Ik zit met mijn laptop voor me aan de eettafel. Ik adem een keer diep in en geef mezelf dan toch echt op voor de studie. Ik krijg ik de boeken morgen al binnen, dus dan kan ik beginnen. Nu ik, dankzij Shirley, mezelf er eindelijk toe heb gezet heb ik er ook best wel veel zin in. Ik glimlach en bel Suzie op. Ze vind het altijd leuk als ik haar bel.

"Hey Suus." Zeg ik als ze opneemt.

"Hey! Hoe is het daar?"

"Matthijs is vanmiddag weggegaan, maar ik heb mezelf zojuist eindelijk opgegeven voor die online studie." Suzie slaakt een gilletje.

"Wat goed van je! Wanneer komt Matthijs weer terug? Misschien kan ik dit weekend langskomen!" 

"Zondag komt hij weer terug, maar dat lijkt me leuk! Dat je vrijdag uit school naar mij toe komt ofzo!" Ik ben gelijk enthousiast, ondanks dat Matthijs zo vaak weg moet heb ik de meest fantastische mensen om me heen die dat wel weer opvullen. "Ik haal je hier dan wel van de trein."

"Ben je mal!" Roept Suzie dan. "Matthijs vermoordt me als hij erachter komt dat ik je auto heb laten rijden! Ik kom zelf wel!" Ik grinnik. Ik zie Matthijs er nog wel voor aan om dat ook echt te doen. 

"Ook goed, laat dan maar even weten hoe laat je bij mij thuis bent, dan zorg ik dat ik wat te eten in huis heb en Netflix ofzo aan staat. En dan 's avonds lekker uit eten." Ik hoor Suzie giechelen.

"Deal." Ik glimlach en ik begin op Netflix, die ik snel even opgestart heb op mijn laptop, al wat films en series op te zoeken die me wel leuk lijken om met Suzie te kijken. "Misschien kunnen we ook wel even gaan zwemmen ofzo. Dat hebben we al zo lang niet meer gedaan." 

"Dat zullen we dan wel weer zien. Ik loop hier nog steeds gewoon rond met een dikke bolle buik." Ik hoor Suzie wat mompelen. "Moet je geen huiswerk maken voor morgen?"

"Ja..." Ik lach.

"Ga dat dan maar snel doen!" Ik zie je morgen wel verschijnen!" We zeggen gedag en ik verbreek de verbinding en leun dan achterover in de stoel. Ik voel weer een steek en ik heb dit keer een paar minuten nodig voordat ik weer normaal op kan staan. Ik besluit maar even op bed te gaan liggen. Met mijn dagboek op mijn schoot ga ik op mijn bed zitten met een hele zak met dropjes. Ja, ik ben verslaafd aan dropjes.

'21-9-16
Lief dagboek,

Ik ben net wakker geworden op de kamer van Fleur. Ik ben de hele nacht gebeld door pap en mam. Ze weten dat ik ergens in Amsterdam, maar ze weten natuurlijk niet precies waar.........'

"Goedemorgen." Zeg ik als ik aangekleed beneden komt. Ik was tegelijkertijd met Fleur opgestaan die om zeven uur wakker werd omdat ze gewoon naar school moet. 

"Hey." Zegt Matthijs met een glimlach en ik glimlach terug. "Goed geslapen?" Ik knik. "Zou je mee willen naar de training? Ik ga zo heen."

"Ja leuk!" Zeg ik glimlachend en ik ga zitten. Matthijs gaat staan en trekt mij gelijk weer overeind. 

"Wij gaan, anders kom ik te laat." Ik wil mijn mond open doen om te beginnen over het ontbijt, maar doe hem dicht omdat het onbeleefd is om erover te beginnen. "Ik zou vandaag meerijden met Heiko, een van de mannen van het eerste." Ik knik als er een auto voor de deur staat en Matthijs de deur van de achterbanken voor me open doet en na mij instapt. "Heiko, Lieke. Lieke, Heiko." Hij stelt ons heel even snel aan elkaar voor en ik grinnik. 

