'Ava, we moeten gaan.'

Ik werd kreunend wakker. Ik wreef in mijn ogen en keek op de wekker. Half 6? Wat was er dat ik er zo vroeg uit moest.

'Wat is er dan?'

'Chase's pack wordt aangevallen door vampieren.'

Opeens was ik klaarwakker. Vampieren? Zou die ene man daar ook bij zijn? Ik hoopte vurig van niet. Ik wist niet eens hoe die man eruit zag.

Even ter informatie, Chase is de Béta van de Moon Goddesspack en een van Jack's beste vrienden. Hij komt hier vaak om te gamen of te hangen met Danny, Collin en Jack.

'Ik kom eraan.'

Ik sprong bijna uit en bed en pakte vlug een setje met kleding uit de kast. Ik trok het aan en rende naar beneden. Daar waren Haley, Danny, Collin, Fall en Jack al op mij aan het wachten. We veranderden allemaal naar onze wolf en renden het packhuis uit. Een heel leger aan wolven kwam achter ons aan.

Het komt allemaal goed oké? Mindlinkte Jack mij.

Voor jou waarschijnlijk wel ja. Voor mij valt dat te betwijfelen. Mindlinkte ik terug.

Het was een enorm slachtveld op het pack gebied van Alpha Zayn, Chase's Alpha. Overal renden mensen gillend hun huizen uit. Allemaal zwarte flitsen schoten over het packgebied. Ik kroop bijna in angst weg. Bang om dezelfde man weer tegen te komen.

Sluit je ogen, Ava. Laat mij iets proberen. Hoorde ik oma zeggen.

Dus dat deed ik. Met dat ik dat deed voelde ik iets veranderen. Ik voelde me sterker. Alsof ik groeide. Toen het gevoel op was gehouden opende ik mijn ogen weer. Opeens was de grond een stuk verder weg. Ik was letterlijk gegroeid.

Met dit formaat zou je al een heel eind kunnen komen. Hoorde ik oma zeggen.

Bedankt, oma.

Jack keek mij bijna ademloos aan. Ik was nu groter dan hij. Iets wat bijna onmogelijk was. Grotere wolven dan Alpha's bestonden niet. Nu wel.

Ik voelde me opnieuw bekeken. En dat maakte me opnieuw niet uit. Ik schoot op de eerste de beste vampier af en tackelde deze. Ik drukte mijn nagel in zijn borst. In zijn hart om precies te zijn. De rest van de Blood Wolfspack was ook al begonnen met vechten. Toen viel me iets op. Waarom vocht het Moon Goddesspack zelf niet mee? Ik voelde mijn maag zich omdraaiden.

Jack, we moeten weg! Dit is een valstrik! Gilde ik via de mindlink.

Waarom dat? Ik snap je niet. De vampieren vallen toch aan? Hoorde ik hem verward vragen.

Begrijp je het dan niet?! Niemand van het Moon Goddesspack vecht zelf mee! Wij zijn de enigen! We moeten weg! Gilde ik.

Ik hoorde hem hard schelden. Vlak daarna hoorde ik zijn wolvengehuil. Iedereen trok zich terug. Ook ik wilde vlug wegrennen maar ik werd vastgepakt. Ik draaide mij om en zag een vampier staan. Zijn grijns beviel me helemaal niet. Maar dit was niet eens zomaar een vampier. Dit was Alpha Daniël! Ik kromp in elkaar van angst.

'Driemaal is scheepsrecht.' Grijnsde hij. 'Verander.'

Ik deed niks. Ik kon hem alleen maar geschokt aankijken.

'Ik vraag het nog een keer. Verander.' Siste hij. Hij kneep mijn nek bijna fijn.

He- piepte ik via de mindlink, maar ik kwam niet verder. Ik werd keihard op mijn hoofd geslagen. Ik zag het niet meer. Ik veranderde naar mijn mensenvorm. Alpha Daniël keek mij goedkeurend aan.

'Mooi. Nu kom je mee. Vrijwillig.' Siste hij.

'Nooit.' Gromde ik terug.

Ik ontving een harde vuist in mijn buik, op de plek waar nog altijd de wond zat. Ik schreeuwde het uit van de pijn. De tranen begonnen in mij op te borrelen.

