Juule werd wakker gemaakt door Ashling die aan haar lichaam zat te schudden. Terwijl ze haar ogen open deed zag ze door de grote kerkramen dat de lucht nog pikzwart was. Het liefst zou ze zich nog een keertje omdraaien maar dat gaat niet, er staat een avontuur op haar te wachten. De meeste mensen in de kerk waren al wakker en waren bezig om de kussens en kleden terug te leggen op de stapel die er ook lag toen ze hier gister binnen kwamen.

'Goedemorgen Juule,' zei Ashling.

'Goedemorgen Ashling, denk je dat we vandaag het klooster al bereiken?' vroeg Juule.

'Ik denk dat we vandaag nog ergens een kamp moeten opzetten en dan hoop ik wel dat we het morgen kunnen bereiken,' vertelde Ashling.

'Goedemorgen prinses Juule en Ashling,' zei een vrouw die naar hen toegekomen was.

'Goedemorgen mevrouw, heeft u goed kunnen slapen?' antwoordde Ashling.

'Zeker, heel erg bedankt voor het onderdak, ik zal uw nobelheid niet vergeten,' zei de vrouw.

'Het is echt geen probleem, ik ben vooral erg blij dat u wil helpen om Juule koningin te maken,' zei Ashling terwijl ze de hand van de vrouw vast hield.

'Ik doe het maar al te graag, ik vertrouw erin dat Juule later een goede koningin worden,' zei de vrouw voordat ze zich omkeerde om terug naar de andere mensen te lopen.

'Bedankt,' bracht Juule nog snel zachtjes uit, ze wist niet zeker of de vrouw het gehoord had.

'Ik hoop dat u allen goed geslapen heeft, we zullen nu terugkeren naar het afgesproken punt waar we de andere mensen weer zullen ontmoeten, we met zijn alle kunnen ontbijten en kunnen beginnen aan onze tocht. Juule en ik hebben eten voor ieder die het zelf niet heeft of niet kan betalen,' vertelde Ashling aan alle mensen. Ashling en Juule liepen naar de grote kerk deuren en haalde de houten balk van de deur af die ervoor had gezorgd dat niemand verder binnen kon komen.

Langzaam ging de krakende kerkdeur open, het onthulde een zwarte wereld met kleine lichtpuntjes van kaarsen en sterren. Ashling pakte twee kaarsen die naast de deur stonden en stak ze aan, een van de kaarsen gaf ze aan Juule.

'Zo kunnen we beter zien waar we lopen en raken de mensen ons minder snel kwijt,' fluisterde Ashling in Juule's oor. Juule knikte als antwoord. Langzaam en voorzichtig liep de hele groep over de donkere paden, van de zon begon ook de eerste tekens te komen maar ze had nog geen plaats gemaakt voor de man.

Juule en Ashling gingen op een hooibaal zitten die aan de rand van het punt lag, de andere mensen namen rond hen plaats op de grond, enkele mensen zaten daar al toen ze aankwamen, andere kwamen nu aanwandelen.

Toen de maan plaats begon te maken voor de zon en de meeste mensen er waren, begon Ashling eten uit te delen aan ieder die zelf geen eten had. Juule zat ernaar te kijken en besefte zich dat Faolan echt slim was geweest om haar op pad te sturen met Ashling, Ashling wist wat ze aan het doen was en het zou zo kunnen lukken.

Her en der begonnen gesprekken te ontstaan tijdens eten, op andere plekken waren mensen volledig stil en zaten ze gewoon te genieten van hun eten. Voor sommige was dit de eerste maaltijd die ze in een lange tijd gehad hadden, voor andere was het normaal om altijd eten te hebben.

Juule genoot van het eten, al was het niet hetzelfde als in het kasteel. 'Dit is toch wel wat beter dan mijn soep hè,' grapte Ashling.

'Zeker weten,' antwoordde Juule met volle mond. 'Gaan wij straks verder op onze paarden?' vroeg ze.

'Ik denk dat dat wel het beste is, op die manier kunnen we de meeste spullen meenemen en ik verwacht niet dat jij het te voet zal redden, ik kan eventueel nog lopen zodat mensen die gewond raken op mijn paard kunnen,' legde Ashling uit.

~

De twee paarden met Juule en Ashling reden voorop, achter hen kwam een hele groep mensen, het was het grootste gedeelte van de bevolking uit het dorp. Juule had deze opkomst niet verwacht, maar ze was er zeker blij mee. Op haar gezicht stond een grote glimlach, het plan begon nu ook echt te lukken.

In de menigte werd veel gepraat en gelachen, het leek alsof iedereen de grootste plezier had. Ook Juule en Ashling hadden veel plezier met elkaar, ze hadden het over de grappige momenten vroeger.

'Weet je nog toen een paar van Faolans dronken vrienden het een goed idee vonden om op Nolan af te komen?' zei Juule.

'Ja, ik vraag me echt nog steeds af wat ze van plan waren om te doen. Zodra Nolan zijn zwaard uit zijn riem haalde, renden ze huilend terug,' voegde Ashling aan het verhaal toe.

'Of toen een van de kamermeisjes Nolan betrapte dat hij de schaal koekjes had gestolen en ze allemaal zat op te eten,' vertelde Juule.

'Heeft hij dat serieus gedaan? Ik kende dat hele verhaal niet' zei Ashling lachend.

'Ja, en hij weigerde daarna om de overgebleven koekjes terug te geven, wat later bleek omdat hij ze allemaal al op had,' zei Juule. Ashling was te hard aan het lachen om een reactie te kunnen geven.

'Stop, er is iemand gevallen!' klonk het opeens uit de menigte. Ashling liet haar paard stoppen waarop Juule volgde. Ashling gaf de teugels van haar paard aan Juule waarna ze door de menigte liep naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Juule probeerde te kijken wat er aan de hand was, maar ze kon er niks van zien.

Na een tijdje kwam Ashling weer terug lopen, op haar rug zat een vrouw niet veel ouder dan haar.

'Ze heeft waarschijnlijk haar enkel verzwikt dus ze zal voorlopig op mijn paard zitten, dan loop ik ernaast,' legde Ashling uit. Ze reden door tot de lucht roze begon te worden.

'Laten we hier het kamp op zetten,' riep Ashling over de menigte in de hoop dat iedereen het had gehoord. Ze stonden in een groot grasveld omringt met bomen. De taken werden al snel verdeeld, sommige zouden hout verzamelen andere zouden stenen verzamelen en weer andere zouden eten gaan koken. Alles werd zo snel mogelijk gedaan zodat ze zouden kunnen gaan slapen, ze zouden hun energie nodig hebben voor het tweede deel van de reis morgen.