"Hallo." Zeg ik. Hij knikt en hij en Matthijs beginnen een heel gesprek over de training. Ik glimlach als ik zie hoe enthousiast Matthijs is. Het is gewoon schattig. Heiko draait de auto de parkeerplaats van 'de Toekomst' op en Matthijs gebaart me dat we er zijn en dat ik uit mag stappen. Ze lopen naar het veld en ik ga aan de rand staan. Ze beginnen met een warming up en ik leun op het hek. Na een kwartiertje komt een van de mannen, nou ja, jongens van het eerste elftal naar me toe en stelt zich voor.

"Justin." Ik glimlach beleefd en schud zijn hand. "Je bent met Matthijs mee toch? En je gaat vanavond ook zijn debuut bekijken in de Arena?" Ik kijk hem met grote ogen aan.

"Pardon?" Justin kijkt gelijk schuldbewust. "Hij gaat wat doen waar?!" Justin kijkt snel over zijn schouder of Matthijs het heeft gezien, maar de kust is veilig.

"Doe maar alsof je het nog niet weet!" Ik kijk Justin verontschuldigend aan. 

"Ik kan niets beloven, maar ga nu maar snel weer trainen." Justin draait zich om en traint verder en ik kijk geïnteresseerd naar alles wat ze doen. Een klein uurtje later zijn ze klaar omdat ze vanavond natuurlijk moeten spelen. Matthijs komt op mij aflopen en ik probeer streng te kijken. "Matthijs de Ligt." Begin ik en vanuit mijn ogen zie ik Justin weglopen, hard ook, maar met een grijns op zijn gezicht. "Wanneer dacht jij te zeggen dat je zeker weet dat je vanavond je debuut gaat maken?" Matthijs kijkt in eerste instantie verbaast, maar begint dan te grinniken.

"Het was de bedoeling dat je er pas achter zou komen als de selectie het veld op zou komen." Ik frons en al snel dringt het tot me door. 

"Je staat in de basis?!" Roep ik en ik sla mijn hand voor mijn mond. "Je staat in de basis?" Zeg ik, nu op een normaal volume. Matthijs knikt en ik vlieg hem om de nek. "Topper!" Zeg ik en hij tilt me op, nadeel van klein zijn, hij is minstens anderhalve kop groter. Hij zet me weer neer en ik kijk hem aan. "Ben ik even blij dat ik er vanavond bij ben!" Matthijs glimlacht als een idioot en ik doe niets anders. Even vergeet ik wat mij boven het hoofd hangt, maar ik weet dat dit alles wat mij te wachten staat driedubbel en dwars waard is.

Die avond zit ik met Matthijs, zijn familie en zijn vrienden bij elkaar te wachten tot de spelers het veld op komen voor de wedstrijd. Ze hebben de warming up al gedaan, dus als ze zometeen het veld betreden gaat de aftrap ook na een paar minuten genomen worden. Matthijs was de hele dag super vrolijk, maar naarmate de wedstrijd dichterbij kwam werd hij wel nerveuzer, tot hij hier op het veld kwam. Volgens mij vallen de zenuwen nu wel mee. Hij was zo relaxt bezig met de warming up, dat ik het me amper voor kan stellen dat hij nu in de catacombe dood gaat van de zenuwen. De jongens komen het veld op en ik kijk naar Matthijs. Zijn gezicht is gespannen, maar ik denk dat het eerder door de focus komt dan door de spanning. Naast mij is Fleur Matthijs al aan het aanmoedigen en ze kijkt met een grote glimlach naar mij. 

"Matthijs vindt het echt leuk dat je er bent. Dat heeft hij mij vertelt." Ik glimlach en pak haar hand in de mijne en knijp er zachtjes in. Ze moeten tegen Willem II, een team dat Ajax normaal gesproken wel aan zou moeten kunnen, maar ik hoop voor Matthijs dat het een officieel debuut wordt dat hij nooit zal vergeten. Dat zal hij sowieso niet, maar ik hoop voor hem dat hij er ook een goed gevoel aan overhoudt. Dat verdient hij. 