Ava, waar ben je? Iedereen is er al. Mindlinkte Jack. Een moment later begreep hij het.

Waar ben je? Ik voel je pijn. Ik kom er direct aan.

Ik kreeg niet de kans om terug te mindlinken. Ik ontving een harde klap in mijn maag. Ik zakte in elkaar een kotste een lading bloed uit. Ik greep naar mijn buik.

'Bouw een schild om je heen. Ik voel dat die akelige mate van je en de rest van je vrienden hier naartoe komen.' Siste Daniël.

'Nooit.' Siste ik zwak terug.

Ik ontving nog een klap in mijn maag. Ik schreeuwde het uit en kotste meer bloed. Ik was er klaar mee. Ik kon me hier niet tegen verzetten.

Oma, help me.

Het spijt me, kindje. Ik kan niks beginnen tegen een vampier, maar ik ga kijken hoe ik je lichaam weer kan repareren. Hoorde ik haar geschrokken zeggen.

'Nog een keer. Bouw een schild!' Brulde hij. Ik deed wat hij vroeg.

Juist op dat moment kwamen Haley, Danny, Fall, Collin en Jack de hoek om rennen. Maar ik kon niks meer. Ik kon niks meer dan doen wat me gevraagd werd. Ze knalden alle vijf hard tegen het schild op. Alpha Daniël kreeg een enorme grijns op zijn gezicht.

Hij trapte me in mijn maag. Met zo'n harde snelheid dat ik achteruit schoot en tegen het schild aan knalde, vlak voor de ogen van Jack en de rest. Ik kotste er nog een lading bloed uit. Ik zag ze allemaal geschokt en angstig kijken. Ze waren inmiddels terug veranderd in hun mensenvorm.

Ik heb een manier kunnen vinden waardoor je sneller bloed aanmaakt. Dat zal wel nodig zijn. Vooral aangezien je nu ook aardig wat verliest. Vanaf nu kun je niet meer bewusteloos worden als je teveel bloed verliest. Tenzij je gebeten wordt door een vampier. Hoorde ik oma zeggen.

'Wat wil je dat ik doe?' Bracht ik er nog zwak uit. Ik bleef stil op de grond liggen.

'Nog niks. Ik neem je mee naar de vampierencellen. Daar bekijk ik wel wat ik ga doen. Maar eerst ga ik je lekker rondslingeren in deze barrière.' Grijnsde Alpha Daniël.

'Alsjeblieft. Nee!'

Ik sloot mijn ogen en liet mijn blauwe ogen verschijnen. Dit is de enige manier waarop je een vampier op kan laten houden. Ik kan ze niet vermoorden met mijn rode ogen, omdat ze zelf ook rode ogen hebben.

'Laat de controle los. Je laat het schild verdwijnen!' Brulde hij.

'Je gaat me nooit meenemen. Ik ga niet bij jouw zielige volkje in een cel liggen rotten.' Siste ik zwak.

Ik stak mijn hand uit en liet daar een enorm mes in verschijnen. Ik stond langzaam op en hield mijn ogen op hem gericht. Hij kon geen kant op. Nu was hij aan de beurt om angstig te kijken.

Ik zag dat er inmiddels al een enorme groep om ons heen was verzameld. De vampieren aan de ene kant en de wolven aan de andere kant. Ze stonden allemaal ademloos toe te kijken naar hoe dit gevecht zou verlopen.

'Je kan mij niet vermoorden. Je hoort bij ons. Je bent een bloedwolf. Wij leven voor het bloed.' Piepte Alpha Daniël.

Dat liet me twijfelen. Het was natuurlijk zo dat ik een wolf was maar aan de andere kant kloote het ook wat hij zei. Ze leefden voor bloed. En ik was het bloed zelf. Dat weerhield me niet lang van mijn twijfelen. Ik wilde hem vermoorden. Hij deed mij pijn, ik doe hem pijn.

'Het is klaar.' Siste ik.

Ik trok hem met de controle naar mij toe. Hij keek angstiger dan ooit tevoren. Ik liet hem stil in de lucht hangen en gooide het mes. Het stak recht door zijn hart.

'Je-ouders...' begon hij moeizaam. 'Houden van je.'