Edward pov.
Ik sta als een stambeeld naar Bella te kijken. Opeens realiseer ik me dat de kast valt en ik ben net te laat om de kast op te vangen. Met mijn hand smijt ik de kast van Bella af en pak Bella op. Haar ogen zijn gesloten. Ademt ze nog?
"Carlisle", schreeuw ik. En binnen geen twee seconden staat hij in de deuropening. Als hij mij ziet staan met Bella in mijn armen verandert zijn rustige gezicht in een serieuze. Hij rent naar me toe en legt zijn hand op Bella's hoofd.
"Ze leeft nog maar ze is bewusteloos en ze heeft een gat in haar hoofd", zegt hij.
Meteen ruik ik bloed.
"Leg haar op bed", zegt Carlisle, ik ga snel mijn tas pakken en ik ben zo terug", zegt hij en hij is al weg.
Ik leg Bella rustig op bed. Een kussen leg ik onder haar hoofd. Boven op haar hoofd bloed het heel erg en ik sprint op vampire speed naar de badkamer en pak een handdoek. Als ik terug kom in de kamer staat Carlisle al over Bella gebogen. Hij houdt een doek tegen Bella's hoofd. Ik laat de handdoek vallen en ren naar Bella toe.
"Hou jij deze doek even tegen Bella's wond dan kan ik haar even onderzoeken of ze niet ergens anders bloed", zegt Carlisle en ik pak de doek over van Carlisle en houdt hem tegen Bella's wond, op haar hoofd.
Als Carlisle Bella heeft gecheckt neemt Carlisle het weer van mij over.
"Het moet gehecht worden", zegt Carlisle. Ik knik en pak de cover die in de hoek van de kamer staat en geef het aan Carlisle. Carlisle maakt de tas open en haalt verband eruit en naald en draad. Als Bella mu wakker was zou je never nooit willen dat Carlisle haar hecht want ze haar naalden. Maar nu ziet ze dat niet en is het wat gemakkelijker.
Ik aai over Bella's wang.
Na een paar minuten is Carlisle klaar met hechten. Hij geeft Bella een prikje en stopt alle spullen weer in zijn tas maar voordat hij dat doet legt hij drie pillen neer op Bella's nachtkastje. "Voor de pijn", zegt hij als hij mijn vragende gezicht ziet.
"En nu?", zeg ik. "Ik heb haar een verdoving gegeven en een slaapmiddel dat pas eind van de middag is uitgewerkt", zegt Carlisle. Ik knik.
"Ik ben beneden, maar als je iets nodigt hebt roep me maar of Esme en we komen naar je toe", zegt Carlisle met een kleine glimlach. Ik glimlach terug en hij geeft me een klein kneepjes in mijn schouder en loopt de kamer uit.
Ik draai me om en ga naast Bella zitten
"Alles komt weer goed", zeg ik en een glimlach komt op mijn mond.

Bella pov.

~Droom~
Ik ben in een witte kamer en lig op een bed.
"Waar ben ik?", zeg ik.
Geen antwoord krijg ik.
Ik ga rechtop zitten en stap van het bed af en begin te lopen. Verder en verder loop ik weg van het bed.
Op een gegeven moment draai ik me om, en achter mij zie je alleen maar wit. Er is geen bed meer te zien waar ik eerst op lag.
Ik loop weer verder. Het lijkt wel dat er geen einde is maar dat je verder en verder kan lopen.
Het word ook steeds lichter. Witter en witter. Snel knijp ik mijn ogen dicht maar niet te dicht want anders kan ik niks zien.
Op een gegeven moment word het licht te fel en ik blijf stil staan.
"Bella dit is maar een droom en straks ben je weer wakker", zeg ik tegen mezelf. Ik ga zitten en doe mijn ogen dicht.
Ik knijp in mijn arm en open mijn ogen. Het felle licht is verdwenen maar voor mij staan duizenden deuren.
Mijn mond staat open. Dit lijkt wel een sprookje. Snel sta ik op.
Rijen deuren met alle kleuren staan voor mij.
Rood, geel, blauw, groen, ect...
Ik neem een hap lucht en blaas het weer uit.
Ik mag er vijf seconde over doen om te kiezen welke deur ik kies. Oké.
5,..4,..3,..2,..1,..0. Ik loop naar een groen deur en bedenk me toch snel dat ik voor de blauwe deur ga. Mijn hand gaat naar het handvat en ik draai hem om.