Met een onschuldig blik keek hij haar aan, ontelbaar veel radartjes in zijn hoofd draaiden op volle toeren.
Hij moest de volgende brief lezen.
"Vrijdag... en het waren er negen. Ik heb er inmiddels vier afgegeven." En er zeven gelezen, voegde hij er in gedachten aan toe.

Zijn moeders mond viel open.

"Oh Thijmen toch, dat is veel te snel!"

"Maar mam! Asjeblieft, ik móét die brieven afgeven, en snel!"

Ze schudde ongelovig haar hoofd, maar zuchtte zacht. "Goed. Morgenmiddag, om 14.00 uur mag je verder."