De eerste helft begint en niet heel veel later wordt er gescoord door Ajax, vanuit een corner. Bazoer schiet hem erin. Ik en Fleur springen elkaar in de armen en we gaan helemaal los. Tien minuten later is Ajax voor de zoveelste keer bij het doel van Willem II. Ik en Fleur knijpen elkaars handen zowat fijn en dan, net als Tete door wil lopen met de bal trapt een van de mannen van Willem II hem over de achterlijn. Alweer een corner voor Ajax. Ik bijt op mijn lip en wacht geduldig af tot de corner genomen wordt. Hij vliegt richting het doel en wordt door iemand van Ajax ingekopt. In de paar seconden dat hij van de grond af kwam kon ik hem prima zien: Matthijs was degene die de bal in het net kopte, voorbij de keeper. Ik zag zijn blonde koppie boven de rest uit komen. Ik zie hoe hij naar Ziyech rent en hem een knuffel geeft en vervolgens met zijn team begint te vieren. Wij gaan helemaal los, nog erger dan toen Bazoer hem er nog maar tien minuten geleden in knalde.

"Hij heeft het gedaan!" Roept Fleur. "Hij heeft gescoord!" Matthijs' naam wordt door het stadion omgeroepen en ik ben zo trots op hem. De hele wedstrijd speelde hij al goed en de wedstrijd is nog niet eens zo heel ver onderweg. Ik en Fleur hebben samen de dikste lol en Vivian, Matthijs' moeder, doet met ons mee, al is zij een heel stuk rustiger dan ons. Frank en Wouter hoef ik niet eens over te beginnen, die hebben gewoon ergens een draadje los. We springen, gillen, schreeuwen, dansen. Al met al gaan we helemaal door het dak.

xxx

Als de wedstrijd af is gelopen in een eindstand van 5-0 voor Ajax ga ik met familie de Ligt mee naar huis. Matthijs komt later om samen met zijn familie ook nog even zijn debuut te vieren. 

"Lieke, zou je me even kunnen helpen?" Ik knik en loop achter Vivian naar de keuken waar we voor iedereen wat te drinken in schenken en popcorn en chips in schaaltjes doen. Ik heb een aantal schaaltjes in mijn hand en Vivian een dienblad met de drankjes. Als we allemaal zitten wordt aan mij gevraagd wat over mijzelf te vertellen.

"Nou, ik ben zestien. Ik kom uit ten Boer, een dorpje bij Groningen. Ik zit nu in vijf vwo en kijk regelmatig naar de Ajax wedstrijden met de vader van mijn beste vriendin." 

"Waarom met de vader van je vriendin?" Ik begin te glimlachen.

"Ik kom uit een familie met Groningen fans... Ik zit er als Ajacied een klein beetje ongemakkelijk tussen en meestal komt de tv niet aan op de wedstrijd van Ajax, dus ik vlucht dan maar naar mijn tweede thuis en de plek waar ik veilig de wedstrijden van Ajax kan kijken." 

"Hoe heb je Matthijs eigenlijk leren kennen?" Ik begin het verhaal te vertellen, maar ik laat de echte reden dat ik mee ging achterwege.

"Och tuurlijk! Dat was jij op dat feestje." Realiseert Vivian zich ineens en ik gniffel.

"Waar waren wij dan?" Vraagt Fleur die zich niet kan herinneren dat ze mij al een keer eerder heeft gezien voor gisteren.

"Jullie waren er niet, jullie gingen toen iets met jullie vader doen." Fleur knikt, dat verklaart het.

"Ach je hebt me nu ontmoet." Zeg ik met een knipoog. "Dus al met al heeft het niet heel veel verschil gemaakt, misschien had ik wel helemaal niet durven komen als ik je al gekend had. Dan had ik zo bang geweest voor het kleine zusje van Matthijs, dat ik niet had gekomen." De schaaltjes met popcorn en chips raken naarmate de tijd voorbij gaat leeg en ik en Vivian zijn net bezig om de alweer lege schaaltjes te vullen als de voordeur open gaat. Even later komt Matthijs de kamer in gelopen en Fleur is als eerste bij hem. Ik wacht tot hij zijn familie heeft gehad en dan loop ik naar hem toe.

