Er rolt een traan over mijn wang.

Ik ren als een gek naar haar toe, Emilija rent met mij mee.

'Liv, ik heb je zò gemist,' zeg ik huilend van geluk.

'Ik jou ook.'

Ik droog mijn tranen snel af.

'Wat doe jij hier?' vraag ik snel.

En ze begint te vertellen: 'Het bedrijf waar mijn vader eerst zou werken is falliet. Papa zag mijn altijd huilend, en besloot weer terug te gaan, nu woon ik twee straten verder dan jou, naast Emilija,' zegt Liv.

'Echt?' vraag ik.

'Ja, en dit is nog niet het leukste,' zegt ze.

'Wat is er dan nog leuker dan dit?' vraag ik blij.

'Ik zit samen met jou in de klas,' zegt Liv vrolijk

'En met mij,' zegt Emilija.

We maken met ze alle een leuke selfie, met mijn camera. Snel stuur ik hem door, aan mijn ouders, in de familie Smit groep.

Ik: Heb nieuwe vrienden.. En Liv.

Papa: Liv?

Ik: Ja, ze is weer terug.

Mama: Gezellie

Ik: Ik moet gaan

Mama: Doeii.. Veel plezier.

Papa: ♥

'Zullen we maar naar binnen gaan?' vraagt Emilija.

'Is goed, ik moet kijken waar mijn kluisje is,' antwoord ik.

We lopen met ze'n alle naar binnen.

De kleur groen is voor VWO, dat is boven.

'Pff, wat zijn er veel trappen,' zegt Emilija hijgend.

'We beginnen conditie te krijgen,' zegt Liv vol moed.

'Ik moet vandaag nog naar atlethiek,' zeg ik.

'Zit jij bij de junioren?' vraagt Emilija.

'Ja,' zeg ik.

'Ik ga ook!' zeg Emilija vrolijk.

'Super leuk.'

Wow, ik had nooit verwacht dat Emilija zò lief was.

'Zullen we vandaag afspreken?' vraag ik.

'Ja,' roepen Liv en Emilija in koor.

'Ga jij ook naar atlethiek?' vraagt Emilija.

'Nee hé, ik wou het nog als een verrassing houden,' zegt Liv teleurgesteld.

'Maak niet uit,' zeg ik, ik troost haar.

Als we bij de kluisjes zijn, merken we dat onze kluisjes naast elkaar zitten.

'Super leuk, dat we naast elkaar zitten,' zeg ik.

'Ja echt,' zegt Liv.

Liv zit in het midden.

Ik hang een foto op, in mijn kluisje. Verder doe ik nog een paar boeken die ik pas na de pauze nodig heb in.

Liv en Emilija doen hetzelfde.

'Ik heb geen zin in wiskunde,' zeurt Emilija.

'Niet zò zeuren.. Hierna hebben we tekenen.' En ik probeer haar op te fleuren.

'Yes, mijn lieverlingsvak,' zegt Liv, terwijl ze haar vreugde dansje doet.

We lopen naar de aula, we hebben nog vijf minuutjes.

'Maar, waar werkt je vader nu?' vraag ik.

'Jaahh, dat is nog wel een verrassing,' zegt Liv geheimzinnig.

'Okè dan,' zeg ik, en neem een diepe zucht.

We lopen richting ons lokaal.

Net als we aan komen lopen, zien we allemaal groepjes voor de deur staan.

'Dus dit zijn alle slimme kopjes,' reageer ik.

Liv en Emilija beginnen te lachen.

Wij gaan een beetje voorraan staan, zodat wij bijelkaar kunnen zitten.

De bel gaat, snel lopen we naar binnen. We zitten ergens in het midden, naast elkaar.

Ik leg mijn tas op de grond.

De laatste leerling doet de deur dicht.

Er wordt wat gekletst, over mode, auto's en nog wat andere dingentjes.

'Goedenmorgen, jonge lui,' roept Meneer Veldhuis vrolijk, terwijl hij de deur open gooit

Onze mentor is Veldhuis, en geeft ons ook wiskunde.

'Zullen we een voorstel rondje doen?' vraagt Meneer Veldhuis.

De hele klas knikt.

'We beginnen bij....' En hij wijst Emilija aan.

'Oh okè, ik ben Emilija, mijn bijnaam is Emy of als je snel wilt zeggen ook Em. Verder ben ik helemaal nieuw hier, ik woonde altijd twee dorpen verder op,' zegt Emilja vrolijk.

