze nog niet eerder had gezien:

Uit andere verhalen waarin Merdina haar naam werd uitgeroepen blijkt dat ze, net voordat ze je aanvalt, de naam 'Athela' uitspreekt. Niemand snapt wat dat betekent.

Quinty schrikt.
'Aanvalt? Gaat ze me dan aanvallen?'
Bibberend klapt ze de laptop dicht en grist haar telefoon om te zeggen dat het niet doorgaat, maar Felice is hard:

Quinty: Sorry jongens, het gaat niet door.

Felice: Ja doei. Je hebt het al gezegd en belofte maakt schuld :)

Quinty wilt zeggen dat ze niets beloofd heeft, maar als er iets is waar haar hoofd niet naar staat dan is het wel een discussie met Felice.

Ze besluit het maar gewoon te negeren en klikt haar scherm uit.
Er volgen allemaal berichten van de mensen die in die groep zitten, maar Quinty staat op en loopt naar de deur.

Ze gaat naar de woonkamer en ziet dat haar moeder op de bank ligt te slapen en dat haar vader een briefje heeft achtergelaten op de tafel.

Ben even naar de stad. Het kan even duren, dus warm maar iets te eten op. Kusjes papa

Quinty zucht.
Die is vast weer naar de kroeg aan het flirten met andere vrouwen. Denkt ze.

Ze loopt naar haar moeder toe en drukt een kus op haar wang.
'Voel je je al wat beter?' Vraagt ze aan haar.

Haar moeder zucht en mompelt wat, maar Quinty kan het niet verstaan.

Sinds kort weet haar moeder dat haar echtgenoot met andere vrouwen gaat, maar ze zegt er niets over.
Quinty vraagt zich af waarom, maar waarschijnlijk wil ze hem niet kwijt.

Met zenuwen in haar onderbuik loopt ze weg van haar slapende moeder en pakt haar jas uit de gang om naar de winkel te gaan voor kaarsen.