'Als het een meisje wordt krijgt ze jou mooie haren.'

Merdina kan een glimlach niet onderdrukken en trekt haar benen omhoog, waardoor ze volledig tegen Ghibe aanligt.

'Waarom ben je zo gelukkig?' Vraagt ze.

Ghibe lacht zachtjes en zegt: 'Omdat jij mij gelukkig maakt.' Hij tilt haar omhoog en pakt haar schouders vast. 'Ik hou van jou, Merdina.'

Merdina pakt de handen van Ghibe en houdt ze stevig vast.
Ze kijkt naar Ghibe die haar liefdevol aankijkt.
'Ik ook van jou.'

Ghibe drukt een zoen op haar voorhoofd en legt een hand op haar buik.
Merdina glimlacht.

'Het enige wat we moeten doen is het verbergen voor mijn vader.'
De blik in haar ogen komt ernstig te staan en ze gaat rechtop zitten.
'Dat is erg belangrijk.'

Gespannen doet ze haar handen over elkaar en staart naar de grond naast haar.

'We verzinnen er wel iets op. Heb je enig idee hoe lang je al in verwachting bent?'
Ghibe pakt een hand van Merdina hoopvol aan en wrijft zachtjes over de palm van haar hand.

'Twee maanden ongeveer.' Zegt ze zachtjes.

Ghibe glimlacht en zucht.
'Over nog twee maanden wordt het zichtbaar. We moeten...'
Hij denkt diep na en draait een blonde lok van Merdina om zijn vinger.

'We moeten weg hier.'

Merdina kijkt hem geschrokken aan.
'Maar hoe zit het dan met onze familie?' Zegt ze angstig.

Ghibe kijkt haar diep in de ogen en zegt: 'kiezen we voor het belang van ons kind of van de grootouders die het willen achterlaten?'

Een begrijpende blik staat in Merdina's ogen.
'Ik begrijp je, mijn liefste.' Zegt ze.

Tevreden trekt hij Merdina naar zich toe en drukt een kus op haar lippen.
'Zullen we voor de komende twee maanden gaan voorbereiden en dan vertrekken?' Vraagt hij.

Merdina zucht en knikt.
'Ik zal mijn best doen.'

                                  •
  Twee en een halve maand later

'Ghibe. We moeten echt vertrekken.'

Jammerend sluit Merdina zich in de armen van haar geliefde en zegt: 'Mijn ouders krijgen iets door en je kan het zien. Ik moet hele wijde kleren dragen.'

Tranen glinsteren in haar ogen en Ghibe trekt haar tegen zich aan.
'We gaan, mijn liefste. Ik heb alles.'

Hij drukt een kus op haar voorhoofd dat tot geruststelling leid en loopt gehaast weg.

Merdina loopt ook terug naar haar huis en sluipt het huis binnen.
Zo goed en kwaad als het gaat komt ze bij haar kamer en pakt de mand met spullen die ze heeft ingepakt.

Ze hurkt en voelt hoe haar baby een schopje geeft.
Ze schrikt en voelt aan haar buik.
Ze krijgt een brede glimlach en pakt de mand op van de grond.

Ze neemt een korte en laatste blik op haar lege kamer en loopt naar beneden toe, waar haar ouders nog steeds zitten.

'Waar ga je heen op dit late uur?' Vraagt haar vader met een zware stem.

Angst bekruipt Merdina en haar nieuwe moederinstinct slaat alarm.
Ze ademt diep in en zegt kalmpjes: 'Ik had met een vriendin van mij afgesproken samen te eten bij de kerk.'

Ze kijkt naar de kerk vanuit het raampje en ziet het silhouet van Ghibe.

'Ik geloof er niks van.' Antwoordt haar vader.
Hij staat op en direct deinst Merdina achteruit.
'Jij gaat helemaal nergens heen, jongedame.' Met een strenge blik in de ogen stapt hij langzaam op haar af.

'Vader. Ik ga alleen maar eten.'

Hij knijpt zijn ogen samen en wil de mand openen, maar haar moeder valt hem in de reden: 'Laat haar nou eens gaan. Het is goed als ze omgaat met leeftijdsgenoten die naar dezelfde kerk gaan.'

Een grom komt uit de mond van Merdina's vader en met lage stappen loopt hij weer naar zijn stoel.
'Als je over een uur maar terug bent.' Bromt hij.

Trillerig knikt Merdina en antwoord: 'Goed vader. Tot ziens moeder.'
Ze knikt kort en haast zich dan naar de deur.
Tranen wellen op en ze neemt nog een laatste blik op haar huiskamer.

Dan sluit ze de deur en loopt gehaast naar de kerk, waar Ghibe zich achter heeft verscholen.

Blij en ook wat ontzet loopt ze naar hem toe en zegt: 'De baby schopte.'
Ghibe lacht en legt een hand op Merdina's buik.

Hij krijgt een diepe frons in zijn wenkbrauwen.
'Jammer, het schopt niet meer.' Zegt Merdina.

Ghibe zucht en pakt de vrije hand van haar vast.
'Laten we gaan.'
Hij geeft een kort kneepje en Merdina glimlacht.

Samen verdwijnen ze achter de horizon.

Authors note:

Het volgende hoofdstuk is de epiloog ;)