Veel mensen in nette pakken zitten in een ruimte, dat ingedeeld is als een vergaderzaal. Mannen met grijze haren, vrouwen in nette mantelpakjes, waarvan sommigen in plaats van een rok een nette broek aanhebben. Ook de gouverneur is aanwezig door zijn opvallende dikke gestalte in de menigte. Niemand keurt de gouverneur een blik waardig, allen meer en meer gericht op de plek waar ze naar toe moeten binnen de vergaderzaal. Overheidsmedewerkers die langs elkaar heen wurmen om zich te kunnen verplaatsen, niet omkijkend om zich te verontschuldigen wanneer ze tegen iemand geduwd hebben of een elleboogstoot hebben gegeven. Het geroezemoes verstomt wanneer de president op de verhoging op het podium gaat staan en zijn keel schraapt.

"Ik heb van meerdere managers begrepen dat er onrust is, doordat meer en meer mensen hebben laten blijken dierbaren te zijn verloren door het regiem van ons land, waarbij werklozen en andere mensen vermoord worden door de overheid, zogezegd omdat zij het volgens de huidige wet niet waard zijn om te leven. Nu heeft één van de vorige premiers dit veroorzaakt door crisissen te veroorzaken, maar dat wil niet zeggen dat dit nog langer kan." De president laat een stilte vallen, maar niemand reageert. "Ik ben zelf altijd tegen deze idioterie geweest, maar tegen mijn wil in kwam het er toch. Het grootste probleem dat mensen niet aan een baan komen, is juist door te weinig werkgelegenheid. Dit wil ik gaan aanpakken door meer banen te creëren en laten we de rivaliteit tussen ons als overheden en de ruimteorganisaties stoppen en ieder met de eigen zaken bemoeien. Vanaf nu wordt niemand meer vermoord wanneer die persoon in kwestie geen baan kan vinden." Opnieuw laat de president een stilte vallen.

Net als hij wil gaan praten, is het de gouverneur die de stilte verbreekt. "Tja, er zijn maar weinig mensen het waard om werk te hebben in deze tijden en daarmee ook die dus mogen blijven leven. Naar mijn mening moeten alle mensen die ontrouw naar de overheid is meteen de doodstraf krijgen. En aangezien we toch teveel mensen hebben, kan de rest meteen mee."

De aandacht is naar de gouverneur gegaan, maar niemand kijkt blij. Mensen schreeuwen door elkaar, schelden de dikgezette man uit. Het is echter de president die de menigte tot stilte maant. "U bent niet degene die bepaalt wat er gebeuren moet, Fulco. En volgens mij ben jij de oorzaak dat er zo weinig werk te vinden is. Merendeel van de mensen is altijd tegen jouw beslissing geweest, en gezien jij enorm aan vervanging toe bent, geef ik je een maand om te zorgen dat jouw beslissing herstelt en dat er weer meer werk komt. Is er binnen een maand niks veranderd, dan ontsla ik je op staande voet, zonder wachtgeld. En dan zal ik je ook meteen – gezien het je eigen regel is – meteen ter dood laten brengen. Je bent ermee eens dat mensen zonder werk gedood moeten worden, dan zal je er vast en zeker ook nu ook niks op tegen hebben." De president kijkt de gouverneur streng aan, de andere aanwezigen zijn muisstil.

"Je kan mij niet ontslaan! Vele mensen hebben mij gesteund in deze beslissing! Ik wil niet dat er werkgelegenheid komt, want dat betekent nog meer mensen, nog meer kosten, nog minder plek voor het volk," roept de Gouverneur die op en neer springt puffend.

