Zo zelfverzekerd mogelijk loop ik de gangen door. Kiara heeft me ervan verzekerd dat ik er meer dan goed uitzie. Dat ik mijn sport T-shirt aanheb valt volgens haar nauwelijks op. Het is tenslotte gewoon wit met zwart geblokte letters. "A champion is someone who gets up when he can't" staat erop. Het citaat vind ik motiverend. Met de normale korte spijkerbroek van Kiara en de simpele gymen van mezelf is mijn outfit compleet. Kenzo krijgt me niet zo makkelijk klein.

De tweede les van de dag verloopt normaal. We hebben Nederlands van meneer Polsen, de man die me gisteren heeft geholpen. Hij komt er al snel achter dat ik geen moeite heb met Nederlandse spelling. Waar ik en achtentwintig andere mensen wel last van hebben is de warmte. De zon lacht ons bruut uit. Terwijl wij hier aan school werken in een benauwd lokaal met zwetende jongens en meisjes, is het buiten prachtig weer.

Ook de kleine pauze en het derde lesuur gaat gewoontjes. Er gebeurt niks raars of opvallends. De bel rinkelt en de lunchpauze is begonnen. Vanuit de ene kant van de school moet ik helemaal naar de andere kant lopen voor mijn kluisje. Onderweg kom ik Kenzo tegen. In de hoofdgang kan je via de zijkant meerdere smalle gangen in. Hierin staan talloze kluisjes voor talloze leerlingen. In een van die smalle gangen staat hij tegen iemand te praten. Een groepje jongens roepen van afstand naar hem. 

Het geroep bevalt hem. Lachend reageert hij door terug te schreeuwen en op ze af te lopen. Ik hou mijn pas in. Mijn blik valt op zijn kluisje. Hij maakt zich duidelijk geen zorgen om de spullen die hij erin heeft zitten. Ik zie dat hij het deurtje een stukje open heeft laten staan, met zijn sleutel er nog in. 

Ik denk na. De kans dat mijn kleren daarin liggen bestaat. Zal ik het wagen? Als hij me betrapt heb ik een groot probleem. Een heel erg groot probleem zelfs. Maar weglopen en niks doen is geen optie. Dit is waarschijnlijk de enige keer dat ik ongemerkt tussen zijn spullen kan kijken. Het is een kans die ik moet nemen.

Onrustig ga ik erop af. Ik kijk nog een keer goed om me heen. In de gang is het gelukkig leeg. De meeste mensen zijn dan ook in de aula. Kenzo zie ik ook niet. Horen daarentegen wel. De jongens hebben hem zo te horen een grappig verhaal te vertellen. Ze schreeuwen en lachen luid. Zolang ze geluid maken ben ik veilig. Ik moet snel zijn.

Haastig zet ik de laatste stap. Bij zijn open kluisje slik ik. Dit is een dom idee. Dit is echt een ontzettend dom idee. Nu kan ik nog terug. Meteen bedenk ik me. Nee. Ik ben halverwege en nu moet ik ook gewoon doorgaan. Hij heeft mijn spullen gestolen, die mag ik best terughalen. 

Met trillende vingers duw ik het deurtje verder open. Mijn ogen schieten langs de verschillende voorwerpen. Er ligt echt van alles. Ongeordend en rommelig heeft Kenzo zijn spullen neergelegd. Ik zie een paar schoolboeken, een pen, deodorant, een plaatje van een blonde model in bikini en twee blikjes Red Bull. Jammer genoeg zie ik mijn kleding er niet tussen.

Ik draai me om. Vlak voor ik wegloop houden mijn ogen zich aan iets interessants vast. Mijn blik valt op een stukje papier dat tussen de boeken uitsteekt. Zou er informatie van hem opstaan? Ik ben te nieuwsgierig om het te laten liggen. Gedachteloos klem ik het tussen twee vingers. Wanneer ik het eronderuit haal zie ik dat het geen papier is maar een foto. Hierop staat een meisje. Haar lange bruine vlecht is het eerste wat me opvalt. Om haar lippen ligt een zwakke glimlach. Haar groene ogen staan onzeker. Ze lijkt verdrietig. Wie is dit meisje? Waarom heeft Kenzo een foto van haar?

'Yo Mo, je bekijkt het maar met je grapjes!' roept Kenzo grinnikend. Alarmbellen rinkelen in mijn hoofd. Nee! Wat moet ik doen? Is het te laat? Kan ik nog weg? Twee tellen lang verstijf ik. In mijn hoofd zie ik zijn boze blik al wanneer hij me eenmaal heeft betrapt. Als ik snel ben kan ik dat ontwijken. In een ruk kom ik in beweging. Direct loop ik van zijn kluisje af. De foto heb ik uit schrik in mijn hand gehouden. Niet wetend wat ik ermee moet stop ik het in mijn tas. Ik heb te weinig tijd om de rits te sluiten. 

Hij ziet me meteen. Natuurlijk kan hij het niet laten om een opmerking naar me te maken. Zijn ogen twinkelen. 'Daar hebben we Elena weer. Ben je soms gaan winkelen in de pauze? Ik kan me niet herinneren dat je dit aan had vanochtend.'

