'Emmy?' Langzaam word ik waker en strek ik me even uit. 'Emmy?'
'Ja ja ik ben waker!' zeg ik met ochtendhumeur. Ik draai naar rechts maar besef plots dat ik niet in bed zat!
Snel grijp ik me terug stevig vast aan de boom en zet me terug op de tak.
'Oké, dat was ik even vergeten!'
Ik kijk naar de tak waar Ruby hoort te zitten maar zie dat ze er niet meer zit.
'Ik ben hier!' Ik kijk voorzichtig naar beneden waar Ruby naar me staat te zwaaien.'Kom naar beneden ik heb hier iets vreemds gevonden!'
Zonder te antwoorden begin begin ik aan mijn weg naar beneden.

Plof! Ik spring van de laatste tak af en kom neer op de grond.
'Oké, mijn ochtend gymnastiek heb ik ook al weer gehad.' zeg ik al lachend en klop het vuil even van me af.
'Kom je nu nog?' Zegt Ruby opgejaagd en rent voor me uit.
'Oké, oké rustig ik kom al!' Ik ren naar haar toe en pas me even aan op haar tempo.
'Dus? Ga je me nog zeggen waar we heen gaan?'
'Je zult het wel zien als we er zijn! Maar ik heb zoiets nog noot in het bos zien staan!'
Snel legt ze uit hoe ze dat ding zag vanuit de boom.
Maar ik vroeg me meer af wat het was en waarom dat ze er zo opgewonden over was?

Plots staan we stil op een grasvlakte in het midden van een dennenbos en staren we naar het rare ding dat Ruby had gevonden.
'Een waterput? Maar wat doet dat hier?'
'Ik heb geen idee? Daarom kwam ik jou halen. Misschien is er hier ergens een dorp in de buurt!' Zegt ze blij.
Ik observeer de waterput en loop er in een cirkel omheen. De put ziet er best oud uit. Het heeft een ronde vorm en is gemaakt van raar gevormde stenen. Het dak is rechthoekig en heeft een soort rood/bruine kleur en overal hangt mos en klimop.
'Hij ziet er niet uit alsof er nog iemand water uit komt halen maar we kunnen altijd eens kijken in de buurt.'
'Ik zal deze kant op gaan.'
'Oké dan zal ik die kant op gaan. Als er iets is dan roep je zo hard je kunt. We zien elkaar hier terug.'
We deden als afgesproken en gingen elk een andere kant op.

Na een tijdje zoeken door het eindeloos bos besloot ik om maar terug naar de waterput te gaan.

Waneer ik bij de waterput aan kwam zie ik dat Ruby ook al terug is.
'Heb jij iets gevonden?' Vroeg ze droevig.
'Nee' Ik ging langs haar staan aan de waterput en staarde naar het heldere water diep in de put. 'Hé wat is dat?!'
'Wat is wat?' Vraagt Ruby geschrokken.
'Kijk daar in het water!'
'Ik zie niets?'
'Kijk daar! Dat blauwe lichtje op de bodem.' En ik wijs er met mijn vinger naar.
'Nee ik zie nog altijd niets, het is vast je fantasie dat heb je toch zo veel!' Zegt ze lachend en geeft me een duwtje.
Maar ik was al lang verzonken in mijn gedachten. Ik was er zeker van dat ik een lichtje gezien had. Ik vraag me af waarom, maar mijn wil om erachter te komen is zo groot. Ik moet en zal weten wat het was!
'Emmy?' Ruby trok me uit mijn diepe trans en kijkt me raar aan. 'Het is best freaky als je zo voor je uit zit te staren weet je?'
'Sorry' Zeg ik en krab zenuwachtig aan mijn achterhoofd.'Ach ja, kom je mee? Het word tijd dat we maar eens terug gaan naar Maya en Nora. Ze zullen vast dood ongerust zijn!'
'Oké' Zegt Ruby .
Met nog een laatste blik op de geheimzinnige waterput wandelen we samen terug naar het meer.

Na een lange tocht over het water en door het bos komen we eindelijk terug aan de hut, waar Maya en Nora ons om de nek vliegen.

'We dachten dat jullie dood waren!' Zegt Maya die me los laat van een eindeloze knuffel en naar Ruby gaat om het zelfde te doen.
'Nee, we zijn niet dood gegaan.' Zeg ik grappig.
'Wel bijna!' Zegt Ruby streng maar begint daarna toch te lachen.
'Kom mee naar binnen jullie zien er echt moe uit.' Zegt Nora 'En we hebben zelfs wat soep overgelaten!'
'Mmm soep daar heb ik wel zin in!'
'Ja ik ook!' Zegt Ruby.
Na de lange weg die we hadden afgelegd en ons spannend avontuur waren we inderdaad zeer moe dus gaan we naar binnen. We gaan rustig voor het vuur zitten en warmen onze handen er aan. Nora haalt met een stuk stof de opgewarmde pot boven het vuur weg en giet het in 2 kommetjes. Ruby en ik nemen elk 1 en blazen de warmte weg. 'Dus? Vertel op!' Dringen Maya en Nora aan.
'Oké, Oké het begon allemaal zo.......

Na heel het verhaal verteld te hebben komen we aan het einde.

'En toen zijn we terug naar hier gewandeld.' Eindigt Ruby.
'Maar wie zet er nu een waterput in het midden van een bos?' Vraagt Maya met een nadenkende blik.
'Geen idee maar ik ga er morgen terug heen.' Zeg ik zelfzeker.
'Ben je gek? Waarom?' Vraagt Nora.
'Ze heeft er een spook gezien!' Zegt Ruby sarcastisch en we schieten in de lach.
'Ik weet het zeker ik zag iets op de bodem van die put!'
'Wel jij mag gaan maar ik ga mooi niet mee!' Zegt Maya.
'Ik ook niet meer!' Zegt Ruby.
'Na dat verhaal van jullie ga ik echt niet mee hoor sorry.'zegt Nora.
'Dat is niet erg dan ga ik gewoon alleen.'
'Ben je gek je kan daar niet alleen naartoe gaan, zeker niet met die beren in de buurt!' Zegt Nora.
'Ik red me wel. Ik ben ze eerder ontsnapt weet je nog!'
'Ja en hoe nipt was dat!' Zegt Ruby gefrustreerd.
'Het spijt me mijn besluit staat vast. Ik vertrek morgen vroeg.'
Er word niet op geantwoord en er heerst een lange stilte. Ik sta op en neem 1 van de gordijnen. De rest doet het zelfde en samen gaan we rond het vuur liggen.

Hey beste lezertjes
Het spijt me zo zo hard dat het zo lang duurden voor dit hoofdstuk. Ik had een paar problemen op school en had echt geen tijd.
Ik hoop dat jullie het nog leuk vinden! Reacties,tips of reclamaties zijn altijd welkom!