P.o.v: Evan
Maandag 15 februari
14:48
In de stad

'Ben je ondertussen al naar de politie geweest?' vraagt mijn broertje, Newt, uit het niets.

Zuchtend schud ik mijn hoofd. 'Waarvoor? Ze heeft niks gestolen, en me ook geen pijn gedaan.' antwoord ik.

'Behalve die trap in je ballen.' grinnikt Matt. Ik rol met mijn ogen en knik. 'Hoe zit het met vingerafdrukken enzo?' vraagt Seth.

'Voor zover ik zag had ze handschoenen aan, dus die zullen er niet zijn. Bovendien, het is meer dan een week geleden.' schouderophalend stap ik de Starbucks binnen, gevolgd door mijn broertje en onze beste vrienden.

'Tja... Wat jij wilt gast.' mompelt Matt.

Grinnikend doe ik mijn bestelling. Zodra we ons drinken hebben lopen we weer naar buiten. Op hetzelfde moment loopt er iemand naar binnen, waardoor er een botsing ontstaat en mijn koffie over ons heen valt.

'Shit! Sorry!' zegt de persoon die tegen me aan liep. Ik kijk op en mijn ogen ontmoeten de hare. Een lichte schok gaat door mijn lijf.

Die ogen. Dat haar. De sproeten. Ik ken deze jongedame. Dit is de vrouw die bij mij in probeerde te breken.

Ik ontwaak uit mijn trance door haar bezorgde stem. 'Owh, je shirt... Het spijt me zo, ik lette niet op. Kan ik iets voor je doen?' vraagt ze schuldbewust.

Zonder erbij na te denken steek ik mijn hand uit:'Ik ben Evan.'

Ze trekt een wenkbrauw op en schudt wat verward mijn uitgestoken hand. 'Ju... Elizabeth. Elizabeth Sivan.' zegt ze uiteindelijk. Ik knik en voel mijn wangen kleuren. Stomkop.

'Wil je misschien een nieuwe koffie ofzo?' vraagt ze ongemakkelijk.

Ik schud mijn hoofd:'Nee, hoeft niet. Het is oké. Wij moeten maar eens gaan.' Snel stap ik langs haar heen en loop weg, gevolgd door de rest.

'Gast, wat was dat nou weer?' vraagt Seth verbaast. Newt staat me met een verwarde blik aan te gapen en Matt lijkt het wel grappig te vinden.

Het lijkt me niet verstandig om te zeggen dat zij degene was die bij mij heeft ingebroken, dus haal ik mijn schouders maar op.

We schieten in de lach en Matt klapt me op de rug:'We moeten echt snel een vriendin voor je vinden, vriend.' Lachend duw ik hem weg.

'Nee, joh! Die heeft ie zojuist ontmoet!' lacht Newt. Snel kijk ik achterom, maar Elizabeth is nergens meer te bekennen.

'Ik betwijfel het.' antwoord ik grinnikend. 'Ik ga hoe dan ook een nieuw shirt halen.' zeg ik daarna.

Ik werp nog een blik naar achter, maar natuurlijk is ze er niet. Daarna lopen we naar de eerste de beste kledingwinkel.