Oh nee, nu moet ik.

'Mooi gezegt Emilja, nu mag jij.' En hij wijst mij aan.

'Ik ben Lea, Lea Smit. Zelf woon ik hier heel dichtbij. Ik ben geboren in het huis waar ik nu woon, en mij lijkt scheikunde heel leuk,' zeg ik vol enthousaime.

'Mooi, jij bent dus een Smit? Ik heb voordat ik meester werd, bij je opa gewerkt,' zegt Meneer Veldhuis.

Mijn vader werkt bij een bedrijf, dat al veel generaties mee gaat.

Liv zit naast mij dus zij mag nu.

'Ik ben Liv. Mijn beste vriendinnen zijn Lea en Emilija. Ik heb met Lea eerst in de klas gezeten, alleen toen ben ik verhuist naar de andere kant van de stad. Maar helaas is het bedrijf waar mijn vader zou werken falliet gegaan, en zijn weer terug,' zegt Liv allemaal.

'Waat werkt je vader nu?' vraagt Meneer Veldhuis.

'Ehmm, bij Lea's vader,' antwoordt Liv.

'Echt?'

'Jaa!' reageert Liv.

Er zitten in totaal twintig kinderen in de klas, dus dat duurt nog even.

Maar nu komt iemand, waarvan ik denk dat ik een beetje verliefd ben.

'Ik ben Tadas, maar mijn familie noemt mijn altijd Tadux, ik heb ook nog een vervelend broertje die hier naast mij zit ' zegt Tadas.

Hij is zò knap.

Liv stoot mij zachtjes aan, en zegt: 'Tadas iets voor jou?' fluistert ze.

'Ja, maar hou het wel geheim, maar is Thomas iets voor jou?' vraag ik zachtjes.

Liv bloost helemaal, het antwoord is dus ja.

Thomas is net geweest. Nu komt iemand anders van het vriendengroepje.

'Ik ben Valentijn, ben geboren op veertien februari,' zegt Valentijn.

'Wat leuk! Dat je op Valentijnsdag ben geboren,' zegt Meneer Veldhuis.

Ohja, veertien februari is Valentijn.
Ik heb nog nooit iemand gehad.
Misschien dit jaar wel. Valentijn was de laatste dus Meneer Veldhuis gaat een aantal dingen uitlegge.

'Vandaag is jullie eerste dagie op de  middelbare school, ik ben jullie mentor, èn docent wiskunde. Een mentor weet meer dan de docenten, òòk het tien minuten gesprek zal met mij worden gedaan, zijn er nog vragen? En jullie komen elke dag, bij mij eerste uur.'

Paar kinderen steken hun vinger op.
Maar de antwoorden wist ik al, dus niet erg boeiend.

'Maar laten we nu beginnen met wiskunde, het moet een uur duren, alleen vandaag is het drie kwartier,' zegt Meneer Veldhuis.

Dan begint Meneer Veldhuis de les.
Het gaat over de leerstof die je eigenlijk ook in groep acht heb gehad.

'Nou, nu jullie huiswerk,' zegt Meneer Veldhuis.

'Huiswerk?!' vraagt Thijs.
Thijs is een jongen uit mijn klas, alleen is hij hèèl lui.

'Ja, we hebben huiswerk,' zegt Meneer Veldhuis streng.

'Maar moeten we níks op school maken?' vraagt Thijs triest.

'Ja, als het goed is... Maar nu het huiswerk. Jullie maken opdracht èèn tot en met vijf  van hoofdstuk èèn,' zegt Meneer Veldhuis.

'Nou, lekker veel huiswerk,' fluistert Liv.

'Geen gefluister!' roept Meneer Veldhuis.

'Ik zal het niet meer doen,' zegt Liv zachtjes, ze bloost hèlemaal.

Ik vind het zo sneu, hopenlijk maakt tekenen het allemaal weer goed.

'Voor ik het vergeet, je kan altijd bij mij terrecht.'

Da's eigenlijk best aardig.

'Maar goed, als de bel gaat, moeten jullie naar tekenen, van mevrouw.'

Bij mevrouw stopt ie.

'Peperzout,' maakt Veldhuis de zin af.

Iedereen schiet in de lach, Veldhuis ook een klein beetje.

Ik zou m'n kapot schamen, als Peperzout mijn achternaam zal zijn.
Gelukkig heet ik Smit.