Grijnzend gaat hij langs me heen. Het is spottend bedoeld en dat weet ik. Geïrriteerd reageer ik erop. 'Nee ik heb niet gewinkeld. Een of andere klootzak dacht grappig te zijn door mijn spullen te stelen. Als je hem toevallig tegenkomt, geef dan even aan hem door dat hij laag is.'

'Laag?' herhaalt hij. 

Een goed weerwoord zweeft door mijn hoofd heen. Zou ik het zeggen? Dan maak ik hem gegarandeerd boos. Maar moet ik daar nog rekening mee houden? Wel als ik niet in elkaar geslagen wil worden. Aan de andere kant: hij heeft mijn spullen gestolen! Ik kan het hem niet zo makkelijk maken. Zo zit ik niet in elkaar. 

Boosheid wint van slimheid. 'Ja Kenzo. Die klootzak waar ik het over heb is laag. Ik zal het even vertalen voor de niet slimme mensen onder ons: jij bent hier laag. Je moeder heeft je niet goed opgevoed.'

Hij loopt in harde stappen op me af. Waarschuwend wijst hij me aan. 'Jij moet echt je bek gaan houden meisje. Als je niet oppast zit je diep in de problemen. Meer dan je nu al zit.'

Centimeters voor me komt hij staan. Ik slik. Hij is vlakbij. Gevaarlijk kijkt hij op me neer. Er zijn twee dingen waar ik nu erg bang voor ben. Het eerste: hij verliest zijn controle en hij gaat me slaan. Het tweede: hij ziet de foto in mijn tas en ontploft. Ik heb vooral angst voor het tweede punt. Ik heb de tas bovendien gewoon open staan, hij hoeft er maar een beetje naar te kijken en dan heeft hij me door. 

Ik moet hier weg. 'L-laat me met rust,' stamel ik.

'Kenzo!'

De opluchting stroomt door me heen. Ik herken Kiara's stem meteen en Kenzo zo te zien ook. Zolang hij op deze manier voor me staat voel ik me niet veilig. Mijn hart bonkt als een bezetene. Zijn lippen krullen spontaan omhoog. 'Kijk eens aan. Kiara komt je redden. Bof jij eens even.'

Mijn redster in nood komt naast me staan. Ze heeft gelijk door dat ons gesprek niet positief was. Beschuldigend kijkt ze hem aan. 'Zeg, kan je nog dichter tegen haar aan staan? Zet eens even een stap naar achter.'

Hij stapt van me af. Nu gaat hij naast haar staan, zodat hij een arm om haar heen kan slaan. Ze wordt er niet nerveus van. 'Kiara, schat, ga je werkelijk met haar om? Waarom?' vraagt hij alsof ik er niet bij ben.

'Ze is nieuw hier. Kom op, doe nou niet zo onaardig.'

Hij verandert het gespreksonderwerp. 'Vanavond is het feest van Floris.'

'Dat weet ik.'

'Je komt he? Ik reken op je.'

Alsof er niks aan de hand is lacht ze. 'Tuurlijk kom ik!'

Hij lacht terug. 'Mooi. Ik zie je daar.'

Mij kijkt hij spottend aan. In stilte draait hij zich om. Zijn kluisje gaat dicht en in rustige passen verdwijnt hij. Hij is volledig uit het zicht. Ik kan eindelijk weer vrij ademen. Mijn tas sluit ik voor de zekerheid. Je weet het tenslotte nooit bij hem. 

Kiara kijkt me vriendelijk aan. Een moeilijke vraag laat me niet los. 'Zijn jullie? Hebben jullie..' mompel ik. 

Haar ogen worden groot. 'Wat? Of we een stel zijn?'

Ik knik. Lachend slaat ze tegen mijn schouder aan. 'Gadver, nee! Als ik alleen al denk aan de vele keren dat hij het bed in is gedoken met andere meiden. Nee dankjewel. Ik hoef geen relatie met zo'n iemand hoor. We kennen elkaar gewoon lang. Geloof me, we zijn vrienden. Meer niet.'

Het is nog steeds niet logisch. 'Dat had ik niet verwacht,' zeg ik daarom. 'Niet nadat je me vertelde over Claire.' 

Haar groene ogen staan weer serieus. 'Hé. Wat hij heeft gedaan is vreselijk. En juist daarom kan je maar beter bevriend met hem zijn. Liever je vriend dan je vijand. Toch?'

Kiara is slim. En ik? Ik duidelijk niet. Op dit moment zijn de douchebag en ik verre van vrienden. Ik heb ervoor gezorgd dat hij me haat in twee dagen. Hoe dit gaat aflopen blijft een raadsel. Wel weet ik dat we nog vaker last van elkaar zullen hebben. Hij gaat me aanvallen, dat voel ik gewoon.

Er gaat een moment komen waarin hij erachter komt. Hij zal ontdekken dat ik een foto van hem heb gestolen. Een foto van het meisje met de lange vlecht. Hoe hij op me gaat reageren hangt af van de relatie tussen die twee. Wie is zij? Wat is Kenzo voor haar? Wat is zij voor Kenzo? 

Ooit ga ik erachter komen.