Hoofdstuk 32

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng


Edward pov.

Ik ren zo hard ik kan door het bos. Ik weet dat ik rondjes ren uiteindelijk ga ik maar zitten op een steen.

Als ik nu kon huilen zou ik het waarschijnlijk ook doen. Maar vampiers kunnen niet huilen.

Een hongerig gevoel voel ik opkomen en ik spits mijn oren. Een zacht gekraak hoor ik 40 meter van me vandaan. Snel draai ik me om en ren naar het dier.

Met twee handen draai ik de kop om en mijn tanden werpen zich in de nek van het dier en na drie minuten is het dier leeg.

Het hongerige gevoel verdwijnt een beetje. Ik leg het dier neer en ren door het bos opzoek naar nog een dier.

Mijn ogen speuren het bos door en mijn blik valt op een volwassen hert. Meteen kom ik in actie en sprint er met vampire speed naar toe en drink het dier leeg.

Als ik klaar ben veeg ik me mond af en ga zitten naast het beest.

"Dat had je vast nodig", hoor ik een stem achter me. "Ik knik en kijk mijn vader aan.

Carlisle komt naast me zitten en legt een hand op mijn schouder.

"Het komt vast allemaal wel goed", zegt hij. Ik trek een mwa gezicht en zeg: "Het ging eerst zo goed en nu is het weer voorbij" "Jongen, we gaan wel een andere manier vinden en als dat niet lukt dan moet je haar los laten", zegt Carlisle. Ik knik. "Loslaten is gewoon zo hard, en ze is mijn mate, hoe kan je nou je mate loslaten?", zeg ik.

"Dat moet je maar zelf uitvogelen, maar ik weet dat het moeilijk is", zegt Carlisle medelevend.

Ik kijk naar Carlisle. Mijn vader. Ik ben hem zo dankbaar dat hij me in zijn familie heeft genomen. Ik heb hem dat al zo vaak gezegd en hij zij daarop: "Geen dank zoon, ik ben blij dat ik zo'n zoon heb als jij"
Een glimlach komt op mijn mond.

"Zullen we weer terug gaan?", vraagt Carlisle. Ik knik en we roepen iedereen bij elkaar.

Met z'n allen rennen we terug naar huis.

Alice en Rose staan buiten bij de auto's te kletsen.

"Waarom zitten jullie niet binnen bij Bella?", vraag ik. "O, we wilden haar even met rust laten, ze is nu vast heel erg boos op ons en ik denk dat ze nu even geen zin in heeft als iemand van onze familie haar lastig valt", zegt Alice.

"Ja, daar heb je wel gelijk in", zeg ik. Maar ik ga nu toch naar Bella toe.

Ik wil net naar binnen lopen als ik merk dat Alice stil staat en ik weet meteen dat ze een visioen heeft, snel luister ik naar haar gedachten.

Als Alice uit haar visoen is zegt ze niks. Mijn mond staat open. Dit is fouten boel.

"Wat is er?", zegt Carlisle. "Wat heb je gezien?", vraagt Jasper die naar Alice kijkt.

Alice kijk naar mij en alle blikken gaan naar mij toe.

"De Volturi komt binnenkort", zeg ik. Iedereen schikt.

"Wat willen ze?", vraag Rose. "Dat weet ik niet", zegt Alice.

Opeens hoor ik iets in het huis en ik sprint het huis in. Gevolgd door mijn familie.

Het komt uit Bella's kamer.

Bella pov.

Mijn vinger gaat naar de groene knop en ik druk erop en ik hou de telefoon tegen mijn oor.

Na de tweede piep neemt er iemand op.

"Hallo, je spreekt met de Volturi familie", zegt een mannen stem.

"Ben jij Aro?", zeg ik stem. "Ja, ik ben Aro, maar mag ik vragen waarom je dit nummer belt", zegt Aro.

"Ik ben gevangen genomen door de Cullen's en ze laten me niet gaan", zeg ik verdrietig.

"O, zegt Aro. "Ben jij Bella?", zegt Aro. "Ja, dat ben ik.

"Oké, we komen binnen kort langs en dan bevrijden we je, maar hoe kom je aan dit nummer", zegt Aro snel.

"Nou, ik las een boek over jullie familie en dit nummer stond in dat boek", zeg ik.

"Oké..", zegt Aro.

"Bella, vertel niét dat je op dit nummer hebt gebeld", zegt Aro streng.

"Ja, natuurlijk doe ik dat niet", zegt ik boos.

"Oké, tot snel", zegt Aro.

"Doei-I", komt er uit mijn mond en ik schik van een harde klap. Edward stormt binnen en pakt de telefoon uit mijn handen.

"Wie is dit"? Zegt hij kwaad. Maar Aro heeft al opgehangen.

"Edward loopt boos naar mij toe en ik deins achteruit. "WAAR BEN JE MEE BEZIG!", zegt Edward boos en met een klein randje verdrietig.

"WIE WAS DAT?", schreeuwt hij naar mij.

Ik kruip naar achter. Edward gooit de telefoon op d grond. Ik kom hard tegen de boeken kast met mijn rug en de boeken kast valt om.

Een harde klap voel ik op mijn hoofd en ik zie zwarten plekken voor mijn ogen.

Een harde punt voel ik in mijn hoofd komen en ik zie zwart voor mijn ogen.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro