De zon scheen zachtjes in een stoffige mist door het raam, de vogels floten en geluiden van zachte ademhalingen vulde de kamer.
Ik wrijf eens over mijn gezicht, ik ben blijkbaar als eerste wakker. Komt dat even goed uit! 
Snel pak ik een touw dat we gevonden hadden in de hut en hang hem over mijn hoofd en schouder ik doe mijn golf aan en sluip naar de deur.
Stil doe ik de deur open, wat niet zo goed gaat want hij kraakt en piept bij elke beweging!
Ik kijk even achterom of niemand is wakker geworden en loop dan zo snel mogelijk naar buiten. Ik ren het bos in en volg dezelfde weg als dat ik en Ruby hadden gedaan.
Behendig spring ik op een dikke schuin omgevallen boomstam en loop er over tot dat hij stopt. Ik spring en kom neer met een koprol die mijn val breekt.
Ik geef toe ik kan totaal niets van sport!
Op school word ik altijd als laatste gekozen omdat iedereen weet dat ik toch niets kan. Of het nu zwemmen, badminton, basketbal of voetbal is ik kan helemaal niets.
Maar dat maakt mij niet echt niets uit.
Ik ga vaak in het bos wandelen en soms klim ik eens ergens op en spring er dan weer van af een beetje zoals free runners doen maar dan minder professioneel. Ook mountainbike parcours doen vind ik wel leuk.
Ik stop even met rennen en kom even op adem.
Ik heb de weg van de beek gehad en ben nu bijna aan de stijger.
Ik stop met mijn gehijg als ik achter mij een takje hoor breken!
Ik spring op en zet al mijn zintuigen op scherp.
Als ik plotseling snelle voetstappen hoor in de dorre bladeren ren ik naar de dichtstbijzijnde boom en klim er snel in! Ik leg mij op mijn buik op een dikke tak en luister naar de naderende voetstappen.
'Zijn we er bijna?' Hoor ik plots een bekende jammerende stem.
Nora?
Ik wacht even tot dat Maya, Ruby en Nora komen aangewandeld.
'Ja ja we zijn er bijna!' Zegt Ruby geïrriteerd.
'Denk erom Nora we doen dit voor Emmy! Wie weet word ze aangevallen of doet ze weer 1 van haar domme trucjes en breekt haar been!'
Ik spring behendig van de tak af en kom gehurkt neer op de grond.
'Welke domme trucjes?'
De meisjes verschrikken zich en Anouk maakt een gil!
'Hey doe rustig zometeen weet heel het bos waar we zijn!'
'EMMY!?' Ze vliegen op mij af en geven me een groepsknuffel.
'Ik zij toch doe rustig! Wat doen jullie hier?'
'We kwamen jou zoeken! Omdat we dachten dat je misschien iets zou overkomen en opgegeten zou worden!'
'Oké... Maar ik ga nog altijd niet mee terug!'
'Emmy soms kan jij echt de koppigste persoon op de wereld zijn weet je.' Zegt Maya.
'Ja dat heb ik al eerder gehoord.' Zeg ik en krab verlegen achter mij oor.
'Dussss? Gaan jullie mee?'
'Ja wat dacht jij dan dat we voor niets helemaal naar hier zijn gewandeld!' Zegt Nora uitgeput.
'Wel in dat geval....om ter eerst bij de boot!' En ik begin te rennen. Achter mij hoor ik Nora zuchten en Maya en Ruby de achtervolging inzetten!
Al snel komen we aan de rand van het meer en zien we de stijger in de verten liggen.
Plots hoor ik langs mij iemand MIEP!MIEP! roepen en zie ik Ruby mij lachend voorbij razen! Dat had ik wel gedacht. Niemand is zo snel als Ruby!
Ik ren haar achterna en we remmen af als we aan de stijger aan komen. Maya is er ook bijna met Nora een eindje achter haar.
'Oké nu nog het meer oversteken en dan zijn we er!' Zegt Ruby.
'Wel? Er is 1 klein probleempje.' Zeg ik en wijs naar de boot.
Er passen maar 2 personen in de boot!
'Ja lap!' Zegt Nora.' Wat moeten we nu doen?'
'Ik wil er gerust langs zwemmen hoor.' Zegt Maya enthousiast '
'Dan zal ik ook wel zwemmen!' Zeg ik niet zo enthousiast als Maya maar toch vastberaden! 'Het is toch mooi en helder water!'
We trekken onze schoenen, sokken en golf uit en leggen dat in de boot.
Ik steek voorzichtig mijn voet in het water en er komt een rilling door me heen. 'Brrrr het is toch wel wat kouder als toen met die beer!'
'Wees toch niet zon watje!' Zegt Maya al lachend en wandelt op haar gemak het water in.
Ik zet mijn tanden op elkaar en volg haar voorbeeld tot dat ik tot mijn middel onder water sta.'Brrrrrr!'zeg ik al tanden klapperend.
'Kunnen we vertrekken?!'
'Ja'
Ruby en Nora beginnen te roeien en Maya en ik beginnen te zwemmen.
Van de kou ging ik vanzelf al wat sneller zwemmen want het duurden niet lang tot we de overkant bereikt hadden.
We klauteren uit het water en maken snel even een vuurtje om op te warmen.
Waneer iedereen droog en opgewarmd is stamp ik het vuur uit en wandelen we naar de waterput.
'Welke idioot bouwt er nu een waterput! In the middle of nowhere!!!' Zegt Nora met een geërgerde stem.
'Geen idee. Misschien is het van die boswachter? Want er is ook geen verklaring voor de stijger!'
'Dat zou best wel eens kunnen kloppen.' Zegt Maya.
'Ach ja wat zijn we met die logica! Het is niet waarvoor we gekomen zijn!' Zegt Ruby.
We gaan aan de slag met het touw en proberen het aan enkele bomen vast te binden om zo naar beneden te klimmen, maar de bommen die in een grote kring rond de put staan zijn allemaal te ver weg!
'We kunnen het ook gewoon vasthouden?' Stelt Maya voor.
'Ja, wij drie houden het vast en jij klimt er in.' Zegt Ruby met een blik op mij.
Maya staat achteraan met het touw achter haar door. En heeft het met beide handen stevig vast. Dan volgt Ruby en dan Nora.
Ik bind het touw tot een lus en ga er met mijn benen door in zitten.
'Is iedereen klaar?'
'Ja!' Roepen ze in koor.
'Oké hier ga ik dan!' Ik ga op de rand zitten en laat me voorzichtig naar beneden zakken.
Ik zet mijn voeten tegen de muur en daal in korte stapjes af in de brede stenen put.

Plots hoor ik boven aan de put iets knappen!
'Is alles nog oké daar boven!?'
'Uhh wil je dat echt weten!?' Vraagt Nora met een schrik toon in haar stem.
Opeens knapt er nog iets! Gevolgd door allemaal kleine snokjes door het touw.
'Jaaa ik wil het weten!'
' HET TOUW IS AANT BREKEN!!!' Roept Ruby bang!
'SNEL TREK ME TERUG OMHOOG!!!' Zeg ik met schrik om van zon hoogte te vallen!
Ze beginnen me omhoog te heisen maar dan plots hoor ik een luide knak en val achterover!

Opeens lijkt de wereld veel trager te draaien en val ik met super veel schrik de diepte in. Allerlei vragen schieten door mijn hoofd, wat als het ondiep water is?! En wat als er daar iets scherps ligt?!
Die gedachten stoppen meteen als ik met een luide plons in het water val!
Mijn lucht word in 1 klap uit mijn longen geduwd en ik spartel wild om me heen!
Ik kijk naar boven en zie het licht van het einde van de waterput!
Met grote slagen dwing ik mezelf sneller en sneller te zwemmen!
In mijn zicht beginnen zwarte groter wordende vlekken te verschijnen en ik begin me duizelig te voelen!
In een grote sprong kom ik boven water en snak naar adem! Ik grijp 1 van de raar gevormde stenen vast en laat mijn longen zich terug vullen met zuurstof.
'Emmy ben je oké?!' Hoor ik een galmende, zacht piepende stem. Ik druk een keer goed op mijn oor totdat de piep ophoud.
'Ik ben er nog! Maar hoe geraak ik hier uit?!'
Heel even hoor ik ze boven wanhopig discussiëren. 'Je kan proberen om langs de stenen naar boven te klimmen!'
'Het is te proberen!' Ik neem een andere steen vast en hijs me omhoog. Langzaam verplaats ik ook mijn voeten en klim voorzichtig verder.
Steen voor steen klim ik langzaam omhoog.
'Komaan Emmy je kan dit!' Hoor ik de meisjes me toeroepen.
'Tot nu toe gaat het n....!' Ik grijp de volgende steen vast en plots breekt er een stuk af! Ik slip weg en mijn voeten verliezen hun grip! Met 1 hand hou ik de steen stevig vast maar ik begin langzaam weg ze glijden.
'Help! Ik hou dit niet langer!'
Ik zie Ruby over de rand van de put komen en wou haar net waarschuwen om niet te vallen. Maar dan zie ik dat Maya haar voeten vast heeft en Nora Maya haar voeten ze komen een stuk naar beneden maar ik kan Ruby haar hand net niet pakken.
1 van mijn vingers glijd plots van de steen af, ik focus me zo hard als ik kan op mijn andere 4 vingers maar die beginnen al snel te verzwakken!
'Nog iets verder!' Roept Ruby en ik kan net haar vingertoppen raken.
'NOG EEN KLEIN BEETJE!!!

'HET GAAT NIET MEER!!!' Roept Nora!
Net voor dat ze haar grip verliest!
We vallen naar beneden! Maar dit keer ben ik niet alleen, Maya, Ruby en Nora die dapper probeerden me uit deze put te halen zitten er nu samen met mij in.
We komen allemaal met een klap ik het water terecht.
Mijn hoofd botst op iets hard en even lijkt het alsof er niets meer is...
Mijn zicht is pik zwart en mijn hooft duizelt...boven mij hoor ik nog net het luid plonzend geluid....
Plots zie ik een klein blauw vlekje verschijnen... langzaam zwem ik er naartoe...
voorzichtig raak ik het aan en open mijn ogen... Het is een lichtgevend stukje steen. Ik kijk om me heen en ik zie overal blauwe lichtgevende bolletjes die langzaam dwarrelen in het water.
Het lijkt net magie maar dat bestaat niet, of wel?
Ik sluit mijn ogen en neem de steen stevig vast om een laatste wens te doen.
Breng ons naar huis!
Het blauwe licht begint te gloeien en heel mijn zicht word wit!

Dag Beste lezertjes!
Wat zal er nu gebeuren? Ik ga het nog niet verklappen😜.
Maar wat ik wel kan zeggen is dan vanaf nu niets meer het zelfde zal zijn!