"En wie heeft dan jou gesteund? Niemand die op het moment hier is, of ze zijn door jou voor de gek gehouden, Fulco. Volgens mij heb je zelfs de meeste mensen de laan uitgestuurd die beseften waar ze mee akkoord waren gegaan en tegen je keerden, om hen dan ook nog eens te laten vermoorden. Neem deze kans om je te verbeteren, anders zal ik je ontslaan en wacht jou hetzelfde lot als al die miljoenen mensen die jouw slachtoffer waren. Begin daar nu maar mee, dan schort ik voor nu deze bijeenkomst op en ga ik met de directeur van Universe Connection praten over een samenwerking om meer werkgelegenheid te creëren, samen vele anderen en natuurlijk ook kleine bedrijven die door Fulco en kornuiten niet konden en mochten groeien."

Een juich barst los, en ook Arné die blij is met deze vooruitgang, haalt opgelucht adem. Ja, hij heeft niet toegegeven dat hij één van de medewerkers was die in eerste instantie achter Fulco schaarde, maar dat was eerder omdat hij niet wist dat het om het vermoorden van volk ging. Nu hij het weet, en het nog net niet dichtbij is gebeurd, is hij wakker en wil hij verandering. Hij wil dat er meer werkgelegenheid komt, dat men niet vermoord dreigt te worden als men geen werk vindt of ontslagen wordt. Dan wordt hij uit zijn gedachte gehaald.

"Arné! Jouw dochter werkt toch bij Universe Connection, toch?" vraagt de president die plots voor hem staat. Arné knippert ongelovig met zijn ogen, hij had meteen weg moeten gaan.

"Ja, dat klopt. Maar het is meer in de ruimte waar ze samen met collega's planeten ontdekt of er leven mogelijk is en of er eventueel al leven is, wat zou betekenen dat als men er naar toe kan, dat men zich aan de bewoners moet aanpassen, geloof ik. Dat is het enige wat ik weet," antwoordt Arné die even niet goed weet waar de president naar toe wil.

"Heeft zij iets losgelaten wat het bestuur daar wil? Ik wil namelijk met hen gaan praten, zodat er een samenwerking ontstaat en we samen met hen kunnen kijken wat we kunnen betekenen voor de werkgelegenheid."

Arné haalt zijn schouders op. "Niet dat ik weet, president. Het enige wat ik op het moment weet is dat er qua persoon problemen zijn omdat er mogelijk een spion van Fulco aanwezig is die voornamelijk mijn dochter enorm treitert. Ik denk niet dat het verstandig is om juist nu bij dat bedrijf aan te kloppen. Ze verdenken juist de overheid om daar spionnen te hebben werken."

"Dat is de reden dat ik de rivaliteit wil stoppen, Arné. Ik zal hoe dan ook daar aankloppen en de directie willen spreken. Dan kan ik meteen ook een onderzoek starten naar wat er allemaal gaande is, inclusief spionage. Als er echt ergens namens ons gespioneerd wordt, wil ik daar eveneens verandering brengen door ook hier intern te onderzoeken wie daar verantwoordelijk voor ons, behalve dan onze gouverneur die hoe dan ook ontslagen gaat worden op de lange termijn."

Arné trekt een wenkbrauw op. "Hoe gaat hem hoe dan ook ontslaan? Zelfs als hij zijn eigen wet verandert heeft en gezorgd heeft dat mensen blijven leven als ze geen werk hebben en nergens worden aangenomen?"

"Ja, want dat is niet het enige probleem dat er gaande is. Hij staat zo in de rivaliteit met Universe Connection dat hij ruimtestraaljagers laat bouwen om de ruimtereizigers in het oog te houden en eventueel andere planeten kan aanvallen. Hij heeft het me eens verteld, maar ik kan die plaats nergens vinden waar dat gebeurt." De president laat een stilte vallen en slaakt een zucht, voor hij zich weer op de man voor hem richt. "Waarschuw je dochter alsjeblieft dat zij én haar collega's voorzichtig zijn, zeker in de ruimte."

Arné knikt, en loopt dan verder. Ook de presidentgeeft een knik en loopt naar buiten. Dorothy's vader heeft totaal geen idee wathij met deze informatie aan moet. Tot zover zijn Dorothy en haar collega's nog nietzover dat ze weer de ruimte ingaan, zeker niet met de huidige problemen. Moethij haar toch al waarschuwen?