'Willen alle mensen die met ons meegaan aan de linkerkant gaan staan? Dan mogen alle mensen die zeker weten dat ze niet mee willen terug gaan naar hun dagelijks leven. Alle mensen die nog niet zeker zijn wat ze willen kunnen aan de rechterkant gaan staan,' riep Ashling boven het geroezemoes van de menigte. Juule was positief verrast naar hoeveel mensen aan de linkerkant gingen staan, de groep aan de rechterkant was kleiner dan de mensen die zeker waren, maar de groep was nog steeds best groot. Er waren maar een aantal mensen die wegliepen, waarvan het vooral rijke mensen waren.

'Wat nou als wij allemaal ons klaar gaan maken en andere mensen gaan regelen om mee te gaan? Dan zijn we hier terug voordat de zon op vier uur staat,' riep een vrouwelijke stem vanuit de achterkant van de linker groep.

'Dat vind ik een goed plan, prinses Juule en ik zullen ook de laatste dingen voorbereiden en dan zien we iedereen die mee gaat op deze plek om vier uur,' zei Ashling. Langzaam druppelde de menigte weer weg.

'Wat moeten wij eigenlijk nog voorbereiden?' vroeg Juule toen alleen hun twee er nog stonden.

'Eten' antwoordden Ashling kort maar bondig. Met grote en snelle passen begon Ashling richting de winkelstraat te lopen. Juule probeerde haar al rennend met haar kleine beentjes bij te houden.

'Wat voor eten moeten we gaan halen?' vroeg Juule toen ze naast haar rende.

'Van alles zodat we de mensen die zelf geen eten hebben kunnen voeden. Als je de koningin wil worden zul je nu een goede indruk achter moeten laten. Anders zullen ze ons sowieso niet helpen,' antwoordde Ashling. Dit antwoord zette Juule aan het denken, het besef was haar binnengekomen dat zij koningin zou worden als dit hele plan zou lukken. Ze vroeg zich af of ze er niet veel te jong voor was en was bang dat ze het niet goed zou doen.

'Maar als dit hele plan dan lukt, word ik dan koningin?' vroeg Juule zachtjes.

'Dat is wel de bedoeling ja, echter zal je nu nog wel te jong zijn om het zelf te doen zoals onder andere je vader het nu doet. Iemand zal je helpen, zoals bijvoorbeeld Faolan,' vertelde Ashling. Dit gaf Juule wel wat rust, ze zou het nu nog niet alleen hoeven te doen. 'Maar hoezo vraag je dit? Als je toch geen koningin wil worden kunnen we nu net zo goed terugkeren,' voegde Ashling toe na een ongemakkelijke stilte.

'Jawel, ik was gewoon bang dat ik nog te jong ben om het helemaal zelf te doen,' legde Juule uit.

'Dat snap ik wel, maar het lijkt me vreemd als jij het allemaal zelf zou moeten doen. Je hebt nog helemaal geen training gehad en je hebt sowieso nog niet zo veel kennis in het leven, je bent tenslotte pas tien,' zei Ashling. Juule gaf een knikje als antwoord. 'Zie je die bakkerij daar? Daar gaan we straks zoveel mogelijk brood halen,' vroeg Ashling om het gespreksonderwerp te veranderen.

'Die zie ik ja, ik hoop dat ze nog genoeg broden beschikbaar hebben,' antwoordde Juule. Ashling begon haar stap te kalmeren nadat ze zich realiseerde dat Juule mee moest rennen.

'Goedendag meneer, ik heb misschien een raar verzoek, maar kan ik alle broden krijgen die u op dit moment in uw winkel klaar hebt liggen?' vroeg Ashling aan de bakker toen ze de winkel ingekomen waren.

'En heeft u nog een voorkeur aan soort of mag gewoon alles? Dus gezuurd en niet gezuurd?' vroeg de bakker geschokt van het verzoek.

