Al snel loopt ze het trapje af richting de balie van de bibliotheek.
Allereerst ziet ze Elbracht die op een krukje achter een boek zit verscholen.
Ten tweede ziet ze een treurige blik in zijn ogen.

Quinty loopt zachtjes naar de balie en fluistert: 'Psst, Elbracht.'
De krant gaat omlaag en het bolle gezicht van Elbracht wordt zichtbaar.

'Ben jij niet dat meisje die mevrouw een keer meenam?' Zegt hij.

Quinty legt een vinger tegen haar mond en fluistert weer: 'Ssh, ik ben hier stiekem. En ja dat ben ik.'
Onder haar jas vandaan haalt Quinty een doosje donuts.
Elbracht staart er nieuwsgierig naar en Quinty begint weer te praten: 'We gaan het zo doen. Jij krijgt deze donuts. Dan krijg ik het boek van de legende van M én niemand krijgt te weten dat ik hier was.'

Elbracht knikt en grist de donuts uit haar handen.
'Snel. Ik heb weinig tijd.' Zegt Quinty.

Elbracht hobbelt snel weg en komt na een tijdje terug met het dikke boek.
Hij schuift hem in de armen van Quinty en ploft neer op zijn kruk.
Hij rukt de verpakking van de donuts af en propt de eerste in zijn mond.

Quinty zucht en loopt naar een rij boekenkasten.
Ze kruipt achter de laatste in een hoekje en legt het boek op haar schoot.

'Nou, daar gaan we dan.'

Quinty opent het boek en begint te bladeren.
De bladzijdes schieten voorbij en dan ziet ze de bekende titel: Als Merdina niet aanvalt

Quinty ademt diep in en begint te lezen.
Reden een: ze heeft een plan om je langzaam en pijnlijk te laten sterven of plaaggeest je zolang dat je zelf het leven ontneemt.

Een koude rilling laat de haren in Quinty's nek omhoog staan.
Haar hart gaat sneller kloppen en licht trillend leest ze de tweede reden: op de dag van de volle maan neemt ze je mee de hel in.

Quinty zucht en ze rilt kort.
Haar haren zakken los van haar oren en met ingehouden adem begint ze aan reden nummer drie.

Reden drie *onmogelijk*: het kind van Merdina is wedergeboren en ze heeft je gevonden.

Quinty fronst haar wenkbrauwen.
Ze herleest de zin en veegt langzaam haar haren achter haar oor.
Een witte hand komt op de bladzijde te liggen.
Geschrokken kijkt Quinty omhoog en ziet Merdina.
Ze zit op haar knieën met haar hand op het boek.

Vragen suizen door Quinty's hoofd.
Tranen staan in de ogen van Merdina en met een zucht zegt ze: 'Athela.'
Quinty snapt het niet en gefrustreerd legt ze haar handen op het gezicht.

'Ik begrijp het niet.' Fluistert ze.

Twee koude handen pakken de polsen van Quinty vast en leggen ze op haar schoot.
Merdina pakt het kettinkje met de roos vast dat om Quinty's nek bungelt en maakt hem los.

Het zilver glimt in het licht en Merdina legt het in haar hand en brengt haar andere hand naar haar eigen nek.

Een zilver roosje aan een draadje, precies dezelfde als die van Quinty, komt tevoorschijn.

Met een knoop in haar maag staart ze naar Merdina.
'Je bedoelt...' begint ze met een overslaande stem. 'Dat ik...'

Woorden zijn niet nodig. Een blik van Merdina en Quinty wist het al.
'Athela.' zegt Merdina weer. Ze legt haar koude hand op de wang van Quinty en glimlacht.
'Mijn Athela.'

Quinty kijkt in de ogen van Merdina en ziet vreugde. Er komt een warme gloed over haar wangen heen en haar blonde haren beginnen te stralen.
Ze trekt het hoofd van Quinty naar de hare en drukt een kus op haar voorhoofd.

'Athela, mijn verloren dochter.'

Een licht vult de kamer.
Langzaam trekt het over de huid van Quinty en Merdina.
Het felle licht verblind moeder en dochter.
Een luide klap weerklinkt en alles wat er nog ligt is een leeg boek, dat ooit de legende van M vertelde.

Authors note:

No worries. Het verhaal is nog niet afgelopen :)