"Hey topper!" Zeg ik en ik geef hem een knuffel. "Dat was me toch een debuut!" Matthijs grinnikt. "Hoeveel kunnen nou zeggen dat ze scoren als ze hun debuut maken?"

"Meer dan je denkt."

"Maar hoeveel doen dat op hun zeventiende in het eerste van Ajax?" Red ik mezelf nog aardig en Matthijs begint te lachen. 

"Punt gesnapt, niet veel." Ik grijns tevreden en ga op de bank zitten. Matthijs komt naast me zitten en vertelt over de wedstrijd, van hoe hij hem mee had gemaakt vanaf het veld. Tegen de tijd dat hij een beetje uitverteld is is het al na middernacht en stuurt Vivian Fleur en Wouter naar boven.

"Ik weet niet wat jullie van plan zijn, maar wij gaan allemaal naar boven." Ik wil ook opstaan omdat ik bij Fleur op de kamer lig en haar niet wakker wil houden als ik later naar boven ga, maar Matthijs denkt er anders over.

"Wij blijven nog even beneden." Niet dat ik het erg vind om nog even alleen te blijven met Matthijs, maar ik ben hier de gast en ik wil ze niet dwars zitten. Vivian knikt en loopt dan als laatste ook weg, waardoor ik met Matthijs achterblijf. "Bedankt dat je er was." Ik glimlach terwijl mijn hart sneller begint te kloppen.

"Ik vond het leuk dat je me vroeg en ik vond het fantastisch dat ik bij je debuut mocht zijn." Ik kijk Matthijs aan en hij trekt me naar zich toe. Ik leun met mijn hoofd tegen zijn brede borst en geniet van het moment. 

"Zonde dat je morgen alweer naar huis moet." Ik knik. "Kom je snel weer?" Ik slik.

"Dat moeten we nog even zien." Matthijs laat me los en kijkt me diep in mijn ogen aan. 

"Als jij niet kan komen, dan kom ik wel naar jou toe." Ik voel me warm worden van binnen en al snel ontploft er een bom in mijn buik als Matthijs lippen plots op die van mij zitten. Zijn hand houd hij tegen mijn wang terwijl ik die van mij langzaam naar zijn nek breng. We trekken terug en ik kijk met een blosje op mijn wangen hem aan. Hij glimlacht en trekt mij weer tegen zich aan. Ik adem een keer diep uit en sluit mijn ogen en dat is hoe wij in slaap vallen.

---------

Als ik met een glimlach mijn dagboek op mijn schoot leg en de zak met dropjes op mijn nachtkastje leg kijk ik op mijn wekker. Het is al zeven uur, maar zin om te gaan eten heb ik nog niet. Ik zucht en kijk naar de lege plek naast mij en dan naar mijn buik. Nog even en dan ben ik niet meer alleen als Matthijs weg is. Dan heb ik een kleintje die bij me is als hij weg is, die ik in mijn armen kan nemen als ik hem mis. 

Beneden gaat de bel en ik sta op. Ik loop de trap af en door het raampje van de deur zie ik Fabiënne al staan, de vriendin van een van Matthijs' teamgenoten, zowel van Ajax als het Nederlands elftal.

"Hey Fabiën!" Zeg ik als ik de deur open heb gedaan. "Lang niet gezien!" 

"Ik heb het de laatste tijd ook zo druk met allemaal nachtdiensten..." Fabiënne werkte als verpleegster in een ziekenhuis.

"Arm kind, kom binnen!" Ik hou de deur uitnodigend open en Fabiënne stapt binnen. "Hoe gaat het?" We lopen naar de woonkamer en ik loop naar de open keuken en kijk hoe ze op de bank gaat zitten. "Wil je ook wat drinken?"

"Ja lekker, koffie graag." Ik knik en begin een pot koffie te zetten. "Het gaat goed, als je bedenkt hoe weinig slaap ik de afgelopen weken heb gehad, gaat het heel goed. Met jou? Je hebt al een flinke buik zo te zien."

"Toch moet ik nog twee maanden, maar naar omstandigheden gaat het goed. Suzie komt me gezelschap houden dit weekend, dus ik ben ook niet alleen." 