'Gewoon alles, we hebben zoveel nodig als u heeft,' antwoordde Ashling. Juule deed haar best om niet te lachen door de gezichtsuitdrukking van de bakker. De bakker begon met alle broden die achter hem op een plank lagen, daarna liep hij door een deur en kwam hij terug met nog meer broden. Alle broden legde hij op de toonbank.

'Bedankt,' zei Ashling terwijl ze munten op de toonbank legde. 'Zou dit genoeg zijn?' vroeg ze.

'Zeker, u ook bedankt,' antwoordde de bakker. Met alle broden in een grote tas liepen ze weer naar buiten en gingen ze door naar de slager, groenteboer en kaasboer.

Juule en Ashling liepen ruim voor de tijd dat ze hadden afgesproken weer terug naar de afgesproken plek. Toen ze daar aankwamen hadden de eerste mensen zich al verzameld. De mensen die er al waren zagen er vooral arm uit, alsof ze geen beter plek hadden om nu te zijn.

Langzaam begonnen de menigte die er eerder was weer terug komen, echter sloten er dit keer nog veel meer mensen aan. Juule keek haar ogen uit hoe de volledige breedte van de straat geblokkeerd werd door mensen.

'Dames en heren, mag ik u allen danken dat u hierheen bent gekomen om ons te helpen op deze missie,' begon Ashling. De menigte werd er op slag stil van. 'Zoals u waarschijnlijk allen kan zien is staat de zon vandaag al te laag om nog te gaan vertrekken naar het klooster. Daarom lijkt het ons het verstandigste om bij zonsopgang morgen te verzamelen, we zullen dan eerst met zijn alle eten en daarna op pad gaan naar het klooster. Ieder die hier in de stad een huis heeft kan daarna voor de nacht terugkeren, voor ieder die dat niet heeft hebben wij voor de nacht een slaapplek,' was Ashling aan het vertellen. Juule keek haar aan met een verbaasde blik toen ze vertelde over de slaapplek, daar wist ze zelf niks van.

'Voor ieder die het plan nog niet kent zal ik hem nu opnieuw uitleggen, daarna zal ik eventuele vragen beantwoorden. Ieder die als snapt en een eigen slaapplek heeft kan nu naar huis keren om zoveel mogelijk slaap te pakken, blijven is natuurlijk ook geen probleem,' ging Ashling verder.

~

'Ik kijk er naar uit om met u allen morgen aan deze reis en missie te beginnen,' zei Ashling toen ze haar praatje af had gemaakt. 'Wij zullen nu met alleen die zelf geen slaapplek hebben naar de plek gaan die wij geregeld hebben, de rest zal ik morgen allemaal weer zien,' eindigde Ashling.

Ashling pakte de tas die naast haar lag weer op en begon te lopen. Juule ging direct naast haar lopen en de menigte die nog over was liep achter hun tweeën. Na een aantal minuten stopte Ashling voor een kerk die er verlaten uit zag. Juule wist nog steeds niet waar Ashling wou overnachten, en wist überhaupt niet eerder dan de menigte dat dit plan er was.

'Achter u ziet u een verlaten kerk, hier zullen wij vannacht overnachten. Alle zitplekken en ander meubilair is weg uit deze kerk waardoor wij een grote lege ruimte tot onze beschikking hebben. Binnen in de kerk liggen kleden en kussens die u kunt gebruiken om vannacht comfortabel te slapen,' legde Ashling uit. De reactie vanuit de menigte was verschillend maar de meeste waren toch wel blij dat ze een dak over hun hoofd hadden voor de nacht.

Het glas in lood maakte patronen op de lege kerkvloer. In een hoek lag een hele stapel van kussen en kleden. De mensen snelde naar de stapel, haalde er wat van uit en begonnen hun slaapplek voor de nacht klaar te maken.

Juule volgde Ashling naar een verhoging in de kerk, waar ze samen hun slaapplek klaar begonnen te maken. De stilte die er was toen iedereen begon langzaam weg te gaan en de eerste gesprekken tussen de mensen daar begonnen op gang te komen.