"Dat is fijn." Zegt Fabiënne met een zucht. "Dat betekent..." Ik frons.

"Dat betekent wat?" Ze begint snel over een nachtdienst van een paar dagen geleden. "Matthijs heeft je gevraagd een oogje in het zeil te houden, of niet?"

"Hij bedoelt het goed." Ik begin te lachen. "Je vind het niet erg? Ik was bang dat je het vreselijk zou vinden."

"Zo is Matthijs gewoon." Ik haal mijn schouders op. "Ik vind het wel lief, ook al kan het soms vervelend zijn." De koffie is inmiddels klaar en ik schenk twee kopjes in. In die van mij doe ik een zoetje en een klein scheutje melk en roer hem even goed. Ik weet dat Fabiënne er niets in heeft, dus met de twee kopjes loop ik daarna naar haar toe en geef haar haar kopje aan. "Alsje."

"Dankje." 

"Hoe gaat het met Matthijs eigenlijk? Ik heb doorgekregen dat er teams voor hem in de rij staan, maar hoe gaat hij er mee om?" Ik zucht en Fabiënne heeft gelijk door dat ik er mee zit.

"Ik maak me er eigenlijk heel veel zorgen om..." Fabiënne schuift wat dichter naar me toe. "Hij heeft zijn maximale bereikt binnen Ajax en hij is op zoek naar nieuwe uitdagingen, en hij heeft er genoeg voor hem klaar liggen binnen andere clubs, maar hij wil niet naar een andere club binnen de eredivisie omdat Ajax zo'n grote plek heeft in zijn hart en hij wil vanwege mij niet naar het buitenland. Ik heb hem zo vaak geprobeerd te vertellen dat ik prima met hem mee naar het buitenland wil, maar hij wil het niet horen..." Ik schud mijn hoofd. "Ik weet dat hij er mee zit, maar hij wil er niet over praten en als we dat niet snel doen zit hij nog weer een seizoen bij Ajax en dat gaat hem niet veel goeds brengen ben ik bang..." Ik kijk haar met tranen in mijn ogen aan. "Ik weet dat als ik niet zwanger had geweest, dat hij dan al veel sneller de keuze zou hebben gemaakt voor het buitenland, misschien niet zonder tegensputteren, maar ik denk wel dat hij het zou doen..." Fabiënne legt haar hand op mijn been en kijkt me aan.

"Het komt wel goed Liek... Heeft hij al een gesprek met Peter gehad?" Ik knik. "Niets er aan veranderd?" Nu schud ik mijn hoofd.

"Het heeft helemaal niets veranderd. Peter heeft mij gevraagd om Matthijs zoveel mogelijk te helpen, maar hij laat mij niet helpen!" Zeg ik gefrustreerd en de tranen kan ik niet langer tegenhouden. "Let hier niet op." Zeg ik half lachend. "Dit komt vooral door de zwangerschap." Fabiënne begint te lachen en loopt naar de keuken. Al snel komt ze terug met een doos vol tissues. 

"Dan zul je deze zeker nodig hebben." Ik begin nu ook te grinniken.

"Ik ben bang van wel." Fabiënne trekt me tegen haar aan en ik blijf rustig zo zitten. Ik heb dit even nodig, een knuffel van iemand die ziet dat ik me echt veel zorgen maak om Matthijs. "Ik wil gewoon dat hij een keer naar me luistert en me niet na drie seconden al afkapt..." Ik voel dat Fabiënne een keer diep inademt.

"Ik zal kijken of ik, de volgende keer dat ik die vent van je tegenkom, ik wat verstand in dat koppie van hem kan krijgen, want volgens mij heeft hij geen idee van hoe hard jij hieraan ten onder gaat." Ik haal mijn schouders op.

"Ik wil niet dat hij nog meer op zijn bordje krijgt, hij heeft al zo veel."

"Hij moet gewoon gaan inzien dat wat hij denkt dat het beste is voor jou en de baby, dat misschien wel helemaal niet het beste is, stress is niet goed voor jou, maar al helemaal niet voor die kleine."

Gepubliceerd: 21 mei 2017

Bewerkt: 29 januari 2019